Οταν Χασεις Ενα Παιδι...Πως συνεχίζεις?

dimitroula

dimitroula

Πανταχού παρούσα!

Αριθμός μηνυμάτων : 482
Ημερομηνία εγγραφής : 24/05/2010
Ηλικία : 45
Τόπος : Αθήνα

Συμφωνω με την sasanath. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι βάζετε τους εαυτους σας σε τετοια μονοπατια. Το θεωρω πολυ ψυχοφθόρο και ασκοπο.

nopi30

nopi30

Η ψυχή της παρέας!

Αριθμός μηνυμάτων : 755
Ημερομηνία εγγραφής : 20/09/2010

Δεν εχω χασει ουτε γονιο, ουτε αδερφο, ουτε παιδι.... Θεωρω οτι μεγαλυτερος πονος απο το να χασει ο γονιος το παιδι του δεν υπαρχει... σε οποια ηλικια κι αν ειναι το παιδι... Οταν πριν απο 2 χρονια χασαμε τον πεθερο μου ξαφνηκα σκεφτηκαμε με τον αντρα μου οτι θα ηταν καλο να κανουμε ενα ακομη παιδι, ετσι ωστε οταν εμεις φυγουμε να μην μεινει μονο του.... Μετα ομως αναθεωρησαμε... Οχι οτι δεν θελουμε παιδι, προς Θεου θελουμε, αλλα για αλλο λογο πια...
Γιατι πολυ απλα δεν θεωρω οτι τα αδερφια ειναι δεδομενο να τα πανε καλα και να ειναι φιλαρακια και να ειναι αποκουμπι το ενα για το αλλο.
Εχω ακουσει για αδερφια που δεν μιλιουνται που βριζονται που για ενα κομματι γη σφαζονται... Οπως ειπε και καποια κοπελα τιποτα δεν ειναι δεδομενο... Και ακομη και αυτο δεν ειναι δεδομενο... Δεν θεωρω εγωιστικο το να μην κανεις παιδια ή το να κανεις μονο ενα, αλλωστε καμια φορα το μονο ενα δεν ειναι επιλογη... Εγω εχω μονο ενα και με εχουν πριξει να κανω δευτερο... Αφου δεν ερχετε τι να κανω ... ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ....
Ναι ειναι τραγικο το μια οικογενεια να χασει 3 παιδια και μπραβο στους γονεις που δεν το εβαλαν κατω και εκαναν αλλα 3... Απο αυτη την ιστορια αυτο πρεπει να κρατησουμε, το οτι δεν πεθαναν ψυχικα και εκεινοι... αντιθετα εψαξαν να βρουν τη ζωη... και ο Θεος τους ανταμειψε... Η δυναμη αυτων των ανθρωπων ειναι αυτο που πρεπει να κρατησουμε.... Πρεπει να θαυμαζουμε τη δυναμη και να μας γινεται παραδειγμα σε καθε μικρο και ανοητο που μας κανει να καταρεουμε καθημερινα...
Ευχομαι σε οσες περιμενουν μωρακια με το καλο να ορισουν και σε οσους εχασαν αδερφο , μανα, πατερα, παιδι.... δυναμη...

sasanath

sasanath

Η ψυχή της παρέας!

Αριθμός μηνυμάτων : 621
Ημερομηνία εγγραφής : 02/12/2010
Ηλικία : 44
Τόπος : Χρυσούπολη Καβάλας

εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι οτι για τέτοια θέματα δεν μιλάς υποθετικά! Δεν θέλω και δε μπορώ να μπω στην διαδικασία να σκεφτώ πως θα σκεφτώ και θα νιώσω αν γίνει κάτι τετοιο! με του Θεού τις δουλειές δεν παίζουμε! Ουτε θεωρητικά !Πολλές φορές στη ζωή μου αλλιώς σκεφτόμουν οτι θα συμπεριφερθω θεωρητικά κάποια θέματα και στη πράξη ήταν αλλιώς!

MariaM

MariaM

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 5162
Ημερομηνία εγγραφής : 29/08/2010
Ηλικία : 42
Τόπος : Χαλκίδα

Όταν χάσεις ένα παιδί πονάς αφάνταστα. Ούτε να το διανοηθώ δεν θέλω. Δεν είναι φυσικό και επόμενο όταν χάσεις 3 παιδιά να πονάς το ίδιο επί τρία; Η αγάπη πονάει κορίτσια. Η αγάπη δεν μοιράζεται, αλλά μεγενθύνεται και πολλαπλασιάζεται. Αν αγαπάς όσο δεν πάει το ένα σου παιδί, το ίδιο θα αγαπάς και το δεύτερο και το τρίτο. Δεν θα μειωθεί η αγάπη για να μοιραστεί στα τρία. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, ο πόνος της απώλειας μεγενθύνεται και πολλαπλασιάζεται όταν δεν έχεις χάσει το 1 από τα 3 σου παιδιά αλλά και τα 3. Πονάς αν σου κοψουν το ένα δάχτυλο αλλά πονάς πιο πολύ αν σου κόψουν 3 και ακόμα περισσότερο αν σου κόψουν και τα 10. Ειδικά με τα 10 δεν νιώθεις μονο τον πόνο. Νιώθεις ότι δεν σου έμεινε κανένα δάχτυλο πια... Καταλαβαίνεται πως το εννοεί η Μπουμπουκίτσα; Απλά την επηρέασε πάρα πολύ αυτό το συμβάν και θέλησε να μοιραστεί τις ανησυχίες της, νομίζω. Δεν υπάρχει λόγος να γίνονται παρεξηγήσεις από το πουθενά.

stardust

stardust

Η ψυχή της παρέας!

Αριθμός μηνυμάτων : 569
Ημερομηνία εγγραφής : 21/03/2011
Ηλικία : 40
Τόπος : ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

MariaM έγραψε:Όταν χάσεις ένα παιδί πονάς αφάνταστα. Ούτε να το διανοηθώ δεν θέλω. Δεν είναι φυσικό και επόμενο όταν χάσεις 3 παιδιά να πονάς το ίδιο επί τρία; Η αγάπη πονάει κορίτσια. Η αγάπη δεν μοιράζεται, αλλά μεγενθύνεται και πολλαπλασιάζεται. Αν αγαπάς όσο δεν πάει το ένα σου παιδί, το ίδιο θα αγαπάς και το δεύτερο και το τρίτο. Δεν θα μειωθεί η αγάπη για να μοιραστεί στα τρία. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, ο πόνος της απώλειας μεγενθύνεται και πολλαπλασιάζεται όταν δεν έχεις χάσει το 1 από τα 3 σου παιδιά αλλά και τα 3. Πονάς αν σου κοψουν το ένα δάχτυλο αλλά πονάς πιο πολύ αν σου κόψουν 3 και ακόμα περισσότερο αν σου κόψουν και τα 10. Ειδικά με τα 10 δεν νιώθεις μονο τον πόνο. Νιώθεις ότι δεν σου έμεινε κανένα δάχτυλο πια... Καταλαβαίνεται πως το εννοεί η Μπουμπουκίτσα; Απλά την επηρέασε πάρα πολύ αυτό το συμβάν και θέλησε να μοιραστεί τις ανησυχίες της, νομίζω. Δεν υπάρχει λόγος να γίνονται παρεξηγήσεις από το πουθενά.

συμφωνω απολυτα μαζι σου.νομιζω οτι πολλες το παρεξηγησαν χωρις λογο.η κοπελα απλα ηθελε να εκφρασει τον πονο που μπορει να νιωσει καποιος οταν χασει κατι που λατρευει.

bou-boukitsa

bou-boukitsa

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 3540
Ημερομηνία εγγραφής : 05/07/2010

MariaM έγραψε:Όταν χάσεις ένα παιδί πονάς αφάνταστα. Ούτε να το διανοηθώ δεν θέλω. Δεν είναι φυσικό και επόμενο όταν χάσεις 3 παιδιά να πονάς το ίδιο επί τρία; Η αγάπη πονάει κορίτσια. Η αγάπη δεν μοιράζεται, αλλά μεγενθύνεται και πολλαπλασιάζεται. Αν αγαπάς όσο δεν πάει το ένα σου παιδί, το ίδιο θα αγαπάς και το δεύτερο και το τρίτο. Δεν θα μειωθεί η αγάπη για να μοιραστεί στα τρία. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, ο πόνος της απώλειας μεγενθύνεται και πολλαπλασιάζεται όταν δεν έχεις χάσει το 1 από τα 3 σου παιδιά αλλά και τα 3. Πονάς αν σου κοψουν το ένα δάχτυλο αλλά πονάς πιο πολύ αν σου κόψουν 3 και ακόμα περισσότερο αν σου κόψουν και τα 10. Ειδικά με τα 10 δεν νιώθεις μονο τον πόνο. Νιώθεις ότι δεν σου έμεινε κανένα δάχτυλο πια... Καταλαβαίνεται πως το εννοεί η Μπουμπουκίτσα; Απλά την επηρέασε πάρα πολύ αυτό το συμβάν και θέλησε να μοιραστεί τις ανησυχίες της, νομίζω. Δεν υπάρχει λόγος να γίνονται παρεξηγήσεις από το πουθενά.

thank u...Maria μου..και την stardust επίσης

koukida

koukida

Πρωταγωνιστής!!

Αριθμός μηνυμάτων : 4146
Ημερομηνία εγγραφής : 24/07/2010
Τόπος : Μακεδονία

μου ηρθε στο μυαλό το κομματι απο τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ του ΠΕΡΙΚΛΗ, όπου απευθύνεται στους γονείς εκείνων που χάθηκαν στη μάχη,.
Είναι ένας λόγος 'παρηγοριάς' απέναντι στους χαροκαμμένους γονείς... που απο τότε που το πρωτοδιάβασα στο σχολείο μου... κακοφάνηκε -ισως γιαυτο κ το θυμήθηκα. κ εννοω το κόκκινο κομμάτι..

"....Γι' αυτό και τους
γονείς αυτών που ενταφιάζoυμε τώρα, όσοι βρίσκεστε εδώ, δε τους κλαίω, πιο
πολύ θα προσπαθήσω να ελαφρώσω τον πόνο τους. Γιατί το ξέρουν καλά πως η ζωή
τους πέρασε μέσ' από κάθε λογής μεταπτώσεις της τύχης' κι ότι ευτυχισμένοι
είναι, όπως οι σημερινοί νεκροί μας, εκείνοι που η μοίρα τους χάρισε τον πιο
ένδοξο θάνατο, και, όπως εσείς, για το τιμημένο πένθος σας, κι εκείνοι που
κανονίστηκε το τέλος της ζωής τους να συμπέσει με το τέλος της ευτυχίας τους.
Γνωρίζω βέβαια ότι είναι δύσκολο να πείσω εσάς, αφού θα σας φέρνουν ζωντανή
τη θύμηση αυτών που χάσατε οι ευτυχίες των άλλων γονιών που κι εσείς κάποτε
τις χαρήκατε' και θλίβεται ο άνθρωπος όχι επειδή του λείπουν αγαθά που δεν
τα δοκίμασε, αλλά για όσα, ενώ είχε συνηθίσει να τα’ απολαμβάνει, τα έχασε.
Πρέπει όμως να δείχνετε εγκαρτέρηση, με την ελπίδα άλλων παιδιών, όσοι ακόμα
είστε σε ηλικία ν’ αποχτήσετε παιδία' γιατί, για τα άτομα, τα παιδιά που θα
τους έρθουν στον κόσμο από δω και πέρα θα κάνουν πολλους να ξεχάσουν εκείνους
που χάθηκαν,...."

κατι που εγώ θεωρώ αδυνατο..

sasanath