arco iris έγραψε:φιλεναδα, ετσι που τα περιγραφεις ειναι λιγο επιφοβα
με καθε επιφυλαξη πες το και στο γιατρο
καθε φορα τι ματι ειναι αυτο? μηπως ποναει το παιδι και απλα τυχαινει???

vetaki..! έγραψε:

arco iris έγραψε:φιλεναδα, ετσι που τα περιγραφεις ειναι λιγο επιφοβα
με καθε επιφυλαξη πες το και στο γιατρο
καθε φορα τι ματι ειναι αυτο? μηπως ποναει το παιδι και απλα τυχαινει???

σιγουρα να το πει στον γιατρο αλλα σκεψου κ το αλλο..εγω οταν εχω ματι ποναει το κεφαλι μου,η περιοχη αναμεσα στα φρυδια κ δεν την παλευω με τπτ...ποσο μαλλον ενα παιδακι που δεν ξερει τι του συμβενει εκεινη την στιγμη....

ak.fassa έγραψε:Μανούλες την καλημέρα μου.
Έχω ένα θέμα και θέλω βοήθεια ή κάποια συμβουλή, ή να μου πείτε αν είμαι υπερβολική!!!
Συγγνώμη προκαταβολικά για το μεγάλο μήνυμα αλλά θέλω να τα παραθέσω όσο γίνεται αναλυτικά για να καταλάβετε.
Στην οικογένειά μου είμαστε όλοι γαλανομάτηδες και όλοι εκτός από εμένα είναι σαββατογεννημένοι (εγώ είμαι Κυριακή).
Την Παρασκευή ήρθε η μητέρα μου να καθαρίσει το σπίτι με μια αδερφή της και το παιδί από την ώρα που γυρίσαμε από τον παιδικό γκρίνιαζε, δεν έφαγε σχεδόν τίποτα, έπεφτε συνεχώς και κοπανούσε το κεφάλι του στο πάτωμα και τον τοίχο. Ζήτησα να μου τον "ξεματιάσουν" και μου είπαν ότι ήταν πολύ ματιασμένος, να τον περπατήσω και να τον αλλάξω ρούχα. Μέχρι να τον πάρει ο ύπνος τσίριζε και με έσφιγγε πάνω του. Κάποια στιγμή ηρέμησε, κοιμήθηκε και τον έβαλα στην κούνια.
Το Σάββατο όλη μέρα κοιμόταν. Το μεσημέρι του Σαββάτου ήρθε η αδερφή μου να τον δει και είχαμε πάλι τα ίδια αλλά σε πιο ήπια μορφή ευτυχώς. Με τα χίλια ζόρια τον έβαλα το βράδυ για ύπνο και κοιμόταν σαν "πτώμα" για πάνω από 10 ώρες εντελώς νηστικός.
Και δυστυχώς, την Κυριακή ήρθαν οι γονείς μου με την αδερφή μου να τον δουν και να του φέρουν δώρα για τη γιορτή του που είναι την Πέμπτη. Περιττό να σας πω πόσες φορές προσπάθησε να περπατήσει και έπεφτε, πόσες φορές πήγε στον τοίχο να κοπανήσει το κεφάλι του, τι τσιρίδες είχαμε μέχρι τα ξημερώματα που κατάφερε να κοιμηθεί. Κι εννοείται χωρίς φαγητό ή γάλα το καημένο... Είναι πολλές συμπτώσεις μαζεμένες για να είναι συμπτώσεις ρε γμτ...
Η απάντηση της μάνας μου είναι το κλασικό "ε, αφού το ματιάζουμε το παιδί σου δεν θα το ξαναδούμε!!" Είναι το μόνο εγγόνι στην οικογένειά μου και τον λαχταράνε οι γονείς μου αλλά τι να κάνω κι εγώ που παιδευόμαστε μόλις φύγουν?
Πείτε μου τη γνώμη σας βρε κορίτσια, τι μπορώ να κάνω? Είναι πολύ μικρός για να του βάζω καρφί στην τσέπη του, θα χτυπήσει! Πώς μπορώ να το προστατεύσω το καημένο? Έχετε κάτι να προτείνετε???

ak.fassa έγραψε:Μανούλες την καλημέρα μου.
Έχω ένα θέμα και θέλω βοήθεια ή κάποια συμβουλή, ή να μου πείτε αν είμαι υπερβολική!!!
Συγγνώμη προκαταβολικά για το μεγάλο μήνυμα αλλά θέλω να τα παραθέσω όσο γίνεται αναλυτικά για να καταλάβετε.
Στην οικογένειά μου είμαστε όλοι γαλανομάτηδες και όλοι εκτός από εμένα είναι σαββατογεννημένοι (εγώ είμαι Κυριακή).
Την Παρασκευή ήρθε η μητέρα μου να καθαρίσει το σπίτι με μια αδερφή της και το παιδί από την ώρα που γυρίσαμε από τον παιδικό γκρίνιαζε, δεν έφαγε σχεδόν τίποτα, έπεφτε συνεχώς και κοπανούσε το κεφάλι του στο πάτωμα και τον τοίχο. Ζήτησα να μου τον "ξεματιάσουν" και μου είπαν ότι ήταν πολύ ματιασμένος, να τον περπατήσω και να τον αλλάξω ρούχα. Μέχρι να τον πάρει ο ύπνος τσίριζε και με έσφιγγε πάνω του. Κάποια στιγμή ηρέμησε, κοιμήθηκε και τον έβαλα στην κούνια.
Το Σάββατο όλη μέρα κοιμόταν. Το μεσημέρι του Σαββάτου ήρθε η αδερφή μου να τον δει και είχαμε πάλι τα ίδια αλλά σε πιο ήπια μορφή ευτυχώς. Με τα χίλια ζόρια τον έβαλα το βράδυ για ύπνο και κοιμόταν σαν "πτώμα" για πάνω από 10 ώρες εντελώς νηστικός.
Και δυστυχώς, την Κυριακή ήρθαν οι γονείς μου με την αδερφή μου να τον δουν και να του φέρουν δώρα για τη γιορτή του που είναι την Πέμπτη. Περιττό να σας πω πόσες φορές προσπάθησε να περπατήσει και έπεφτε, πόσες φορές πήγε στον τοίχο να κοπανήσει το κεφάλι του, τι τσιρίδες είχαμε μέχρι τα ξημερώματα που κατάφερε να κοιμηθεί. Κι εννοείται χωρίς φαγητό ή γάλα το καημένο... Είναι πολλές συμπτώσεις μαζεμένες για να είναι συμπτώσεις ρε γμτ...
Η απάντηση της μάνας μου είναι το κλασικό "ε, αφού το ματιάζουμε το παιδί σου δεν quote]Κορίτσι, το μάτι υπάρχει αλλά να ξέρεις ότι δεν έχει να κάνει με γαλανά μάτια ούτε με Σαββατογεννημένους και ούτε το καρφί θα τον προστατέψει! Αν κάποιος είναι ''ματιασμένος'' υπάρχει μια ειδική ευχή που μπορεί να την διαβάσει ΜΟΝΟ ιερέας και όχι η μαμά μας ή η γειτόνισσα. Και αν θες τη γνώμη μου,ο μόνος τρόπος να το προστατέψεις είναι να κοινωνάει συχνά. Δεν ξέρω αν πιστεύεις (δηλ αν είσαι ''της εκκλησίας'') αλλά για να σε απασχολούν αυτά τα θέματα μάλλον θα είσαι ανοικτή σε τέτοιες συζητήσεις γι' αυτό και στο προτείνω.

vetaki..! έγραψε:οκ να κοινωναει το παιδι κ μεχρι να βαφτιστει??τι γινεται???

Evagelia3 έγραψε:Κορίτσι, το μάτι υπάρχει αλλά να ξέρεις ότι δεν έχει να κάνει με γαλανά μάτια ούτε με Σαββατογεννημένους και ούτε το καρφί θα τον προστατέψει! Αν κάποιος είναι ''ματιασμένος'' υπάρχει μια ειδική ευχή που μπορεί να την διαβάσει ΜΟΝΟ ιερέας και όχι η μαμά μας ή η γειτόνισσα. Και αν θες τη γνώμη μου,ο μόνος τρόπος να το προστατέψεις είναι να κοινωνάει συχνά. Δεν ξέρω αν πιστεύεις (δηλ αν είσαι ''της εκκλησίας'') αλλά για να σε απασχολούν αυτά τα θέματα μάλλον θα είσαι ανοικτή σε τέτοιες συζητήσεις γι' αυτό και στο προτείνω.

Evagelia3 έγραψε:

vetaki..! έγραψε:οκ να κοινωναει το παιδι κ μεχρι να βαφτιστει??τι γινεται???

Κανονικά όταν γεννιέται ένα παιδί, έρχεται ο ιερέας την πρώτη μέρα και διαβάζει μια ευχή. Έπειτα πάλι την όγδοη έρχεται και διαβάζει άλλη μία και στο μωρό και στη μητέρα και δίνει το όνομα που έχεις διαλέξει και μετά όταν σαραντίσει το πας στην εκκλησία και διαβάζει και την τρίτη ευχή. Εγώ έτσι το έκανα και στα δυο μου παιδιά εκτός δυστυχώς από την πρώτη μέρα γιατί δεν έβρισκα παπά που να έρθει στο μαιευτήριο!

ak.fassa έγραψε:

Evagelia3 έγραψε:

vetaki..! έγραψε:οκ να κοινωναει το παιδι κ μεχρι να βαφτιστει??τι γινεται???

Κανονικά όταν γεννιέται ένα παιδί, έρχεται ο ιερέας την πρώτη μέρα και διαβάζει μια ευχή. Έπειτα πάλι την όγδοη έρχεται και διαβάζει άλλη μία και στο μωρό και στη μητέρα και δίνει το όνομα που έχεις διαλέξει και μετά όταν σαραντίσει το πας στην εκκλησία και διαβάζει και την τρίτη ευχή. Εγώ έτσι το έκανα και στα δυο μου παιδιά εκτός δυστυχώς από την πρώτη μέρα γιατί δεν έβρισκα παπά που να έρθει στο μαιευτήριο!

Αυτό δεν το ήξερα. Τον πήγα στην εκκλησία όταν σαράντισε που βγήκε εξω και για πρώτη φορά αλλά τις προηγούμενες μέρες δεν έκανα κάτι τέτοιο...

ak.fassa έγραψε:Οι παππούδες να στενοχωριούνται? Πλάκα κάνεις? Ίσα ίσα που ψάχνουν αφορμή για να μου γκρινιάξουν. Πιο πολύ τον θέλουν για να δείχνουν ότι έχουν κι εκείνοι εγγόνι. Όταν πάμε σπίτι τους έχουμε καυγά επειδή θέλουν να τον πάνε βόλτα σε όλη τη γειτονιά. Είναι το πρώτο τους, είναι οι τελευταίοι που έγιναν παππούδες και έχουν ανάγκη να το επιδεκνύουν όλη την ώρα.