MariaM έγραψε:
Και εγώ σας ρωτώ. Μια εγκυμοσύνη μπορεί να διακοπεί και τότε θα έχουμε καταφέρει να "σώσουμε" το παιδί μας από το κακό που του "έτυχε". Μπορούμε να επέμβουμε στην δουλειά του Θεού... Αν όμως κολλήσει AIDS μπορούμε να το σώσουμε; Δεν νομίζω. Γιατί δεν είμαστε Θεοί.

tatijana έγραψε:Ναι αλλα για την συγκεκριμενη λεω εγω τωρα,ειχε δυο παιδια...Τα οποια αφησε μονα κι ενα μωρακι επισης..

bou-boukitsa έγραψε:

MariaM έγραψε:
Και εγώ σας ρωτώ. Μια εγκυμοσύνη μπορεί να διακοπεί και τότε θα έχουμε καταφέρει να "σώσουμε" το παιδί μας από το κακό που του "έτυχε". Μπορούμε να επέμβουμε στην δουλειά του Θεού... Αν όμως κολλήσει AIDS μπορούμε να το σώσουμε; Δεν νομίζω. Γιατί δεν είμαστε Θεοί.

..αμα παθει AIDS δεν το σωζεις με τιποτα...πληρωνει τα λαθη του ακριβα ..με την ιδια του τη ζωη....αλλα οταν βαλεις το παιδι σου να κανει εκτρωση...το ΄΄σωζεις΄΄΄ για τα ματια του κοσμου...αλλα ουσιαστικα το καταδικαζεις να πληρωνει το λαθος του όλη την υπόλοιπη ζωή του!!και αυτο ειναι πιο βασανιστικο απο τον ιδιο το θανατο!

MAROULOU έγραψε:θα ήθελα σε αυτό το ποστ να κάνω λίγο τον δηκηγόρο του διαβόλου. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου είμαι κατά μιας δικής μου έκτρωσης στην παρούσα φάση της ζωής μου,δηλαδή με όλη την ωριμότητα και την ευθύνη που μπορώ να νιώσω για τη ζωή που δημιουργείται μέσα μου σε αυτήν τη ηλικία με τα 31 χρονάκια που κουβαλάω. στην παρούσα φάση μπορώ να είμαι μαμά από τη σύλληψη και να διαμορφώσω τους όρους της ζωής μου έτσι ώστε να χωρέσει και ένα μωρό.
θα ήθελα όμως να ρωτήσω εσάς ποια είναι η άποψή σας για μία εγκυμοσύνη που προκύπτει κατόπιν βιασμού έστω και ενδοοικογενειακού. μία εγκυμοσύνης μίας κοπέλας στα 14 και στα 15 χρόνια. μίας γυναίκας 20-22 χρονών που όλοι της κλείνουν την πόρτα, δεν μπορεί να εργαστεί και χρειάζεται να καταφύγει σε έναν σύλλογο για να φέρει στο κόσμο το μωρο της και κατόπιν να τα αντιμετωπίσει όλα μόνη της...
σε τέτοιες και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν μπορώ τώρα να σκεφτώ τώρα, αναρωτιέμαι ποιανου ζωή πρέπει να προστατέψουμε πρώτα του κοριτσιού ή της γυναίκας η του μωρού;
τα ψυχολογικά αποτελέσματα της έκτρωσης για τη γυναίκα τα γνωρίζουμε. για τη γυναίκα όμως που φέρνει σε αντίξοες συνθήκες το μωρό της στον κόσμο και μετά αντιμετωπίζει τα χίλια δυο προβλήματα πρακτικά και ψυχολογικά τι γίνεται; και τελικά πόσο ταλαιπωρούνται και τα παιδιά αυτά από τις μητέρες τους;
κοινώς τι γίνεται με την κάθε είδους κακοποίηση των παιδιών από γονείς που δεν τα ήθελαν ή που δεν σκέφτηκαν πριν τα κάνουν;

από φιλοσοφικής απόψεως είμαι και εγώ πολύ κατά της έκτρωσης, πρακτικά βλέπω πως η προστασία της γυναίκας που αντιμετωπίζει προβλήματα πρέπει να έρθει πρώτη.
και φυσικά θεωρώ απαράδεκτο και τελείως ανεύθυνο της έλλειψη προφύλαξεις και την έλλειψη ενημέρωσης των παιδιών από τους γονείς.
οι γονείς που δε φρόντισαν να ενημερώσουν κατάλληλα τα παιδιά τους και με λεπτομερή τρόπο επειδή σοκάρονταν να κάνουν τέτοιες συζητήσεις με τα παιδιά, αντιμετωπίζουν συχνά τη συνέπεια αυτού.
δεν είμαι υπερ της έκτρωσης τελικά, αλλά δεν μπορώ να μην ενδιαφερθώ πρώτα για τον άνθρωπο που ήδη βρίσκεται σε πληρη συνείδηση στη ζωή του και είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

koukida έγραψε:Mariam συμφωνω με τα ερωτηματα που θετεις οσον αφορα το βιασμό.
καπως ετσι αναρωτιεμαι κ εγω...

να σταθω λιγο στο κομματι ενημερωση. κοριτσια μη νομιζετε οτι σημερα υπαρχει σωστη πληροφορηση που αρκει λογω διαδικτύου...
χρειαζεται πολυ μεγαλη καθοδηγηση απο τους γονεις κ προσοχη. το ιντερνετ ειναι θυσαυρος αλλα ταυτοχρονα η κακη του χρηση μπορει να ειναι καταστροφικη.

Πιστευω οτι ειναι στο χερι των γονιων να καθοδηγησουν τα παιδια στο ειδος πληροφορησης που θα παρουν. αλλα το πιο σημαντικο ειναι να καλλιεργησουμε στα παιδια μας τον αυτοσεβασμο---πως θα γινει αυτο? για μενα καλλιεργωντας τον σεβασμό κ την αγαπη για την φύση κ για ολα τα πλασματα του κόσμου..ότι πιο απλό κ αληθινό

Tziz έγραψε:
Γιατί βλέπω και περιπτώσεις όπως το γειτονάκι μου (παρεπιπτόντως πρέπει να είναι κοντά στα 40 αυτό το "παιδί"), που κάθε απόγευμα βρίζω Θεούς και δαίμονες όταν βγαίνει και ουρλιάζει και φωνάζει στα σκυλιά κι εμένα μου χαλάει τον υπνάκο μου.... (είναι με κάποια διανοητική υστέρηση) και βγαίνει και η μάνα του -μια κωλόγρια, συγνώμη κιόλας- και του φωνάζει και το δέρνει και το βαράει κι αυτό το κακόμοιρο τι φταίει?????
Σκέφτομαι: ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ?????
Που, αν είχε τη σωστή καθοδήγηση μπορεί να έπαιζε σε διαφήμιση για τους ολυμπιακούς...

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή....

Αυτά από μένα....

φωτεινουλα έγραψε:Καλημερα κοριτσαρες απο εχθες διαβαζω καποια απο αυτα που γραφετε κ ενω στην αρχη δεν ηθελα να παρω μερος τωρα το μονο που θελω να πω ειναι πως τα παιδια εινια κατα την δικη μου αποψη Δωρα του Θεου που μας τα δινει για να τα κανουμε ευτιχησμενα κ ειμαι θεωρωπως μονο παλι Αυτος μπορει να μας τα παρει για τους δικους του λογους !!!!!!!!!

MariaM έγραψε:

Συμφωνώ. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ένα άρρωστο παιδί μπορούμε να το δούμε σαν βάρος ή να τα δούμε από μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα οπτική γωνία:

πολύ όμορφο- ειναι ενας τρόπος να δούμε αυτό το διαφορετικό που μας 'τρομάζει' με άλλο ματι για να το αποδεχτούμε επιτέλους -
..

florentiab έγραψε:όταν ήμουν μικρότερη έτρεμα στην ιδέα μιας εγκυμοσύνης γιατί δεν ήξερα τι θα έκανα. σίγουρα δεν ήθελα ένα παιδί στα 20 αλλά δεν ήξερα αν θα άντεχα να κάνω και έκτρωση.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ να γίνονται εκτρώσεις αλλά δεν τις καταδικάζω.
κατανοώ και συμπονώ το 16χρονο κοριτσάκι που έμεινε έγκυος και θέλει να κάνει έκτρωση αλλά στηρίζω και το κοριτσάκι που θα πάρει την απόφαση να το κρατήσει.
επίσης κατανοώ και τη γυναίκα που έχει ήδη 4,5,6 παιδιά και δεν θέλει/αντέχει να κάνει ένα ακόμα.
δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες και δεν μπορούμε να βάλουμε όλες τις γυναίκες στο ίδιο τσουβάλι. είναι πολύ προσωπικό θέμα και κάθε μία κάνει αυτό που θεωρεί (ας πούμε) σωστό τη δεδομένη στιγμή στη ζωή της.
εξάλλου τις περισσότερες φορές η έκτρωση είναι ο δύσκολος δρόμος και ίσως ο μοναδικός για κάποιες.
οι μόνες περιπτώσεις που με κάνουν έξαλλη είναι αυτές οι γυναίκες που θεωρούν την έκτρωση μέτρο αντισύλληψης. και πιστέψτε με υπάρχουν πολλές ακόμα!!!

MariaM έγραψε:

Tziz έγραψε:Να συμπληρώσω πως κι εγώ ότι ήθελε η κόρη μου θα έκανα.
Αν στα 16 της μου έλεγε ότι θέλει παιδί, δε θα της έλεγα "όχι" - όπως μου έλεγε κι εμένα η δική μου η μαμά.
Αν πάλι επιλέξει να το ρίξει, θα την άφηνα μόνο με τη διαβεβαίωση του γιατρού ότι αυτό δε θα έχει "επιπτώσεις" στην υγεία της κι ότι θα μπορεί να κάνει παιδιά.
Και το λέω αυτό γιατί εγώ μεγάλωσα με το φόβο ότι δε θα μπορέσω να κάνω παιδί, και γιαυτό δε θα το έριχνα ποτέ σε όποια ηλικία κι αν ήμουν.

bou-boukitsa έγραψε:

Tziz έγραψε:
Γιατί βλέπω και περιπτώσεις όπως το γειτονάκι μου (παρεπιπτόντως πρέπει να είναι κοντά στα 40 αυτό το "παιδί"), που κάθε απόγευμα βρίζω Θεούς και δαίμονες όταν βγαίνει και ουρλιάζει και φωνάζει στα σκυλιά κι εμένα μου χαλάει τον υπνάκο μου.... (είναι με κάποια διανοητική υστέρηση) και βγαίνει και η μάνα του -μια κωλόγρια, συγνώμη κιόλας- και του φωνάζει και το δέρνει και το βαράει κι αυτό το κακόμοιρο τι φταίει?????
Σκέφτομαι: ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ?????
Που, αν είχε τη σωστή καθοδήγηση μπορεί να έπαιζε σε διαφήμιση για τους ολυμπιακούς...

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή....

Αυτά από μένα....

συμφωνω γενικα...αλλα εδω με το γειτονακι...σε εχασα λιγο...τι εννοεις??

Μπουμπουκίτσα μου εννοώ ότι σε περιπτώσεις όπως αυτή του συνδρόμου ντάουν, ίσως και να το δεχόμουν/να το έκανα. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να "βασανίζεται" κανείς, ούτε το παιδί, ούτε οι γονείς, ούτε και τα υπόλοιπα αδέρφια που πιθανόν να "στερούνται" της προσοχής και της φροντίδας των γονιών αλλά και των υλικών αγαθών...

Από την άλλη όπως αναφέρω πιο πάνω, όταν τα ξανασκέφτομαι, λέω "ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ?" εννοώντας την ψυχούλα αυτή που τραβάει ότι τραβάει. ΟΚ, έφεραν στον κόσμο ένα τέτοιο παιδί. Ενώ οι γονείς του θα μπορούσαν να τον είχαν βοηθήσει να κάνει κάτι στη ζωή του, τον έχουν κλεισμένο μέσα στο σπίτι, να μιλάει στο σκυλιά του διπλανού...

Ναι, αγανακτώ γιατί μου χαλάει την ησυχία, αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι δεν φταίει αυτό το "παιδί" κι όταν ακούω τη μάνα του να του φωνάζει και να το βρίζει θέλω να κατέβω και να τη σαπακιάσω την κωλόγρια!

Σας μπέρδεψα πιο πολύ?

MariaM έγραψε:

MAROULOU έγραψε:θα ήθελα σε αυτό το ποστ να κάνω λίγο τον δηκηγόρο του διαβόλου. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου είμαι κατά μιας δικής μου έκτρωσης στην παρούσα φάση της ζωής μου,δηλαδή με όλη την ωριμότητα και την ευθύνη που μπορώ να νιώσω για τη ζωή που δημιουργείται μέσα μου σε αυτήν τη ηλικία με τα 31 χρονάκια που κουβαλάω. στην παρούσα φάση μπορώ να είμαι μαμά από τη σύλληψη και να διαμορφώσω τους όρους της ζωής μου έτσι ώστε να χωρέσει και ένα μωρό.
θα ήθελα όμως να ρωτήσω εσάς ποια είναι η άποψή σας για μία εγκυμοσύνη που προκύπτει κατόπιν βιασμού έστω και ενδοοικογενειακού. μία εγκυμοσύνης μίας κοπέλας στα 14 και στα 15 χρόνια. μίας γυναίκας 20-22 χρονών που όλοι της κλείνουν την πόρτα, δεν μπορεί να εργαστεί και χρειάζεται να καταφύγει σε έναν σύλλογο για να φέρει στο κόσμο το μωρο της και κατόπιν να τα αντιμετωπίσει όλα μόνη της...
σε τέτοιες και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν μπορώ τώρα να σκεφτώ τώρα, αναρωτιέμαι ποιανου ζωή πρέπει να προστατέψουμε πρώτα του κοριτσιού ή της γυναίκας η του μωρού;
τα ψυχολογικά αποτελέσματα της έκτρωσης για τη γυναίκα τα γνωρίζουμε. για τη γυναίκα όμως που φέρνει σε αντίξοες συνθήκες το μωρό της στον κόσμο και μετά αντιμετωπίζει τα χίλια δυο προβλήματα πρακτικά και ψυχολογικά τι γίνεται; και τελικά πόσο ταλαιπωρούνται και τα παιδιά αυτά από τις μητέρες τους;
κοινώς τι γίνεται με την κάθε είδους κακοποίηση των παιδιών από γονείς που δεν τα ήθελαν ή που δεν σκέφτηκαν πριν τα κάνουν;

από φιλοσοφικής απόψεως είμαι και εγώ πολύ κατά της έκτρωσης, πρακτικά βλέπω πως η προστασία της γυναίκας που αντιμετωπίζει προβλήματα πρέπει να έρθει πρώτη.
και φυσικά θεωρώ απαράδεκτο και τελείως ανεύθυνο της έλλειψη προφύλαξεις και την έλλειψη ενημέρωσης των παιδιών από τους γονείς.
οι γονείς που δε φρόντισαν να ενημερώσουν κατάλληλα τα παιδιά τους και με λεπτομερή τρόπο επειδή σοκάρονταν να κάνουν τέτοιες συζητήσεις με τα παιδιά, αντιμετωπίζουν συχνά τη συνέπεια αυτού.
δεν είμαι υπερ της έκτρωσης τελικά, αλλά δεν μπορώ να μην ενδιαφερθώ πρώτα για τον άνθρωπο που ήδη βρίσκεται σε πληρη συνείδηση στη ζωή του και είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

Και γιατί πρέπει να υπάρχει το δίλλημα για το ποια ζωή από τις 2 "αξίζει" περισσότερο; Αλήθεια ποιος μπορεί να το κρίνει; Γιατι η εγκυμοσύνη θεωρητικά καταστρέφει ζωές; Ο βιασμός δεν είναι αυτός που καταστρέφει την ζωή του θύματος; Τελικά πόσο καλό κάνουμε αν πιέσουμε το θύμα βιασμού να κάνει έκτρωση; Το κενο δεν μεγαλώνει μέσα της; Πόσο καλύτερα θα νιώσει αν καταστρέψει μια ψυχή επειδή καποιος άλλος κατέστρεψε την δική της;
Ρητορικές ερωτήσεις.

MAROULOU έγραψε:

MariaM έγραψε:

MAROULOU έγραψε:θα ήθελα σε αυτό το ποστ να κάνω λίγο τον δηκηγόρο του διαβόλου. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου είμαι κατά μιας δικής μου έκτρωσης στην παρούσα φάση της ζωής μου,δηλαδή με όλη την ωριμότητα και την ευθύνη που μπορώ να νιώσω για τη ζωή που δημιουργείται μέσα μου σε αυτήν τη ηλικία με τα 31 χρονάκια που κουβαλάω. στην παρούσα φάση μπορώ να είμαι μαμά από τη σύλληψη και να διαμορφώσω τους όρους της ζωής μου έτσι ώστε να χωρέσει και ένα μωρό.
θα ήθελα όμως να ρωτήσω εσάς ποια είναι η άποψή σας για μία εγκυμοσύνη που προκύπτει κατόπιν βιασμού έστω και ενδοοικογενειακού. μία εγκυμοσύνης μίας κοπέλας στα 14 και στα 15 χρόνια. μίας γυναίκας 20-22 χρονών που όλοι της κλείνουν την πόρτα, δεν μπορεί να εργαστεί και χρειάζεται να καταφύγει σε έναν σύλλογο για να φέρει στο κόσμο το μωρο της και κατόπιν να τα αντιμετωπίσει όλα μόνη της...
σε τέτοιες και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν μπορώ τώρα να σκεφτώ τώρα, αναρωτιέμαι ποιανου ζωή πρέπει να προστατέψουμε πρώτα του κοριτσιού ή της γυναίκας η του μωρού;
τα ψυχολογικά αποτελέσματα της έκτρωσης για τη γυναίκα τα γνωρίζουμε. για τη γυναίκα όμως που φέρνει σε αντίξοες συνθήκες το μωρό της στον κόσμο και μετά αντιμετωπίζει τα χίλια δυο προβλήματα πρακτικά και ψυχολογικά τι γίνεται; και τελικά πόσο ταλαιπωρούνται και τα παιδιά αυτά από τις μητέρες τους;
κοινώς τι γίνεται με την κάθε είδους κακοποίηση των παιδιών από γονείς που δεν τα ήθελαν ή που δεν σκέφτηκαν πριν τα κάνουν;

από φιλοσοφικής απόψεως είμαι και εγώ πολύ κατά της έκτρωσης, πρακτικά βλέπω πως η προστασία της γυναίκας που αντιμετωπίζει προβλήματα πρέπει να έρθει πρώτη.
και φυσικά θεωρώ απαράδεκτο και τελείως ανεύθυνο της έλλειψη προφύλαξεις και την έλλειψη ενημέρωσης των παιδιών από τους γονείς.
οι γονείς που δε φρόντισαν να ενημερώσουν κατάλληλα τα παιδιά τους και με λεπτομερή τρόπο επειδή σοκάρονταν να κάνουν τέτοιες συζητήσεις με τα παιδιά, αντιμετωπίζουν συχνά τη συνέπεια αυτού.
δεν είμαι υπερ της έκτρωσης τελικά, αλλά δεν μπορώ να μην ενδιαφερθώ πρώτα για τον άνθρωπο που ήδη βρίσκεται σε πληρη συνείδηση στη ζωή του και είναι σε πολύ δύσκολη θέση.

Και γιατί πρέπει να υπάρχει το δίλλημα για το ποια ζωή από τις 2 "αξίζει" περισσότερο; Αλήθεια ποιος μπορεί να το κρίνει; Γιατι η εγκυμοσύνη θεωρητικά καταστρέφει ζωές; Ο βιασμός δεν είναι αυτός που καταστρέφει την ζωή του θύματος; Τελικά πόσο καλό κάνουμε αν πιέσουμε το θύμα βιασμού να κάνει έκτρωση; Το κενο δεν μεγαλώνει μέσα της; Πόσο καλύτερα θα νιώσει αν καταστρέψει μια ψυχή επειδή καποιος άλλος κατέστρεψε την δική της;
Ρητορικές ερωτήσεις.

συνήθως οι γυναίκες αυτές δεν θέλουν να κρατήσουν το μωρό γιατί τους θυμίζει το βιασμό τους. γενικά μιλάω για αυτες τις γυναίκες που τελικα καταληγουν στην έκτρωση. επίσης ένα κορίτσι 14 χρονών που γενναει χανει αυτόματα όλη την εφηβική της ηλικία. κάτι που δύσκολα αναπληρώνεται. νεαρές μαμάδες σε αυτές τις ηλικίες μπορούν εύκολα να παρεκτραπουν υπό την πίεση του μωρού και να το φερθούν με πολύ αντιπαιδαγικούς τρόπους. προσωπικα γνωρίζω πολλα τέτοια παραδείγματα που τα καταστροφικά τους αποτελέσματα με ωθούν να μην είμαι απόλυτη στο θέμα. και ας μην θεωρουμε δεδομένο ότι όποια κοπέλα μένει εγκυος επιθημει να κρατήσει το μωρό της

MAROULOU έγραψε:
..........
σε τέτοιες και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που δεν μπορώ τώρα να σκεφτώ τώρα, αναρωτιέμαι ποιανου ζωή πρέπει να προστατέψουμε πρώτα του κοριτσιού ή της γυναίκας η του μωρού;
[size=9]τα ψυχολογικά αποτελέσματα της έκτρωσης για τη γυναίκα τα γνωρίζουμε......

MAROULOU έγραψε:
...και ας μην θεωρουμε δεδομένο ότι όποια κοπέλα μένει εγκυος επιθημει να κρατήσει το μωρό της...