athina24 έγραψε:εμενα η εμπειρια μου ειναι
απο τη μερια του παιδιου που
μεγαλωνει μονο με τη μαμα...
ο <<μπαμπας μου>>πιστεψε οτι
χωριζοντας με τη μαμα μου
επρεπε να χωρισει και με τα παιδια του...
Λοιπον η μαμα μου μας μεγαλωσε
αξια,χωρις να μας λειψει τιποτα
και ο πατερας εννοειται πως
ηταν αφαντος....στην αρχη με ενοχλουσε
αλλα μετα αποφασισα και εγω να τον <<βγαλω>>
απο τη ζωη μου αφου αυτος μας ειχε αποκλεισει πρωτο
Καλη μου σου αξιζουν πολλα μπραβο
γιατι θα εισαι παντα διπλα στο παιδακι
σου ενω ο κυριος το πιθανοτερο
θα χαιρεται τη ζωη του....Εσυ
θα εισαι ομως αυτη που θα χαιρετα
καθε επιτυχια αλλα και αποτυχια...
σε εσενα θα ερχεται παντα και να εισαι
σιγουρη πως ολα θα στα αναγνωρισει
το παιδαικι σου....οσο για το πατερα?
αυτος θα ερθει καποια στιγμη αντιμετωπος με
το παιδι του και πιστεψε με
το παιδι μπορει να ειναι απιστευτα
σκληρο.....οσο για το κοσμο..
.?δεν σε απασχολει καθολου η αποψη τους...
ο κοσμος δεν σε βοηθαει και δεν σου δινει να φας....
μονο εσυ μπορεις να φροντισεις αντε και
καποιοι πολυ δικοι σου ανθρωποι...

χιλιες φορες ενα παιδι να μεγαλωνει
καλα και με ενα γονεα παρα με δυο
ανθρωπους που μπορει να μισιουντε
στο βαθος....

Και οχι μονο.....υπαρχουν "γονεις"που κακοποιουν τα παιδια τους,υπαρχουν "γονεις" που θεωρουν οτι ειναι φυσιολογικο τα παιδια να βιωνουν τους καυγαδες και το ξυλο....
καλυτερα λοιπον χωρις τον εναν!!!!!!!

Συμφωνω απολυτα!!!!!Ποιος ειναι αγνωστος?Πλεον ο καθε καραγκιοζης που φοβαται να αναλαβει τις ευθυνες του γινεται αγνωστος!!!!!!Να μην στεναχωριεται καθολου!!!!!Αυτος ο μαλ...ς θα χασει παρα πολλα......η αδερφη σου ομως τιποτα,θα ανταμειφθει οταν αντικρυσει το μωρακι της!!!!!!

Tziz έγραψε:Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια! Μου ανεβάζετε λίγο το ηθικό, γιατί ειλικρινά, έχω τόσο έντονο το αίσθημα της "υποχρέωσης" απέναντί της, που ένιωθα χάλια...
Μακάρι να έμπαινε και η αδερφή μου στο forum να τα διαβάσει αυτά!
Αλλά θα της τα πω δεν πειράζει...

Ειναι πολυ τυχερη που σας εχει!!!!!Εχει εσενα,εχει τους γονεις σας που απ'ότι καταλαβα ειναι πολυ καλοι ανθρωποι,ειστε δεμενοι σαν οικογενεια,κρατηστε το,συμπαρασταθειτε της...σας εχει πολυ αναγκη.Ειμαι σιγουρη πως και η ιδια θελει το καλο του μωρου της. Ευχομαι (αν και ειμαι ΣΙΓΟΥΡΗ) ολα να πανε καλα!!!!!

Tziz, epimenw. Dikh ths h apofash, alla oxi h zwh pou 8a ferei sto kosmo. H ey8ynh omws einai. Ti shmainei, den pairnei ton sidhro kai exei elatwsei to kapnisma??? Sygnwmh alla ayta einai aney8ynes malakies. Egw otan ema8a oti hmouna egkyos, maniwdhs kapnistria apo ta 14, to ekopsa maxairi kai oute to ksanabala sto stoma mou gia dyo xronia meta, kai meta to 8hlasmo. Den pairnei egwismous kai blakeies, an einai etsi, akoma perissotero na to riksei. Giati an twra den ths polygoustarei, meta pou 8a dei ta skoura... kai idiws monh ths. Den 8a perasei kalh zwh ayto to paidaki. Oxi oso 8a eprepe toulaxiston. Oso gia to malaka, den 8a filotimh8ei pote. Kai as mhn akouw blakeies peri dikastikes diamaxes kai diafora, to dikasthrio den ypoxrewnei kanenan na plhrwsei kai na endiafer8ei. An den 8elei, kai to dikasthrio na tou exei pei plhrwneis ka8e mhna tosa, den 8a dinei mia. Oso gia thn anagnwrish. Giati kala kai swnei na kanei paidi twra me ayton kai na to anagwnrisei aytos apla kai mono epeidh etyxe? Den to katalabainw? Giati oxi na exei thn epilogh kai apofash h idia, kapoia stigmh argotera, me enan antra pou na endiaferetai kai na thn ponaei? den to katalabainw, ante mpros epeidh etyxe? Dhladh egw ws filozwh oti zwaki briskw sto dromo prepei na to mazeyw giati etsi etyxe?

Kai sygnwmh pou 8a to pw, gia natasha kai a8hna, alla opoios einai eksw apo to xoro polla tragoudia kserei, poios akribws sas eipe pws einai eykolo kai 8emito na eisai anypantrh mhtera? Sthn Ellada? pate kala h na balw tiw fwnes??? Dhladh egw pou eimai, pou akribws to moirazoune to wraia kai kala kai den to exw dei? Apo ANAGKH eimaste mones mas, oi perissoteres, oxi apo epilogh. To lew teleytaia fora, basika giati bare8hka na to lew, den yparxei tipota to omorfo sto na eisai monos sou kai to paidi sou na mhn kserei ti shmainei pateras, kai stis ekpompes ths thleorashs kai sto dromo tous antres na tous deixnei kai na tous leei "pappou". Ayto 8es gia thn aderfh sou? An nai, ok, kante ta kai ta dyo mazi mesa sthn trelh xara, alla 8a deis ek twn ysterwn poso diaforetika 8a einai, kai tote-8a-einai-poly-arga. Ayta. Rwthses, apanthsa. Apo kei kai pera, oi epiloges, dikes sas. Filia polla kai kalh tyxh.

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι εισαι τοσο αρνητικη στο θαυμασμο μας πραγματικα

Δεν εισαι η μοναδικη γυναικα που ο αντρας της απεχει απο το μεγαλωμα του παιδιου του.....μπορει να μην ειμαι εγω αλλα πιστεψε με ξερω γυναικα που καταφερε να μεγαλωσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ δυο παιδια στην ηλικα των 2 και 3 αντιστοιχα....η ιδια τοτε ηταν 26....οποτε αστο!!!!!!Και πιστευω προσωπικα οτι δεν βλεπεις τιποτα αλλα περα απο τον πονο σου για τον αντρα που σε αφησε,ενταξει σιγουρα σε ποναει,αλλα ειμαι σιγουρη οτι μια γυναικα την ποναει περισσοτερο ο χαμος του παιδιου της παρα αν εφυγε ο πατερα!!!!!!!

NATASHA έγραψε:Δεν εισαι η μοναδικη γυναικα που ο αντρας της απεχει απο το μεγαλωμα του παιδιου του.....μπορει να μην ειμαι εγω αλλα πιστεψε με ξερω γυναικα που καταφερε να μεγαλωσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ δυο παιδια στην ηλικα των 2 και 3 αντιστοιχα....η ιδια τοτε ηταν 26....οποτε αστο!!!!!!Και πιστευω προσωπικα οτι δεν βλεπεις τιποτα αλλα περα απο τον πονο σου για τον αντρα που σε αφησε,ενταξει σιγουρα σε ποναει,αλλα ειμαι σιγουρη οτι μια γυναικα την ποναει περισσοτερο ο χαμος του παιδιου της παρα αν εφυγε ο πατερα!!!!!!!

Πολλά υποθέτεις και ιδιαιτέρως λανθασμένα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το ξαναλέω, ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει. Είναι διαφορετικά να βιώνεις μια κατάσταση ως παιδί και διαφορετικά ως γονιός και ενήλικας. Όσο για τον "άντρα που με άφησε και πονάω" αν ήξερες μόνο πόσο χαίρομαι που με άφησε και πόσο χεσμένο τον έχω. ΜΗΝ υποθέτεις. Είναι κακό. Χάνεις τη μεγάλη εικόνα. Είμαι απόλυτα σίγουρη πως η μαμά σου πέρασε ένα απόλυτο γολγοθά, ιδίως εκείνη την εποχή. Και ούτε ήταν και η μόνη, φυσικά, ούτε εκείνη την εποχή. Αλλά το θέμα είναι ακόμα τόσο ταμπού που ΔΕΝ είναι καλή η αντιμετώπιση του κόσμου, και ιδίως εσύ που το έχεις ζήσει ως παιδί θα έπρεπε να το καταλαβαίνεις ακόμα καλύτερα. Θέλουμε δεν θέλουμε, βιώνουμε κοινωνικό αποκλεισμό, είτε σας αρέσει κοριτσια, είτε όχι. Χάνουμε φίλους, χάνουμε παρέες, οι σχέσεις μας με τις οικογένειές μας οξύνονται, και έχουμε και την κριτική όλων των τριγύρω "νορμαλ" γυναικών που ανοιχτά λένε "αχ μπράβο κοριτσάκι μου, παπα τι σου έκανε ο αχρείος" και στα κρυφά λένε "α την τσούλα φαντάσου τι ήτανε που τον έδιωξε". Μην μου κάνεις κύρηγμα, το ζώ. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κάποια γυναίκα που έχασε το παιδί της, μιλάμε για μια γυναίκα που πάει να κάνει ένα μεγάλο λάθος. Κατά την άποψή μου. Προβλημά της τι θα κάνει όμως, όχι δικό μου. Ξέρεις όμως τι θεωρώ χειρότερο; Μια γνωστή μου που μένει μαζί με τον παντελώς αδιάφορο και γκομενάκια σύζυγο, γιατί δεν έχει τα κότσια να πάρει το παιδί και να φύγει. Τρώει κέρατο, ακούει φωνές και έχει ένα κοριτσάκι με κατάθλιψη. Όμορφα ε; Προτιμώ να είμαι μόνη μου, παρά έτσι. Εν τοιαύτη περιπτώση ο "μπαμπάς" το έχει ξεκαθαρίσει, ΔΕΝ θέλει παιδί. Ε, ας πάρει την απόφαση της, να τελειώνει, αλλά η απόφαση του επειδή είμαστε διδυμάκια να κάνουμε και παιδάκια μαζί, είναι κάπως ανώριμη.

Octarin έγραψε:

NATASHA έγραψε:Δεν εισαι η μοναδικη γυναικα που ο αντρας της απεχει απο το μεγαλωμα του παιδιου του.....μπορει να μην ειμαι εγω αλλα πιστεψε με ξερω γυναικα που καταφερε να μεγαλωσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ δυο παιδια στην ηλικα των 2 και 3 αντιστοιχα....η ιδια τοτε ηταν 26....οποτε αστο!!!!!!Και πιστευω προσωπικα οτι δεν βλεπεις τιποτα αλλα περα απο τον πονο σου για τον αντρα που σε αφησε,ενταξει σιγουρα σε ποναει,αλλα ειμαι σιγουρη οτι μια γυναικα την ποναει περισσοτερο ο χαμος του παιδιου της παρα αν εφυγε ο πατερα!!!!!!!

Πολλά υποθέτεις και ιδιαιτέρως λανθασμένα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το ξαναλέω, ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει. Είναι διαφορετικά να βιώνεις μια κατάσταση ως παιδί και διαφορετικά ως γονιός και ενήλικας. Όσο για τον "άντρα που με άφησε και πονάω" αν ήξερες μόνο πόσο χαίρομαι που με άφησε και πόσο χεσμένο τον έχω. ΜΗΝ υποθέτεις. Είναι κακό. Χάνεις τη μεγάλη εικόνα. Είμαι απόλυτα σίγουρη πως η μαμά σου πέρασε ένα απόλυτο γολγοθά, ιδίως εκείνη την εποχή. Και ούτε ήταν και η μόνη, φυσικά, ούτε εκείνη την εποχή. Αλλά το θέμα είναι ακόμα τόσο ταμπού που ΔΕΝ είναι καλή η αντιμετώπιση του κόσμου, και ιδίως εσύ που το έχεις ζήσει ως παιδί θα έπρεπε να το καταλαβαίνεις ακόμα καλύτερα. Θέλουμε δεν θέλουμε, βιώνουμε κοινωνικό αποκλεισμό, είτε σας αρέσει κοριτσια, είτε όχι. Χάνουμε φίλους, χάνουμε παρέες, οι σχέσεις μας με τις οικογένειές μας οξύνονται, και έχουμε και την κριτική όλων των τριγύρω "νορμαλ" γυναικών που ανοιχτά λένε "αχ μπράβο κοριτσάκι μου, παπα τι σου έκανε ο αχρείος" και στα κρυφά λένε "α την τσούλα φαντάσου τι ήτανε που τον έδιωξε". Μην μου κάνεις κύρηγμα, το ζώ. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κάποια γυναίκα που έχασε το παιδί της, μιλάμε για μια γυναίκα που πάει να κάνει ένα μεγάλο λάθος. Κατά την άποψή μου. Προβλημά της τι θα κάνει όμως, όχι δικό μου. Ξέρεις όμως τι θεωρώ χειρότερο; Μια γνωστή μου που μένει μαζί με τον παντελώς αδιάφορο και γκομενάκια σύζυγο, γιατί δεν έχει τα κότσια να πάρει το παιδί και να φύγει. Τρώει κέρατο, ακούει φωνές και έχει ένα κοριτσάκι με κατάθλιψη. Όμορφα ε; Προτιμώ να είμαι μόνη μου, παρά έτσι. Εν τοιαύτη περιπτώση ο "μπαμπάς" το έχει ξεκαθαρίσει, ΔΕΝ θέλει παιδί. Ε, ας πάρει την απόφαση της, να τελειώνει, αλλά η απόφαση του επειδή είμαστε διδυμάκια να κάνουμε και παιδάκια μαζί, είναι κάπως ανώριμη.

Πραγματικα ευχομαι να τον εχεις χε...νο!!!!!!!!Αλλα θα σου πω και το εξης..αν ειχε πεθανει,(ο πατερας)το ιδιο αποτελεσμα δεν θα ειχες?(ως προς το παιδι)

ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ το 1993 εμεινε μια φιλη μου εγκυος απο τον αντρα που υποτιθετε θα παντρευοταν μεσα σε ενα μηνα με ηδη κανονισμενα τα παντα πριν μαθει οτι ειναι εγκυος τεσπα να μην στα πολυλογο του το ανακοινωσε οτι θα γινει πατερας μεσα σε 24 ωρες αλλαξε ολοι της η ζωη ηρθε η μανα του στο σπιτι της κ ειχε την απαιτησει να παει να ριξει το παιδι η κοπελια ηταν μολις 19 χρονων το θυμαμαι καλα γιατι πηγαιναμε μαζι σχολειο κ μεναμε στην ιδια γειτονεια ξερεις τι εκανε η πιτσιρικα μιλησε στην μανα της κ αφου το συζητησαν ετοιμασε την βαλιτσα του κυριου φωναξε την μαμα του κ τις ειπε να παει στα τσακιδια κ αυτη κ ο μουροχαυλος ο γιος της.Δεν σκεφτηκε στιγμη να ριξει εκεινο το παιδι το κρατησε κ το μεγαλώσε κ διεκδικουσε απο τοτε ολα τα δικαιωματα της σαν ανυπαντρη μητερα απο εκει κ περα το τι λεει ο κοσμος ειναι αλλο πακετο κ εγω ειμαι υπερηφανη που την εχω φιλη
κ το μονο που της ειπα καποια στιγμη κ στενοχωρηθηκα ηταν να ξαναφτιαξει την ζωη της κ μου απαντησε αυτο να το ξεχασεις εγω δεν βαζω αλλον αντρα μεσα στο σπιτι μου κ με αποστομωσε μπορω να πω

Μην εισαι αρνητικη...να χαιρεσαι που εγινε τωρα...κομπλεξ και μειωνεκτικα θα ενιωθε το παιδι σου αν ο πατερας του ηταν στο σπιτι αλλα "απων" απο το μεγαλωμα του!!!!!!Ladycat μπραβο στην φιλεναδα που αν και μικρη ειχε το θαρρος...!!!!!

NATASHA έγραψε:

Octarin έγραψε:

NATASHA έγραψε:Δεν εισαι η μοναδικη γυναικα που ο αντρας της απεχει απο το μεγαλωμα του παιδιου του.....μπορει να μην ειμαι εγω αλλα πιστεψε με ξερω γυναικα που καταφερε να μεγαλωσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ δυο παιδια στην ηλικα των 2 και 3 αντιστοιχα....η ιδια τοτε ηταν 26....οποτε αστο!!!!!!Και πιστευω προσωπικα οτι δεν βλεπεις τιποτα αλλα περα απο τον πονο σου για τον αντρα που σε αφησε,ενταξει σιγουρα σε ποναει,αλλα ειμαι σιγουρη οτι μια γυναικα την ποναει περισσοτερο ο χαμος του παιδιου της παρα αν εφυγε ο πατερα!!!!!!!

Πολλά υποθέτεις και ιδιαιτέρως λανθασμένα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το ξαναλέω, ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει. Είναι διαφορετικά να βιώνεις μια κατάσταση ως παιδί και διαφορετικά ως γονιός και ενήλικας. Όσο για τον "άντρα που με άφησε και πονάω" αν ήξερες μόνο πόσο χαίρομαι που με άφησε και πόσο χεσμένο τον έχω. ΜΗΝ υποθέτεις. Είναι κακό. Χάνεις τη μεγάλη εικόνα. Είμαι απόλυτα σίγουρη πως η μαμά σου πέρασε ένα απόλυτο γολγοθά, ιδίως εκείνη την εποχή. Και ούτε ήταν και η μόνη, φυσικά, ούτε εκείνη την εποχή. Αλλά το θέμα είναι ακόμα τόσο ταμπού που ΔΕΝ είναι καλή η αντιμετώπιση του κόσμου, και ιδίως εσύ που το έχεις ζήσει ως παιδί θα έπρεπε να το καταλαβαίνεις ακόμα καλύτερα. Θέλουμε δεν θέλουμε, βιώνουμε κοινωνικό αποκλεισμό, είτε σας αρέσει κοριτσια, είτε όχι. Χάνουμε φίλους, χάνουμε παρέες, οι σχέσεις μας με τις οικογένειές μας οξύνονται, και έχουμε και την κριτική όλων των τριγύρω "νορμαλ" γυναικών που ανοιχτά λένε "αχ μπράβο κοριτσάκι μου, παπα τι σου έκανε ο αχρείος" και στα κρυφά λένε "α την τσούλα φαντάσου τι ήτανε που τον έδιωξε". Μην μου κάνεις κύρηγμα, το ζώ. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κάποια γυναίκα που έχασε το παιδί της, μιλάμε για μια γυναίκα που πάει να κάνει ένα μεγάλο λάθος. Κατά την άποψή μου. Προβλημά της τι θα κάνει όμως, όχι δικό μου. Ξέρεις όμως τι θεωρώ χειρότερο; Μια γνωστή μου που μένει μαζί με τον παντελώς αδιάφορο και γκομενάκια σύζυγο, γιατί δεν έχει τα κότσια να πάρει το παιδί και να φύγει. Τρώει κέρατο, ακούει φωνές και έχει ένα κοριτσάκι με κατάθλιψη. Όμορφα ε; Προτιμώ να είμαι μόνη μου, παρά έτσι. Εν τοιαύτη περιπτώση ο "μπαμπάς" το έχει ξεκαθαρίσει, ΔΕΝ θέλει παιδί. Ε, ας πάρει την απόφαση της, να τελειώνει, αλλά η απόφαση του επειδή είμαστε διδυμάκια να κάνουμε και παιδάκια μαζί, είναι κάπως ανώριμη.

Πραγματικα ευχομαι να τον εχεις χε...νο!!!!!!!!Αλλα θα σου πω και το εξης..αν ειχε πεθανει,(ο πατερας)το ιδιο αποτελεσμα δεν θα ειχες?(ως προς το παιδι)

Δεν ήθελα να επέμβω ξανά σε αυτό το θέμα, αλλά θα το κάνω.

Όχι, δεν είναι το ίδιο να έχει πεθάνει ο πατέρας, με το να την έχει κοπανήσει. Ο θάνατος είναι κάτι βαρύ και ασήκωτο μεν, πάντα θα σου λείπει ο γονιός, πάντα θα τον σκέφτεσαι, πάντα θα αναρωτιέσαι "Γιατί;", αλλά με τα χρόνια θα το αποδέχεσαι και θα προχωράς.

Η απόρριψη όμως του γονιού... Η εθελούσια απουσία... Είναι πολύ σκληρό πράγμα. Και κάτι που δεν ξεπερνιέται ποτέ.... Το "Γιατί;" αυτό σε κυνηγάει μια ολόκληρη ζωή... Δεν έχεις ακούσει ποτέ -έστω και στην τιβί- ανθρώπους να λένε στον γονιό που εμφανίστηκε μετά από χρόνια "Για μένα ήσουν πεθαμένος;" Γιατί ο θάνατος είναι πιο ανακουφιστικός, από το να σε παρατήσει κάποιος με την θέλησή του!!!!!

Olivia έγραψε:

NATASHA έγραψε:

Octarin έγραψε:

NATASHA έγραψε:Δεν εισαι η μοναδικη γυναικα που ο αντρας της απεχει απο το μεγαλωμα του παιδιου του.....μπορει να μην ειμαι εγω αλλα πιστεψε με ξερω γυναικα που καταφερε να μεγαλωσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ δυο παιδια στην ηλικα των 2 και 3 αντιστοιχα....η ιδια τοτε ηταν 26....οποτε αστο!!!!!!Και πιστευω προσωπικα οτι δεν βλεπεις τιποτα αλλα περα απο τον πονο σου για τον αντρα που σε αφησε,ενταξει σιγουρα σε ποναει,αλλα ειμαι σιγουρη οτι μια γυναικα την ποναει περισσοτερο ο χαμος του παιδιου της παρα αν εφυγε ο πατερα!!!!!!!

Πολλά υποθέτεις και ιδιαιτέρως λανθασμένα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το ξαναλέω, ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει. Είναι διαφορετικά να βιώνεις μια κατάσταση ως παιδί και διαφορετικά ως γονιός και ενήλικας. Όσο για τον "άντρα που με άφησε και πονάω" αν ήξερες μόνο πόσο χαίρομαι που με άφησε και πόσο χεσμένο τον έχω. ΜΗΝ υποθέτεις. Είναι κακό. Χάνεις τη μεγάλη εικόνα. Είμαι απόλυτα σίγουρη πως η μαμά σου πέρασε ένα απόλυτο γολγοθά, ιδίως εκείνη την εποχή. Και ούτε ήταν και η μόνη, φυσικά, ούτε εκείνη την εποχή. Αλλά το θέμα είναι ακόμα τόσο ταμπού που ΔΕΝ είναι καλή η αντιμετώπιση του κόσμου, και ιδίως εσύ που το έχεις ζήσει ως παιδί θα έπρεπε να το καταλαβαίνεις ακόμα καλύτερα. Θέλουμε δεν θέλουμε, βιώνουμε κοινωνικό αποκλεισμό, είτε σας αρέσει κοριτσια, είτε όχι. Χάνουμε φίλους, χάνουμε παρέες, οι σχέσεις μας με τις οικογένειές μας οξύνονται, και έχουμε και την κριτική όλων των τριγύρω "νορμαλ" γυναικών που ανοιχτά λένε "αχ μπράβο κοριτσάκι μου, παπα τι σου έκανε ο αχρείος" και στα κρυφά λένε "α την τσούλα φαντάσου τι ήτανε που τον έδιωξε". Μην μου κάνεις κύρηγμα, το ζώ. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κάποια γυναίκα που έχασε το παιδί της, μιλάμε για μια γυναίκα που πάει να κάνει ένα μεγάλο λάθος. Κατά την άποψή μου. Προβλημά της τι θα κάνει όμως, όχι δικό μου. Ξέρεις όμως τι θεωρώ χειρότερο; Μια γνωστή μου που μένει μαζί με τον παντελώς αδιάφορο και γκομενάκια σύζυγο, γιατί δεν έχει τα κότσια να πάρει το παιδί και να φύγει. Τρώει κέρατο, ακούει φωνές και έχει ένα κοριτσάκι με κατάθλιψη. Όμορφα ε; Προτιμώ να είμαι μόνη μου, παρά έτσι. Εν τοιαύτη περιπτώση ο "μπαμπάς" το έχει ξεκαθαρίσει, ΔΕΝ θέλει παιδί. Ε, ας πάρει την απόφαση της, να τελειώνει, αλλά η απόφαση του επειδή είμαστε διδυμάκια να κάνουμε και παιδάκια μαζί, είναι κάπως ανώριμη.

Πραγματικα ευχομαι να τον εχεις χε...νο!!!!!!!!Αλλα θα σου πω και το εξης..αν ειχε πεθανει,(ο πατερας)το ιδιο αποτελεσμα δεν θα ειχες?(ως προς το παιδι)

Δεν ήθελα να επέμβω ξανά σε αυτό το θέμα, αλλά θα το κάνω.

Όχι, δεν είναι το ίδιο να έχει πεθάνει ο πατέρας, με το να την έχει κοπανήσει. Ο θάνατος είναι κάτι βαρύ και ασήκωτο μεν, πάντα θα σου λείπει ο γονιός, πάντα θα τον σκέφτεσαι, πάντα θα αναρωτιέσαι "Γιατί;", αλλά με τα χρόνια θα το αποδέχεσαι και θα προχωράς.

Η απόρριψη όμως του γονιού... Η εθελούσια απουσία... Είναι πολύ σκληρό πράγμα. Και κάτι που δεν ξεπερνιέται ποτέ.... Το "Γιατί;" αυτό σε κυνηγάει μια ολόκληρη ζωή... Δεν έχεις ακούσει ποτέ -έστω και στην τιβί- ανθρώπους να λένε στον γονιό που εμφανίστηκε μετά από χρόνια "Για μένα ήσουν πεθαμένος;" Γιατί ο θάνατος είναι πιο ανακουφιστικός, από το να σε παρατήσει κάποιος με την θέλησή του!!!!!

Αγαπητη Ολιβια μαλλον δεν παρακολουθησες απ'την αρχη την συζητηση εγω αναφερθηκα σε συγκεκριμενα πραγματα που απαντησε η octarin διαβασετα απο την αρχη καλυτερα...."To lew teleytaia fora, basika giati bare8hka na to lew, den yparxei tipota to omorfo sto na eisai monos sou kai to paidi sou na mhn kserei ti shmainei pateras, kai stis ekpompes ths thleorashs kai sto dromo tous antres na tous deixnei kai na tous leei "pappou"."

NATASHA έγραψε:

Olivia έγραψε:

NATASHA έγραψε:

Octarin έγραψε:

NATASHA έγραψε:Δεν εισαι η μοναδικη γυναικα που ο αντρας της απεχει απο το μεγαλωμα του παιδιου του.....μπορει να μην ειμαι εγω αλλα πιστεψε με ξερω γυναικα που καταφερε να μεγαλωσει ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ δυο παιδια στην ηλικα των 2 και 3 αντιστοιχα....η ιδια τοτε ηταν 26....οποτε αστο!!!!!!Και πιστευω προσωπικα οτι δεν βλεπεις τιποτα αλλα περα απο τον πονο σου για τον αντρα που σε αφησε,ενταξει σιγουρα σε ποναει,αλλα ειμαι σιγουρη οτι μια γυναικα την ποναει περισσοτερο ο χαμος του παιδιου της παρα αν εφυγε ο πατερα!!!!!!!

Πολλά υποθέτεις και ιδιαιτέρως λανθασμένα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί το ξαναλέω, ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει. Είναι διαφορετικά να βιώνεις μια κατάσταση ως παιδί και διαφορετικά ως γονιός και ενήλικας. Όσο για τον "άντρα που με άφησε και πονάω" αν ήξερες μόνο πόσο χαίρομαι που με άφησε και πόσο χεσμένο τον έχω. ΜΗΝ υποθέτεις. Είναι κακό. Χάνεις τη μεγάλη εικόνα. Είμαι απόλυτα σίγουρη πως η μαμά σου πέρασε ένα απόλυτο γολγοθά, ιδίως εκείνη την εποχή. Και ούτε ήταν και η μόνη, φυσικά, ούτε εκείνη την εποχή. Αλλά το θέμα είναι ακόμα τόσο ταμπού που ΔΕΝ είναι καλή η αντιμετώπιση του κόσμου, και ιδίως εσύ που το έχεις ζήσει ως παιδί θα έπρεπε να το καταλαβαίνεις ακόμα καλύτερα. Θέλουμε δεν θέλουμε, βιώνουμε κοινωνικό αποκλεισμό, είτε σας αρέσει κοριτσια, είτε όχι. Χάνουμε φίλους, χάνουμε παρέες, οι σχέσεις μας με τις οικογένειές μας οξύνονται, και έχουμε και την κριτική όλων των τριγύρω "νορμαλ" γυναικών που ανοιχτά λένε "αχ μπράβο κοριτσάκι μου, παπα τι σου έκανε ο αχρείος" και στα κρυφά λένε "α την τσούλα φαντάσου τι ήτανε που τον έδιωξε". Μην μου κάνεις κύρηγμα, το ζώ. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μιλάμε για κάποια γυναίκα που έχασε το παιδί της, μιλάμε για μια γυναίκα που πάει να κάνει ένα μεγάλο λάθος. Κατά την άποψή μου. Προβλημά της τι θα κάνει όμως, όχι δικό μου. Ξέρεις όμως τι θεωρώ χειρότερο; Μια γνωστή μου που μένει μαζί με τον παντελώς αδιάφορο και γκομενάκια σύζυγο, γιατί δεν έχει τα κότσια να πάρει το παιδί και να φύγει. Τρώει κέρατο, ακούει φωνές και έχει ένα κοριτσάκι με κατάθλιψη. Όμορφα ε; Προτιμώ να είμαι μόνη μου, παρά έτσι. Εν τοιαύτη περιπτώση ο "μπαμπάς" το έχει ξεκαθαρίσει, ΔΕΝ θέλει παιδί. Ε, ας πάρει την απόφαση της, να τελειώνει, αλλά η απόφαση του επειδή είμαστε διδυμάκια να κάνουμε και παιδάκια μαζί, είναι κάπως ανώριμη.

Πραγματικα ευχομαι να τον εχεις χε...νο!!!!!!!!Αλλα θα σου πω και το εξης..αν ειχε πεθανει,(ο πατερας)το ιδιο αποτελεσμα δεν θα ειχες?(ως προς το παιδι)

Δεν ήθελα να επέμβω ξανά σε αυτό το θέμα, αλλά θα το κάνω.

Όχι, δεν είναι το ίδιο να έχει πεθάνει ο πατέρας, με το να την έχει κοπανήσει. Ο θάνατος είναι κάτι βαρύ και ασήκωτο μεν, πάντα θα σου λείπει ο γονιός, πάντα θα τον σκέφτεσαι, πάντα θα αναρωτιέσαι "Γιατί;", αλλά με τα χρόνια θα το αποδέχεσαι και θα προχωράς.

Η απόρριψη όμως του γονιού... Η εθελούσια απουσία... Είναι πολύ σκληρό πράγμα. Και κάτι που δεν ξεπερνιέται ποτέ.... Το "Γιατί;" αυτό σε κυνηγάει μια ολόκληρη ζωή... Δεν έχεις ακούσει ποτέ -έστω και στην τιβί- ανθρώπους να λένε στον γονιό που εμφανίστηκε μετά από χρόνια "Για μένα ήσουν πεθαμένος;" Γιατί ο θάνατος είναι πιο ανακουφιστικός, από το να σε παρατήσει κάποιος με την θέλησή του!!!!!

Αγαπητη Ολιβια μαλλον δεν παρακολουθησες απ'την αρχη την συζητηση εγω αναφερθηκα σε συγκεκριμενα πραγματα που απαντησε η octarin διαβασετα απο την αρχη καλυτερα...."To lew teleytaia fora, basika giati bare8hka na to lew, den yparxei tipota to omorfo sto na eisai monos sou kai to paidi sou na mhn kserei ti shmainei pateras, kai stis ekpompes ths thleorashs kai sto dromo tous antres na tous deixnei kai na tous leei "pappou"."

Τα διάβασα όλα, απλά δεν κατάλαβα ότι εννοούσες το συγκεκριμένο σημείο. Αλλά και πάλι, μένω σε αυτά που έγραψα. Ένας άνθρωπος δεν μένει μόνο στην ηλικία που κοιτάει τους άλλους και τους λέει "παππού". Προχωράει, μεγαλώνει. Και τότε στο παιδί που ορφάνεψε θα εξηγήσουν το τι και πώς και κάποια στιγμή θα καταλάβει, ενώ στο άλλο το παιδί θα εξηγήσουν και ποτέ δεν θα καταφέρει να καταλάβει...

Απο προσωπικη εμπειρια σου λεω πως μια χαρα καταλαβαινουν τα παιδια και ειναι θεμα της μητερας για το αν το παιδι θα νιωσει κατωτεροτητα η κομπλεξ....και πλεον τα πραγματα ειναι πολυ πιο ευκολα απ'οτι πριν απο 30 χρονια...(η γνωμη μου παντα)

NATASHA έγραψε:Απο προσωπικη εμπειρια σου λεω πως μια χαρα καταλαβαινουν τα παιδια και ειναι θεμα της μητερας για το αν το παιδι θα νιωσει κατωτεροτητα η κομπλεξ....και πλεον τα πραγματα ειναι πολυ πιο ευκολα απ'οτι πριν απο 30 χρονια...(η γνωμη μου παντα)

Όλοι έχουμε την προσωπική μας εμπειρία... Σίγουρα κανόνες δεν υπάρχουν... Οπότε δεν συνεχίζω. Κακώς ξανα-ανακατεύτηκα.

Όσο για την αδερφή της φίλης μας, ειλικρινά δεν μπορώ να προτείνω κάτι... Ας κάνει πραγματικά αυτό που της λέει η καρδιά της... Και για μένα η μητρότητα είναι ότι πιο μαγικό έχω ζήσει ποτέ και δεν νομίζω πως θα έριχνα ένα παιδί επειδή θα το μεγάλωνα μόνη... Αλλά όπως δεν υπάρχουν κανόνες στις αντιδράσεις των παιδιών, έτσι δεν υπάρχουν κανόνες και σ' αυτό το θέμα!

Συμφωνω απολυτα....δεν υπαρχουν κανονες"μοναχα εξαιρεσεις"

Octarin se niotho apolita,
i istoria sou einai idia me tin diki mou. Eimai 26 xronon me ena aggelaki 6 minon. Me to agori mou imastan mazi 4,5 xronia sigkatikousame alla den thelame na pantreftoume. Vlepeis eimai pedi xorismenon gonion kai perasa polla. Etsi den ithela oute na pantrefto oute na kano pedia. Na omos pou to moraki mou irthe kai den rotise kanenan. Ekeinos to ithele pio poli. Etsi to kratisa. Perasa polla stin egkimosini mou eidika apo tous goneis tou pou me elegan anikani na kratiso to pedi kai ithelan na mou to paroun. Otan genisa fisika epatha katathlipsi (otan theloun na sou paroun to pedi sou kai se lene anikani ligo theli) Ego me to aggeloudi mou eimai erotevmeni. Otan to moraki mas itan 2 minon anakalipsa pos me apatouse. To moro itan 10 imeron kai ekeinos evgene me alles!!! 3 mines prospathisa na kratiso to spiti mas alla aftos itan allou. I simperifora tou ginotan olo kai xeiroteri kai me to pedi... apla adiaforouse!

Sto telos ton antimetopisa, tou eipa pos ksero tin alitheia kai aftos apla mas afise na figoume!!! Nomizo pos anakoufistike kiolas! Simera peripou ena mina meta ekeinos kanei tin zoi tou kai ego koimame sto kanape tis mamas mou me to moraki mou sto parko! Exasa ta panta! Tin douleia mou (doulevame mazi) to spiti mou, ton antra mou!!!

Tin ntropi pou niotheis tin katalaveno! niotho mia terastia apotixia! den ksero pos na koitakso to pedi mou sta matia kai na tou eksigiso giati megalonei xoris ton patera tou! Panta tha fovame pos tha mou ton paroun!! Vlepeis exei megali oikonomiki anesi eno ego den ksero pos tha ta vgalo pera mexri ton epomeno mina!!!

Oso gia kapoion allo antra oute pou mporo na to skefto! pos mporeis na empistefteis kapoion? Pos na ton afiseis na plisiasei to pedi sou? An figei kai aftos? na zisete kai oi dio akoma mia apogoitefsi!

Eftixos exo tin mama mou! exei perasei kai afti akrivos ta idia me 2 pedia!!! alla stathike sta podia tis kai einai pio dinati apo pote!!! elpizo pos ta pragmata tha ftiaksoun kai oi ntropi kai oi efialtes tha figoun!!! kai to pedaki mou tha megalosei xoris ta dika mou kena!!! Elpizo gia oles tis single mothers ekei ekso ta pragmata na ginoun kalitera kai ta pedakia mas na katalavoun posa pername gia afta!!!