crazymommy έγραψε:Καλησπέρα!!! Κοριτσάκια μου σας ευχαριστούμε για τα συγχαρητήρια, τώρα νιώθω μια ελαφριά ανακούφιση (στο πορτοφόλι μου ντε!) αν και μου γεννιέται η απορία τι θα την κάνω αν ζητήσει τουαλέτα όταν θα βρισκόμαστε έξω - που θα ζητήσει, τουλάχιστον για τσίσα - και φυσικά, εκτός από τα συμπράγκαλα του μωρού τώρα θα πρέπει να κουβαλάω 2η αλλαξιά και για τη μεγάλη. Με βαλίτσα με βλέπω να κυκλοφορώ, ειδικά αργότερα που θα μπούμε στις στέρεες τροφές.

Αθανασία μου δώστε σήμα όταν είναι για καφέ.

Κορίτσια μου πρέπει ως μανούλες να συνηθισετε να κοιτάζετε σιγά-σιγά στο γιατρό. Εγώ αν και ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τις βελόνες, ήθελα πάντα να βλέπω τι κάνει ο γιατρός στο παιδί και αν το κάνει καλά.

Μελινομαρία μου κοντά είμαστε κι εμείς στο ύψος (εγώ στο 1.66, ο άντρας μου στο 1.73) οπότε δεν περιμένω πολύ ψηλά παιδιά. Αλλά και εγώ ήμουν μινιόν μέχρι την 3η γυμνασίου που έφτασα σχεδόν στο τελικό μου ύψος, οπότε δε θα μου κάνει εντύπωση αν οι μικρές είναι και αυτές μινιον. Πιο σημαντικό είναι να μην είναι και χοντρούλες ταυτόχρονα.

Αθανασία μου είναι αφρατούλης ο μπέμπης; Αχαχαχ, πολύ γέλασα με τα μεμε!!! Καλά, ποια μάνα στα είπε αυτά και καμάρωνε κιόλας; Κι εμένα τη Μαρία μου θύμισε!

Κορίτσια όλα τα μωράκια θέλουν αγκαλίτσα και είναι ο,τι πιο λογικό! Εγώ προσπαθώ να μην της τη στερώ και ώρες-ώρες ευχόμουν να μην είχα ανάγκη από ύπνο το βράδυ ώστε να την κρατούσα όλη την ώρα στην αγκαλίτσα μου. Αλλά δε γίνεται δυστυχώς! Και μέσα στη μέρα, ειδικά τώρα που έχω να φροντίσω και τη Δανάη (καλά, τρέχω σαν το Βέγγο!) αναγκάζομαι να την αφήνω πότε στο ρηλάξ (δεν το συμπαθεί ιδιαίτερα, κάθεται μόνο με πιπίλα και όχι πάντα), πότε στην κούνια (επίσης κάθεται ανάλογα με τις διαθέσεις της) και πότε στο γυμναστήριο (σε αυτό κάθεται περισσότερη ώρα και πλέον φτάνει και χτυπάει τα κρεμαστά παιχνιδάκια και βγάζουν και μουσική, χιχι) μέχρι που θα εκνευριστεί για τα καλά, οπότε μόνο η αγκαλιά μας σώζει!

Μαρκέλλα πώς πήγε το τσιμπ;

Ελένη μου μπράβο για τη βόλτα σας με το σλινγκ!

Ζωούλα μου αν και φταίνε οι ορμόνες σου και σε διαβεβαιώ ότι αν κανείς υπομονή σε λίγο καιρό τα πράγματα θα είναι καλύτερα, ομολογώ ότι σε καταλαβαίνω! Εμένα δεν έρχεται να μας δει, σχεδόν σπάνια (γι' αυτό και δεν είχα καθόλου βοήθεια αν και το σπίτι της είναι ούτε 5 λεπτά απόσταση με τα πόδια) αλλά έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνα για να μιλήσει με το γιο της και πολύ συχνά σε εντελώς ακατάλληλες ώρες. Και για ηλίθιους λόγους (πχ πήρε τηλ στις 11:30 το βράδυ για να μας πει να μη βάλουμε στο ψυγείο τις ντομάτες που μας έδωσε!). Ώρες-ώρες λέω θα το βγάλω εκτός το σταθερό, είναι που δε θέλω να χάσω καμιά σημαντική κλήση ρε γμτ. Ευτυχώς επειδή αρρώστησε τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε ηρεμήσει λιγάκι.. Έτσι είναι συνήθως οι πεθερές, δεν καταλαβαίνουν και σου τα σπάνε τα νεύρα, αλλά προσπάθησε αυτό να μην επηρεάσει τη σχέση με τον άντρα σου!

Άντε, αύριο Σάββατο και εκτός απροόπτου λέμε να ξεμυτίσουμε κιόλας.

Σας φιλώ!