... η συνέχεια
Το πρόγραμμα του σ/κ ήταν κανονικά να πάμε στην πεθερά μου στο Σάβατο το μεσημέρι για φαί και να δούνε και το μικρό (ω ναι, το έκανα και αυτό μετά από 4 μήνες)...
Αν και πήγα φορτωμένη γιατί ήδη ο άντρας μου μου είχε πει ότι όταν το κανονίζανε, σχεδόν την έβρισε, όταν άρχισε να τον πρήζει με τα εξής παρακάτω...: "Δηλαδή αν του πεις πως κάνει η κοτούλα, δεν λέει?", "Δηλαδή δεν κάνει κοκοκοκο?","Τίποτα δεν λέει κανένα ζωάκι, την γατούλα, το σκυλάκι???", "Δεν μιλάει, εμένα της συναδέρφου μου το κοριτσάκι που είναι και 5 μήνες πιο μικρό, τα λέει όλα, και την κοτούλα και όλα!!!"
Ήθελα να την πω, όταν μου τα είπε ο άντρας μου, τι την θέλεις την κότα μωρή για να συνενοήστε???, αλλά μετά σκέφτηκα ότι είμαι πολιτισμένος άνθρωπος, αλλά προειδοποιήσα τον άντρα μου ότι αν αρχίσει το μονόλογο της κότας, θα βριστούμε άσχημα....
Παραδόξος, όλα πήγαν πάρα πολύ καλά, και ο μικρός ήταν άψογος, και τα είπε όλα (όσα ξέρει), και τα έκανε, και ήταν τόσο υπάκουος και ήσυχος... έπαθα πλάκα... φάγαμε 40 λεπτά και αυτό τα 20 καθόταν μαζί μας στο τραπέζι και τα άλλα 20 στο πάτωμα έπαιζε με ένα αυτοκινητάκι που του πήρε δώρο, μας πήρε άλλα ρούχα, και μπουφάν, μέχρι και λεφτά για τα γλυκά που πήγαμε ήθελα να μας δώσει...
ΦΤΟΥ,ΦΤΟΥ!!!
Μετά το πρόγραμμα έλεγε να πάμε τον μικρό στην μαμά μου, γιατι οι δουλειές στο σπίτι είχαν πιάσει ταβάνι, μετά το προηγούμενο τριήμερο απραγίας που πήγαμε στο χωριό... όπως από το πρωι δεν μπορούσα να βρω πουθενά την μάνα μου, κατα τις 3, όταν την πέτυχα, (ήδη ανησυχούσα)έπαθα σοκ!!
Ο θείος μου (ο μόνος αδερφός της), είχε μόλις βγει από το νοσοκομείο όπου έκανε εγχείρηση διπλό μπαλονάκι, είχε 12 χρόνια καρδιά από τότε που πέθανε ο παππούς μου, δεν είχε πει τίποτα σε κανένα ούτε στην γυναίκα και στα παιδιά του, έπαιρνε φάρμακα, αλλά μετά από κάτι πόνους και κούραση την προηγούμενη βδομάδα, ο γιατρός του διάγνωσε έμφραγμα και τον έβαλε άρον άρον μέσα, τότε μίλησε στην οικογένεια του, αλλά του όρκισε να μην πούνε τίποτα στην γιαγιά μου και την μαμά μου μέχρι να βγει από το νοσοκομείο, αν του έβλεπε μόλις έβγαινε από το χειρουργείο είχε πει ότι θα έβγαινε από την εντατική... ε?? τι να έκανε και η θεία μου??? Τελικά πήγαν όλα καλά και τις ειδοποίησαν όταν πήγε σπίτι!!!! Παρόλαυτά η μαμα μου πήγε τον είδε και το απόγευμα επέμενε να της αφήσω τον μικρό... δεν ήθελα γιατί δεν ήθελα να την ζορίσω, αλλά όταν άρχισε να κλαίει και να μου λέει τον χρείαζομαι να ξεχαστώ... τότε κατάλαβα...
Κανονικά το πρόγραμμα ήταν να τον πάρω σήμερα, αλλά την Κυριάκή το πρωι με πήρε άρον άρον η μαμά μου να πάω να τον πάρω, γαιτι θα πήγαινε στο χωριό στην αδερφή μου που είχε 6 μέρες πυρετό , και την πήγε και ο άντρας της στο κέντρο υγείας, η μαμα μου το ξενύχτισε στο σπίτι της χτες, και εμείς μέιναμε με τον μικρό...
Παράτησα και τις δουλειές και όλα, και τον πήρα την Κυριακή και τον πήγα 2 ώρες στην παιδική χαρά, ξεπατωθήκαμε και οι δύο, αλλά έπεσε ξερός το μεσημέρι γαι 3,5 ώρες, κοιμήθηκα και εγώ καμιά ωρίτσα σηκώθηκα έκανε και τις δουλειές μου...
Αλλά εδώ έρχονται τα ξενύχτια, ενώ κουτουλούσε από την νύστα κατα τις 9.30 και είπα να τον πάω για ύπνο, άρχισε να μου κάνει παράξενα πράγματα, δεν με άφηνε να τον βάλω στην κούνια του, μόλις έφευγα από το δωμάτιο έκλαιγε με μαύρο δάκρυ, ούτε την πιπίλα του δεν ήθελε, μπορεί να είναι και δόντι, του έβαλα μουντισαλ, αλλά ποτέ πριν δεν έκανε έτσι, και ενώ τον κοίμησα αγκαλιά στις 11.30 ξύπνησε σε μια ώρα και έκλαιγε πάλι, και πάλι τα ίδια αλλά αυτή την φορά δεν του έκανε ούτε η αγκαλιά, ήθελε να ξαπλώσω και να ξαπλώσει πάνω μου, για να κοιμηθεί... τα έπαιξα, όχι τόσο από την κούραση, αλλά επειδή δεν ήξερα τι να κάνω???? δεν τα είχαμε ποτέ αυτά... τελικά τον κοίμησα στις 2... και είπα θα σηκωθεί αργά σήμερα, αλλά από τις 8.30 ήταν στο πόδι, αγχώθηκα μην έχουμε πάλι τα ίδια σήμεα... γιατι πραγματικά κουτουλάω αλλά όλα καλά... κοιμήθηκε πριν καμιά ώρα και ούτε κιχ μέχρι στιγμής... ευτυχώς...
Αυριο έχουμε παιδιάτρο, θα πάμε για το τελευταίο μας έμβόλιο, άντε να ξεμπερδέψουμε να ησυχάσουμε...
Σήμερα είχαμε κοτόσουπα...
Συγνώμη για το σεντόνι, αλλά αυτά έγιναν και με συγκλόνισαν το σ/κ που πέρασε... Τα φιλιά μου σε όλες... παρούσες και απούσες...