301 Απ: ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!! Πεμ Νοε 17, 2011 5:00 am
elena25
Πρωταγωνιστής!!
manoula_24xr έγραψε:
Ενταξει δν μπορουμε να συγκρινουμε τα λαθη του ποδοσφαιρου με ενα θεμα τοσο σημαντικο οπως η θρησκεια.Δν συγκρινεται,τουλαχιστον για μενα υπαρχει τεραστια διαφορα.Αλλο το να κλοτσησεις λαθος μια μπαλα κι αλλο το να κανεις ενα λαθος που ξερεις οτι οι επιπτωσεις του δν ειναι ενας ποντος στην ομαδα σου.Μη τρελαθουμε κιολας
Καταρχήν φυσικά δεν υπάρχει λόγος να τρελαθούμε! Και εννοείται πως δε συγκρίνουμε στην ουσία τους το ποδόσφαιρο με τη θρησκεία. Παίρνουμε σαν παράδειγμα κάτι που έχει κανόνες, όπως και η θρησκεία, για εμπλουτίσουμε την κουβέντα μας και μην είναι τόσο θεωρητική και υποθετική.
Κι πολλες φορες ισως να μην το καταλαβαινουμε αλλα μπορει ο Θεος που μονο Εκεινος ξερει τι συμβαινει ακριβως στην ψυχη μας,να εχει δει οτι οντως για σημαντικα κ σοβαρα λαθη μετανιωνουμε κι να μας συγχωρει.Αυτο δν μπορουμε να το ξερουμε.
Συμφωνώ.
.Αλλα δν συμφωνω στο να πας να κανεις ενα σημαντικο λαθος,οπως κλοπη φονο μοιχεια κι γενικως μια αμαρτια κι να σκεφτεις απο πριν θα το κανω κ μετα θα πω πχ 10 φορες το πατερ ημων θα παω στον πνευματικο κι ολα καλα.Ε οχι αυτο οχι δν το δεχομαι.
Όπως είπα και παραπάνω, συμφωνώ με αυτό που λες. Αυτό δεν είναι μετάνοια, είναι πονηριά. Εγώ μιλάω για πραγματική μετάνοια. Όταν έκλεβα την καραμέλα από το ψιλικατζίδικο, ήξερα ότι ήταν λάθος. Το έκανα όμως. Δεν το έκανα με το σκεπτικό, "θα ζητήσω συγνώμη μετά και θα με συγχωρήσουν". Δε μου πέρασε καν από το μυαλό αυτό σαν ιδέα εκείνη τη στιγμή. Το έχω μετανιώσει πραγματικά όμως. Και φυσικά δεν θα το ξαναέκανα.
Για να είμαστε και λίγο δίκαιοι όμως και περισσότερο επιεικείς με τους εαυτούς μας θέλω να σας ρωτήσω κάτι.
Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή στη ζωή σας που κάνατε κάτι με το σκεπτικό "ας το κάνω τώρα γιατί θέλω πάρα πολύ να το κάνω και μετά θα ζητήσω συγνώμη γι' αυτό και θα με συγχωρήσουν". Δε μιλάω για κάποιο ποινικό αδίκημα. Μιλάω για απλά καθημερινά πράγματα. Ως παιδιά δηλαδή, δεν αφήσατε ποτέ κάποια σχολική άσκηση ή μάθημα παρασυρμένα από το παιχνίδι; Δε σκεφτήκατε ποτέ, περνάω πολύ καλά τώρα, δεν θέλω να σταματήσω. Θα πω αύριο του δασκάλου πως με πονούσε η κοιλιά μου χθες και θα με συγχωρήσει. Ή ως ενήλικες, δεν αποφύγατε ποτέ ένα τηλεφώνημα γιατί βαριόσασταν να μιλήσετε και σκεφτήκατε"οκ, θα πω μια δικαιολογία αύριο και θα με συγχωρήσουν".
Γιατί εγώ όλα τα παραπάνω τα έχω κάνει. Τι σημαίνει αυτό για μένα; (αλήθεια θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω σε αυτό)
Κι γω νομιζω οτι εν μερη το ιδιο λετε.Νομιζω η chicen εννοει οτι αποφασιζεις νασαι πχ ορθοδοξος δεχεσαι τους νομους της συγκεκριμενης θρησκειας,κι παραυτα κανεις οτι θες εσυ.Τοτε γιατι ν δηλωνεις χριστιανος ορθοδοξος.Δηλωνε απλα χριστιανος.
Εφόσον έχουμε βαπτιστεί Χ.Ο. αυτό είναι το θρήσκευμά μας, άσχετα αν ακολουθούμε τους κανόνες και τις εντολές της θρησκείας μας.
Αν αυτο εννοει τοτε κ γω συμφωνω.Πχ εγω δν ειμαι ορθοδοξη αλλα ουτε κι καποια αλλη θρησκεια.Μεγαλωσαμε σε μια ας το πουμε αιρεση του χριστιανισμου οπου μαθαμε πολλα κι διαφορα,το σημαντικοτερο που εμαθα αποκει δν ηταν ουτε να μην φοραω κοντες φουστες ι παντελονια,αλλα το ναειμαι καλος ανθρωπος,να μην προσπαθω εν γνωση μου να κανω κακο στο συναθρωπο μου κι να αγαπαω το Θεο να του ειμαι πιστη κι να στρεφομαι σε Εκεινον για οποιοδηποτε προβλημα μου.
Αν το ψάξεις, θα δεις πως στην ουσία, η θρησκεία μας δεν απαγορεύει τις κοντές φούστες, γενικά δεν επιβάλλει κάποιο dress code. Αυτά νομίζω πως τα έχουν επιβάλλει οι άνθρωποι και η κοινωνία γενικότερα. Μπορεί δηλαδή ένας πατέρας (άπιστος κατά τα άλλα, άθεος κτλ) να μη θέλει η κόρη του να φοράει κοντές φούστες. Δεν το κάνει λόγω θρησκείας αλλά για άλλους λόγους.
Ισως κατα καιρους να βρισκομαι συμφωνη με καποια στοιχεια της ορθοδοξης η καποιας αλλης αιρεσης του χριστιανισμου,αλλα εφοσον δν δεχομαι ολους τους νομους της εκαστοτε δν δηλωνω ορθοδοξη η ευαγγελιστρια η οποιδηποτε γτ θελω να δηλωσω κατι κι να ειμαι συμφωνη με ολα.Γιαυτο προσπαθω να μην κανω τις αμαρτιες απο ις 10 εντολες,να αγαπαω το συνανθρωπο μου κι να μην ειμαι κακος ανθρωπος,να τιμαω την οικογενεια μου κι να μην κανω οσο μπορω σημαντικα λαθη κι αποκει κι περα νομιζω οτι ο καθενας ειναι αξιος της μοιρας του με ολη τη σημασια της λεξης,ξερουμε λιγο πολυ τα μη κι τα πρεπει κι αναλογως την κριση μας κι την ελευθερη βουληση που μας εχει δωσει ο Θεος πραττουμε αναλογως κι οταν θαρθει η στιγμη να κριθουμε θα κριθουμε κι θα μας αναλογιστει η τιμωρια.
Η ουσία του Χριστιανισμού είναι αυτή. Η αγάπη και η τήρηση των δέκα εντολών.
Δεν μιλάω για την περίπτωση του να μην δεχόμαστε κάποια από τις δέκα εντολές. Μιλάω για την περίπτωση του να είμαστε αδύναμοι να ακολουθήσουμε κάποιες από αυτές. Εγώ δηλαδή για παράδειγμα, δεν μπορώ να σταματήσω να έχω σεξουαλικές επαφές με τον άντρα μου μέχρι να κάνουμε θρησκευτικό γάμο. Παρόλα αυτά, δέχομαι πως αυτό που κάνω, για τη θρησκεία είναι λάθος και αμαρτία. Απλά δεν έχω τη δύναμη και το ψυχικό σθένος να τηρήσω αυτή την εντολή.