goldy213 έγραψε:Moυ την πέσατε όλες βλέπω.

Nena έγραψε:

goldy213 έγραψε:Moυ την πέσατε όλες βλέπω.

Δεν σου την "πεσαμε", απλα εξεφρασες μια άποψη με την οποια οι περισσοτερες διαφωνουμε, κι εκφρασαμε απλα τη διαφωνια. Δεν ηταν επιθεση, ουτε πεσιμο, ηταν καθαρη διαφωνια.

Τα γέλια, οι χαρές τα κλάματα, οι καθημερινές στιγμές που περνάμε όλοι μαζί.

μετα απο ενα τετοιο σκηνικο θα μπορεις να εχεις μια φυσιολογικη ζωη ως οικογενεια??? Αυτη ειναι η απορια μου. Θα μπορειτε να γελατε καιν ειστε χαρουμενοι, εστω και υποκρινομενοι?

Οσο ψυχρα και να τα βλεπεις τα πραγματα, οταν βλεπεις μπροστα σου καθε μερα το ατομο που στην ουσια σου χαλασε τη ζωη, μια δυο τρεις, καποια στιγμη θα σπασεις, θα ξεσπασεις, και πιθανοτατα αυτο να γινει μπροστα στα παιδια.
Και δεν περνας το μηνυμα της ψευτικης χαρας ετσι? Τα παιδια θα καταλαβουν οτι θυσιασες τη ζωη σου γι'αυτα, την δικη σου ευτυχια, οτι εμενες με κάποιον μονο και μονο γιαυτα. Και δεν ειναι καθολου καλο αυτο για την ψυχολογια τους, απαξ και το καταλαβουν. Οι τυψεις που θα νιωθουν μετα σαν ενηλικες θα ειναι τεραστιες.
Επισης, περνας και το μηνυμα του συμβιβασμου, οχι σε απλα και μικρα καθημερινα πραγματα, αλλα στην ουσια της ζωης.

Οκ, το ιδανικο ειναι να ειναι α. και οι δυο γονεις στο σπιτι, και β. ευτυχισμενοι με τη ζωη τους. Αν ομως πρεπει να διαλεξω μεταξυ των 2, θα διαλεγα το β σιγουρα. Διοτι στ'αληθεια, ο ευτυχισμενος γονιος περναει στο παιδι αυτο που θελει, και οχι ο τυπικος.

Μπραβο νενα ωραια τα ειπες.

και Γιουλη δεν σου την πεσαμε πραγματικα.

Nena έγραψε:

goldy213 έγραψε:Moυ την πέσατε όλες βλέπω.

Δεν σου την "πεσαμε", απλα εξεφρασες μια άποψη με την οποια οι περισσοτερες διαφωνουμε, κι εκφρασαμε απλα τη διαφωνια. Δεν ηταν επιθεση, ουτε πεσιμο, ηταν καθαρη διαφωνια.

Τα γέλια, οι χαρές τα κλάματα, οι καθημερινές στιγμές που περνάμε όλοι μαζί.

μετα απο ενα τετοιο σκηνικο θα μπορεις να εχεις μια φυσιολογικη ζωη ως οικογενεια??? Αυτη ειναι η απορια μου. Θα μπορειτε να γελατε καιν ειστε χαρουμενοι, εστω και υποκρινομενοι?

Οσο ψυχρα και να τα βλεπεις τα πραγματα, οταν βλεπεις μπροστα σου καθε μερα το ατομο που στην ουσια σου χαλασε τη ζωη, μια δυο τρεις, καποια στιγμη θα σπασεις, θα ξεσπασεις, και πιθανοτατα αυτο να γινει μπροστα στα παιδια.
Και δεν περνας το μηνυμα της ψευτικης χαρας ετσι? Τα παιδια θα καταλαβουν οτι θυσιασες τη ζωη σου γι'αυτα, την δικη σου ευτυχια, οτι εμενες με κάποιον μονο και μονο γιαυτα. Και δεν ειναι καθολου καλο αυτο για την ψυχολογια τους, απαξ και το καταλαβουν. Οι τυψεις που θα νιωθουν μετα σαν ενηλικες θα ειναι τεραστιες.
Επισης, περνας και το μηνυμα του συμβιβασμου, οχι σε απλα και μικρα καθημερινα πραγματα, αλλα στην ουσια της ζωης.

Οκ, το ιδανικο ειναι να ειναι α. και οι δυο γονεις στο σπιτι, και β. ευτυχισμενοι με τη ζωη τους. Αν ομως πρεπει να διαλεξω μεταξυ των 2, θα διαλεγα το β σιγουρα. Διοτι στ'αληθεια, ο ευτυχισμενος γονιος περναει στο παιδι αυτο που θελει, και οχι ο τυπικος.

Για πολλοστη φορα

Nena έγραψε:

Τα γέλια, οι χαρές τα κλάματα, οι καθημερινές στιγμές που περνάμε όλοι μαζί.

μετα απο ενα τετοιο σκηνικο θα μπορεις να εχεις μια φυσιολογικη ζωη ως οικογενεια??? Αυτη ειναι η απορια μου. Θα μπορειτε να γελατε καιν ειστε χαρουμενοι, εστω και υποκρινομενοι?

Οσο ψυχρα και να τα βλεπεις τα πραγματα, οταν βλεπεις μπροστα σου καθε μερα το ατομο που στην ουσια σου χαλασε τη ζωη, μια δυο τρεις, καποια στιγμη θα σπασεις, θα ξεσπασεις, και πιθανοτατα αυτο να γινει μπροστα στα παιδια.
Και δεν περνας το μηνυμα της ψευτικης χαρας ετσι? Τα παιδια θα καταλαβουν οτι θυσιασες τη ζωη σου γι'αυτα, την δικη σου ευτυχια, οτι εμενες με κάποιον μονο και μονο γιαυτα. Και δεν ειναι καθολου καλο αυτο για την ψυχολογια τους, απαξ και το καταλαβουν. Οι τυψεις που θα νιωθουν μετα σαν ενηλικες θα ειναι τεραστιες.
Επισης, περνας και το μηνυμα του συμβιβασμου, οχι σε απλα και μικρα καθημερινα πραγματα, αλλα στην ουσια της ζωης.

Οκ, το ιδανικο ειναι να ειναι α. και οι δυο γονεις στο σπιτι, και β. ευτυχισμενοι με τη ζωη τους. Αν ομως πρεπει να διαλεξω μεταξυ των 2, θα διαλεγα το β σιγουρα. Διοτι στ'αληθεια, ο ευτυχισμενος γονιος περναει στο παιδι αυτο που θελει, και οχι ο τυπικος.

ΑΝ έγραψε:Καλησπέρα σε όλες τις φίλες...
Χθες το βράδυ, όταν κοιμήθηκε το μωρό, μου τα είπε όλα αναλυτικά. Ήρθε σε ερωτική επαφή μαζί της 4 φορές! Δεν έγινε στιγμιαία, δεν έγινε τυχαία, έγινε με πλήρη συνείδηση! Την πρώτη μέρα στην παραλία(ήταν οι δυο τους), της έπιασε λίγο την κοιλιά, την δεύτερη μέρα συναντήθηκαν για να απονευρωθεί η προηγούμενη αμήχανη στιγμή, χωρίς να γίνει κάτι και την τρίτη μέρα πήγε στο σπίτι της, όπου και έγινε η πράξη, με προφυλακτικό όπως μου λέει, τα οποία είχε αυτή.
Μετά πήγαμε εμείς στο νησί και τα μεσημέρια που ξέροντας πόσο πολύ του είχε λείψει στην Αθήνα, τον παρότρυνα να παίρνει το ποδήλατο και να πηγαίνει στην θάλασσα να συναντά τους συναδέλφους του... Εγώ έμενα στο σπίτι με το μωρό. Σε ένα δωμάτιο δυτικό, που κλείναμε τα παντζούρια μέχρι τις 8 το απόγευμα, γιατί ο ήλιος ¨θέριζε¨, με χαλασμένο κλιματιστικό κι αυτός ο γ@@@@ς, καταχράστηκε την εμπιστοσύνη μου και πήγαινε στο σπίτι της και βγάζανε τα μάτια τους.
Νιώθω αηδία, πως να σας το πω....
Μου είπε ότι δεν υπήρχε κάποιος λίγος που το έκανε, απλά έτσι για επιβεβαίωση, από ματαιοδοξία...
Και το χειρότερο είναι ότι ο διεστραμμένος λίγο πριν αποβιβαστούμε στο πλοίο, με πήρε και με κάθισε ακριβώς δίπλα της, στο καφέ που βρισκόταν(αυτή δεν έφευγε εκείνη την ημέρα).
Αντί βλέποντάς την να πάρει την γυναίκα και το παιδί του και να τους πάει στην άλλη άκρη του νησιού, μας έβαλε δίπλα δίπλα και το μωρό έπαιζε ανάμεσά μας. Μα πόση διαστροφή!

goldy213 έγραψε:Moυ την πέσατε όλες βλέπω.

Λοιπόν για να ξεκαθαρίσω λίγο τα πράγματα.Δεν είπα ότι αυτό που έκανε δεν είναι πολύ άσχημο,ότι δεν ταπείνωσε την γυναίκα του απανωτά,δεν τις έθιξε την αξιοπρέπεια και γενικά όλα αυτά που είπατε πιο πάνω.

ΕΓΩ δεν θα στερούσα ποτέ την χαρά στα παιδιά μου να έχουν το βράδυ πριν κοιμηθούν τον πατέρα τους αγκαλιά να τους λέει παραμύθια,την χαρά να παίξουν όποτε είναι σπίτι,όχι ΣΚ παρά ΣΚ που ίσως να τα βλέπει αν χωρίσει,να τον περιμένουν να γυρίσει από την δουλειά και όταν ακούνε το κλειδί στην πόρτα να τρέχουν να τον αγκαλιάσουν.Τα γέλια, οι χαρές τα κλάματα, οι καθημερινές στιγμές που περνάμε όλοι μαζί.Μην μπερδεύεται την σχέση που έχετε με τον άντρα σας με την σχέση που έχετε όλοι μαζί.Είναι τρομερό να μεγαλώνει το παιδί σε δύο σπίτια,να περνάει ξεχωριστές ώρες με τους γονείς,να βλέπει πάντα μόνο τον έναν.Να ζει με ώρες και με μέρες.Σήμερα θα κοιμηθείς εδώ αλλά αύριο θα είσαι εκεί.Δεν είναι και το πιο νορμάλ.Άσε που εγώ τα παιδιά μου δεν θέλω να τα αποχωρίζομαι ούτε λεπτό.

Τα συναισθήματα σίγουρα έχουν αλλάξει ανάμεσα στο ζευγάρι δεν το συζητάω,και αμφιβάλλω αν θα γίνουν ποτέ τα πράγματα όπως πριν.Μάλλον ποτέ δεν θα γίνουν.

Σας λέω και πάλι ότι μιλάω για τον εαυτό μου και μόνο, πως βλέπω εγώ τα πράγματα.

Η ζωή μου είναι τα παιδιά μου και κανένας άλλος .Όλοι οι άλλοι ερχονται σε δεύτερη μοίρα ακόμα και ο άντρας μου σε αυτές τις περιπτώσεις.Ακόμα και η δικιά μου η ζωή.

Είμαι λίγο ψυχρή σε αυτά τα θέματα.Τον άντρα μου τον λατρεύω στον κυριολεξία.Αλλά αν γινόταν κάτι τέτοιο θα τον διέγραφα από την ζωή μου αλλά όχι από πατέρα των παιδιών μου.Και εννοώ όχι τα τυπικά που γίνονται αν χωρίζεις ,εννοώ τα πάντα.Δεν θέλω να χάνουν ούτε μία στιγμή μαζί του .Το τι θα έκανε εκείνος δεν θα με ένοιαζε καθόλου.

goldy213 έγραψε:[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

souzan έγραψε:α καλα σοι παει το βασιλειο καλα κανεις και φευγεις εφοσον εχεις και σπιτι στον τοπο σου και η αδερφη σου θα ειναι διπλα σου ειναι και ψυχολογος θα σε βοηθησει και εσενα και το παιδι σου βεβαια να δεχτει μεγαλωνοντας οτι οι γονεις του δεν ειναι μαζι θα περασει ο καιρος και θα σου φανουν ολα μια κακια αναμνηση και βεβαια εισαι νεα ακομα και η ζωη σου θα ξαναφιαξει η μαμα σου δεν μενει κοντα να σε βοηθησει τον πρωτο καιρο?