MariaM έγραψε:Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει γκρινιάρικο μωρό. Και θα το αιτιολογήσω. Συνήθως το μωρό κάτι έχει και αν δεν έχει τίποτα απλά μας αναζητάει. Σε αυτό το τελευταίο θα σταθώ. Μήπως τελικά έχει και ένα μικρό δίκιο; Μέχρι πρόσφατα ηταν στην κοιλιά μας σε ενα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που ζει τώρα. Τότε τρεφόταν χωρίς κόπο. Δεν χρειαζόταν να αναπνεύει μόνο του. Ήταν μέσα μας από την πρώτη στιγμή της ζωής του και μεγάλωσε στα σπλάχνα μας με την μυρωδιά μας, τους ήχους του σωματός μας, της φωνής μας... Μέχρι πριν λίγο ήμασταν ένα μαζί του και οι εμπειρίες τους είναι μόνο με εμάς. Έχει μάθει να είναι κολλημένο πάνω μας γιατί δεν γνωρίζει αν είναι ασφαλές χωρίς εμάς και νιώθει αυτή την ανασφάλεια. Δεν είναι απόλυτα φυσικό να είμαστε ο μόνος συνδετικός κρίκος του πριν και του μετά; Δεν είναι λογικό να μας αναζητά κάθε τρεις και λίγο, χωρίς λογο (όπως θεωρούμε); Η ευαισθησία του μεταφράζεται σε γκρίνια. Με λίγια βιαζόμαστε να το προσαρμόσουμε στην πολιτισμένη κοινωνία μας με τους κανόνες και τους περιορισμούς της στα ωράρια ύπνου, φαγητού, αγκαλιάς, παιχνιδιού και κλάματος. Ουσιαστικά όμως εμείς είμαστε εδώ για την ομαλή προσαρμογή τους στον κόσμο μας...

Δεν λέω ότι μια μάνα που κάνει το αντίθετο είναι κακιά μάνα! ΑΛΟΙΜΟΝΟ σε όποιον το θεωρήσει αυτό! Είναι μεγάλο λάθος και το ξέρουμε, έτσι; Και αλοίμονο σε όποιον θεωρήσει ότι αυτή η μάνα δεν αγαπάει το παιδί της πιο πολύ από οτιδήποτε και πέρα απο κάθε φαντασία. Κρίνω μόνο την κακή πληροφορία ενός επαγγελματία υγείας σε μια μαμά, ο οποίος στην ουσία αδιαφορεί για την ψυχολογία του βρέφους. Θεωρώ απλά ακραία μαι τέτοια συμβουλή αφού προσπαθούμε βεβιασμένα να μάθουμε στο βρέφος να μην μας αναζητά. Είμαστε άνθρωποι και εύκολα μπορεί να μας αποπροσανατολίσει καποιος απο την φύση μας (πόσες φορές το εχω πάθει μέχρι που κατάλαβα)... Γενικά, εγώ προτείνω να μην ακούμε κανέναν για το πως να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Νομίζω πως κάθε μάνα είναι αρκετά ικανή να μεγαλώσει το παιδί της ακολουθώντας μονο το ένστικτό της. Απλά δεν το ξέρει. Δεν κατηγορώ τις μανούλες που αφήνουν τα μωρά τους να κλαίνε. Αντίθετα, τις καταλαβαίνω, γιατί είναι μεγάλο το στρες και άνθρωποι είμαστε και χάνονται οι αντοχές μας. Ειδικά τον πρώτο καιρό με τις ορμόνες το στρες είναι μεγαλυτερο και πρωτεραιότητα έχει η ψυχική υγεία της μαμάς για να μπορεσει να φροντίσει και το παιδί της στην συνέχεια. Μάνα είμαι και τα έζησα όλα αυτά. Θεωρώ όμως περιττό ένας γιατρός να θεωρεί το παιδί μου που κλαίει επειδή με έχει ανάγκη, προβληματικό γιατί δεν με βοηθάει να το γνωρίσω. Με αποπροσανατολίζει απο την αλήθεια.

Ηθελα λίγο να δικαιολογήσω τα "γκρινιάρικα" μωρά που κλαίνει χωρίς λόγο. Γενικά η άποψή μου είναι πως πολλά πράγματα που θεωρούμε εμείς ασήμαντα, τα μωρά τα θεωρούν σημαντικά. Απλά ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τα μωρά που έχουν το κλάμα τους σαν το μόνο μέσω επικοινωνίας, έναντι των παιδιάτρων που δίνουν κάποιες συμβουλές πολύ σκληρές για ένα βρέφος. Ο παιδίατρος βλέπετε είναι ενήλικας με πειθώ και επιχειρήματα, ενώ το βρέφος όχι. Αν κάτι δεν σας αρέσει σαν συμβουλή, ψάξτε το. Αν σας αρέσει, κρατήστε την.

ετσι ειναι...

love έγραψε:καλό θα ήταν να μην αργείτε να ανταποκριθείτε στο κλάμα του παιδιού. Όσο περισσότερο κλαίει τόσο περισσότερο εκνευρίζεται και είναι δυσκολότερο μετά να το ησυχάσετε, ενώ υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχθεί σε ένα ανασφαλές μωρό.

. Όταν όμως ανταποκρίνεστε στο κλάμα του τού δίνετε να καταλάβει την πεποίθηση σας, ότι σας έχει ανάγκη και ότι μπορεί να βασίζεται στην παρουσία και βοήθεια σας. "Το παιδί που του δείχνουν εμπιστοσύνη, μαθαίνει και το ίδιο να εμπιστεύεται". Ο Dr. Sears συνεχίζει λέγοντας ότι "έρευνες έχουν δείξει ότι τα μωρά που το κλάμα τους βρίσκει άμεση ανταπόκριση, κλαίνε λιγότερο μεγαλώνοντας". Αντί δηλαδή να δημιουργείτε μια κακή συνήθεια, όταν ανταποκρίνεστε στο κλάμα του μωρού σας, του μαθαίνετε ότι μπορεί να επικοινωνεί μαζί σας με επιτυχία. Ακόμα κι αν δεν έχετε καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα του και το μωρό σας συνεχίζει να κλαίει στην αγκαλιά σας, τουλάχιστον ξέρει ότι δεν το εγκαταλείπετε στις δύσκολες στιγμές.



εχθες εβαλα τον αντρα μου να διαβαζει στον ιντερνετ για το θεμα κλαμα-αγκαλια. και διαβασαμε αρκετα μπορω να πω... κ του ειπα ειδες??? πρεπει να ανταποκρινομαστε αμεσως στο κλαμα του μωρου...ειδες που νιωθει ασφαλεια στην αγκιαλια μας??κ μου λεει εε!!ενταξει απλα εσυ δεν προλαβαινει να κανει κιχ κατευθειαν να το σηκωσεις ...παντως με καταλαβε ο αντρας μου για πιο λογο δεν θελω να κλαιει..μετα απο αυτα που διαβασε! οσο για τους υπολοιπους δεν θα ναοιζει πλεον γιατι μαλλον θα ξερει να απαντηση κ ο αντρας μου πλεον!!!(ευτυχως κ συμετεχη στο θεμα μωρου ο αντρας μου!!οταν ημουν εγκυος βλεπαμε μαζι καθε βδομαδα πως μεγαλωνει το μωρο μεσα στη μητρα απο το νασιοναλ γεογραφικ νομιζω..οποτε κ κατανοει καλυτερα αυτα που πιστευω κ μας λεει η παιδιατρος παρα τους τριτους που λενε αερολογιες...δηθεν κ καλα..

αυτης της θεωριας ειμαι κ εγω. Δεν καταλαβαινω πως κακομαθαινει ενα μωρο,σε τι κακομαθαινει τελικα?στο οτι η μαμα κ ο μπαμπας ειναι εκει οταν τους ζηταει? Δεν μιλαω για νηπια . Ενα μωρο ειναι μωρο,θα τυχει να κλαψει γιατι δεν προλαβαινεις να το παρεις αλλα αυτο διαφερει απο το να αφηνεις ενα μωρο να κλαιει. Ουτε τα περι ανεξαρτησιας τα δεχομαι,καμια σοβαρη επιστημονικη ερευνα δεν στηριζει αυτη την αποψη (αυτα για τους παιδιατρους που κανουν κ τον παιδοψυχολογο...).Καταλαβαινω ακομα κ την μανα που ειναι τσιτα τα νευρα της απο την κουραση κ λεει 'κλαψε,τα εχω παιξει!" (εχω βρεθει σε αυτη την θεση). Αλλα αυτα διαφερουν απο το "το αφηνω να κλαψει για να μαθει". Επ ουδενι δεν κρινω την ικανοτητα καποιας να ειναι μανα,καλη η κακη.Κρινω αυτες τις αντιληψεις,ειναι πεπαλαιωμενες,βασιζονται σε παιδαγωγικες μεθοδους προηγουμενων αιωνων κ δεν καταλαβαινω πως μια συγχρονη μανα τις υιοθετει.

MariaM έγραψε:Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει γκρινιάρικο μωρό. Και θα το αιτιολογήσω. Συνήθως το μωρό κάτι έχει και αν δεν έχει τίποτα απλά μας αναζητάει. Σε αυτό το τελευταίο θα σταθώ. Μήπως τελικά έχει και ένα μικρό δίκιο; Μέχρι πρόσφατα ηταν στην κοιλιά μας σε ενα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που ζει τώρα. Τότε τρεφόταν χωρίς κόπο. Δεν χρειαζόταν να αναπνεύει μόνο του. Ήταν μέσα μας από την πρώτη στιγμή της ζωής του και μεγάλωσε στα σπλάχνα μας με την μυρωδιά μας, τους ήχους του σωματός μας, της φωνής μας... Μέχρι πριν λίγο ήμασταν ένα μαζί του και οι εμπειρίες τους είναι μόνο με εμάς. Έχει μάθει να είναι κολλημένο πάνω μας γιατί δεν γνωρίζει αν είναι ασφαλές χωρίς εμάς και νιώθει αυτή την ανασφάλεια. Δεν είναι απόλυτα φυσικό να είμαστε ο μόνος συνδετικός κρίκος του πριν και του μετά; Δεν είναι λογικό να μας αναζητά κάθε τρεις και λίγο, χωρίς λογο (όπως θεωρούμε); Η ευαισθησία του μεταφράζεται σε γκρίνια. Με λίγια βιαζόμαστε να το προσαρμόσουμε στην πολιτισμένη κοινωνία μας με τους κανόνες και τους περιορισμούς της στα ωράρια ύπνου, φαγητού, αγκαλιάς, παιχνιδιού και κλάματος. Ουσιαστικά όμως εμείς είμαστε εδώ για την ομαλή προσαρμογή τους στον κόσμο μας...

Δεν λέω ότι μια μάνα που κάνει το αντίθετο είναι κακιά μάνα! ΑΛΟΙΜΟΝΟ σε όποιον το θεωρήσει αυτό! Είναι μεγάλο λάθος και το ξέρουμε, έτσι; Και αλοίμονο σε όποιον θεωρήσει ότι αυτή η μάνα δεν αγαπάει το παιδί της πιο πολύ από οτιδήποτε και πέρα απο κάθε φαντασία. Κρίνω μόνο την κακή πληροφορία ενός επαγγελματία υγείας σε μια μαμά, ο οποίος στην ουσία αδιαφορεί για την ψυχολογία του βρέφους. Θεωρώ απλά ακραία μαι τέτοια συμβουλή αφού προσπαθούμε βεβιασμένα να μάθουμε στο βρέφος να μην μας αναζητά. Είμαστε άνθρωποι και εύκολα μπορεί να μας αποπροσανατολίσει καποιος απο την φύση μας (πόσες φορές το εχω πάθει μέχρι που κατάλαβα)... Γενικά, εγώ προτείνω να μην ακούμε κανέναν για το πως να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Νομίζω πως κάθε μάνα είναι αρκετά ικανή να μεγαλώσει το παιδί της ακολουθώντας μονο το ένστικτό της. Απλά δεν το ξέρει. Δεν κατηγορώ τις μανούλες που αφήνουν τα μωρά τους να κλαίνε. Αντίθετα, τις καταλαβαίνω, γιατί είναι μεγάλο το στρες και άνθρωποι είμαστε και χάνονται οι αντοχές μας. Ειδικά τον πρώτο καιρό με τις ορμόνες το στρες είναι μεγαλυτερο και πρωτεραιότητα έχει η ψυχική υγεία της μαμάς για να μπορεσει να φροντίσει και το παιδί της στην συνέχεια. Μάνα είμαι και τα έζησα όλα αυτά. Θεωρώ όμως περιττό ένας γιατρός να θεωρεί το παιδί μου που κλαίει επειδή με έχει ανάγκη, προβληματικό γιατί δεν με βοηθάει να το γνωρίσω. Με αποπροσανατολίζει απο την αλήθεια.

Ηθελα λίγο να δικαιολογήσω τα "γκρινιάρικα" μωρά που κλαίνει χωρίς λόγο. Γενικά η άποψή μου είναι πως πολλά πράγματα που θεωρούμε εμείς ασήμαντα, τα μωρά τα θεωρούν σημαντικά. Απλά ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τα μωρά που έχουν το κλάμα τους σαν το μόνο μέσω επικοινωνίας, έναντι των παιδιάτρων που δίνουν κάποιες συμβουλές πολύ σκληρές για ένα βρέφος. Ο παιδίατρος βλέπετε είναι ενήλικας με πειθώ και επιχειρήματα, ενώ το βρέφος όχι. Αν κάτι δεν σας αρέσει σαν συμβουλή, ψάξτε το. Αν σας αρέσει, κρατήστε την.

δεν σε διαβασα αλλα α πριορι λεω οτι συμφωνω μαζι σου

MariaM έγραψε:[quote="litsakos"

δεν σε διαβασα αλλα α πριορι λεω οτι συμφωνω μαζι σου

Δεν χρειαζεται! Τα ιδια με εσενα αλλα με πιο πολλα λογια![/quote]

σε διαβασα μετα

ζουζουνομαμα έγραψε:κοριτσια κι εμενα η πεθερα μου ελεγε να το εφηνω να κλαψει για να ανοιξει η φωνη του. .

minubaki έγραψε:Τα νευρα μουυυυυυυ....!
Η πεθερα μου μου ελεγε το κακομαθαινεις οχι αγκαλια εγω τπτ την εγραφα κ τωρα που μενουμε κοντα ερχεται καθε βραδυ σπιτι μου αρπαζει το μωρο απο τα χερια, η μπουμπουκα μου αρχιζει να κλαιει εγω τρελαινομαι παω να παρω τη μικρη δεν μου τη δινει γελαει κ λεει αστη να κλαψει να ανοιξουν τα πνευμονακια κ μετα μου την βαζει στο ριλαξ κ αφου εχει σκασει το μωρο σταματαει το κλαμα κ μου λεει ειδες? Κοριτσια μου ρχετε να την πιασω απο το μαλλι, της εξηγω οτι δεν ειναι καλο αυτο κ δεν το λεω μονο εγω,κ το εχω διαβασει σε τοσα βιβλια αντε μου λεει σαχλαμαρες τι ξερουν αυτοι? Τετοια διαβαζεις? Τι να ανω να μην τσακωθω? Εντομεταξυ μου πεταξε κ ο πεθερος μου το κορυφαιο τα παιδια δεν ειναι για αγκαλια ειναι για το ριλαξ κ την κουνια...κ του απαντω οχι το δικο μου παιδι,το δικο μου παιδι ειναι μονο για αγκαλιες κ το σταματησε εκει... Θα με σκασουν...

minubaki έγραψε:Τα νευρα μουυυυυυυ....!
Η πεθερα μου μου ελεγε το κακομαθαινεις οχι αγκαλια εγω τπτ την εγραφα κ τωρα που μενουμε κοντα ερχεται καθε βραδυ σπιτι μου αρπαζει το μωρο απο τα χερια, η μπουμπουκα μου αρχιζει να κλαιει εγω τρελαινομαι παω να παρω τη μικρη δεν μου τη δινει γελαει κ λεει αστη να κλαψει να ανοιξουν τα πνευμονακια κ μετα μου την βαζει στο ριλαξ κ αφου εχει σκασει το μωρο σταματαει το κλαμα κ μου λεει ειδες? Κοριτσια μου ρχετε να την πιασω απο το μαλλι, της εξηγω οτι δεν ειναι καλο αυτο κ δεν το λεω μονο εγω,κ το εχω διαβασει σε τοσα βιβλια αντε μου λεει σαχλαμαρες τι ξερουν αυτοι? Τετοια διαβαζεις? Τι να ανω να μην τσακωθω? Εντομεταξυ μου πεταξε κ ο πεθερος μου το κορυφαιο τα παιδια δεν ειναι για αγκαλια ειναι για το ριλαξ κ την κουνια...κ του απαντω οχι το δικο μου παιδι,το δικο μου παιδι ειναι μονο για αγκαλιες κ το σταματησε εκει... Θα με σκασουν...

minubaki έγραψε:Τα νευρα μουυυυυυυ....!
Η πεθερα μου μου ελεγε το κακομαθαινεις οχι αγκαλια εγω τπτ την εγραφα κ τωρα που μενουμε κοντα ερχεται καθε βραδυ σπιτι μου αρπαζει το μωρο απο τα χερια, η μπουμπουκα μου αρχιζει να κλαιει εγω τρελαινομαι παω να παρω τη μικρη δεν μου τη δινει γελαει κ λεει αστη να κλαψει να ανοιξουν τα πνευμονακια κ μετα μου την βαζει στο ριλαξ κ αφου εχει σκασει το μωρο σταματαει το κλαμα κ μου λεει ειδες? Κοριτσια μου ρχετε να την πιασω απο το μαλλι, της εξηγω οτι δεν ειναι καλο αυτο κ δεν το λεω μονο εγω,κ το εχω διαβασει σε τοσα βιβλια αντε μου λεει σαχλαμαρες τι ξερουν αυτοι? Τετοια διαβαζεις? Τι να ανω να μην τσακωθω? Εντομεταξυ μου πεταξε κ ο πεθερος μου το κορυφαιο τα παιδια δεν ειναι για αγκαλια ειναι για το ριλαξ κ την κουνια...κ του απαντω οχι το δικο μου παιδι,το δικο μου παιδι ειναι μονο για αγκαλιες κ το σταματησε εκει... Θα με σκασουν...

koukida έγραψε:

minubaki έγραψε:Τα νευρα μουυυυυυυ....!
Η πεθερα μου μου ελεγε το κακομαθαινεις οχι αγκαλια εγω τπτ την εγραφα κ τωρα που μενουμε κοντα ερχεται καθε βραδυ σπιτι μου αρπαζει το μωρο απο τα χερια, η μπουμπουκα μου αρχιζει να κλαιει εγω τρελαινομαι παω να παρω τη μικρη δεν μου τη δινει γελαει κ λεει αστη να κλαψει να ανοιξουν τα πνευμονακια κ μετα μου την βαζει στο ριλαξ κ αφου εχει σκασει το μωρο σταματαει το κλαμα κ μου λεει ειδες? Κοριτσια μου ρχετε να την πιασω απο το μαλλι, της εξηγω οτι δεν ειναι καλο αυτο κ δεν το λεω μονο εγω,κ το εχω διαβασει σε τοσα βιβλια αντε μου λεει σαχλαμαρες τι ξερουν αυτοι? Τετοια διαβαζεις? Τι να ανω να μην τσακωθω? Εντομεταξυ μου πεταξε κ ο πεθερος μου το κορυφαιο τα παιδια δεν ειναι για αγκαλια ειναι για το ριλαξ κ την κουνια...κ του απαντω οχι το δικο μου παιδι,το δικο μου παιδι ειναι μονο για αγκαλιες κ το σταματησε εκει... Θα με σκασουν...

πες τα πεθερόνια σου αν θελουν να μεγαλωσουν παιδι να κανουν το δικό τους.
αυτα οταν τα ακουω σκάω πραγματικά...
μην τους επιτρεπεις να επεμβαινουν και κάθεσαι και στεναχωριεσαι- ξεκαθάρισε τους οτι δεν συμμερίζεσαι τις αποψεις τους περι ανατροφης!

MariaM έγραψε:

koukida έγραψε:

minubaki έγραψε:Τα νευρα μουυυυυυυ....!
Η πεθερα μου μου ελεγε το κακομαθαινεις οχι αγκαλια εγω τπτ την εγραφα κ τωρα που μενουμε κοντα ερχεται καθε βραδυ σπιτι μου αρπαζει το μωρο απο τα χερια, η μπουμπουκα μου αρχιζει να κλαιει εγω τρελαινομαι παω να παρω τη μικρη δεν μου τη δινει γελαει κ λεει αστη να κλαψει να ανοιξουν τα πνευμονακια κ μετα μου την βαζει στο ριλαξ κ αφου εχει σκασει το μωρο σταματαει το κλαμα κ μου λεει ειδες? Κοριτσια μου ρχετε να την πιασω απο το μαλλι, της εξηγω οτι δεν ειναι καλο αυτο κ δεν το λεω μονο εγω,κ το εχω διαβασει σε τοσα βιβλια αντε μου λεει σαχλαμαρες τι ξερουν αυτοι? Τετοια διαβαζεις? Τι να ανω να μην τσακωθω? Εντομεταξυ μου πεταξε κ ο πεθερος μου το κορυφαιο τα παιδια δεν ειναι για αγκαλια ειναι για το ριλαξ κ την κουνια...κ του απαντω οχι το δικο μου παιδι,το δικο μου παιδι ειναι μονο για αγκαλιες κ το σταματησε εκει... Θα με σκασουν...

πες τα πεθερόνια σου αν θελουν να μεγαλωσουν παιδι να κανουν το δικό τους.
αυτα οταν τα ακουω σκάω πραγματικά...
μην τους επιτρεπεις να επεμβαινουν και κάθεσαι και στεναχωριεσαι- ξεκαθάρισε τους οτι δεν συμμερίζεσαι τις αποψεις τους περι ανατροφης!

Μινα να τσακωθεις! Μιλαμε για θρασσος!

minubaki έγραψε:Τα νευρα μουυυυυυυ....!
Η πεθερα μου μου ελεγε το κακομαθαινεις οχι αγκαλια εγω τπτ την εγραφα κ τωρα που μενουμε κοντα ερχεται καθε βραδυ σπιτι μου αρπαζει το μωρο απο τα χερια, η μπουμπουκα μου αρχιζει να κλαιει εγω τρελαινομαι παω να παρω τη μικρη δεν μου τη δινει γελαει κ λεει αστη να κλαψει να ανοιξουν τα πνευμονακια κ μετα μου την βαζει στο ριλαξ κ αφου εχει σκασει το μωρο σταματαει το κλαμα κ μου λεει ειδες? Κοριτσια μου ρχετε να την πιασω απο το μαλλι, της εξηγω οτι δεν ειναι καλο αυτο κ δεν το λεω μονο εγω,κ το εχω διαβασει σε τοσα βιβλια αντε μου λεει σαχλαμαρες τι ξερουν αυτοι? Τετοια διαβαζεις? Τι να ανω να μην τσακωθω? Εντομεταξυ μου πεταξε κ ο πεθερος μου το κορυφαιο τα παιδια δεν ειναι για αγκαλια ειναι για το ριλαξ κ την κουνια...κ του απαντω οχι το δικο μου παιδι,το δικο μου παιδι ειναι μονο για αγκαλιες κ το σταματησε εκει... Θα με σκασουν...

etoile! έγραψε:Κοριτσια στο ιδιο επιπεδο με αυτο ειναι και το θεμα της φασαριας... Με εχουν πρηξει (η μανα μου κυριως!!) οτι αμα γεννησω να εχω ανοιχτο το ραδιο ολη μερα για να μαθει το παιδι στη φασαρια!! Ελεος!! Θα βαραω ενεσεις εγω με τοση φασαρια, μεχρι να μαθει το μικρο!!!