NeNaKi_Gr έγραψε:Συμφωνώ με όσα επιχειρήματα αναφέρθηκαν πιο πάνω και αποδεικνύουν ότι η ιστορία είναι ψεύτικη, αλλά για μια ακόμα φορά δεν πρόλαβα να τα ξεράσω όλα πρώτη ...Μα τι θα γίνει με ΄σας βρε, με το πληκτρολόγιο κοιμάστε???

Εγώ προσωπικά με το που τη διάβασα, από τα μισά της κι όλας και πέρα από όλα αυτά που αναφέρθηκαν απο τα υπόλοιπα κορίτσια, κατάλαβα ότι:

-Η Αφηγήτρια όχι μόνο ψεύδεται, αλλά είναι και αφηγητής, γιατί μια γυναίκα που πονάει και μάλιστα που χάνει το παιδί της δεν αφηγείται τόσο πεζά, ουρλιάζει τον πόνο της. Διαβάζεις το κάθε γράμμα και κλαις, το νιώθεις στα μέσα σου.
Για διαβάστε μανούλες ακόμα μια φορά τις δικές σας ιστορίες, ή καλύτερα μια εξίσου τραγική ιστορία, την ιστορία της blackrose μας που έχασε μισή ζωή με το χαμό του παιδιού της και συγκρίνεταί την. Σαφώς και θα ξεχωρίσετε ποια είναι η ψεύτικη και ποια η πραγματική. Ο πόνος της μάνας κάνει μπαμ!
-Έπειτα, το βασικό που παρατήρησα σε όλη την έκφρασή του ήταν ένα τεράστιο ΕΓΩ. Εγώ τι θα κάνω, εμένα οι γονείς μου θα με σκοτώσουν, εγώ δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, εγώ μωρό-πανεπιστήμια, εγώ άφησα το μωρό, εγώ εγώ εγώ. Το "εκείνο" που είναι? Το ανέφερε μόνο για να μας πει ότι το άφησε στη φίλη και τέλος?
Μια μάνα μιλάει πάντα, συνέχεια και μόνο για το παιδί της, πόσο μάλλον όταν το στερείτε και βιώνει το ενδεχόμενο να της το πάρουνε για πάντα.

-Από την άλλη... μα πόσο ιδανική και καλή φίλη είναι δαύτη που δέχεται να κρατήσει το "κρυφό" παιδί μιας που την ξέρει μόλις 1-2 χρόνια.
Αυτή η συμφοιτήτρια δεν είχε γονείς, δεν είχε δική της ζωή, δεν είχε φίλους να μπαινοβγαίνουν και να βλέπουν, γείτονές να ακούν? Σε βουνό έμενε?
Πρέπει να ξέρει ο φίλος μας πως τα μωρά δεν είναι μουγκά, ούτε περνούν απαρατήρητα. Αν ήταν γυναίκα, ακόμα και άμυαλη για να γράψει μια τέτοια ιστορία, θα το 'ξερε και θα ήταν πιο προσεχτική.
Και 'γώ φοιτήτρια υπήρξα, αλλά τέτοια συμφωνία δεν θα έκανα ποτέ, ακόμα κι αν επρόκειτο για το παιδί της αδερφής μου!

-Του ξέφυγε όμως η ηλικία στο Nick κατά την εγγραφή, που δηλώνει απροσεξία και είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει τις γυναίκες, ειδικά όταν θέλουμε να... πούμε τα ψεματάκια μας.
Δλδ, αν τώρα είναι 18 και αν υποθέσουμε ότι γέννησε πριν 1,5 χρόνο και βάλε και ακόμα 1 έτος σπουδών που είχαν προηγηθεί... καλά, έχουν αλλάξει τόσο τα πράματα απο τότε που αποφοίτησα που τα παιδιά σπουδάζουν πλέον απο τα 15 τους???
Μπράβο! Και γώ ο βλάξ περίμενα μέχρι τα 18 μου!

Μπορώ να γράψω και γω ένα κάρο άλλα για το θέμα, αλλά βαριέμαι να ασχοληθώ περαιτέρω.
Πάντως για όσες απάντησαν σοβαρά, δε νομίζω ότι την πιστέψανε διόλου την ιστορία, απλά... μια μάνα ξέρει πάντα να δείχνει κατανόηση στον παλιμπαιδισμό και να υπομένει της -αταξίες- του καθενός, έτσι έχει μάθει και έτσι πράττει. Απο σεβασμό και μόνο και για να διατηρήσουν το επίπεδο της ομάδας κόσμιο, απαντήσανε κομψά και εντός του θέματος.

Αμφιβάλλω αν υπήρξε έστω και μία απο εμάς που να μην σκέφτηκε καθώς διάβαζε την ιστορία, ότι μπορεί και να' ναι και μπούρδα... σχεδόν οι περισσότερες που απαντήσατε σοβαρά, είχατε στην απάντηση σας έστω μια φορά μια φράση του στυλ "περίεργη ιστορία, απίστευτο σενάριο" κλπ. κλπ.... Το ένστικτο της γυναίκας κορίτσια, δεν εξαπατάτε τόσο απλά, κάτι που αν η αφηγήτρια ήταν γυναίκα θα το γνώριζε εκ των προτέρων

Τέλος, για όσες δεν μπορούν να διανοηθούν το γιατί ένας άνθρωπος θα έμπαινε στον κόπο να φτιάξει μια τόσο σοβαρή ιστορία, αν δεν είχε τους λόγους του ή αν όντως δεν ήταν αληθινή, έχω να πω το εξής...
Μα είχε τους λόγους του... αποζητά την προσοχή, το ενδιαφέρον οποιουδήποτε.
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν μπορούν να προσελκύσουν κόσμο στη ζωή τους, να κάνουν εύκολα φίλους και ψάχνουν διέξοδο στο διαδίκτυο, να φτιάξουν εκεί έναν άλλο κοινωνικό κύκλο, στον οποίο θα έχουν κύριο ρόλο. Όταν όμως ούτε εκεί τα καταφέρνουν, στρέφονται σε αυτήν την λύση για να τους προσέξουν και να γίνουν μέσα από τα βιώματα τους έστω και για λίγο «ορατοί». Να νιώσουν ότι έχουν την συμπόνια, την σκέψη, την συμπαράσταση, τον θαυμασμό κάποιων, αγνώστων μεν, αλλά κάποιων.
Τώρα, υπάρχουν και τα άλλα άτομα, αυτά που το κάνουν απλά για να σπάσουν πλάκα, να περάσει η ώρα, να το δείξουν σε συνομηλίκους τους ότι έκαναν κατόρθωμα, αλλά αυτά τα άτομα συνήθως γράφουν κείμενα χαμηλής σοβαρότητας. Δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να γράψουν μια τόσο σοβαρού ύφους ιστορία για το τίποτα. Αυτά τα άτομα ζούνε για να κάνουν τα πάντα μπάχαλο και δεν τους ενδιαφέρει αν παρεξηγηθούν ή όχι και σε αυτήν την περίπτωση δεν δεν έχουμε να κάνουμε μ' αυτά.

Ενδεικτικό παράδειγμα:
Κάποτε, ένα απο τα ποιήματα που είχα γράψει και αφορούσε κάποια απο τα βιώματα μου, είχα την ανάγκη και το ανέβασα στο Jokes.gr για να το μοιραστώ και με άλλους.
Χρόνια μετά, το είδα να σουλατσέρνει σε ένα μεγάλο και γνωστό φόρουμ ως Thread.
Στην αρχή και πριν το ανοίξω, ένιωσα χαρά που σκέφτηκα πως άρεσε τόσο σε κάποιον, ώστε να κάνει τον κόπο και να το δημοσίευσει σε ένα τέτοιο χώρο. Άλλωστε, όταν βγάζεις κάτι στο διαδίκτυο να κυκλοφορεί ελεύθερο, γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα αναπαραχθεί χωρίς την άδειά σου. Σε αυτό δεν είχα ποτέ θέμα.
Όταν όμως μπήκα στη δημοσίευση, έμεινα άναυδη με το περιεχόμενο της...
Η εν λόγω 18 ετών δεσποινίδα, αν και ισχυριζόταν 22, που το είχε αντιγράψει, το αποκαλούσε καθαρά δικό της δημιούργημα και μάλιστα το συνόδευε με την κατάλληλη δακρύβρεχτη ιστορία, πιθανότατα για να πάρει τα κατάλληλα σχόλια θαυμασμού και συμπαράστασης, γιατί όχι και να αυξήση των αριθμό των viewers της. Το γελοίο ήταν ότι, δεν είχε κάνει κάν τον κόπο να αλλάξει ούτε τον τίτλο που είχα δώσει στο ποιήμα μου
Αυτό που στην πραγματικότητα με εκνεύρισε όμως, ήταν ότι ισχυριζόταν και αυτό είναι αξιολύπητο, πως έγραψε το ποίημα για μια πολύ καλή της φίλη που είχε ορκιστεί να είναι πάντα κοντά της, που είχαν ζήσει μια ζωή μαζί και δυστυχώς αρρώστησε από ανίατη ασθένεια και πέθανε. Και ο πόνος της ήταν μεγάλος, υπέφερε και διάβασε αυτό το γράμμα στην κηδεία της κλπ κλπ. Ασχέτως αν κατάλαβε ακόμα και το νόημα του ποιήματος μου λάθος, γιατί δεν μιλούσε καν για θάνατο. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα.

...Η ιστορία πραγματικά ακουγόταν τραγική, τόσο που επειδή συμβαίνει σε πολλά σπίτια, θεώρησα και μόνο προσβολή το ότι την χρησιμοποίησε μαζί με το ποιήμα μου για να προκαλέσει θαυμασμό και να πάρει τι? ψήφους?

Και τελικά όλα όσα ισχυριζόταν ήταν τόσο αλήθεια, όσο και το ότι έγραψε αυτό το ποίημα η ίδια.
Μάλιστα, είχε το θράσος να εμμένει επί δύο εβδομάδες στην ιστορία της μέχρι φυσικά που εμφάνισα τα αποδεικτικά μου στοιχεία δημοσίως και από τη μια μέρα στην άλλη εξαφανίστηκε τόσο αυτή, όσο και το post της και δεν την ξαναείδα ποτέ, τουλάχιστον με το ίδιο Nickname.
Τις ψυχές όμως αυτών των ανθρώπων που έτυχε να ανταποκριθούν στο σενάριο της, όπως εσείς σε αυτη τη διμοσίευση, τις τάραξε και πολύ περισσότερο όταν ξεσκεπαστηκε η φάρσα... τις εξαπάτησε.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, μη σας φαίνεται παράξενο το ότι κάποιος μπορεί να μπει σε τέτοια διαδικασία, να γράψει ένα ψέμα, μια ολόκληρη ιστορία βγαλμένη απο το μυάλό του, μόνο και μόνο "γιατί έτσι". Για πολλούς είναι τρόπος διασκέδασης να παίζουν με τα συναισθήματα σας και για άλλους, τρόπος επιβεβαίωσης της ύπαρξης τους.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, είδη είπα πολλά... όπως πάντα άλλωστε

NeNaKi_Gr έγραψε:Συμφωνώ με όσα επιχειρήματα αναφέρθηκαν πιο πάνω και αποδεικνύουν ότι η ιστορία είναι ψεύτικη, αλλά για μια ακόμα φορά δεν πρόλαβα να τα ξεράσω όλα πρώτη ...Μα τι θα γίνει με ΄σας βρε, με το πληκτρολόγιο κοιμάστε???

Εγώ προσωπικά με το που τη διάβασα, από τα μισά της κι όλας και πέρα από όλα αυτά που αναφέρθηκαν απο τα υπόλοιπα κορίτσια, κατάλαβα ότι:

-Η Αφηγήτρια όχι μόνο ψεύδεται, αλλά είναι και αφηγητής, γιατί μια γυναίκα που πονάει και μάλιστα που χάνει το παιδί της δεν αφηγείται τόσο πεζά, ουρλιάζει τον πόνο της. Διαβάζεις το κάθε γράμμα και κλαις, το νιώθεις στα μέσα σου.
Για διαβάστε μανούλες ακόμα μια φορά τις δικές σας ιστορίες, ή καλύτερα μια εξίσου τραγική ιστορία, την ιστορία της blackrose μας που έχασε μισή ζωή με το χαμό του παιδιού της και συγκρίνεταί την. Σαφώς και θα ξεχωρίσετε ποια είναι η ψεύτικη και ποια η πραγματική. Ο πόνος της μάνας κάνει μπαμ!

-Έπειτα, το βασικό που παρατήρησα σε όλη την έκφρασή του ήταν ένα τεράστιο ΕΓΩ. Εγώ τι θα κάνω, εμένα οι γονείς μου θα με σκοτώσουν, εγώ δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, εγώ μωρό-πανεπιστήμια, εγώ άφησα το μωρό, εγώ εγώ εγώ. Το "εκείνο" που είναι? Το ανέφερε μόνο για να μας πει ότι το άφησε στη φίλη και τέλος?
Μια μάνα μιλάει πάντα, συνέχεια και μόνο για το παιδί της, πόσο μάλλον όταν το στερείτε και βιώνει το ενδεχόμενο να της το πάρουνε για πάντα.

-Από την άλλη... μα πόσο ιδανική και καλή φίλη είναι δαύτη που δέχεται να κρατήσει το "κρυφό" παιδί μιας που την ξέρει μόλις 1-2 χρόνια.
Αυτή η συμφοιτήτρια δεν είχε γονείς, δεν είχε δική της ζωή, δεν είχε φίλους να μπαινοβγαίνουν και να βλέπουν, γείτονές να ακούν? Σε βουνό έμενε?
Πρέπει να ξέρει ο φίλος μας πως τα μωρά δεν είναι μουγκά, ούτε περνούν απαρατήρητα. Αν ήταν γυναίκα, ακόμα και άμυαλη για να γράψει μια τέτοια ιστορία, θα το 'ξερε και θα ήταν πιο προσεχτική.
Και 'γώ φοιτήτρια υπήρξα, αλλά τέτοια συμφωνία δεν θα έκανα ποτέ, ακόμα κι αν επρόκειτο για το παιδί της αδερφής μου!

-Του ξέφυγε όμως η ηλικία στο Nick κατά την εγγραφή, που δηλώνει απροσεξία και είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει τις γυναίκες, ειδικά όταν θέλουμε να... πούμε τα ψεματάκια μας.
Δλδ, αν τώρα είναι 18 και αν υποθέσουμε ότι γέννησε πριν 1,5 χρόνο και βάλε και ακόμα 1 έτος σπουδών που είχαν προηγηθεί... καλά, έχουν αλλάξει τόσο τα πράματα απο τότε που αποφοίτησα που τα παιδιά σπουδάζουν πλέον απο τα 15 τους???
Μπράβο! Και γώ ο βλάξ περίμενα μέχρι τα 18 μου!

Μπορώ να γράψω και γω ένα κάρο άλλα για το θέμα, αλλά βαριέμαι να ασχοληθώ περαιτέρω.
Πάντως για όσες απάντησαν σοβαρά, δε νομίζω ότι την πιστέψανε διόλου την ιστορία, απλά... μια μάνα ξέρει πάντα να δείχνει κατανόηση στον παλιμπαιδισμό και να υπομένει της -αταξίες- του καθενός, έτσι έχει μάθει και έτσι πράττει. Απο σεβασμό και μόνο και για να διατηρήσουν το επίπεδο της ομάδας κόσμιο, απαντήσανε κομψά και εντός του θέματος.

Αμφιβάλλω αν υπήρξε έστω και μία απο εμάς που να μην σκέφτηκε καθώς διάβαζε την ιστορία, ότι μπορεί και να' ναι και μπούρδα... σχεδόν οι περισσότερες που απαντήσατε σοβαρά, είχατε στην απάντηση σας έστω μια φορά μια φράση του στυλ "περίεργη ιστορία, απίστευτο σενάριο" κλπ. κλπ.... Το ένστικτο της γυναίκας κορίτσια, δεν εξαπατάτε τόσο απλά, κάτι που αν η αφηγήτρια ήταν γυναίκα θα το γνώριζε εκ των προτέρων

Τέλος, για όσες δεν μπορούν να διανοηθούν το γιατί ένας άνθρωπος θα έμπαινε στον κόπο να φτιάξει μια τόσο σοβαρή ιστορία, αν δεν είχε τους λόγους του ή αν όντως δεν ήταν αληθινή, έχω να πω το εξής...
Μα είχε τους λόγους του... αποζητά την προσοχή, το ενδιαφέρον οποιουδήποτε.
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν μπορούν να προσελκύσουν κόσμο στη ζωή τους, να κάνουν εύκολα φίλους και ψάχνουν διέξοδο στο διαδίκτυο, να φτιάξουν εκεί έναν άλλο κοινωνικό κύκλο, στον οποίο θα έχουν κύριο ρόλο. Όταν όμως ούτε εκεί τα καταφέρνουν, στρέφονται σε αυτήν την λύση για να τους προσέξουν και να γίνουν μέσα από τα βιώματα τους έστω και για λίγο «ορατοί». Να νιώσουν ότι έχουν την συμπόνια, την σκέψη, την συμπαράσταση, τον θαυμασμό κάποιων, αγνώστων μεν, αλλά κάποιων.
Τώρα, υπάρχουν και τα άλλα άτομα, αυτά που το κάνουν απλά για να σπάσουν πλάκα, να περάσει η ώρα, να το δείξουν σε συνομηλίκους τους ότι έκαναν κατόρθωμα, αλλά αυτά τα άτομα συνήθως γράφουν κείμενα χαμηλής σοβαρότητας. Δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να γράψουν μια τόσο σοβαρού ύφους ιστορία για το τίποτα. Αυτά τα άτομα ζούνε για να κάνουν τα πάντα μπάχαλο και δεν τους ενδιαφέρει αν παρεξηγηθούν ή όχι και σε αυτήν την περίπτωση δεν δεν έχουμε να κάνουμε μ' αυτά.

Ενδεικτικό παράδειγμα:
Κάποτε, ένα απο τα ποιήματα που είχα γράψει και αφορούσε κάποια απο τα βιώματα μου, είχα την ανάγκη και το ανέβασα στο Jokes.gr για να το μοιραστώ και με άλλους.
Χρόνια μετά, το είδα να σουλατσέρνει σε ένα μεγάλο και γνωστό φόρουμ ως Thread.
Στην αρχή και πριν το ανοίξω, ένιωσα χαρά που σκέφτηκα πως άρεσε τόσο σε κάποιον, ώστε να κάνει τον κόπο και να το δημοσίευσει σε ένα τέτοιο χώρο. Άλλωστε, όταν βγάζεις κάτι στο διαδίκτυο να κυκλοφορεί ελεύθερο, γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα αναπαραχθεί χωρίς την άδειά σου. Σε αυτό δεν είχα ποτέ θέμα.
Όταν όμως μπήκα στη δημοσίευση, έμεινα άναυδη με το περιεχόμενο της...
Η εν λόγω 18 ετών δεσποινίδα, αν και ισχυριζόταν 22, που το είχε αντιγράψει, το αποκαλούσε καθαρά δικό της δημιούργημα και μάλιστα το συνόδευε με την κατάλληλη δακρύβρεχτη ιστορία, πιθανότατα για να πάρει τα κατάλληλα σχόλια θαυμασμού και συμπαράστασης, γιατί όχι και να αυξήση των αριθμό των viewers της. Το γελοίο ήταν ότι, δεν είχε κάνει κάν τον κόπο να αλλάξει ούτε τον τίτλο που είχα δώσει στο ποιήμα μου
Αυτό που στην πραγματικότητα με εκνεύρισε όμως, ήταν ότι ισχυριζόταν και αυτό είναι αξιολύπητο, πως έγραψε το ποίημα για μια πολύ καλή της φίλη που είχε ορκιστεί να είναι πάντα κοντά της, που είχαν ζήσει μια ζωή μαζί και δυστυχώς αρρώστησε από ανίατη ασθένεια και πέθανε. Και ο πόνος της ήταν μεγάλος, υπέφερε και διάβασε αυτό το γράμμα στην κηδεία της κλπ κλπ. Ασχέτως αν κατάλαβε ακόμα και το νόημα του ποιήματος μου λάθος, γιατί δεν μιλούσε καν για θάνατο. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα.

...Η ιστορία πραγματικά ακουγόταν τραγική, τόσο που επειδή συμβαίνει σε πολλά σπίτια, θεώρησα και μόνο προσβολή το ότι την χρησιμοποίησε μαζί με το ποιήμα μου για να προκαλέσει θαυμασμό και να πάρει τι? ψήφους?

Και τελικά όλα όσα ισχυριζόταν ήταν τόσο αλήθεια, όσο και το ότι έγραψε αυτό το ποίημα η ίδια.
Μάλιστα, είχε το θράσος να εμμένει επί δύο εβδομάδες στην ιστορία της μέχρι φυσικά που εμφάνισα τα αποδεικτικά μου στοιχεία δημοσίως και από τη μια μέρα στην άλλη εξαφανίστηκε τόσο αυτή, όσο και το post της και δεν την ξαναείδα ποτέ, τουλάχιστον με το ίδιο Nickname.
Τις ψυχές όμως αυτών των ανθρώπων που έτυχε να ανταποκριθούν στο σενάριο της, όπως εσείς σε αυτη τη διμοσίευση, τις τάραξε και πολύ περισσότερο όταν ξεσκεπαστηκε η φάρσα... τις εξαπάτησε.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, μη σας φαίνεται παράξενο το ότι κάποιος μπορεί να μπει σε τέτοια διαδικασία, να γράψει ένα ψέμα, μια ολόκληρη ιστορία βγαλμένη απο το μυάλό του, μόνο και μόνο "γιατί έτσι". Για πολλούς είναι τρόπος διασκέδασης να παίζουν με τα συναισθήματα σας και για άλλους, τρόπος επιβεβαίωσης της ύπαρξης τους.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, είδη είπα πολλά... όπως πάντα άλλωστε

nena1988 έγραψε:

NeNaKi_Gr έγραψε:Συμφωνώ με όσα επιχειρήματα αναφέρθηκαν πιο πάνω και αποδεικνύουν ότι η ιστορία είναι ψεύτικη, αλλά για μια ακόμα φορά δεν πρόλαβα να τα ξεράσω όλα πρώτη ...Μα τι θα γίνει με ΄σας βρε, με το πληκτρολόγιο κοιμάστε??? [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Εγώ προσωπικά με το που τη διάβασα, από τα μισά της κι όλας και πέρα από όλα αυτά που αναφέρθηκαν απο τα υπόλοιπα κορίτσια, κατάλαβα ότι:

-Η Αφηγήτρια όχι μόνο ψεύδεται, αλλά είναι και αφηγητής, γιατί μια γυναίκα που πονάει και μάλιστα που χάνει το παιδί της δεν αφηγείται τόσο πεζά, ουρλιάζει τον πόνο της. Διαβάζεις το κάθε γράμμα και κλαις, το νιώθεις στα μέσα σου.
Για διαβάστε μανούλες ακόμα μια φορά τις δικές σας ιστορίες, ή καλύτερα μια εξίσου τραγική ιστορία, την ιστορία της blackrose μας που έχασε μισή ζωή με το χαμό του παιδιού της και συγκρίνεταί την. Σαφώς και θα ξεχωρίσετε ποια είναι η ψεύτικη και ποια η πραγματική. Ο πόνος της μάνας κάνει μπαμ!

-Έπειτα, το βασικό που παρατήρησα σε όλη την έκφρασή του ήταν ένα τεράστιο ΕΓΩ. Εγώ τι θα κάνω, εμένα οι γονείς μου θα με σκοτώσουν, εγώ δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, εγώ μωρό-πανεπιστήμια, εγώ άφησα το μωρό, εγώ εγώ εγώ. Το "εκείνο" που είναι? Το ανέφερε μόνο για να μας πει ότι το άφησε στη φίλη και τέλος?
Μια μάνα μιλάει πάντα, συνέχεια και μόνο για το παιδί της, πόσο μάλλον όταν το στερείτε και βιώνει το ενδεχόμενο να της το πάρουνε για πάντα.

-Από την άλλη... μα πόσο ιδανική και καλή φίλη είναι δαύτη που δέχεται να κρατήσει το "κρυφό" παιδί μιας που την ξέρει μόλις 1-2 χρόνια.
Αυτή η συμφοιτήτρια δεν είχε γονείς, δεν είχε δική της ζωή, δεν είχε φίλους να μπαινοβγαίνουν και να βλέπουν, γείτονές να ακούν? Σε βουνό έμενε?
Πρέπει να ξέρει ο φίλος μας πως τα μωρά δεν είναι μουγκά, ούτε περνούν απαρατήρητα. Αν ήταν γυναίκα, ακόμα και άμυαλη για να γράψει μια τέτοια ιστορία, θα το 'ξερε και θα ήταν πιο προσεχτική.
Και 'γώ φοιτήτρια υπήρξα, αλλά τέτοια συμφωνία δεν θα έκανα ποτέ, ακόμα κι αν επρόκειτο για το παιδί της αδερφής μου!

-Του ξέφυγε όμως η ηλικία στο Nick κατά την εγγραφή, που δηλώνει απροσεξία και είναι κάτι που δεν χαρακτηρίζει τις γυναίκες, ειδικά όταν θέλουμε να... πούμε τα ψεματάκια μας.
Δλδ, αν τώρα είναι 18 και αν υποθέσουμε ότι γέννησε πριν 1,5 χρόνο και βάλε και ακόμα 1 έτος σπουδών που είχαν προηγηθεί... καλά, έχουν αλλάξει τόσο τα πράματα απο τότε που αποφοίτησα που τα παιδιά σπουδάζουν πλέον απο τα 15 τους???
Μπράβο! Και γώ ο βλάξ περίμενα μέχρι τα 18 μου!

Μπορώ να γράψω και γω ένα κάρο άλλα για το θέμα, αλλά βαριέμαι να ασχοληθώ περαιτέρω.
Πάντως για όσες απάντησαν σοβαρά, δε νομίζω ότι την πιστέψανε διόλου την ιστορία, απλά... μια μάνα ξέρει πάντα να δείχνει κατανόηση στον παλιμπαιδισμό και να υπομένει της -αταξίες- του καθενός, έτσι έχει μάθει και έτσι πράττει. Απο σεβασμό και μόνο και για να διατηρήσουν το επίπεδο της ομάδας κόσμιο, απαντήσανε κομψά και εντός του θέματος.

Αμφιβάλλω αν υπήρξε έστω και μία απο εμάς που να μην σκέφτηκε καθώς διάβαζε την ιστορία, ότι μπορεί και να' ναι και μπούρδα... σχεδόν οι περισσότερες που απαντήσατε σοβαρά, είχατε στην απάντηση σας έστω μια φορά μια φράση του στυλ "περίεργη ιστορία, απίστευτο σενάριο" κλπ. κλπ.... Το ένστικτο της γυναίκας κορίτσια, δεν εξαπατάτε τόσο απλά, κάτι που αν η αφηγήτρια ήταν γυναίκα θα το γνώριζε εκ των προτέρων

Τέλος, για όσες δεν μπορούν να διανοηθούν το γιατί ένας άνθρωπος θα έμπαινε στον κόπο να φτιάξει μια τόσο σοβαρή ιστορία, αν δεν είχε τους λόγους του ή αν όντως δεν ήταν αληθινή, έχω να πω το εξής...
Μα είχε τους λόγους του... αποζητά την προσοχή, το ενδιαφέρον οποιουδήποτε.
Αυτά τα άτομα συνήθως δεν μπορούν να προσελκύσουν κόσμο στη ζωή τους, να κάνουν εύκολα φίλους και ψάχνουν διέξοδο στο διαδίκτυο, να φτιάξουν εκεί έναν άλλο κοινωνικό κύκλο, στον οποίο θα έχουν κύριο ρόλο. Όταν όμως ούτε εκεί τα καταφέρνουν, στρέφονται σε αυτήν την λύση για να τους προσέξουν και να γίνουν μέσα από τα βιώματα τους έστω και για λίγο «ορατοί». Να νιώσουν ότι έχουν την συμπόνια, την σκέψη, την συμπαράσταση, τον θαυμασμό κάποιων, αγνώστων μεν, αλλά κάποιων.
Τώρα, υπάρχουν και τα άλλα άτομα, αυτά που το κάνουν απλά για να σπάσουν πλάκα, να περάσει η ώρα, να το δείξουν σε συνομηλίκους τους ότι έκαναν κατόρθωμα, αλλά αυτά τα άτομα συνήθως γράφουν κείμενα χαμηλής σοβαρότητας. Δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να γράψουν μια τόσο σοβαρού ύφους ιστορία για το τίποτα. Αυτά τα άτομα ζούνε για να κάνουν τα πάντα μπάχαλο και δεν τους ενδιαφέρει αν παρεξηγηθούν ή όχι και σε αυτήν την περίπτωση δεν δεν έχουμε να κάνουμε μ' αυτά.

Ενδεικτικό παράδειγμα:
Κάποτε, ένα απο τα ποιήματα που είχα γράψει και αφορούσε κάποια απο τα βιώματα μου, είχα την ανάγκη και το ανέβασα στο Jokes.gr για να το μοιραστώ και με άλλους.
Χρόνια μετά, το είδα να σουλατσέρνει σε ένα μεγάλο και γνωστό φόρουμ ως Thread.
Στην αρχή και πριν το ανοίξω, ένιωσα χαρά που σκέφτηκα πως άρεσε τόσο σε κάποιον, ώστε να κάνει τον κόπο και να το δημοσίευσει σε ένα τέτοιο χώρο. Άλλωστε, όταν βγάζεις κάτι στο διαδίκτυο να κυκλοφορεί ελεύθερο, γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι θα αναπαραχθεί χωρίς την άδειά σου. Σε αυτό δεν είχα ποτέ θέμα.
Όταν όμως μπήκα στη δημοσίευση, έμεινα άναυδη με το περιεχόμενο της...
Η εν λόγω 18 ετών δεσποινίδα, αν και ισχυριζόταν 22, που το είχε αντιγράψει, το αποκαλούσε καθαρά δικό της δημιούργημα και μάλιστα το συνόδευε με την κατάλληλη δακρύβρεχτη ιστορία, πιθανότατα για να πάρει τα κατάλληλα σχόλια θαυμασμού και συμπαράστασης, γιατί όχι και να αυξήση των αριθμό των viewers της. Το γελοίο ήταν ότι, δεν είχε κάνει κάν τον κόπο να αλλάξει ούτε τον τίτλο που είχα δώσει στο ποιήμα μου
Αυτό που στην πραγματικότητα με εκνεύρισε όμως, ήταν ότι ισχυριζόταν και αυτό είναι αξιολύπητο, πως έγραψε το ποίημα για μια πολύ καλή της φίλη που είχε ορκιστεί να είναι πάντα κοντά της, που είχαν ζήσει μια ζωή μαζί και δυστυχώς αρρώστησε από ανίατη ασθένεια και πέθανε. Και ο πόνος της ήταν μεγάλος, υπέφερε και διάβασε αυτό το γράμμα στην κηδεία της κλπ κλπ. Ασχέτως αν κατάλαβε ακόμα και το νόημα του ποιήματος μου λάθος, γιατί δεν μιλούσε καν για θάνατο. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα.

...Η ιστορία πραγματικά ακουγόταν τραγική, τόσο που επειδή συμβαίνει σε πολλά σπίτια, θεώρησα και μόνο προσβολή το ότι την χρησιμοποίησε μαζί με το ποιήμα μου για να προκαλέσει θαυμασμό και να πάρει τι? ψήφους?

Και τελικά όλα όσα ισχυριζόταν ήταν τόσο αλήθεια, όσο και το ότι έγραψε αυτό το ποίημα η ίδια.
Μάλιστα, είχε το θράσος να εμμένει επί δύο εβδομάδες στην ιστορία της μέχρι φυσικά που εμφάνισα τα αποδεικτικά μου στοιχεία δημοσίως και από τη μια μέρα στην άλλη εξαφανίστηκε τόσο αυτή, όσο και το post της και δεν την ξαναείδα ποτέ, τουλάχιστον με το ίδιο Nickname.
Τις ψυχές όμως αυτών των ανθρώπων που έτυχε να ανταποκριθούν στο σενάριο της, όπως εσείς σε αυτη τη διμοσίευση, τις τάραξε και πολύ περισσότερο όταν ξεσκεπαστηκε η φάρσα... τις εξαπάτησε.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, μη σας φαίνεται παράξενο το ότι κάποιος μπορεί να μπει σε τέτοια διαδικασία, να γράψει ένα ψέμα, μια ολόκληρη ιστορία βγαλμένη απο το μυάλό του, μόνο και μόνο "γιατί έτσι". Για πολλούς είναι τρόπος διασκέδασης να παίζουν με τα συναισθήματα σας και για άλλους, τρόπος επιβεβαίωσης της ύπαρξης τους.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, είδη είπα πολλά... όπως πάντα άλλωστε

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] εισαι φοβερη συνονοματη!

καλα δε παιζεστε!!!δε βαρεθηκες καλε να τα γραψεις ολα αυτα????? [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]