ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!!
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ...
ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΤΕ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΣΑΣ???
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΘΕΡΑ..ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΠΕΘΑΝΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ..
ΑΛΛΑ ΝΟΙΩΘΩ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ...ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΧΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ...
ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΤΥΧΕΡΗ....

ΒΛΕΠΩ ΑΛΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΑΝΕ ΚΙΟΛΑΣ..
ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΑΛΛΑ ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΠΕΙΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ?
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ?ΕΙΑΝΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΗ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ ΑΥΤΗ!!!

Ούτε κι εγώ έχω πεθερά. Πέθανε πριν γνωρίσω τον άντρα μου οπότε δεν ξέρω να σας πω πως είναι να ζεις έχοντάς την...

ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ Ε?? ΠΩΣ ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ? ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ?

Κοίτα, από τις περιγραφές των υπολοίπων που την ήξεραν ήταν μια φοβερή γυναίκα. Απ'ότι μου λέει ο άντρας μου της μοιάζω σε πολλά και σίγουρα θα με λάτρευε. Τώρα αν θα ήταν όντως έτσι όπως μου τα λέει ή όχι δεν θα το μάθω ποτέ.

Εγω ημουν μολις 5 μηνες παντρεμενη οταν πεθανε η δικια μου. Αν και η συνυφαδα μου δεν την χωνεψε ποτε και μου ελεγε πως σε μενα κανει την καλη γιατι ειμαι απο αλλο μερος και ζουσα μακρια και οτι σε κεινη δεν ειχε φερθει καλα, εγω ειχα σχηματισει αλλη γνωμη. Δεν ξερω αν ηταν οντως οπως φαινοταν. Την εβλεπα σποραδικα. Οποτε πηγαιναμε στο μερος του αντρα μου. Οταν ομως πηγαινα παντα με περιποιοταν καναμε ωραιες συζητησεις, ειχε τροπους. Επισης ειχε πολλες φιλεναδες και στο σπιτι της παντα ειχε κοσμο. Ολες τις οι νυφες ηταν πανω απο το κεφαλι της οταν αρρωστησε (η πιο επιθετικη μορφη καρκινου 3 ογκοι στον εγκεφαλο την χασαμε μεσα σε ενα μηνα). Και αν και με τους γονεις μου ειχαμε καποια προβληματα εκεινη την περιοδο με τον αντρα μου προ γαμου εννοω την ειχα ακουσει κρυφα να λεει στον συντροφο μου οταν της εκανε παραπονα να μην μιλησει καθολου αν με αγαπαει. Πως ειναι πεθερικα του και να ειναι κυριος αμα θελει εμενα. Απ αυτο και μονο την εκτιμησα. Αν ηταν αλλη θα του ελεγε αν εχεις προβληματα με δικους της σηκω και ελα πισω και να χωρισεις. Τωρα η συνυφαδα μου ειναι μια πολυ ησυχη κοπελιτσα. Τι προβληματα ειχαν δεν ξερω. Δεν πρεπει να την πολυχωνευε γιατι μια φορα μου χε πει η πεθερα μου παραπονα επειδη δεν τον ελεγε τον πεθερο πατερα και πως αμα τον ελεγα εγω μπροστα της ο πεθερος μου θα χαιροταν και αυτη θα εσκαγε. Αυτο ηταν το μονο που δεν μαρεσε απ οσο την γνωρισα. Κατα τ'αλλα παντα προσπαθουσε να κραταει τις ισορροπιες και ειχε πολλους τροπους. Θα εκανε τα παντα να την πεις καλη. Τωρα το τι εκρυβε μεσα της δεν ξερω αν οντως ηταν η το παιζε. Ναι θα θελα να ζει. Μου ηταν ευχαριστη

Καταλαβαίνω τι λές...
εγώ πιστεύω ότι αν εμείς δείξουεμ ότι της φερόμαστε καλά και καταλάβει ότι αγαπάμε το παιδί της τότε θα μας αντιμετωπίζει και αυτή καλά...αν τσακώνεται το ζευγάρι μπροστά της τώτε άστα...
στην περίπτωση σου μπορεί και να ταίριαζες πιό πολύ απο την συνηφάδα σου μαζί της... δεν είναι κακή καμία φορά η αδυναμία... μπορεί και όχι....εμένα πέθανω 3 μήνες πριν γνωρίσω τον άντρα μου... είναι πολύ πρόσφατο.. η καημένη είχε επιληψία και έκανε εγχείρηση και μετά έπαθε σχιζοφρένεια..στο τέλος πέθανε απο ανακοπή..

[quote="dora74"]Κοίτα, από τις περιγραφές των υπολοίπων που την ήξεραν ήταν μια φοβερή γυναίκα. Απ'ότι μου λέει ο άντρας μου της μοιάζω σε πολλά και σίγουρα θα με λάτρευε. Τώρα αν θα ήταν όντως έτσι όπως μου τα λέει ή όχι δεν θα το μάθω ποτέ. [/qu

τι να κάνουμε..κρίμα...τουλάχιστον ο πεθερός σου είναι καλός?

Ούτε κι αυτόν τον έχω... Και οι δύο έφυγαν πριν γνωρίσω τον άντρα μου...

δεν πειράζει τι να κάνουμε...έχεις παιδάκια????

Την πεθερά μου τη χάσαμε πριν 1,5 χρόνο. Τώρα όταν πηγαίνουμε να δούμε τον πεθερό μου, μας λείπει που δεν είναι στο σπίτι. Είχαμε πολύ καλή σχέση, δεν είχαμε αλλάξει πικρή κουβέντα. Χαιρόταν πολύ με τα παιδιά, χαιρόταν που μας έβλεπε αγαπημένους, δεν ανακατευόταν ποτέ και πουθενά. Οταν πήγαινα σπίτι της δεν με άφηνε ούτε το τραπέζι να στρώσω. Λυπάμαι που ο άντρας μου δεν έχει τη μάνα του, που ο πεθερός μου είναι μόνος, που τα παιδιά μου έχασαν τη γιαγιά τους. Πιστεύω πως εξαρτάται και από εμάς να έχουμε μια καλή σχέση με την πεθερά μας. Εγώ πάντα την έβλεπα όπως και τη μάνα μου. Από τη μέρα που αρραβωνιάστηκα τη φώναζα "μαμά" και ένιωθα άνετα. Ήταν η μαμά του ανθρώπου που αγαπάω.

η δικη μου πεθερουλα ειναι ενα μαλαμα! πολυ γλυκος ανθρωπος, νεα και δραστηρια (56 ετων μολις βγηκε στη συνταξη) καλοτροπη κι ευγενικη. απο την πρωτη στιγμη που με γνωρισε μονο καλα λογια ακουω κι ας της πηρα το στερνοπουλι της...εχει αλλον ενα γιο ελευθερο και δε χανει ευκαιρια να μου λεει πως παρακαλαει την Παναγια να βρεθει μια καλη κοπελα σαν κι εμενα για να τον παντρεψει. δεν απαιτησε ποτε να την πω μαμα αν και το "μητερα" μου βγηκε αυθορμητα μετα το γαμο.εχει και μια κορη ακομη και δεν ενιωσα ουτε μια στιγμη να με ξεχωριζει, σαν παιδι της μ εχει.και προπαντως πολυ διακριτικη με θεματα ζευγαριου.ποτε δεν ανακατευτηκε. τετοιες πεθερουλες μακαρι να χαν ολες οι κοπελες! τωρα απο το να σου προεκυπτε καμια που θα τρωγοσασταν ολη μερα, καλυτερα χωρις...
εχεις πεθερο ομως. δωσε εκει ολη σου την αγαπη και το σεβασμο

xrisili έγραψε: δεν πειράζει τι να κάνουμε...έχεις παιδάκια????

Ναι έχω ένα αγοράκι 4,5 χρονών... Εσύ?

Εγώ δεν έχω ακόμα πριν ένα μήνα παντεύτηκα αλλά ξεκίνησα να κάνω ελεύθερα για να πιάω μωράκι!!!!!!

Για σένα Φονίτσα χαίρομαι πολύ είανι πολύ όμορφο να είναι έτσι γαλήνιοι οι ανθρώποι και να έχουν καλές σχέσεις..μπράβο είσαι και τυχαιρή!!!! ο πεθερός μου είναι πολύ καλός με αγαπάει πολύ...και εγώ το ίδιο..

Ούτε εγώ έχω πεθερά. Η ιστορία μοιάζει με τις δικές σας, πέθανε πριν γνωρίσω τον άντρα μου. Λυπάμαι που δεν είναι εν ζωή γιατί ο άντρας μου όποτε τη θυμάται δακρύζει. Του λείπει.

Κρίμα...

egw exw pe8era kai 8a i8ela para polu na einai oso poio makria ginetai alla iparxoun kai ales pe8eres pou einai mai glika ...

η δικη μου πεθερα ειναι πολύ νέα και δραστήρια gynaika(51 eton τον αντρα μου τον εκανε οταν ηταν 18)
ειναι καταπληκτικη γλυκια και πολυ ευγενικη γυναικα. το ιδιο ισχύει και για τον πεθερο μου. ποτέ δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί τους.
οι γονεις μου δεν ζουν και οι δυο τους εχω χασει... την πεθερα μου δεν μου έβγαινε να την πω μητερα τις το είπα το καταλαβε και ποτε δεν εκανε παραπονα για αυτο.
δεν μενουμε κοντα αλλα μια φορα την εβδομαδα μαζευομαστε και μας κάνει το τραπέζι. ακόμα και όταν ο αντρας μου λειπει ταξιδι εγω παω να την δω γιατι περνω ομορφα μαζι της και το παιδι εχει και στους δυο παππουδες τρομερη αδυναμια

Η δική μου πεθερά είναι περισσότερο φίλη μου παρά πεθερά μου. Δυστυχώς δεν μένει κοντά μας αλλά μιλάμε σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα στο τηλέφωνο. Περισσότερο μιλάμε μαζί παρά με τον άντρα μου.
Κάθε φορά που έχω κάποιο ζόρι και θέλω κάποιον να μιλήσω και να ''ξεχαρμανιάσω'' 'οπως λέμε αυτή θα πάρω, όπως το ίδιο κάνει και αυτή!
Είμαι τυχερή που την έχω κι ας είναι μακρυά! Όταν με το καλό έρθει η μπέμπα θα έρθει να μείνει μαζί μας για λίγο.