1 Ειμαι πολυ χαλια-δε ξερω ποιο ειναι το σωστο... Τρι Δεκ 20, 2011 2:04 am
????????
Επισκέπτης
Καλημερα κοριτσια...
Ενω θηλαζα αποκλειστικα ο γιατρος μου ειπε οτι το παιδι δε παιρνει βαρος ικανοποιητικα (επαιρνε 160-170 γραμμαρια την εβδομαδα).Εγω παλι πιστευω οτι ηταν μια χαρα, εφοσον θηλαζε, τα παιδακια που θηλαζουν δε παιρνουν οσο τα αλλα.
Το μονο που με προβληματισε ηταν οτι το παιδι γεννηθηκε 2350 (ψιλοπροωρο) και ισως οντως να επρεπε να παιρνει παραπανω πιο γρηγορα για το καλο του, δε ξερω.
Τελοσπαντων, μετα απο πολυ πρηξιμο αρχισα να του δινω και σκονη,ετσι πηρε περιπου 400 γραμμαρια σε 1 εβδομαδα.Και χαιρονται ολοι, εκτος απο μενα που θεωρω βλακεια να αντιμετωπιζω το παιδι σαν κοτοπουλο και να του χωνω μπουκαλι για να παχυνει..
Το θεμα μου λοιπον ειναι οτι εγω θεωρω λαθος να δινω σκονη. Απλα το εκανα γιατι βαρεθηκα να τσακωνομαι με τον αντρα μου που εχει σαν θεο το γιατρο...
Επισης ο γιατρος-θεος μου ειπε να θηλαζω 20+20 λεπτα απο καθε στηθος και καπακι να δινω συμπληρωμα , αλλα εγω θηλαζω 1-1,5 ωρα και μετα αν θελει δινω και συμπληρωμα. Βεβαια και σε αυτο σκοτωνομαστε, γιατι δεν ακουω το γιατρο τυφλα. Αλλα φοβαμαι οτι στο τελος θα μου κοπει το γαλα με τις ηλιθιοτητες του γιατρου.
Εχω κουραστει παρα πολυ. Θηλασμος και καπακι μπιμπερο και αποστειρωσεις, ειναι πολυ παλουκι. Κοιμαμαι και ελαχιστα και ειμαι χαλια. Αλλα το χειροτερο ειναι οτι δε θελω να δινω σκονη. Και ολο κλαιω, με εχει παρει πολυ απο κατω αυτη η κατασταση, ειδικα το οτι κανω ο,τι θελουν οι αλλοι, την αποψη μου κανεις δε την ακουει, σαν ζωο νοιωθω.
Και βαρεθηκα να μου κοπαναει ο αντρας μου οτι κανω κακο στο παιδι. Κακο το γαλατακι της μαμας του αντι για σκονη;;;
Του ειπα να παμε σε αλλο γιατρο, αλλα αρχισε τα κουλα,πως παιρνω τετοια ευθυνη και θα κανουμε κακο και που να παμε σε κανεναν ασχετο; Και με φοβησε και ετσι κανω ο,τι θελουν,αλλα μεσα μου πνιγομαι.
Πρωτη φορα δε ξερω ποιο ειναι το σωστο. Αλλα με τρωει μεσα μου οτι δεν ειναι αυτο που μας λεει ο γιατρος.
Συγγνωμη που σας ζαλισα, αλλα ηθελα να τα πω καπου να ξελαφρωσω.
Ενω θηλαζα αποκλειστικα ο γιατρος μου ειπε οτι το παιδι δε παιρνει βαρος ικανοποιητικα (επαιρνε 160-170 γραμμαρια την εβδομαδα).Εγω παλι πιστευω οτι ηταν μια χαρα, εφοσον θηλαζε, τα παιδακια που θηλαζουν δε παιρνουν οσο τα αλλα.
Το μονο που με προβληματισε ηταν οτι το παιδι γεννηθηκε 2350 (ψιλοπροωρο) και ισως οντως να επρεπε να παιρνει παραπανω πιο γρηγορα για το καλο του, δε ξερω.
Τελοσπαντων, μετα απο πολυ πρηξιμο αρχισα να του δινω και σκονη,ετσι πηρε περιπου 400 γραμμαρια σε 1 εβδομαδα.Και χαιρονται ολοι, εκτος απο μενα που θεωρω βλακεια να αντιμετωπιζω το παιδι σαν κοτοπουλο και να του χωνω μπουκαλι για να παχυνει..
Το θεμα μου λοιπον ειναι οτι εγω θεωρω λαθος να δινω σκονη. Απλα το εκανα γιατι βαρεθηκα να τσακωνομαι με τον αντρα μου που εχει σαν θεο το γιατρο...
Επισης ο γιατρος-θεος μου ειπε να θηλαζω 20+20 λεπτα απο καθε στηθος και καπακι να δινω συμπληρωμα , αλλα εγω θηλαζω 1-1,5 ωρα και μετα αν θελει δινω και συμπληρωμα. Βεβαια και σε αυτο σκοτωνομαστε, γιατι δεν ακουω το γιατρο τυφλα. Αλλα φοβαμαι οτι στο τελος θα μου κοπει το γαλα με τις ηλιθιοτητες του γιατρου.
Εχω κουραστει παρα πολυ. Θηλασμος και καπακι μπιμπερο και αποστειρωσεις, ειναι πολυ παλουκι. Κοιμαμαι και ελαχιστα και ειμαι χαλια. Αλλα το χειροτερο ειναι οτι δε θελω να δινω σκονη. Και ολο κλαιω, με εχει παρει πολυ απο κατω αυτη η κατασταση, ειδικα το οτι κανω ο,τι θελουν οι αλλοι, την αποψη μου κανεις δε την ακουει, σαν ζωο νοιωθω.
Και βαρεθηκα να μου κοπαναει ο αντρας μου οτι κανω κακο στο παιδι. Κακο το γαλατακι της μαμας του αντι για σκονη;;;
Του ειπα να παμε σε αλλο γιατρο, αλλα αρχισε τα κουλα,πως παιρνω τετοια ευθυνη και θα κανουμε κακο και που να παμε σε κανεναν ασχετο; Και με φοβησε και ετσι κανω ο,τι θελουν,αλλα μεσα μου πνιγομαι.
Πρωτη φορα δε ξερω ποιο ειναι το σωστο. Αλλα με τρωει μεσα μου οτι δεν ειναι αυτο που μας λεει ο γιατρος.
Συγγνωμη που σας ζαλισα, αλλα ηθελα να τα πω καπου να ξελαφρωσω.