καλησπερα κοριτσια..με το καλο λοιπον. ναταλι-μαρια και με ενα πονο..!!ολα μια χαρα κ σε σενα μπραβοο..!!
Τα υπολοιπα κοριτσια τ κανουν??
Εμενα μου ειπε ο γιατρος οτι η μικρη μου ειναι 3.200..παχουλο μωρο κοριτσια..!!κ αν περιμενω μεχρι τελος μηνα θα παει +1 ισως κ παραπανω...

Καλησπέρα κορίτσια, τι κάνετε?Ακόμα δεν πρέπει να έχει γεννηθεί το πρώτο μωράκι της ενότητας!
Εμείς την Δευτέρα κάναμε doppler και την Πέμπτη nst. Το βάρος της μπέμπας στις 36+3 ήταν 1.173 γρ. ο πλακούντας γερασμένος grande 3 αμνιακά στα κατώτερα φυσιολογικά όρια και ήμασταν στην 4η εκατοστιαία θέση. Το nst ήταν αρκετά καλό.
Ο γιατρός μου είπε να ξαναπάω την Τρίτη και αν έχει πέσει εκατοστιαία θέση Τετάρτη θα γεννήσω. Παράλληλα ξεκίνησα και ινσουλίνη γιατί αύξησα τη διατροφή μου μήπως πάρει παραπάνω βάρος. Σήμερα έκανα και κορτιζόνες! Αφήστε κορίτσια όλη μέρα τρυπιέμαι... σήμερα θα κάνω σύνολο 6 ενέσεις!!!!!!!!!!!!!!!! Τα νεύρα μου  
Ελπίζω με όλα αυτά να καταφέρουμε να φτάσουμε τα 2.500 κιλά και να μην μπούμε θερμοκητίδα.
Κορίτσια εσείς τι κάνετε? έχουμε καμία εξέλιξη?

καλημερα σοφυ μου..τ κανεις??πωπω κοριτσι μου..υπομονη.τι να πω..!!ολα καλα θα πανε θα δεις με το καλο να γεννηθει το μπεμπακι σου οποτε κ αν πρεπει κ να ειναι γερο κ δυνατο..το μωρακι σου κ εσυ μαζι..

Εγω θα παω αυριο πρωι για να μπω στο μηχανημα για να δω αν εχω συσπασεις..!!κ μετα μαλλον υπερηχο για να δουμε αν κατεβηκε η μικρη αν εμπεδωθηκε το κεφαλι της και τα λοιπα..!!μπορει κ να με κρατησει.ποιος ξερει..

Εσας κοριτσια εχουν εμπεδωθει στη λεκανη σας??τα υπολοιπα κοριτσια τι κανουν?ιουλιανα τελικα γεννησες?τινα??οι υπολοιπες κοριτσοπουλες τι κανουν??

Σας φιλω..

καλησπέρα!!

γεννησα όπως καταλάβατε την Τεταρτη το απόγευμα, η μικρη ηταν τελικα 3200 gr , εχει πολύ πλακα μοιαζει με στρουμφακι, σημερα γυρισαμε σπτι το μεσημερι
θα σας βαλω φωτο να την δειτε,

με το καλο και στις υπολοιπες!!

iouliana να σου ζήσει!!!!!!     
Να είστε πάντα ευτυχισμένοι!!!!!!!!!!!
Πήρε πολύ βάρος στο τέλος τελικά! Μακάρι να γίνει κ με μένα το ίδιο! Μου έδιωξες λίγο το άγχος!
Περιμένουμε φωτό καθώς και να μας πείς για τον τοκετό σου... βέβαια τώρα θα είσαι πολύ απασχολημένη αλλά το δύσκολο είναι περίπου οι πρώτες 40 μέρες, μετά θα βρείτε το ρυθμό σας.
Και πάλι να σου ζήσει!!!!!!!!!!

Κοριτσαρες μου!!! Οπως καταλαβατε γεννησα.
Να σας τα γραψω λοιπον αναλυτικα!

Παμε λιγο πιο πισω, στις 35 εβδομαδες περιπου οπου και σπασανε τα νερα. Υψηλη ρηξη λεγεται, δηλαδη ο σακος τρυπησε καπου ψηλα προς στο στομαχι, με αποτελεσμα να μην τρεχουν ασταματητα αλλα να εχουμε πιο πολυ το μαρτυριο της σταγονας. Το πηραμε χαμπαρι στις 35 και 1 και επιβεβαιωθηκε οτι πλεον το μωρο δεν ειχε καθολου υγρα στις 36 και 2.

Ελα ομως που ηταν νωρις ακομα να γεννηθει! Ετσι ξεκινησε ενα αγωνας με τον χρονο, να μεινω εγκυος μεν οσο περισσοτερο γινεται αλλα χωρις να κινδυνεψει το μωρο δε. Οποτε ξεκινησαμε παρακολουθηση καθε δευτερη μερα (ΚΤΓ κτλ) και εξετασεις και αντιβιωση γιατι με σπασμενα νερα ο φοβος ειναι μηπως μπει καποιο μικροβιο.
Ο στοχος ηταν η 37 εβδομαδες, 2/4 δηλαδη.
Εγω απο τις 36 εβδομαδες ξεκινησα να εχω προδρομο τοκετο, δηλαδη να ποναω, να εχω συσπασεις οι οποιες ομως σταματουσαν οταν σηκωνομουνα το πρωι.

Προσπαθησαμε με την μαια, καναμε ασκησεις, ξερετε, τα κλασσικα να κατεβασουμε την μικρη, εκεινη ηταν στην τελεια θεση, αλλα ο τοκετος δεν αρχιζε...

Ξυπναω Τεταρτη και ετοιμαζω τα παιδια στο σχολειο. Δεν μπορουσα να σταματησω να κλαιω. Ενα μαυρο συννεφο ειχε απλωθει επανω μου. Δεν χαιρομουν καθολου για το μωρο το μονο που ηξερα μεσα στην ψυχη μου, χωρις σκεψη χωρις τιποτα, ηταν οτι δεν θα παει καλα η μερα... Αφησαμε τα παιδια στο σχολειο και για την επομενη μιση ωρα εκλαιγα στο αμαξι αγκαλια στον Τζεημς, οτι δεν θελω να γινει αυτο. Δεν ειναι ετοιμη, του ελεγα συνεχεια, δεν ειναι ωρα!!! Δεν θα πετυχει!!
Με τα πολλα καταφερα να συμμαζευτω καπως και να οδηγησω μεχρι το μαιευτηριο.

Στην εισοδο του μαιευτηριου, αρνηθηκα να μπω μεσα... Εκλαιγα σαν τον μλκ!!
Με κοιταγανε ολοι... ηρθε και ο γιατρος εκεινη την στιγμη... ο Τζεημς να με κραταει... με τα πολλα παλι μαζευτηκα και μπηκα μεσα νιωθοντας σαν το προβατο για την σφαγη. Κατι μεσα μου κοριτσια, δεν μπορω να σας το εξηγησω... κατι.

Με βαζουν στο δωματιακι και ερχεται η μαια μου, εγω σε μια καρεκλα να αρνουμαι τα παντα.. Απλα ΔΕΝ ηθελα!! Ειχα παγωσει, ειχα κατεβασει ρολα και δεν ηθελα τ ι π ο τ α!!
Με τα πολλα, με πολλη υπομονη απο την μαια μου και τον γιατρο μου, σαν διχρονο που εχει στηλωσει τα ποδια και δεν παει πουθενα, με ανεβασανε στο δωματιο να ξεκινησουμε.
Με βαζουν στο κρεβατι, εγω να προσπαθω να ΜΗΝ φτασω σε κατασταση υστεριας, να το παλευω ΠΑΡΑ πολυ ομως, ο,τι λογικη μου ειχε απομεινει να παλευει να υπερισχυσει αυτου του συναισθηματος οτι κατι δεν θα παει καλα, οτι δεν ειναι ακομα η ωρα, οτι ο,τι μου συμβαινει ΔΕΝ θελω να μου συμβει, δεν ειμαι ετοιμη να μου συμβει ακομα... και καπου εκει, χανουν το μωρο.

Με γυρνανε στο πλαι, να εχω τρεις απο την αριστερη μου πλευρα να προσπαθουν να βρουν φλεβα, και την μαια και τον γιατρο απο την δεξια να εχουν την κεφαλη του ΚΤΓ και οι παλμοι του μωρου στο 90 και να μην ανεβαινουν... Καπου εκει νομιζω συνειδητοποιησα οτι το σημαντικο ειναι το μωρο μου.
Τελικα δεν ηταν το μωρο που επιαναν, αλλα οι δικοι μου παλμοι!! Μολις βρηκαν το μωρο, ολα καλα... μας αφηνουν μονους. Απαιτω τον αντρα μου και τους λεω οτι εαν δεν ερθει εγω ουτε θα γεννησω ουτε θα ηρεμησω!!

Με το που ηρθε ο Τζεημς, τοτε ηρεμησα. Και ξεκιναει η ωκυτοκινη. Οι συσπασεις υποφερτες, το μωρο καλα... Εκανα καλυτερες συσπασεις ημικαθιστη. Οταν σηκωνομουνα, περναγανε ολα... καποια στιγμη κατα τις 10 πεινασα και εφαγα ενα τοστ.
Καποια στιγμη αρχισα να ποναω, ο Τζεημς ηταν αψογος.
Και ερχεται η ωρα για την πρωτη κολπικη...
Ηταν εφιαλτης. Δεν το παλεψανε πολυ, ηταν νωρις. Διαστολη 1, τραχηλος κλειστος, ψηλος και οπισθιος.
Συνεχισαμε... οι ωρες περναγαν οι συσπασεις ερχονταν, το μωρο καλα, αλλα αλλαγη μηδεν.
Δεν ξερω ποσες φορες με κοιταξανε κολπικα, αλλα ο πονος ηταν πανω απο εμενα. Προσπαθουσα να μην ουρλιαξω αλλα τα δακρυα ετρεχαν ποταμι χωρις να τα ελεγχω. Δεν ειχα πλεον ελεγχο. Καμια αλλαγη... προσπαθησανε να κανουν αποκολληση υμενων, να βοηθησουν τον τραχηλο να ανοιξει. Τελικα παμε να σπασουν τα υπολοιπα υγρα (η ρηξη ηταν ψηλα οποτε χαμηλα ο σακος ηταν αθικτος). Νομιζω οτι εκει πρεπει να ουρλιαξα. Με 1 διαστολη και σκληρο τραχηλο να προσπαθησεις να βαλεις ενα πλαστικο χουκ να πιασεις τον σακο... πρεπει να κρατησε 1-2 λεπτα, οχι παραπανω. Εχασα τον κοσμο απο τον πονο... το μονο που θυμαμαι ηταν η φωνη του αντρα μου να μου λεει (τρεμοντας) ποσο γενναια ειμαι και οτι τα παω πολυ καλα και οτι ειναι περηφανος...
Σπανε τα νερα και νιωθω αυτο το περιφημο ζεστο να τρεχει αναμεσα στα ποδια... καταφερνω να ρωτησω εαν ειναι καθαρα και ηταν...
Συνεχιζουμε... εχουν περασει ωρες.. ειναι πλεον σκοταδι... το μωρο δεν ζοριζεται αλλα δεν κατεβαινει και δεν πιεζει τον τραχηλο να κανει διαστολη. Εχουμε ολοι αρχισει να χανουμε τις ελπιδες μας για φυσιολογικο τοκετο.
Εγω εχω χασει τον κοσμο... θελω να παω σπιτι. Θελω να τα σταματησω ολα και να παω σπιτι.. ΤΩΡΑ!!! Θελω λιγη ωρα να σκεφτω, να συνειδητοποιησω τι συμβαινει... δεν την εχω.

Με πιανει η μαια, ελα να κανουμε επισκληριδιο μου λεει, σφιγγεσαι πολυ, μηπως βοηθησει... κανουμε την επισκληριδιο. Πιανει μονοπλευρα, μικρη η δοση, τα νιωθω ακομα ολα και στην επομενη κολπικη, τουλαχιστον δεν ουρλιαζω.
Καμια αλλαγη... περιμενουμε εως τα μεσανυχτα. Ειμαι πλεον με 14 ωρες πονων χωρις την παραμικρη εξελιξη τοκετου.
Το συζηταμε με τον αντρα μου... αντεχω κι αλλο... αλλες τοσες! Δεν με νοιαζει. Το μωρο ομως?

Με βαρια καρδια παμε για καισαρικη.
Με ετοιμαζουν με ηρεμια... εχω πλεον φυγει, δεν ειμαι εκει, δεν ξερω που ειμαι. Ολα αυτα συμβαινουν σε καποια αλλη. Νιωθω οτι το σωμα μου με απογοητευσε.. οτι απογοητευσα τον αντρα μου που δεν θα εβλεπε το παιδι του να γεννιεται. Του ζηταγα συνεχεια συγνωμη... δεν ειδα παρα μονο αγαπη στα ματια του. Δεν τον νοιαζει! Το μονο που τον νοιαζει ειναι να μας εχει και τους δυο γερους... προσπαθησες μου λεει, δεν εχεις τιποτα για να ζητας συγνωμη...

Προσπαθω να συγκεντρωθω σε αυτο που συμβαινει αλλα ειμαι κουρασμενη. Τρεμω και δεν μπορω να σταματησω. Νιωθω σχεδον τελειως την δεξια μου πλευρα, το λεω... ξεκιναμε.
Δεν θα το ελεγα οτι δεν πονεσα... σιγουρα τα ενιωσα ολα απο πλευρας αισθησεως, δεν ηταν σιγουρα ο φουλ πονος αλλα ανωδυνο δεν ηταν. Η μικρη ειχε κατεβει στην πυελο, και χρειαστηκε εμβρυουλκο να βγει το κεφαλακι... και εκει καταλαβαμε τι ειχε συμβει.
Ο γιατρος μου κατεβασε το πανι και την ειδα. Ειχε τον λωρο φορεμενο σαν κασκωλ και κατω απο τις μασχαλες και οπως ηταν κουλουριασμενη εκει μεσα, δεν μπορουσε να κατεβει, να πατησει τον τραχηλο για να κανει την παραμικρη διαστολη...

Η καισαρικη μου ηταν απο αυτο το 10%-15% που ηταν απαραιτητη... ξανα. Για κατι που και παλι δεν μπορουσα να ελεγξω ουτε κανεις να προβλεψει.
Την πηγαν στον μπαμπα της αμεσως. Ηταν εξω απο το χειρουργειο οποτε ακουσε το κλαμα της. Με πηγαν και εμενα γρηγορα κοντα τους και την θηλασα... μετα για λιγακι ανανηψη και 2 ωρες μετα ειμασταν στο δωματιο ολοι μας.
Γεννησα 00:40 στις 3/4 και η μικρη μας ηταν 2990γρμ και 51 εκ.

Στις οκτω το πρωι εστειλα μηνυμα στον γιατρο μου οτι θελω τα παντα να βγουνε, να κανω μπανιο! Και πραγματικα, ηρθαν και μου τα εβγαλαν ολα, σηκωθηκα, εκανα ντους, εφαγα κανονικα (μου ειχαν φερει και να φαω αμεσως με το που με ανεβασαν ξημερωματα στο δωματιο) και αρχισαμε να θηλαζουμε.

Την Παρασκευη υπεγραψα και βγηκα. Καλο το Λητω, ευγενεστατοι ολοι, αλλα ηταν αδυνατο να κοιμηθω. Εσταζα απο τον ιδρωτα, μας ενοχλουσαν συνεχεια... ετσι 36 ωρες μετα πηγαμε σπιτακι μας!!
Δεν θα σας πω οτι θα τρεξω Μαραθωνιο αλλα η αναρρωση μου καμια σχεση με την πρωτη καισαρικη. Και μονο η στηριξη που εχω απο τον αντρα μου, τον γιατρο μου και την μαια μου, κανει ΟΛΗ την διαφορα του κοσμου. Ποναω, λιγακι ναι... αλλα κουνιεμαι, οδηγησα και μας πηγα σπιτι μετα την εξοδο... ολα καλα.

Η μικρη μας ανεβασε οριακο ικτερο (12) και ειναι συνεχεια στο στηθος φυσικα. Αυριο παμε για επανελεγχο. Ειμαστε τρελλα ερωτευμενοι μαζι της!! Σημερα την γνωρισαν και τα αδελφια της που ειπαν οτι ειναι σαν ψευτικη!!

Μεσα απο ολη αυτην την εμπειρια συνειδητοποιησα οτι ο αντρας μου ειναι ο ερωτας της ζωης μου... μου χαρισε τον κοσμο ολο και τον λατρευω!
Δεν θα μπορουσα να εχω καλυτερο γιατρο και μαια διπλα μου και τους υπερευχαριστω!!
Δεν εχω δεχθει ακομα 100% αυτο που συνεβει (η καισαρικη) αλλα καπου μεσα μου νομιζω το ηξερα απο πριν, ισως γιαυτο την Τεταρτη "εκλεισα" ετσι. Δεν ειμουνα ετοιμη να συμβει... οπως μου ειπε η μαια μου, εαν ηταν αλλοι καιροι, θα ειχε γεννηθει η μικρη μου.. το σωμα δεν κραταει τιποτα μεσα... θα ειχε αποκολλησει τον πλακουντα και θα την ειχε αποβαλλει...οχι ζωντανη. Καναμε το σωστο... απλα θελω λιγες μερες να το χωνεψω. Μαλλον οταν θα αισθανθω και καλυτερα σωματικα θα συμβει και αυτο.

Συγνωμη αν σας κουρασα! Σας φιλω ολες και τα μπεμπακια σας.. και θα γεννησω φυσιολογικα το επομενο

γεια σας κοριτσια..ιουλιανα μου να σου ζησει αν την χαιρεστε κ οπως επιθυμειτε να την βλεπετε στη ζωη σας..γερο κ δυνατο..να μας βαλεις φωτο οποτε μπορεσεις..πως ηταν ο τοκετος??
Τινα μου να σου ζησει κ σενα..γερο κ δυνατο...τις ευχες μου κ στις δυο σας..οτι καλυτερο ..!!
τινα μου ταλαιοωρηθηκες ε?δε πειραζει κοριτσι μ προσπαθησες ομως για φυσιολογικο.μη στεναχωριεσαι για αυτο..οπως ειπε κ η μαια θα μπορουσε να ηταν χειροτερα τα πραγματα..εστω κ με καισαρικη..το μωρο σου να ειναι υγιες..!!

Εγω κοριτσια...πηγα χθες στ γιατρο..με εβαλε στ μηχανημα..ειχα 60-70 συσπασεις..με αφησε να φυγω..αλλα απο χθες εχω πολλα πετρωματα κ πονοο πολυ..!!δε καταφερα ν κοιμηθω χθες...ειχα πετρωματα ανα 7 λεπτα..αλλα σημερα δε ειναι τοσο συχνα..κανονισαμε με το γιατρο να κανουμε προκληση τοκετου με τεχνητους για να μην κανω καισαρικη...γτ ο γιατρος επεμενε στη καισαρικη..εγω δε θελω οποτε για να μη τη κανω του ειπα να προσπαθησουμε με τεχνητους κ βλεπουμε...μου ειπε πως μπορει αν αποτυχουμε γτ το κεφαλι της δε ερχεται σωστα αλλα οπως κ να γεννησω κοριτσια με νοιαζει να ειναι γερο..θα μπω τη παρασκευη μεσα κ θα γεννησω σαββ-κυριακο μαλλον.θα τον παρω ξανα τη πεμπτη να μου πει ακριβως ποτε να παω....θα ειμαι 38 κ 3..οποτε καλη κ η ημερομηνια σχετικα..εχω κ τ αγχος μη μου μεγαλωσει πολυ κ δε μπορω να τη βγαλω...αυταα..

Εσας τα μωρακια σας τελικα ποση διαφορα ειχαν απο το υπερηχο το βαρος τους??

Τα υπολοιπα κοριτσια τι κανουν??

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΕ ΘΥΜΑΣΤΕ...ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗΝ 37 ΕΒΔΟΜΑΔΑ...ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΝΙΩΘΟ ΜΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΕΙΠΑΜΕ ΝΕ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ 25 ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΤΟ ΠΟΛΥ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΠΩ 25 ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ....ΕΧΩ ΠΟΝΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ...

καλως την..φυσικα κ σε θυμομαστε βρεεεε...γτ να σε ξεχασουμε..αντε με το καλο..εγω θα μπω με τεχνητους γτ η μικρη μου κατεβαινει μετο κεφαλι στραμμενο κ ειπαμε αντι καισαρικη να κανουμε τεχνητους μηπως τη βοηθησουν..!!

Με το καλο κ εσυ κοριτσι μου οποτε κ να ερθει η ωρα.!!εχεις κ εσυ πονακια ε?μμμ..μια απο τ ιδια...

Τινα να σου ζησει!!γεννησαμε την ιδια μερα!!

Ρενια με το καλο!!

λοιπον, γεννησα ευκολα:στις 10 μου βαλανε ένα υποθετο για τον τραχηλο οποτε αρχισα να εχω πονακια και κατά τις 2:30 μου σπανε τα νερα, μετα το σπασιμο των νερων αρχισα να ποναω αρκετα και όταν πηγε η διαστολή 3-4 μου κανανε μια δοκιμαστικη δοση επισκληριδιου, από εκει και περα εκανα πολύ γρηγορα διαστολή οποτε πονουσα αρκετα πηρα την πρωτη δοση επισκληριδου αλλα παλι πονουσα αρκετα, μετα κατά τις 6 πηγε 10 η διαστολή και οι μαιες μου δειχνανε πως να κατεβασω την μικρη, εγω την κατεβαζα πολύ κατω αλλα αυτή ξανανεβαινε (ηταν μπλεγμενη στον λωρο) γι αυτό ξανανεβαινε), ε, 3-4 φορες και μετα πηγαμε εκει που γινονται οι γεννες και στην δευτερη σπρωξιά βγηκε, τοα καλο που δεν εκανα τελικα και την αλλη δοση από την επισκληριδο ηταν ότι μετα περπατησα κανονικα, ηταν σαν μην γεννησα, και πηγα και παρακολουθησα και την επομενη γεννα (εχει τζαμι η αιθουσα γιατι είναι πανεπιστημιακο το νοσοκομειο), μετα κατά τις 9 πηγα στο δωματιο και μου φερανε το μωρο διπλα μου (εσυ το εχεις αναγκαστικα, οποτε εμαθα να αλλαζω, ταιζω, θηλαζω, νανουρίζω κτλ σε μια νυχτα)

το καλο με το μωρο διπλα είναι ότι τα μαθαίνεις όλα στο νοσοκομειο και περασα την πρωτη φαση εκει οποτε πηγα σπιτι εξοικειωμενη (αν και όταν μου την φερανε μετα τον τοκετο χεστηκα επανω μου θα την ειχα εγω μονη διοτι δεν εχω ξαναπαρει μωρο στην αγκαλια μου μου καθως δεν επιτρεπεται συνοδος στον φυσιολογικο αλλα τελικα δεν ηταν τιποτα), το κακο είναι ότι εκανα να κοιμηθώ μια εβδομαδα, καθως εκτος από το δικο σου μωρο εινια μεσα στο δωματιο και της διπλανης σου οποτε ειτε καλει το ένα ειτε το άλλο οποτε κοιμηθηκα την κυριακη στο σπιτι

η μικρη είναι παρα πολύ ησυχο μωρο αλλα πολύ πειναλας !κλαιει μονο για να φαει, ουτε την ακουω ποτε, και κοιμαται σαν τουβλο μολις χορτασει, το μονο πρόβλημα που εχω ειναι ότι εχω λιγο γαλα και προσπαθω να το αυξησω, οποτε προς το παρον κανω μικτη διατροφή και βλέπουμε...
ελπιζω να αυξηθεί αλλα σκέφτομαι οσο παιρνει και από μενα καλο ειναι