olivia μπραβο σου και παλι μπραβο σου.μπραβο σου για την προσπαθεια που εκανες και για τις αποψεις σου.δεν μπορεις να φανταστεις ποσο συμφωνω μαζι σου!κι εμενα η κορη μου δεν μπορεσε να θηλασει και εβγαζα για δυο μηνες με το θηλαστρο ωσπου τελικα μου κοπηκε.κι εγω ειμαι υπερ του θηλασμου,αλλα δεν ερχεται και το τελος του κοσμου αν δεν θηλασεις.κοντεψα να παθω καταθλιψη γιατι ολοι μου ελεγαν "πρεπει να θηλασεις και πρεπει και πρεπει και προσπαθησε" και ενιωθα οτι το μωρο δεν με θελει,οτι τα κανω ολα λαθος.μετα συνηλθα.το οτι δινεις μπιμπερο δεν σε κανει κακια μανα οπως ειπες κι εσυ.η ουσιαστικη επαφη ειναι και σε αλλα πραγματα.οσο για το οτι το μητρικο γαλα κανει καλο στο μωρο,οντως κανει.αλλα κι εγω που δεν θηλασα καθολου εχω αρρωστησει 5 φορες στη ζωη μου και ποτε δεν ανεβασα πυρετο πανω απο 38,5. και ξερω αλλα παιδακια που θηλασαν και ειναι καθε μηνα αρρωστα.το οτι δινεις μπιμπερο δεν σε κανει κακια μανα,οπως και το οτι θηλαζεις δεν σε κανει υποχρεωτικα καλη μανα.
να σου ζησει η μπεμπουλα σου και να ειναι παντα ευτυχισμενη και γερη!!!

και εγω μια απο τα ίδια.. Τελειως αποτυχημενη προσπαθεια. δεν ξερω αν εκανα εγω κατι λαθος ή απλα δεν ειχα, παντως ακομα και στο ιντερνετ που διαβαζα ενοιωθα οτι φταιω εγω, δεν υπαρχει γυναικα που δεν εχει γαλα, ειναι δικαιολογιες και όλο με επαιρνε απο κατω, εβαζα το μωρο στο στηθος και δεν το εκανα καλα απο το κλαμα, αμα το παιδι πειναει και ρουφαει και τπτ αυτο φταιει? της εδινα μετα μπουκαλι και το κατεβαζε στο λεπτο. λεω δε γινεται θα παρω θηλαστρο να δω ποσο βγαζω... 20 μλ το πολυ (και απο τα 2 στηθη).. της το εδινα και μετα ξενο γαλα, ελεγε η μαμα μου και μια σταγονα κανει καλό, αλλα κουραστηκα, ολη μερα τρομπαρα και δεν εβγαινε ουτε σφηνακι... καποια στιγμη, γυρω στο μηνα με ειχε πιασει κατι παθολογικό και δε μπορουσα καθολου, και δεν εκανε να παρω καποια συγκεκριμενα χαπια ενω θηλαζα. αντεξα καμμια δεκαρια μερες και μετα λεω τερμα δεν αντεχω για τοσο λιγο γαλα. και το εκοψα. Μετα απο καποιο διαστημα ακουσα οτι μπορει αν περασεις καποιο εντονο στρες μπορει να κοπει οποτε το εριξα εκει απλα γιατι αν το εριχνα σε μενα θα παθαινα σιγουρα καταθληψη, νομιζω οτι ημουν σε οριακη κατασταση

''''''''''''Και το παιδί, όντως, άρχισε να παχαίνει και να ομορφαίνει! Από μια μικρή, εύθραυστη κουκλίτσα, άρχισε να γίνεται κοριτσάκι, έκανε μαγουλάκια! Από εκεί που έβριζα το κουτί με το γάλα (ναι το έκανα!) και παρακαλούσα από μέσα μου κάθε φορά που της έδινα μπιμπερό "Μη πιεις, μη πιεις!" για να πειστώ ότι εγώ της ήμουν αρκετή, έφτασα να το ευγνωμονώ.

Και ξέρετε πώς πάει... Όταν θηλάζεις για ώρα και στο καπάκι το παιδί σου αδειάζει το μπουκάλι, αρχίζεις να ξεκολλάς από τη ρετσινιά της "κακιάς μάνας που δίνει μπιμπερό". Παρ' ολ' αυτά συνέχισα τον παράλληλο θηλασμό μέχρι που (...)
Αυτό που θα ήθελα είναι να αποφασιστεί κάποια στιγμή παγκοσμίως τι συστάσεις θα δίνονται στις μητέρες που θέλουν να θηλάσουν. Να δίνουν ένα στήθος τη φορά ή και τα δύο; Να θηλάζουν όσο πάει ή ανά τακτά χρονικά διαστήματα; Να ξυπνούν το παιδί για να το ταίσουν ή όχι; Να παίρνουν συμπληρώματα και αν ναι ποια; Με λύπη παρατηρώ ότι ο καθένας έχει τη δικιά του θεωρία.''''''''''''''

Αυτα τα λογια ειναι σαν να τα εγραψα εγω..ακριβως ετσι..θα τα βγαλω και εγω ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ απο μεσα μ..μπας και ξελαφρωσω λιγο..
3 ολοκληρους μηνες αποκλειστικος θηλασμος...3 ολοκληρους μηνες να πηγαινουμε στον παιδιατρο και να ΜΗΝ εχουμε παρει το επιθυμητό βαρος....εγω να πεισμωνω και να μην θελω να πει κανενας ουτε καν εγω δεν επετρεπα στον εαυτο μ να σκεφτει πως δεν της εφτανε το γαλατακι της μαμας...''μα γιατι..αφου ειναι δικαιολογια {ελεγα} να λεω πως δεν ειναι θρεπτικο..οπου και να στραφω ετσι λενε,το γαλα της μανας ειναι παντα θρεπτικο..''θηλαζα με τις ωωωωρες απιστευτα κουραστικο μιας και οπως εχω ξαναπει ειμαι μονη και ο αντρας μ δουλευει απιστευτα πολλες ωρες..ουτε να φαω δεν προλαβαινα ουτε να κανω τιποτα..η μικρη εκλαιγε την εβαζα στο στηθος..μετα απο 2 ωρες κοιμοταν και μετα απο 20 λεπτα παλι πεινουσε..αυτο για δεκα μερες...εφτασε η μερα να παμε στον παιδιατρο και λεω στον αντρα μ '' να δεις που θα εχει παρει πολυ βαρος,τοσες ωρες που τρωει!'' και ηταν αυτο π λενε μεγαλη μπουκια φαε-μεγαλη κουβεντα μην λες..η μικρη ειχε παρει πολυ λιγο βαρος..εφυγε η γη κατω απο τα ποδια μ..τοση προσπαθεια,τοση κουραση για το τιποτα.....δεν μπορουσε να το χωρεσει το κεφαλι μ,δεν ηθελα με τιποτα να πιει ''ξενο'' αλλα η άγνοια + πλυση εγκεφαλου μαζι με την δηθεν υποστηριξη με ειχαν ''ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ''..δεν αντεχα αλλο να ακουω '''μην στεναχωριεσαι θηλασε οσο μπορεις κ ολα θα πανε καλα αλλα για να εισαι σιγουρη δωσε και λιγο ξενο---δεν θηλαζεις αρκετα συχνα {ενω θηλαζα οολη την μερα}''' ουσιαστικη υποστηριξη/σωστη ενημερωση δεν ειχα..να ξερω τι και πως...εφτασα σε σημειο να πνιγομαι,ημουν πολυ στεναχωρημενη και ακομα πιο πολυ κουρασμενη....τα παρατησα {{{ακομα το λεω και βουρκωνω}}} της δινω ξενο γαλατακι και θηλαζω 2 φορες την μερα για να αποθηλασουμε σιγα σιγα...
Σκεφτηκα πως αν ειναι να κουραζομαι τοσο κ να μην αποδιδει..
Σκεφτηκα πως δεν θελω να κανω ''πειραματα'' .........να δω αν ειναι φαση κ θα ερθει παλι γαλα για παραδειγμα.....
Σκεφτηκα πολλα που κοντεψα να τρελαθω και αποφασισα πως καλυτερα να εχει μια μανουλα χαρουμενη και να παλευουμε για ολα με χαμογελο παρα να μην ειναι καλα το αστερακι μ...
Στις 18 εχουμε παιδιατρο..Σκεφτομαι πως παλι μπορει να μ πει οτι δεν εχει παρει βαρος και τρελαινομαι πραγματικα.....

Διαβάζοντας κ γω με την σειρα μου την ιστορια της Ολιβιας βρηκα κ γω αρκετα κοινα στοιχεια με το πρωτο μου παιδι!Στην ουσια ο κυριος ρουφουσε λιγο κ μετα σταματουσε κ ολοι νομιζαμε οτι χορταινε!Ελα όμως που ο κυριος ειχε παρει την κατιουσα!Γεννηθηκε 2950 κ οταν πηγαμε σπιτι ειχε χασει το προβλεψιμο 10% του βαρους του!2750 που με τον καιρο εγιναν 2600 κ κατω απο αυτο!οπου τοτε δωσαμε συμπληρωμα !Ειναι περιτο να σας πω το κλαμα που εριξα το αγχος να μετραω ml απο το θηλαστρο κ το ξενο κ πανες κλπ!!!
όμως συνειδητοποιησα οτι σημασια εχει το παιδι κ η υγεια του κ οχι αν θα θηλασει ή αν θα παρει ξενο!Εγω το παιδεψα το παιδι μου μεχρι κ με συριγγα του δινα γαλα 5 με 10 ml την φορα!Δοκιμασα κ το sns για οσες το ξερουν!κ ημουν τοσο πορωμενη που αρνιομουν να το δω χαλαρα!
Εμεινα κατεθειαν εγκυος στο 2ο κ εχουν 13 μηνες διαφορα!Ειχα πει οτι μετα απο αυτα που περασα ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ! Κ ομως τελικα κ χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια και εκει που ημουν ετοιμη να τα παρατησω σε αυτον αμαχητη γιατι με πονουσε πολυ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ!Γιατι απλα ειχα απενοχοποιηθεί!Γιατι καλος ο θηλασμος κ τελειος αλλα οχι εις βαρος της ψυχικης υγειας της μαμας κ του παιδιου (το καταλαβαινει το αγχος μας).
Όπως μου ειπε σοφα ενας παιδιατρος!Ο θηλασμος πρεπει να ειναι μια ευχαριστη διαδικασια για την μανα κ το παιδι!Αν παιδευονται κ οι 2 ποιο το νοημα του!

κ κατι τελευταιο !Δεν πρεπει εμας τις μανουλες να μας αγχωνετε για τον θηλασμο με τα υπερ του σε σχεση με το ξενο γιατι απο την πολυ πιεση πολλες φορες γινεται το αντιθετο απο το στρες κ το αγχος!

κοριτσια νομιζω κ εγω επαθα ακριβως το ιδιο!Καταρχην η μπεμπουλα μου βγηκε προωρη ομως σχετικα αναπτηγμενη ετσι στις στην 35 εβδομαδα που γεννησα ηταν 3150.Ξεκινησα με θυλασμο κ κανονισα να ερθει μια συμβουλος στο σπιτι την πρωτη ημερα που βγηκα απο την κλινικη.Ηρθε κ μου ειπε οτι δεν μου ανοιξαν το στηθος στην κλινικη κ επρεπε να το κανει αυτη!Περιττο να σας πω οτι ετσι δεν πονεσα ουτε οταν γεννουσα!!!!!!!!!!!!! Το στηθος μου ειχε γεμισει μελανιες κ δεν μπορουσα να βαλω ουτε το σουτιεν θυλασμου!Μου ειπε οτι θα ερχοταν κ την επομενη να δει πως παω ,οταν ξανα ηρθε μου ειπε οτι μαλλον φταινε κ η ρωγες μου κ χρειζεται να παρω ψευτικες .Οποτε αγοραζουμε κ ψευτικες κ συνεχιζεται αυτο το μαρτηριο για 18 μερες εγω να κλαιω απο τον πονο οταν θυλαζω αλλα απο την αλλη να θελα να θηλασω γιατι ακουω απο παντου ποσο καλο ειναι για το παιδι !Δεν αντεξα μετα απο 18 μερες οταν αποφασισα οτι δεν παει αλλο πηρα ενα θηλαστρο για να βγαλω ολο το γαλα κ τελικα μετα απο 90 λεπτα ειχα βγαλει 40γραμμαρια!Ειμαι σιγουρη οτι θελω κ αλλα παιδια αλλα οχι τοσο αν θελω να θηλασω ηταν μια επωδυνη εμπειρια !

Κ γω Φωτεινουλα ελεγα ακριβως το ιδιο!Ημουν αρνητικη στο να θηλασω το δευτερο, φοβουμενη οτι θα ηταν το ιδιο!Όμως ειλικρινα εχοντας ζησει κ τις 2 καταστασεις κ μαλιστα τοσο συντομα θα ελεγα να αφησεις τον εαυτο σου ελευθερο!Ο 2ος γιος μου τρωει με τοση λαιμαργια κ ορεξη που ουτε πιπιλα πηρε ουτε μπουκαλι ευκολα παιρνει!Καμμια σχεση με την πρωτη εμπειρια!Κ ο μεγαλος μου ειχε κολικους μεχρι τον 7ο μηνα!αλλαξαμε παρα πολλα γαλατα!Εκει να δεις τυψεις!Τωρα πια λεω οτι θα λειτουργησω με γνωμονα το παιδι κ οχι γενικα τι ειναι καλο για το παιδι!Καλος κ τελειος ο θηλασμος αλλα κ αν δεν γινεται δεν θα τρελαθουμε κιολας!Στο πρωτο υπερπροσπαθησα(για να καταφερω να τον θηλασω δεν τον χορταινα καθως απο το αγχος μου κ το γεγονος οτι δεν επαιρνε πολυ γαλα, δεν ειχα ποσοτητα ,ανιομουν κ το ξενο στην αρχη αρχη) κ απετυχα!Στο δευτερο πηγα να αγχωθω κ οταν αφεθηκα κ δεν με ενοιαζε ,ξαφνικα συνειδητοποιησα οτι θηλαζα αποκλειστικα!Κ στην κλινικη του εδινα μπουκαλι κ στην αρχη στο σπιτι!Απλα φροντισε να μην αγχωνεσαι!

Κορίτσια, πραγματικά στεναχωριέμαι που βρισκόμαστε στο 2010 και είμαστε "τα μοναδικά ζώα που δίνουμε στα μωρά μας γάλα άλλου ζώου"! (Το διάβασα κάπου και μου έμεινε!)Και η ευθύνη δεν είναι ΚΑΜΙΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣ ΜΑΝΟΥΛΑΣ, αλλά ενός ολόκληρου συστήματος, γιατροί, μαίες, παιδίατροι, συγγενολόι,"έμπειρες γνωστές",κτλ. Όλοι αυτοί βάζουν το λιθαράκι τους για να αγχωθεί η μάνα και να καταλήξει στο "σίγουρο" ξένο γάλα. και το χειρότερο είναι ότι η ταλαιπωρία της συνεχίζεται με τις τύψεις που δεν κατάφερε να θηλάσει. Θηλάζω τον μπέμπη μου, που απέκτησα μετά από πολλές δυσκολίες με εξωσωματική, εδώ και 8μιση μήνες. Στο μαιευτήριο δε μου έδιναν σημασία όταν είπα ότι θέλω να θηλάσω. Την τρίτη μέρα έκλαιγα έχοντας αγκαλιά το παιδί μου, το οποίο έκλαιγε γοερά και καμιά "ειδική" μαία δεν μου είπε το πιο απλό: Ηρέμησε, αγκάλιασε το παιδί σου και όλα θα πάνε καλά! Οι συμβουλές κάθε μαίας διαφορετική: Πιάσε το έτσι, κάνε αυτό, μην κάνεις εκείνο κτλ. Οι γιατροί: "Καλά δεν έγινε και τίποτα, και το ξένο γάλα καλό είναι" Οι συγγενείς: "Παίρνει βάρος το παιδί; Κλαίει; Μάλλον δε χορταίνει!" Και πολλά άλλα τέτοια γνωστά σε όλες σας! Ορκίστηκα ότι θα πάω σπίτι μου, θα αγκαλιάσω το παιδί μου και δε θα ακούσω κανέναν! Δε χρησιμοποίησα ποτέ θήλαστρο, γιατί δεν ήθελα να μπω στον πειρασμό να δω πόσο γάλα έχω. Έλεγα ότι "ΕΧΩ ΤΟΣΟ ΓΑΛΑ ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ". Θήλαζα συνέχεια, πλήγιασαν οι θηλές μου, πονούσα και έλεγα: "Εσύ παιδί μου φάε και άσε σε μένα τα υπόλοιπα". Ενημερώθηκα σοβαρά για το θηλασμό, αφού ήρθα σπίτι μου. Με βοήθησε και μια φίλη που θήλασε με επιτυχία τα δυο της παιδάκια, αλλά περισσότερο ο παιδίατρος Παπαβέντσης. Μου έλυσε χιλιάδες απορίες και με έπεισε ότι είμαι ικανή να θηλάσω. Ο άντρας μου δίπλα μου βράχος! Ξενυχτούσε μαζί μου και με χάιδευε όταν πονούσα καθώς έτρωγε ο μικρός. Πέρασα δύσκολο 40ήμερο, αλλά το αναπολώ, γιατί ήταν γεμάτο δυνατές συγκινήσεις. Ξέρω ότι όλες οι μανούλες μπορούν να απολαύσουν αυτή την εμπειρία, αν το θέλουν και αν τις αφήσουν όλοι οι παρατρεχάμενοι να συντονιστούν με το ένστικτό τους. Δυστυχώς είναι πολλοί, μα πάρα πολλοί αυτοί που καθοδηγούν λανθασμένα τις μανούλες εσκεμμένα ή μη...

Διαφωνω σε ενα πραγμα κ παλι επηρεασμενη απο την προσωπικη μου εμπειρια!Εγω ειχα την στηριξη του παιδιατρου μου ,της κλινικης κ ολα εγιναν οπως επρεπε να γινουν!Στην κλινικη απο την γεννηση δεν τον αποχωριστικα λεπτο!κ ελεγα ολα εγιναν οπως επρεπε να γινουν ,τι πηγε στραβα;Τι λαθος εκανα;

Δεν ξέρω τι πήγε στραβά, ούτε είμαι ειδική σε θέματα γαλουχίας! Είμαι όμως πεπεισμένη ότι κάθε μάνα μπορεί να θηλάσει με την κατάλληλη υποστήριξη, αλλά είμαστε πάντα σίγουροι ότι μας υποστηρίζουν σωστά;;; Κατέθεσα απλώς τη δική μου εμπειρία και τον αντίκτυπο που είχε η δική μου απόφαση να θηλάσω. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να ξέρω τι πήγε στραβά σε κάποια άλλη μανούλα!

εχεις δικιο !Συγνωμη αν ημουν αρνητικη !Απλα ειναι τοσο αντιφατικα τα συναισθηματα μου για τον θηλασμο!Αποτυχια ΑΛΛΑ και ΕΠΙΤΥΧΙΑ τωρα!Κ ναι ειμαι πολυ χαρουμενη που τα καταφεραμε με τον μικρο!Ισως η αποτυχια να με ωριμασε ωστε να τα καταφερω κ στο 2ο κ ποιος ξερει, Θεου θελοντος και στο 3ο!

ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΒΑΛΑ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΟΙ ΘΗΛΕΣ ΜΟΥ[ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ]ΜΕΛΑΝΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΜΑΤΩΝΟΥΝ.ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΟΥΛΩΘΟΥΝ,ΕΠΙΘΕΜΑΤΑ ΑΛΟΙΦΕΣ,Κ.Α.ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΕ ΠΕΘΑΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ.ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΣΦΙΧΤΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ .ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ ΨΕΥΤΟΘΗΛΗ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΕΤΡΩΓΕ ΚΑΙ ΑΙΜΑ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΨΕΥΤΟΘΗΛΗ ΓΕΜΑΤΗ ΑΙΜΑ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΕ.ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΗ ΘΗΛΑΖΑ ΕΠΙ ΜΙΑΜΙΣΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΙΝΑΕΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΔΙΝΩ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ ΜΕ ΞΕΝΟ ΓΑΛΑ.ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ.ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.ΗΜΟΥΝ ΕΝΑ ΡΑΚΟΣ.ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΠΑΘΑ ΜΑΣΤΙΤΙΔΑ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 18 ΗΜΕΡΩΝ.ΤΟ ΔΕΥΕΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΘΗΛΑΣΑ ΚΑΘΟΛΟΥ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΨΕΙΣ.ΓΙΑ ΜΕΝΑ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΜΑΡΤΥΡΙΟ.ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΜΑΤΙΑΣΩ ΤΟ ΑΓΟΡΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΗΛΑΣΕ.ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΕΣΤΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟΓΑΛΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΑΛΩΤΗ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΣΧΗΜΑ.ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΓΑΛΑ ΜΑΣ