51 Απ: "Μαμά είμαι χοντρή!" Παρ Ιουν 28, 2013 12:20 am
demaki88
Πρωταγωνιστής!!
το θεμα βρε λιτσα μου ειναι οτι εγω εχω καλες διατροφικες συνηθιες και τα παιδια το βλεπουν,δεν εχει ο αντρας μου και πως να του μαγειρευω κρυφα???η να τον αφηνω νηστικο??με καταλαβαινεις??προσπαθω να τον βαλω και αυτον σε προγραμμα αλλα...κοιτα τελευταια εχει σταματησει να παραγγελνει σουβλακια!!!ειναι κατι και αυτο!!μια αρχη και του εχω απαγορευσει να φερνει πατατακια η σοκολατες.αν και ξεφευγει και το κανει που και που και νευριαζω γιατι και οι μικρες ξεμυαλιζοντε αλλα και εγω με τις σοκολατες εχω παθος.αν και πλεον τις βλεπω και γυρναω πλατι!!!LitsaM έγραψε:Ede, διάβασα κι εγώ το πρώτο σχόλιό σου με μεγάλη προσοχή και με προβλημάτισε ιδιαίτερα. Μετά νομίζω ότι ξεφύγαμε κάπως από το θέμα (ειδικά στο τέλος με τις φριτέζες )
Αφού σκέφτηκα και την δική σου άποψη, κατέληξα στο εξής: Ασφαλώς και πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά, είναι θέμα εμπιστοσύνης και ωριμότητας τους για τη ζωή. Όπως λέει όμως και η αρθρογράφος, οφείλουμε να 'χτίσουμε αυτοπεποίθηση'. Είναι το νούμερο 1 εφόδιο για τη ζωή τους. Αν στην ηλικία των 7 κολλήσει ταμπέλες στον εαυτό του, θα είναι πολύ δύσκολο να τις αποβάλλει. Αν αποκτήσει αυτοπεποίθηση, θα μπορεσει και δίαιτες, και τα πάντα να κάνει, αν χρειαστεί. Έχω δει χοντρές, άσχημες, παραμορφωμένες να αγαπιούνται, να δημιουργούν και να ζουν πάθη που άλλες ούτε τα έχουν φανταστεί. Τα κατάφεραν γιατί είχαν αυτοπεποίθηση.
Και συμφωνώ απόλυτα με όσα λές για τις διατροφικές συνήθειες των γονιών. Demaki, το θέμα δεν είναι τι θα της πεις, το θέμα είναι τι σε βλέπει να κάνεις κάθε μέρα. Όπως είναι γελοίο πχ. να λες στο παιδί σου ότι το τσιγάρο σκοτώνει και εσύ να καπνίζεις...
Κορίτσια, εδώ μέσα μπαίνουμε όλες γιατί θέλουμε να είμαστε πολύ καλές (όχι απλά καλές) μαμάδες. Πρέπει λοιπόν να παραδεχτούμε ότι είναι από τα πιο σημαντικά καθήκοντά μας (μην πω το σημαντικότερο) να μάθουμε στα παιδιά μας να ζουν σωστά, για να ζήσουν πολλά χρόνια και χωρίς προβλήματα. Η διατροφή είναι το Α και το Ω. Δικαιολογίες δεν χωράνε. Έτσι κι αλλιώς, όταν μεγαλώνουν λίγο και έχουν το δικό τους χαρτζηλίκι θα παίρνουν αηδίες και δεν θα μπορούμε να τα ελέγξουμε. Οφείλουμε λοιπόν, στις τρυφερές ηλικίες, μέχρι 7-8 χρονών, να τους μάθουμε να τρώνε σωστά. Κι αυτό γίνεται με το δικό μας παράδειγμα. Στο κάτω-κάτω, κι εμείς πρέπει να τρώμε σωστά γι' αυτά, αν πάθουμε κάτι, στα παιδιά μας θα κάνουμε πάλι κακό.
Όσο για τους κακομαθημένους συζύγους, τι να πω... βρεγμένη σανίδα