Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
Παράδειγμα προς αποφυγή... η δική μου ιστορία θηλασμού. Τρι Μαρ 08, 2011 1:22 pm
MariaM
Πρωταγωνιστής!!
Μετά από ένα χρόνο και κάτι μέρες είμαι πλέων σε θέση να αναλύσω τι έφταιξε στην δική μου ιστορία με τον θηλασμό. Σας προειδοποιώ, ίσως πω πολλά αλλά αν είστε εγκυούλες αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε. Η ιστορία μου έχει καλές και κακές στιγμές αλλά θα εστιάσω στις κακές γιατί είναι αυτές που πρέπει να γνωρίσετε για να αποφύγετε.
Η σχέση μου με τον θηλασμό αρχίζει περίπου στα μέσα της εγκυμοσύνης. Διαβάζω κάποια άρθρα στο ίντερνετ και σε φυλλάδια που βρίσκω και αναφέρονται κυρίως στα ωφέλη του θηλασμού. Είμαι αποφασισμένη και σκέφτομαι ότι θέλω πολύ να θηλάσω και ότι δεν πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο κάτι που ούτως ή άλλως είναι απόλυτα φυσικό! Επαναπαύομαι κυρίως σε αυτή την σκέψη κρατώ τις θεωρητικές γνώσεις και λέω ότι θα μου δείξουν τα υπόλοιπα στο μαιευτήριο... Να σημειώσω πως κατά την διάρκεια όλης μου της εγκυμοσύνης δεν είχα αναγούλες και εμετούς αλλά είχα πρόβλημα συγκέντρωσης(!). Δεν μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι για πάνω από μισάωρο και μπροστά σε υπολογιστή καθόμουν πολύ λιγότερο γιατί ένιωθα δυσφορία...
Γεννάω λοιπόν τον μικρό μου και πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Το παιδί το ακούμπησαν στο στήθος μου μόλις γεννήθηκε για να μας φορέσουν τις ταυτότητες. Διαπιστώνω με έκπληξη ότι με το που το έβαλαν πάνω μου στάματησε να κλαίει! Το παίρνουν και το βλέπω ξανά μετά από 5 ολόκληρες ώρες! Στο δωμάτιο είμαστε 4 κοπέλες. Οι τρεις θηλάζουμε "αποκλειστικά". Δεν έχω ζητήσει rooming in γιατί δεν ήξερα την αξία του και το μωρό είναι στο θάλαμο νεογνών και έρχεται τις προγραμμάτισμένες ώρες και οι μαίες με διαβεβαιώνουν ότι δεν το ταίζουν κρυφά. Είναι πολύ φιλικές αλλά ανειλικρινεις γιατί τις έπιασα στα πράσα να ταίζουν τον μικρό μου με μπουκαλάκι. Παρόλα αυτά μου δείχνουν με μεγάλη προθυμία πως να θηλάζω το μωρό και πως να το κρατάω. Οι άλλες 2 κοπέλες του δωματίου βγάζουν το γάλα με θήλαστρο και έτσι αποφασίζω να τις μιμηθώ. Τουλάχιστον το μωρό μου αντί για ξένο θα παίρνει το δικό μου γάλα όταν θα το ξαναταίσουν κρυφά, σκέφτομαι... Την τελευταία μέρα το μωρό ανεβάζει ίκτερο και ψαρώνω άγρια. Μου το φέρνουν και το θηλάζω και ενώ το θηλάζω αυτό δεν σταματάει να κλαίει. Μου λένε ότι δεν φτάνει το γάλα μου και ότι πεινάει κι άλλο και μου προτείνουν να μου φέρουν ξένο γάλα να του δώσω. Βλέποντας το μωρό να κλαίει, ακούγοντας την κακή συμβουλή από "ειδικούς" και γνωρίζοντας ότι το μωρό μου έχει πιει αρκετό από το ξένο γάλα που το τάιζαν μέχρι στιγμής, υποκείπτω.
Την επόμενη μέρα έρχεται η παιδίατρος να με ενημερώσει για την κατάσταση υγείας του παιδιού και μέσα στις πρώτες οδηγίες είναι και η αγορά ξένου γάλακτος. (Μα καλά, κανείς δεν άκουσε ότι επιθυμώ να θηλάσω;;; Όλοι έκαναν τον καραγκιόζη μπροστά μου και από πίσω μου με κορόιδευαν.)
Έρχομαι σπίτι γεμάτη πανικό! Και αν το γάλα μου δεν επαρκεί για να χωρτάσει το μωρό; Τι θα γίνει αν το στομαχάκι του έχει "ανοίξει" από την ποσότητα του ξένου που έχει καταναλώσει; Παρόλα αυτά δεν θα τα παρατήσω.
Το πρώτο βράδυ περνάει με το μωρό κρεμασμένο από τα στήθη μου και εμένα να κουτουλάω γιατί στο μαιευτήριο 4 μέρες κοιμόμουν το πολύ 2 ώρες το 24ωρο γιατί είχα τον άντρα μου να με "φυλάει" στην καρέκλα και να υποφέρει και ενιωθα τύψεις που ήμουν ξαπλωμένη. Τον έδιωχνα και δεν έφευγε με τίποτα! Τελικά το πρωί ξυπνάει ο άντρας μου και κοιμάμαι και εγώ 2 ώρες. Το μεσημέρι έρχεται σπίτι η παιδίατρός μας για να δει αν το μωρό έχει ακόμα ίκτερο. Ο ίκτερος είναι στο 13. Μου συστίνει να δίνω στο μωρό ξένο για 1 εβδομάδα και να βγάζω το δικό μου με θήλαστρο. Τρέχει ο άντρας μου στο φαρμακείο δίνει μια μικρή περιουσία και αγοράζει ότι βρει. Αποστειρωτή 50 ευρώ, 6 μπιμπερό από 5,5 ευρώ το καθένα και θήλαστρο 80 ευρώ το οποίο ήταν ακατάλληλο για συχνούς θηλασμούς όπως αποδείχθηκε γιατί έμαθα στην πορεία ότι θήλαστρο με θήλαστρο διαφέρει. Η επόμενη εβδομάδα είναι μαρτύριο. Το μωρό τρώει ξένο κάθε 3 ώρες και εγώ βγάζω κάθε 3 ώρες με το θήλαστρο. Είμαι σε ένα κρύο και άδειο δωμάτιο, ταίζω ένα μηχάνημα και βλέπω το μωρό μου σε φωτογραφίες στο κινητό μου και που και που δακρίζω... Το κοιτάζω και προσπαθώ να φανταστώ ότι το θηλάζω για να παραχθεί η "ορμόνη της αγάπης" ωκυτοκίνη. Αρχίζει να μου λείπει πολύ και έντονα η επαφή και νιώθω ότι απομακρύνομαι από το μωρό μου. Το βάζω κάποιες φορές στο στήθος αλλά ο άντρας μου με μαλώνει γιατί παρακούω την γιατρό.
Η μαύρη εβδομάδα περνα και η παραγωγή μου έχει μειωθεί αισθητά. Σκέφτομαι ότι σίγουρα δεν θα επαρκεί για να χωρτάσει το μωρό μου και συνεχίζω παράλληλα με ξένο. Προσπαθώ να τηρήσω και το τρίωρο που επέβαλλε η παιδίατρος και ο μικρός φαίνεται να έχει προσαρμοστεί μια χαρά και να ξυπνάει ακριβώς στις 3 ώρες.
Έτσι φτάνουμε στους 3,5 μήνες με το μωρό μου να έχει όλο και μεγαλύτερες ανάγκες σε γάλα και με εμένα να αγωνίζομαι ανεπιτυχώς να τις καλύψω και εδώ είναι και το σημείο που έχω μεγαλύτερη ευθύνη γιατί δεν γνώριζα ότι μπορούσα να αυξήσω την παραγωγή μου και να καταφέρω ίσως κάποια στιγμή να θηλάσω αποκλειστικά. Στους 3,5 μήνες το μωρό μου δεν θέλει το στήθος πια. Προτιμάει την άνεση του μπουκαλιού. Το θήλαστρο τραβάει και βγαίνουν το πολύ 10ml και από τα 2 στήθη και εγώ παραιτούμαι...
Για εμένα η εμπειρία είναι τραυματική και αρχίζω να ψάχνω τι έφταιξε 2 μήνες μετά, πολύ αργά δηλαδή. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω όμως. Όσες θηλάσατε είσαστε σε θέση να εντοπίσετε τα λάθη στην πορεία μου. Θα τα απαρυθμίσω και εγώ ένα ένα και παρακαλώ όσες έχετε να προσθέσετε κάτι να το κάνετε διότι οι μελλοντικές μανούλες πρέπει να ξέρουν.
Αν γύριζα το χρόνο πίσω...
1) θα ενημερωνόμουν καλύτερα για τον θηλασμό και θα είχα δική μου μαία στον τοκετό η οποία θα μου έφερνε το μωρό στην ανάνηψη να το θηλάσω. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
2) Θα ζητούσα rooming in. Όποτε το μωρό έκλαιγε θα το έβαζα στο στήθος και θα επέστρεφα σπίτι με αυτοπεποίθηση. Παράλληλα, θα μπορούσα να ανταπεξέλθω καλύτερα στις διατροφικές του ανάγκες.
3) Δεν θα άκουγα την παιδίατρο! Η περίπτωση να ευθύνεται το μητρικό γάλα για τον ίκτερο είναι μόλις 1%. Το μωρό έχει υπνηλία όταν ο ίκτερος φτάσει το 19 και μόνο τότε δεν έχει δύναμη να θηλάσει. Τι θα έκανα; Το πιο σωστό θα ήταν να θηλάζω συνέχεια για να ενεργείται συχνά και να αποβάλλει τον ίκτερο.
4) Θα είχα ενημερωθεί για τα "καλά" θήλαστρα που είναι τα μόνα κατάλληλα για την συστηματική άντληση και θα αγόραζα ένα τέτοιο.
5) Θα προσπαθούσα να αυξήσω την παραγωγή μου με συχνούς θηλασμούς που θα καταργούσαν το τάισμα ανά τρίωρο γιατί ο θηλασμός δεν πρέπει να έχει ωράριο. Μετά από κάθε θηλασμό θα άδειαζα το στήθος με το θήλαστρο και ίσως να νοίκιαζα και ένα νοσοκομειακό.
6)θα αγχωνόμουν λιγότερο και θα άκουγα το μητρικό μου ένστικτο που ζητούσε το μωρό μου αλλά έκανα πως δεν το ακούω.
7)Θα ενημερωνόμουν καλύτερα από την αρχή και πιο άμεσα την κρίσιμη στιγμή από κάποιο σύμβουλο θηλασμόύ των οποίων την ύπαρξη έμαθα πολύ αργότερα. Τελικά ήμουν ανίδεη!
Νόμιζα ότι όλα θα μου τα μάθαιναν στο μαιευτήριο που κατά τα άλλα θέλει να θεωρείται "φιλικό προς τον θηλασμό" ενώ με κάθε ευκαιρία
σαμπόταραν την προσπάθειά μου.
Συγνώμη αν κούρασα και επίσης συγνώμη για το μεγάλο ποστ. Οι προθέσεις μου είναι παραπάνω από καλές και για αυτό ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας! Θέλω να προστατεύσω με αυτόν τον τρόπο τις μελλοντικές μανούλες από τα δικά μου λάθη.
Η σχέση μου με τον θηλασμό αρχίζει περίπου στα μέσα της εγκυμοσύνης. Διαβάζω κάποια άρθρα στο ίντερνετ και σε φυλλάδια που βρίσκω και αναφέρονται κυρίως στα ωφέλη του θηλασμού. Είμαι αποφασισμένη και σκέφτομαι ότι θέλω πολύ να θηλάσω και ότι δεν πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο κάτι που ούτως ή άλλως είναι απόλυτα φυσικό! Επαναπαύομαι κυρίως σε αυτή την σκέψη κρατώ τις θεωρητικές γνώσεις και λέω ότι θα μου δείξουν τα υπόλοιπα στο μαιευτήριο... Να σημειώσω πως κατά την διάρκεια όλης μου της εγκυμοσύνης δεν είχα αναγούλες και εμετούς αλλά είχα πρόβλημα συγκέντρωσης(!). Δεν μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι για πάνω από μισάωρο και μπροστά σε υπολογιστή καθόμουν πολύ λιγότερο γιατί ένιωθα δυσφορία...
Γεννάω λοιπόν τον μικρό μου και πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Το παιδί το ακούμπησαν στο στήθος μου μόλις γεννήθηκε για να μας φορέσουν τις ταυτότητες. Διαπιστώνω με έκπληξη ότι με το που το έβαλαν πάνω μου στάματησε να κλαίει! Το παίρνουν και το βλέπω ξανά μετά από 5 ολόκληρες ώρες! Στο δωμάτιο είμαστε 4 κοπέλες. Οι τρεις θηλάζουμε "αποκλειστικά". Δεν έχω ζητήσει rooming in γιατί δεν ήξερα την αξία του και το μωρό είναι στο θάλαμο νεογνών και έρχεται τις προγραμμάτισμένες ώρες και οι μαίες με διαβεβαιώνουν ότι δεν το ταίζουν κρυφά. Είναι πολύ φιλικές αλλά ανειλικρινεις γιατί τις έπιασα στα πράσα να ταίζουν τον μικρό μου με μπουκαλάκι. Παρόλα αυτά μου δείχνουν με μεγάλη προθυμία πως να θηλάζω το μωρό και πως να το κρατάω. Οι άλλες 2 κοπέλες του δωματίου βγάζουν το γάλα με θήλαστρο και έτσι αποφασίζω να τις μιμηθώ. Τουλάχιστον το μωρό μου αντί για ξένο θα παίρνει το δικό μου γάλα όταν θα το ξαναταίσουν κρυφά, σκέφτομαι... Την τελευταία μέρα το μωρό ανεβάζει ίκτερο και ψαρώνω άγρια. Μου το φέρνουν και το θηλάζω και ενώ το θηλάζω αυτό δεν σταματάει να κλαίει. Μου λένε ότι δεν φτάνει το γάλα μου και ότι πεινάει κι άλλο και μου προτείνουν να μου φέρουν ξένο γάλα να του δώσω. Βλέποντας το μωρό να κλαίει, ακούγοντας την κακή συμβουλή από "ειδικούς" και γνωρίζοντας ότι το μωρό μου έχει πιει αρκετό από το ξένο γάλα που το τάιζαν μέχρι στιγμής, υποκείπτω.
Την επόμενη μέρα έρχεται η παιδίατρος να με ενημερώσει για την κατάσταση υγείας του παιδιού και μέσα στις πρώτες οδηγίες είναι και η αγορά ξένου γάλακτος. (Μα καλά, κανείς δεν άκουσε ότι επιθυμώ να θηλάσω;;; Όλοι έκαναν τον καραγκιόζη μπροστά μου και από πίσω μου με κορόιδευαν.)
Έρχομαι σπίτι γεμάτη πανικό! Και αν το γάλα μου δεν επαρκεί για να χωρτάσει το μωρό; Τι θα γίνει αν το στομαχάκι του έχει "ανοίξει" από την ποσότητα του ξένου που έχει καταναλώσει; Παρόλα αυτά δεν θα τα παρατήσω.
Το πρώτο βράδυ περνάει με το μωρό κρεμασμένο από τα στήθη μου και εμένα να κουτουλάω γιατί στο μαιευτήριο 4 μέρες κοιμόμουν το πολύ 2 ώρες το 24ωρο γιατί είχα τον άντρα μου να με "φυλάει" στην καρέκλα και να υποφέρει και ενιωθα τύψεις που ήμουν ξαπλωμένη. Τον έδιωχνα και δεν έφευγε με τίποτα! Τελικά το πρωί ξυπνάει ο άντρας μου και κοιμάμαι και εγώ 2 ώρες. Το μεσημέρι έρχεται σπίτι η παιδίατρός μας για να δει αν το μωρό έχει ακόμα ίκτερο. Ο ίκτερος είναι στο 13. Μου συστίνει να δίνω στο μωρό ξένο για 1 εβδομάδα και να βγάζω το δικό μου με θήλαστρο. Τρέχει ο άντρας μου στο φαρμακείο δίνει μια μικρή περιουσία και αγοράζει ότι βρει. Αποστειρωτή 50 ευρώ, 6 μπιμπερό από 5,5 ευρώ το καθένα και θήλαστρο 80 ευρώ το οποίο ήταν ακατάλληλο για συχνούς θηλασμούς όπως αποδείχθηκε γιατί έμαθα στην πορεία ότι θήλαστρο με θήλαστρο διαφέρει. Η επόμενη εβδομάδα είναι μαρτύριο. Το μωρό τρώει ξένο κάθε 3 ώρες και εγώ βγάζω κάθε 3 ώρες με το θήλαστρο. Είμαι σε ένα κρύο και άδειο δωμάτιο, ταίζω ένα μηχάνημα και βλέπω το μωρό μου σε φωτογραφίες στο κινητό μου και που και που δακρίζω... Το κοιτάζω και προσπαθώ να φανταστώ ότι το θηλάζω για να παραχθεί η "ορμόνη της αγάπης" ωκυτοκίνη. Αρχίζει να μου λείπει πολύ και έντονα η επαφή και νιώθω ότι απομακρύνομαι από το μωρό μου. Το βάζω κάποιες φορές στο στήθος αλλά ο άντρας μου με μαλώνει γιατί παρακούω την γιατρό.
Η μαύρη εβδομάδα περνα και η παραγωγή μου έχει μειωθεί αισθητά. Σκέφτομαι ότι σίγουρα δεν θα επαρκεί για να χωρτάσει το μωρό μου και συνεχίζω παράλληλα με ξένο. Προσπαθώ να τηρήσω και το τρίωρο που επέβαλλε η παιδίατρος και ο μικρός φαίνεται να έχει προσαρμοστεί μια χαρά και να ξυπνάει ακριβώς στις 3 ώρες.
Έτσι φτάνουμε στους 3,5 μήνες με το μωρό μου να έχει όλο και μεγαλύτερες ανάγκες σε γάλα και με εμένα να αγωνίζομαι ανεπιτυχώς να τις καλύψω και εδώ είναι και το σημείο που έχω μεγαλύτερη ευθύνη γιατί δεν γνώριζα ότι μπορούσα να αυξήσω την παραγωγή μου και να καταφέρω ίσως κάποια στιγμή να θηλάσω αποκλειστικά. Στους 3,5 μήνες το μωρό μου δεν θέλει το στήθος πια. Προτιμάει την άνεση του μπουκαλιού. Το θήλαστρο τραβάει και βγαίνουν το πολύ 10ml και από τα 2 στήθη και εγώ παραιτούμαι...
Για εμένα η εμπειρία είναι τραυματική και αρχίζω να ψάχνω τι έφταιξε 2 μήνες μετά, πολύ αργά δηλαδή. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω όμως. Όσες θηλάσατε είσαστε σε θέση να εντοπίσετε τα λάθη στην πορεία μου. Θα τα απαρυθμίσω και εγώ ένα ένα και παρακαλώ όσες έχετε να προσθέσετε κάτι να το κάνετε διότι οι μελλοντικές μανούλες πρέπει να ξέρουν.
Αν γύριζα το χρόνο πίσω...
1) θα ενημερωνόμουν καλύτερα για τον θηλασμό και θα είχα δική μου μαία στον τοκετό η οποία θα μου έφερνε το μωρό στην ανάνηψη να το θηλάσω. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
2) Θα ζητούσα rooming in. Όποτε το μωρό έκλαιγε θα το έβαζα στο στήθος και θα επέστρεφα σπίτι με αυτοπεποίθηση. Παράλληλα, θα μπορούσα να ανταπεξέλθω καλύτερα στις διατροφικές του ανάγκες.
3) Δεν θα άκουγα την παιδίατρο! Η περίπτωση να ευθύνεται το μητρικό γάλα για τον ίκτερο είναι μόλις 1%. Το μωρό έχει υπνηλία όταν ο ίκτερος φτάσει το 19 και μόνο τότε δεν έχει δύναμη να θηλάσει. Τι θα έκανα; Το πιο σωστό θα ήταν να θηλάζω συνέχεια για να ενεργείται συχνά και να αποβάλλει τον ίκτερο.
4) Θα είχα ενημερωθεί για τα "καλά" θήλαστρα που είναι τα μόνα κατάλληλα για την συστηματική άντληση και θα αγόραζα ένα τέτοιο.
5) Θα προσπαθούσα να αυξήσω την παραγωγή μου με συχνούς θηλασμούς που θα καταργούσαν το τάισμα ανά τρίωρο γιατί ο θηλασμός δεν πρέπει να έχει ωράριο. Μετά από κάθε θηλασμό θα άδειαζα το στήθος με το θήλαστρο και ίσως να νοίκιαζα και ένα νοσοκομειακό.
6)θα αγχωνόμουν λιγότερο και θα άκουγα το μητρικό μου ένστικτο που ζητούσε το μωρό μου αλλά έκανα πως δεν το ακούω.
7)Θα ενημερωνόμουν καλύτερα από την αρχή και πιο άμεσα την κρίσιμη στιγμή από κάποιο σύμβουλο θηλασμόύ των οποίων την ύπαρξη έμαθα πολύ αργότερα. Τελικά ήμουν ανίδεη!
Νόμιζα ότι όλα θα μου τα μάθαιναν στο μαιευτήριο που κατά τα άλλα θέλει να θεωρείται "φιλικό προς τον θηλασμό" ενώ με κάθε ευκαιρία
σαμπόταραν την προσπάθειά μου.
Συγνώμη αν κούρασα και επίσης συγνώμη για το μεγάλο ποστ. Οι προθέσεις μου είναι παραπάνω από καλές και για αυτό ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας! Θέλω να προστατεύσω με αυτόν τον τρόπο τις μελλοντικές μανούλες από τα δικά μου λάθη.
Όταν είδα τον συνολικό όγκο του κειμένου απογοητεύτηκα... Είπα σιγά, ποια θα κάτσει να το διαβάσει... Δεν μπορούσα όμως να πω λιγότερα.
