Tziz έγραψε:Καλημέρα Κωνσταντίνα.

Λοιπόν θα συμφωνήσω με τις κοπέλες στα εξής:
Η πεθερά σου δε θα αλλάξει ποτέ
Ο άντρας σου δε θα αλλάξει ποτέ
Πετάς τα λεφτά σου στον ψυχολόγο

Θα διαφωνήσω με το να μιλήσεις/τσακωθείς μαζί της.
Δεν έχεις καμιά δουλειά να "κάνεις παρέα" μαζί της. Ούτε να πηγαίνεις για καφέ. Δεν είστε φιλενάδες. Είστε ΝΥΦΗ & ΠΕΘΕΡΑ.

Αυτό όμως που εγώ παρατήρησα είναι ότι αναφέρεις συνεχώς τη λεξη "ΦΟΒΑΜΑΙ".
Τι είναι αυτό που φοβάσαι?
Να πάρεις το ρίσκο?
Μην και δε βρεις άλλο άντρα αν γίνει καμιά στραβή και χωρίσεις?
Φοβάσαι ότι σε πήραν τα χρόνια και δε θα μπορέσεις να κάνεις παιδιά έγκαιρα?
Φοβάσαι μη σε κάνει "ντα" η "γλυκιά μητερούλα"?
Τι κι αν φωνάζει, τι κι αν ωρύεται, τι κι αν έχει έντονο ύφος, εσύ το χαβά σου... Από το ένα να μπαίνει κι από το άλλο να βγαίνει....

ΚΡΑΤΑ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ. Αν ο άντρας σου σε γουστάρει και ΘΕΛΕΙ να είναι μαζί σου και να προχωρήσετε με τη ζωή σας, θα ακολουθεί εσένα όπου κι αν είσαι κι όχι τη μαμά του. Πχ, αν σου πει να πάτε πάλι για φαγητό σπίτι της, πες εσύ, "δεν πεινάω" (άσχετα με το αν σε έχει κόψει η λόρδα, φάε κάτι στα κρυφά) "προτιμώ να κάνω ένα μπάνιο να χαλαρώσω, μήπως θες να μου κάνεις παρέα??" να δούμε αν θα πάει στη "γλυκιά μητερούλα"....

Παρόλαυτά, αν και δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον καθότι δεν είμαστε μέντιουμ, θα τολμούσα να συμφωνήσω με τα κορίτσια πως, αφού ξεκινήσατε έτσι, μην περιμένεις να ισιώσουν τα πράγματα. Ακόμα κι αν κρατήσεις τις αποστάσεις, έστω και 5 λεπτά μαζί της θα είναι αρκετά για να σε κάνουν τούρμπο....

Από την άλλη, αν είναι όντως ο καλύτερος άντρας που έχεις γνωρίσει ως τώρα, και πιστεύεις πως θα γίνει καλός σύζυγος και πατέρας, τότε άκου το ένστικτό σου και προχώρα ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ. Μπορεί να σου βγει και σε καλό. Αν πάλι όχι, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές... και άνθρωποι που σ' αγαπούν και σε νοιάζονται πραγματικά θα σε στηρίξουν.

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ!
Βγάλε το φόβο από το μυαλό σου και την καρδιά σου.... Ακόμα κι αν κάνεις άλλη σχέση, αν εξακολουθήσεις να φοβάσαι, δε θα πας πολύ μακριά...

συμφωνω!!!!!!Ολα αυτα που ηθελα να σου πω τα ειπε η ΤΖΙΖ,ευχαριστω

Σε ευχαριστώ τζιζ!
Ναι έχει δίκιο όντως φοβάμαι, 3 πράγματα.
1ον Οτι έχω βρει έναν καλό άνθρωπο και ίσως χαλάσει κάτι λόγω ενός τρίτου. Φοβάμαι μην πληρώσει αυτός τις αμαρτίες της μάνας του.
αλλά και το αν θα μπορέσουμε να κάνουμε οτιδήποτε (αγορά σπιτιού, μετακόμιση, κτλ...) χωρίς την έγκρισή της.
2ον Οτι πρέπει σύντομα να πάρω μια τόσο δύσκολη απόφαση γιατί τα όνειρά μου δεν θα με περιμένουν για πάντα. Αν ο άντρας μου ήθελε και αυτός τώρα θα είχαμε φύγει από Ελλάδα. Αν δεν τον είχα θα είχα φύγει.
3ον Την φοβάμαι σαν άνθρωπο. Μου φαίνεται λίγο τρελή. Δεν ξέρω γιατί με ταράζει τόσο, έχω χάσει την δύναμή μου όπως έχω ξαναπεί αλλά παλεύω να τη βρω ξανά.
Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική.
Από την άλλη το ένστικτό μας πιστεύω οτι πρέπει να το ακούμε!

Καλησπέρα σε όλες! Καθώς έψαχνα πληροφορίες για το τοξοπλασμα γιατί έπεσα πάνω στο θέμα της Κωσταντίνας και έκανα εγγραφή μονο και μονο για να γραψω κι εγώ τη γνώμη και την εμπειρία μου. Ο τίτλος της δικιάς μου ιστορίας είναι η Υποχθόνια πεθερά. Θρησκοληπτη και υποκριτρια οσο δε πάει. Παλία μπλεκονταν πολύ αλλά πιο κάτω που θα σας πω τι έκανα την πάταξα! χα! Από τότε έχει πέσει απαγορευτικό από το γο της,ουε κι αλίμονο της αν μου ξανακάνει κουβέντα. Βέβαια τώρα πια επειδή δεν έχει αλλο τροπο να με σκάσει όταν μένουμε δυο μας πετάει δηλητηριο πάντα με το χαμογελο καλής χριστιανής! Θα σας πω ένα περιστατικο: η αδερφή μου υιοθετησε δυο παιδάκια απο τη νιγηρία τα οποία υπεραγαμε όλοι στην οικογενεια, και πρωτος ο γιος της, κι αυτή προχτές μου είπε ''φαντάζομαι ποσο θα χαιρεται ο πατέρας σου τωρα που θα έρθει και το δικό σας...αυτό είναι το πραγματικό εγγονι'' Εννοέιται Κωσταντίνα μου ότι τα είπα στον αντρα μου αυτά, και την κατηγορησα και είπα και ντροπή της που το παιζει και χριστιανή. Κι ο άντρας μου χλώμιασε και ωτραπηκε για μάνα του. Θες να ξερεις πως το καταφερα; Μετά απο ένα χρονο που συζουσαμε (ανυπαντροι είμαστε κι εγώ μονο σε δημαρχείο παντρευομαι τωρα πια, γιατί κουράστηκα και δε με νοιάζει) η μάνα του με πίεζε με πολύ κακά σχόλια, πχ ''έχεις σκεφτεί τι θα λεει η μάνα σου για σενα απο κει πάνω που ζεις και κοιμάσαι με έναν άντρα ανυπαντρη, καλά τον πατερα σου δε τον νοιάζει να σε συμμαζεψει'' πάντα όταν μεναμε μονες αυτά. Ε, λοιπόν του είπα μια του άντρα, του είπα δυο, δεν παραδεχοταν τιποτα και δεν έπερνε ποτέ το μερος μου...τη τριτη πήρα τη βαλιτσούλα μου κι έφυγα. Κι όταν λέμε έφυγα, πήρα πτηση και γύρισα Ελλάδα στον πατερούλη μου που με περίμενε με ανοιχτές αγκαλες! Ο σύντροφος μου με κυνηγησε μέχρι τελικής πτωσεως, μετά από 15 μερες στο σπιτι μονος του είχε καταλάβει τα πάντα και με επερνε απεγνωσμένα τηλεφωνο να μου πει ότι η ευτυχία του έιμαι εγώ κι ότι είχα δικιο σε όλα. Δεν έπρεπε να αφήσει να φτάσουν εκεί τα πραγματα. Γύρισα κι από τοτε εγώ κι ο άντρας μου είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτή χολοσκάει(γιατί αποφασίσαμε να κάνουμε και παιδί) και προσπαθεί που και που να με σκάσει και μενα αλλά με το που το λεω στο γιο της χαντακώνεται για 2 μηνες μετά. Για αυτό Κωσταντίνα μου σκέψου καλά πως θες να είναι η ζωή σου και πάρε μια αποφαση. Και μη φοβάσαι τίποτα. Εγώ όταν έφευγα επαναλαμβανα συνεχεια ''εγώ θα βρω την ευτυχία, κοντά σου ή μακρία σου, θα τη βρω'' και να που η μοίρα ανταμείβει τους τολμηρούς τελικά. Είναι πολύ δυσκολο να περάσεις μια ολοκληρη ζωή με τον άντρα σου στο απέναντι στρατοπεδο. Εγώ δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Οι χαζοί μονο παραμένουν ιδιοι, η πεθερά μου δηλαδη.. Ο άντρας μου μού απέδειξε πως όταν αγαπάς καποιον πραγματικά μπορείς να αλλάξεις, μπορείς να κατανοήσεις τα λάθη σου. Αν είστε φιαγμένοι για να είστε μαζί τοτε μη φοβάσαι τίποτα γιατί καμια πεθερά δεν προκειται να σας χωρίσει, αν για εκείνον δεν αξιζει η αγαπη σου όσο της μάνας του τότε...μηπως να το ξανασκεφτείς; Αξιζεις πολλά περισσότερα από ένα άντρα που θα σε έχει μια ζωή ένα σκαλί πιο κάτω..
Αυτά είχα να πω, με συγχωρείτε αν σας κουρασα με την πολυλογία μου

Mariori, σε ευχαριστώ!!
Αυτό για την υποκριτική θρησκοληψία πολύ μου άρεσε. Και η δικιά μου, εικόνες, μεταλαβές, εξομολογήσεις, ψαλμωδίες αλλά κατα τα άλλα η γνώμη της είναι οτι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι εκτός φυσικά των Ελλήνων είναι για σκότωμα και πνίξιμο και να φύγουν όλοι από εδώ. Και να φανταστείς οτι μιλάμε για ένα άτομο που στο εξωτερικό έκανε την τότε περιουσία της!! Το είπε έτσι ακριβώς και το εννοούσε. Και εγώ φρίκαρα και φυσικά είπα τη γνώμη μου και ο άντρας μου ήρθε σε πολύ αμηχανία και μου έλεγε: Σε τσάτισε η πεθερούλα σου ε;"
Και εγώ θα ήθελα πολιτικό γάμο γιατί δεν μας πέρνει οικονομικά ο θρησκευτικός αλλά δεν το επιτρέπει η μαμά πιστεύω. Γιατί εμείς τα έιχαμε συμφωνήσει με τον αρραβωνιαστικό μου αλλά κάποια στιγμή ως δια μαγείας άλλαξε γνώμη. Σιγά μην δεχτεί η θρήσκα τον πολιτικό.
(Υπόψην οτι δεν έχω τίποτα με την θρησκεία αλλά με την υποκρισία και την κακία κρυμένη κάτω από τη θρησκεία)

Τώρα όμως και όπως είπα πριν μετά τον προηγούμενο αρραβώνα του γιου της που διαλύθηκε κακήν κακώς είναι πολύ προσεχτική και ο αρραβωνιαστικός μου επίσης δεν μου λέει τι του λέει η μαμά του.
Τι να κάνω για να την αποκαλύψω, να την ξεσκεπάσω;

"Εγώ όταν έφευγα επαναλαμβανα συνεχεια ''εγώ θα βρω την ευτυχία, κοντά σου ή μακρία σου, θα τη βρω''

Όλες πρέπει να το λέμε αυτό στον εαυτό μας!!

Κωσταντίνα, προσπαθώ να σκεφτώ αν υπάρχει απαντηση στην ερώτησή σου ''τι να κάνω για να την ξεσκεπάσω''; Νιώθω λες και είμαστε έφηβες που σκαρώνουν στρατηγικές κατά των μεγάλων και μ'αρεσει Εγώ λοιπόν θα σου πρότεινα πρώτα να την επεξεργαστείς καλά καλά και σιωπηλά (ούτως ώστε αυτήνης να της περνάει ασυνειδητα το μηνυμα ότι είσαι κι εσύ υποχθονια και να σε φοβάται, χαχα.)Για να καταλάβεις εγώ σε τετοιες περιπτωσεις υιοθετώ πάντα την τακτική σκυλί που γαβγιζει δεν δαγκώνει, αρα δεν μιλάω και δαγκώνω κατευθείαν Δευτερον αν γινεται να σας βλέπει καλά κι ευτυχισμένους με το γιο της αυτό θα είναι ένα μεγάλο πληγμα γιατί χάνει έδαφος έτσι. Βέβαια το όπλο είναι ο άντρας σου. Έχεις προσπαθήσει να τον κάνεις να καταλάβει ότι ακόμα κι αν δεν συμφωνεί σε κάτι με την μάνα του δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπάει; αν καταφερεις ό,τι ηλιθια μηνυματα του έχει περάσει αυτή να τον βοηθησεις να τα επεξεργαστεί όπως πρεπει και να τα ξεπερασει τοτε θα είναι πιο εύκολο να τον φερεις πιο κοντά σου. Εεε, κι όταν γινει αυτό... κέρδισες! Κυρίως γιατί εσεις θα έχετε βρει το δρομο σας. Ο δικός μου είναι αλλος άνθρωπος πια! Τον είχε γεμισει τυψεις όπως λες κι εσύ και τον φώναζε πριγκιπά μου για να καταλάβεις! Τι γελοίο! Κάπως έτσι έγινε με τη δικια μου, παρολο που πρεπει να υπογραμμίσω ότι με την υποκριτρια χριστιανή είναι πολύ δυσκολη η μάχη γιατί της λείπει η ειλικρινια και πολεμάει με υποχθονια όπλα! Ενώ αν είσαι σωστός άνθρωπος ακόμα και την μαχη τη δινεις με ειλικρινεια και σεβασμό...αλλά για μερικούς αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα! Πάντως εσύ κάνε τη ζωή σου όσο μπορείς και μην της δειχνεις ότι σε επηρρεάζει γιατί το τερας μέσα της τρεφεται απο την αδυναμία σου!Αυτά είχα να πω...μου φαινεται για ψευδώνυμο έπρεπε να βάλω ''η πολυλογού''

christiana έγραψε: Πάντως επιμένω ότι στον ψυχολόγο πετάς τα λεφτά σου... αν αρραβωνιασμένη χρειάζεσαι ψυχανάλυση, όταν θα είσαι παντρεμένη με παιδί τι θα χρειάζεσαι; Ψυχοφάρμακα;

συμφωνω παρα πολυ!! σκεψου καλα τι θα κανεις πριν προχωρησετε σε γαμο και κυριως παιδι..[/quote]


Κοριτσακι μου, δεν μπορω να σου πω τι πρεπει να κανεις και τι οχι. Το μονο ομως που πρεπει να θυμασαι ειναι οτι αυτα τα ατομα για να τα αντιμετωπισεις πρεπει να εισαι πολυ ψυχραιμη (και ενιοτε αναισθητη) και δυστυχως εσυ παραεισαι ευαισθητη...

Κοριτσακι μου, δεν μπορω να σου πω τι πρεπει να κανεις και τι οχι. Το μονο ομως που πρεπει να θυμασαι ειναι οτι αυτα τα ατομα για να τα αντιμετωπισεις πρεπει να εισαι πολυ ψυχραιμη (και ενιοτε αναισθητη) και δυστυχως εσυ παραεισαι ευαισθητη...[/quote]

Από το στόμα μου το πήρες...

Κοριτσακι μου σε καταλαβαινω. Και εγω μετα την πρωτη μου αποβολη,ειχα και την πεθερα στο σβερκο να λεει τις βλακειες της και ηθελα να παω σε ψυχολογο,σε τετοιο σημειο με ειχε φτασει. Αλλα εγω μενω κοντα της. Γι αυτο το μονο που θα συμβουλευα... Μεινετε μακρυα της!! Σε αλλη πολη, αλλη χωρα, καπου αλλου!!! Ξερεις τι τραβαω εγω;; Παω για μιση ωρα και 20 λεπτα αναλυουμε γιατι δε κατεβαζω την τεντα και γιατι πλενω το μπαλκονι με σαπουναδα!!!! Αυτα βεβαια ειναι τα πιο απλα!!!! Και αν πριν το γαμο εχεις 5, μετα το γαμο θα εχεις 800!!!!
Μακρυα κοριτσι μου. Και αν ο αντρας σου δεν ειναι σε θεση να καταλαβει και εσενα, ισως πρεπει να ξανασκεφτεις την υπολοιπη σου ζωη και αν θα πρεπει αν εισαι μαζι του. Λυπαμαι που στο λεω. Αλλα η μανα τους μπορει να σου κανει τη ζωη κολαση!!!Εγω ειχα λαλησει, κοντευα να χωρισω μαζι του εξαιτιας της αλλα τον λατρευα και με λατρευε, οποτε ηρθε με το μερος μου και βρηκαμε ισορροπια. Βεβαια ακομα εχουμε ψιλοπροβληματα, αλλα απλα δε της δινει σημασια ή ριχνουμε κανενα καβγα που και που.Αλλα δεν ειναι και τοσο κολλημενος οσο ο δικος σου. Αλλα στο λεω, μη μεινεις κοντα. Εγω αυτο μετανοιωσα. Και δυστυχως τωρα οπως ειναι τα οικονομικα δε μπορω να φυγω να παω σε αλλο σπιτι. Μονο για εξωτερικο σκεφτομαι και τον ζαλιζω (φαντασου που εχω φτασει!!!).

Και πιστεύεις etoile μου οτι θα τον αφήσει να πάτε στο εξωτερικό; Δεν νομίζω!!
Εδώ εγώ είχα μια καλή ευκαιρία για εξωτερικό και μαζί με τον άντρα μου θα βγάζαμε κοντά στα 4.000 ευρό αλλά εκεί που το είχαμε αποφασίσει μπήκαν τα μεγάλα μέσα... η πλύση εγκεφάλου και να μαστε τώρα εδώ, να μετράμε τα χρήματά μας (δόξα το θεό δεν χρωστάμε πουθενά), να δίνουμε από το υστέρημα μας στη μάνα του και να μην μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι οτι θα μπορέσουμε να δώσουμε στα μελλοντικά παιδιά μας τα απαραίτητα!!

Αν καταφέρεις να τον πείσεις πες μου πως το κατάφερες να το κάνω και εγώ!!

Μακριά δενξέρω αν θεωρείται οτι είμαστε. 3 χιλιόμετρα... αλλά οδηγάει!!!

Τώρα ευτυχώς δεν έρχεται πολύ αλλά αν κάνουμε παιδί την βλέπω να ξημεροβραδιάζεται... το δήλωσε κιόλας!

chrysaaa έγραψε:Κοριτσακι μου, δεν μπορω να σου πω τι πρεπει να κανεις και τι οχι. Το μονο ομως που πρεπει να θυμασαι ειναι οτι αυτα τα ατομα για να τα αντιμετωπισεις πρεπει να εισαι πολυ ψυχραιμη (και ενιοτε αναισθητη) και δυστυχως εσυ παραεισαι ευαισθητη...

Από το στόμα μου το πήρες...[/quote]

Κορίτσια έχω αρχίσει να κουράζομαι και επιδή κοντεύω να φτάσω πάτο, μόνο να σηκωθώ θα γίνεται και τότε... θα ελπίζω να γίνω "σκύλα" εγώ πραγματικά! Είναι θέμα επιβίωσης.
Τώρα μαζύω δυνάμεις, ... έτσι θέλω να πιστεύω!