αχ πονεμενο θεμα για εμενα καθως σε λιγους μηνες η εταιρεια που εργαζομαι κλεινει οποτε ουτως ή αλλως θα βρεθω ανεργη.Ετσι ειπαμε με τον αντρα μου να κατσω σπιτι με το μωρο καθως δεν εχω και βοηθεια απο πουθενα οποτε ακομα δεν ξερω πως ειναι θα σας πω σε λιγο καιρο!

Mανούλες καλημέρα! Διαβασα πολύ προσεκτικά τις σκέψεις και απόψεις όλων των μαμάδων. Θα θελα να καταθέσω κι εγώ τη δική μου.
Είμαι ελεύθερος επαγελματίας τα τελευταία 12χρόνια, οδοντίατρος. Δουλεύω όλη μου τη ζωή σχεδόν, δούλευα σαν φοιτήτρια σε ιατρεία, δούλευα και σαν μαθήτρια, τα καλοκαίρια, στο γραφειο του πατέρα, πάντα μ άρεσε να δουλεύω, το θεωρώ,πέρα απ το βιοποριστικό του πράγματος, και ανάγκη μου και ικανοποίηση. Μ αρέσει που είμαι πάντα οικονομικά ανεξάρτητη και που έχω στήσει μια πετυχημένη επιχείρηση.
Πριν από 3 σχεδόν μήνες, γεννήθηκε το μωράκι μου. Σε ένα μήνα γύρισα στη δουλειά και μετά από λίγο δούλευα πάλι φουλτάιμ. Δε σας κρύβω οτι νιώθω οτι μου κανει καλό. Επίσης νιώθω ηρεμη που καταφερα να επιστρεψω στους ρυθμους δουλειάς, χωρίς να χάσω την πελατεία που έφτυσα αίμα για να φτιάξω. Μέσα μου ήταν μονοδρομος η επιστροφή στη δουλειά. Το παιδί μου το αφήνω σε καλά χέρια όταν λείπω. Είτε με τον πατέρα του, είτε με τη μητέρα μου, που της έχω εμπιστοσύνη. Παρόλα αυτά, σκέφτομαι πολλές φορές, πως θα μουν αν δεν έκανα τη δουλειά που κάνω. Δε θα τρεχα σαν βέγγος να τα προλάβω όλα και δε θα είχα μαύρους κύκλους απο την αυπνια. Και θα λειπα ή θα λείψω, λιγότερο, από το παιδί μου. Γιατί,ας μη γελιόμαστε, το παιδί θέλει η μάνα του. Κι εμένα η υπερλατρεμενη μου γιαγιά με μεγάλωσε και τρελαινόμουν να είμαι μαζί της, αλλά οταν ήταν η μάνα μου στο σπίτι,έκανα πάρτυ!!!δεν το ξεχνώ αυτό ποτέ. Δε ξέρω, ειλικρινά, πιο είναι το καλύτερο. Θα το δείξει η...ιστορία, για κάθε μια από μας. Ξέρω μονο οτι κάνω αυτο που μου ταιριάζει καλύτερα και ελπίζω να είναι περήφανος ο γιος μου για μένα, κάποια στιγμή.
Καλή δύναμη σε όλες εύχομαι!
Μαρία

florentiab έγραψε:

mariamb έγραψε:
Βέβαια θεωρώ ότι είναι σημαντικό ότι το νηπιαγωγείο είναι κοντά στο σπίτι και ότι το ωράριο είναι μέχρι τις 12.30.

Ζηλεύω. Θέλω και εγώ. Και μου το' λεγε ο μπαμπάς μου γίνε δασκάλα, αλλά το ξερό μου το κεφάλι......

θα γίνω εγώ με το δεύτερο πτυχίο

Έκατσα σε όλη την εγκυμοσύνη και μέχρι το μωρό να γίνει 13 μηνών. Δε θα το άλλαζα με τίποτα. Είναι πολύ ευαίσθητη ηλικία και ήθελα να είμαι δίπλα στο παιδί μου. Τώρα δουλεύω 4 ώρες και είναι δίπλα στο σπίτι μου. Ξεσκάω λίγο και δεν λείπω και πολλές ώρες για να πω ότι τον παρκάρω κάπου. Πάλι το παιδί μαζί μου μεγαλώνει. Αν χρειαζόταν να λείπω πολλές ώρες θα με πείραζε και δεν θα ένιωθα καλά να μην είμαι κοντά στο παιδί μου.

Και εγώ δηλώνω εργαζόμενη μητέρα. Όταν γέννησα την πρώτη μου κόρη δεν εργαζόμουν και κάθησα μαζί της για 20 μήνες. Ένιωθα όμως ότι κάτι μου έλειπε. Έτσι βρήκα μια δουλειά για λίγες ώρες και μέρες (τρεις φορές την εβδομάδα) αλλά ήταν μακριά από το σπίτι. Στη δεύτερη συνέχισα, για προσωπικούς λόγους, να εργάζομαι τρεις φορές την εβδομάδα στην ίδια δουλειά και μετά, αφού και η δεύτερη έφτασε στους 20 μήνες έψαξα να βρω κάτι σε φουλ ωράριο για περισσότερα λεφτά γιατί τα είχαμε ανάγκη!
Τώρα βέβαια αναπολώ την περίοδο που δούλευα λίγες ώρες και μέρες γιατί προλάβαινα τα πάντα χωρίς να τρέχω σαν την τρελή!!!
Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα να κάτσω εξ ολοκλήρου στο σπίτι χωρίς να δουλεύω καθόλου. Έχω ξεκινήσει απο πολύ μικρή να εργάζομαι και πλέον το βλέπω και λίγο ως συνήθεια.

Κάνω όμως πολλά με τις κόρες μου είτε στο σπίτι είτε έξω από αυτό!!! Ακόμα και ο χρόνος που θα αφιερώσω για να κάνουμε μια εργασία για το σχολείο με τη μεγάλη μου φαίνεται αρκετός και πολύ ποιοτικός!

Να ρωτήσω κάτι όταν δουλεύετε 4 ώρες πχ, και είναι κοντά στα 2 το μωρό σας, όπως στα τελευταία ποστς, που τα αφήνετε το 4ωρο αυτό?

dinaki88 έγραψε:Να ρωτήσω κάτι όταν δουλεύετε 4 ώρες πχ, και είναι κοντά στα 2 το μωρό σας, όπως στα τελευταία ποστς, που τα αφήνετε το 4ωρο αυτό?

Εγώ τις έστειλα παιδικό σταθμό!