χαρα- έγραψε:Γεια σας κοπέλες!! είμαι νέα στο forum και θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας!!
Είμαι 21 χρονών και με το φίλο μου είμαστε μαζί 6,5 χρόνια!! Ο φίλος μου είναι 24! τους τελευταίους μήνες μου έχει μπει έντονα η ιδέα ότι θέλω ένα παιδάκι. το σκέφτομαι συνέχεια μέχρι που το βλέπω και όνειρο! τις σκέψεις μου τις μοιράζεται και ο σύντροφός μου. το "πρόβλημα" είναι ακριβώς ότι δεν ξέρω πότε ακριβώς είναι η κατάλληλη στιγμή! εγώ θέλω πρώτα να παντρευτούμε να βρω μια δουλειά και μετά! όλα αυτά όμως μου φαίνονται πολύ μακρινά και βασανιστικά!! το αγόρι μου δεν συμφωνεί πολύ και λέει ότι δεν είναι ανάγκη να τα κάνω όλα αυτά! αυτός εργάζεται και έχει τελειώσει τις σπουδές του. τελειώνω και εγώ αυτό το καλοκαίρι τις δικές μου!! οι φίλες μου, μου λένε να μην βιάζομαι και να ζήσω τη ζωή μου κ.λπ! αλλά εγώ δεν συμφωνώ πολύ σε αυτό! εσείς τι λέτε??

stauroulats έγραψε:Συγγνώμη ρε κορίτσια αφού είναι όλα αυτά εσείς τι κάνατε παιδιά; Αν θες να βγεις αγάπη μου βαίνεις κ για μένα αυτό που κάνετε μου δείχνετε ότι το έχετε μετανιώσει που κάνατε παιδί. Κάνε αυτό που θέλεις κορίτσι μου κ αν το αγαπάς όπως λες δεν πρόκειτέ να το μετανιώσεις ποτέ. Περιμένω να μου πεις τι αποφάσισες η τι σκέφτεσαι τελικά να κανείς τα λέμε

Εχεις ιδεα του τι σημαινει για την καθεμια μας το "καθε πραγμα στον καιρο του"?????
Η καθεμια εδωσε απαντηση συμφωνα με τις δικες τις εμπειριες και βιωματα, δεν σου την ειπε καμια για το οτι εγινες μητερα στα 21. Οποτε καλο θα ηταν να προσεχεις τις εκφρασεις σου.

stauroulats έγραψε:Συγγνώμη ρε κορίτσια αφού είναι όλα αυτά εσείς τι κάνατε παιδιά; Αν θες να βγεις αγάπη μου βαίνεις κ για μένα αυτό που κάνετε μου δείχνετε ότι το έχετε μετανιώσει που κάνατε παιδί. Κάνε αυτό που θέλεις κορίτσι μου κ αν το αγαπάς όπως λες δεν πρόκειτέ να το μετανιώσεις ποτέ. Περιμένω να μου πεις τι αποφάσισες η τι σκέφτεσαι τελικά να κανείς τα λέμε

Nena έγραψε:Σαφως και δεν θα εξαρτηθει απο τη γνωμη μας το αν θα αποφασισεις να κανεις οικογενεια τωρα ή αργοτερα. Σε γενικες γραμμες δεν υπάρχει καταλληλη ηλικια. Υπάρχουν ηλικιες που ειναι προτιμοτερες απο κάποιες άλλες, αλλά κυρίως ειναι η φάση στην οποία εσυ νιώθεις ετοιμη - ψυχολογικα, σωματικα, συναισθηματικα, οικονομικα, γενικα.
Εφοσον όμως το εθεσες το θεμα, ας πω κι εγω τη δικη μου γνωμη. Εγινα μανα για πρωτη φορα στα 30. Μεχρι τοτε σπουδαζα, εβγαινα με φιλους, ταξιδευα, πηγαινα σε θεατρα, σε συναυλίες, αποφασιζα αυθορμητα να "πεταχτω" για εναν καφε σε μια πολη 250χμ μακρια, εκανα μαθηματα ξενης γλωσσας, και πολλά πολλά άλλα, διοτι ειχα το χρονο κυριως να τα κάνω. Και κάθε φορα, η φαση της ζωης μου ηταν τετοια που προτιμουσα να κάνω άλλα πραγματα, παρα ενα παιδι. Πχ αρχικα ειχαν προτεραιοτητα οι σπουδες, μετα ηθελα να βρω δουλεια, να εχω μεινει μονη μου με τον αντρα μου, να ταξιδεψω σε πολλά μερη εφοσον ειχα την οικονομικη δυνατοτητα κτλ κτλ. Αλλά αυτα ειναι προσωπικοι στοχοι/επιθυμίες. Καποια μπορει να εχει τελειωσει με σπουδες, εχει δουλεια, εχει λυσει το οικονομικο και ειναι 21-22 ετων. Μπορει επισης να εχει τη δυνατοτητα να αφηνει το παιδια καπου και να βγαινει καθε σαββατο, να πηγαινει για καφε, να κανει ταξιδια. Να μην κλειστει δλδ μεσα, όπως συμβαινει στις περισσοτερες απο εμας. Να ειναι σε εξαιρετικη οικονομικη κατασταση, να εχει σπιτι, αυτοκινητο, όλες τις ανεσεις. Αυτη ανετα θα μου πει οτι ειναι ετοιμη να γινει μητερα. Και θα εχει δικιο. Διοτι ολα οσα προανεφερα ειναι εντελως υποκειμενικα.

Αυτο όμως που δεν ειναι υποκειμενικο ειναι το οτι με το που θα κανεις παιδια, αυτοματα σταματας να εισαι ξεγνοιαστος. Εισαι πανευτυχης, ξετρελλαμενη, νιωθεις υπεροχα, αλλα παυεις να εισαι ανεμελη. Στο εξης, και για παντα, θα εχεις την εγνοια του παιδιου σου. Απο τη στιγμη που θα γεννηθει (θηλαζει? κανει κακα? τρωει ικανοποιητικά? παιρνει βαρος?) μεχρι μερικους μηνες μετα (εβγαλε δοντια? παλι εκανε πυρετο? κρυωνει? τι εξανθημα ειναι αυτο?) μεχρι μερικα χρονια μετα (θα προσαρμοστει στο σχολειο? γιατι δεν θελει να διαβασει? γιατι δεν με ακουει καθολου? γιατι χτυπαει τα άλλα παιδακια?), μετα στην εφηβεια (πού πάει? με ποιους κανει παρεα? γιατι δεν μου μιλαει? εχει προβληματα?), στις σπουδες (δεν με πηρε τηλεφωνο, δεν απανταει στο τηλεφωνο, εχει αρκετα λεφτα? μηπως εμπλεξε με ναρκωτικα?), μεχρι που θα κανει τη δικη του οικογενεια (θα τα καταφερει? μηπως πιεζεται? μηπως εχει οικονομικο προβλημα? εχει δουλεια?)... Και άλλα τετοια ΠΟΛΛΑ. Τα οποια ειναι φυσιολογικοτατα οταν γινεσαι γονιος. Αλλά δεν θα ηθελα να τα ζω (εγω προσωπικα) απο τα 21 μου.
Όσες εχετε γινει μαμαδες σε μικρη ηλικια, εχετε τον θαυμασμο μου. Πραγματικα.