florentiab έγραψε:

bonheur έγραψε:Κορίτσια, οι επιφυλάξεις της εκκλησίας αφορούν (όχι μόνο των "παπάδων", αλλά και θεολόγων, πιστών επιστημόνων κλπ.)το κατά πόσο ο εγκεφαλικός θάνατος είναι όντως θάνατος. Δεν αντιτίθεται δηλ. στη μεταμόσχευση, γιαυτό π.χ. υποστηρίζει τη δωρεά νεφρού, μυελού των οστών από ζωντανούς δότες. Υπάρχουν όμως σοβαρές αντιρρήσεις από επιστήμονες (που "θάβονται" για ευνόητους λόγους) σχετικά με το αμετάκλητο του εγκεφαλικού θανάτου. Αν ξεκαθαριζόταν δια παντός αυτό, δεν θα φοβόταν κανείς ότι λαμβάνονται όργανα από ανθρώπους που θα είχαν 1 πιθανότητα στο εκατομμύριο να επανέλθουν. Υπάρχουν δυστυχώς μαρτυρίες ανθρώπων που συνήλθαν, ενώ οι γιατροί πίεζαν τους συγγενείς να δωρίσουν τα όργανα. Νομίζω ότι κι εμείς αν θα βρισκόμασταν στην τραγική θέση να χρειαζόμαστε μεταμόσχευση για να ζήσουμε, θα θέλαμε να είμαστε σίγουροι ότι ο δότης είναι νεκρός.

μα δεν υπάρχουν τέτοιες μαρτυρίες!!!!!! αυτό λεμε τόση ώρα
ποτέ κανεις κλινικά νεκρός δεν επανήλθε. ΠΟΤΕ!
και το ξανατονίζω. κλινικά νεκρός και όχι σε κώμα ούτε στην εντατική.
ο κλινικά νεκρός υποστηρίζεται απο τα μηχανήματα για να λειτουργούν τα ζωτικά του όργανα. αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει επ άπειρον. γίνεται για πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. ακόμα και αν δεν αποφασίσουμε να κλείσουμε να μηχανήματα θα σταματήσουν να λειτουργούν τα ζωτικά του όργανα από μόνα τους. κανένα μηχάνημα δεν μπορεί να συντηρεί για πάντα έναν κλινικά νεκρό.

black beauty έγραψε:bonheur το εχεις ακουσει και εσυ αυτο που λεω ε?

black beauty έγραψε:Εμενα μου ειχανε πει οτι δεχεται την μεταμοσχευση τυπου νεφρου,μυελου των οστων και βλαστοκυτταρων(αφου ο οργανισμος μπορει να δουλεψει και με εναν νεφρο).

elena25 έγραψε:Πιστεύω κι εγώ πως όλο αυτό δεν είναι και τόσο αθώο όσο φαίνεται.

Και λυπάμαι που το λέω αλλά κι εγώ νομίζω πως στο συγκεκριμένο θέμα έχω δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όσον αφορά στον εαυτό μου, έχω πει στον άντρα μου πως αν μου συμβεί κάτι, θέλω να αποφασίσει αυτός για μένα. Θα ήθελα να βοηθήσω κάποιον συνάνθρωπό μου αλλά θέλω ο άντρας μου να πάρει μια απόφαση με την οποία να μπορεί να ζει μετά. Εγώ πάντως δεν θα μπορούσα να την πάρω αυτή την απόφαση για κανέναν. Θα ήταν μεγάλο βάρος για μένα. Ποτέ δεν θα ήμουν σίγουρη αν πήρα τη σωστή απόφαση για εκείνον. Αν υπήρχε η δυνατότητα πρώτα να "φύγει" κανονικά, όχι κλινικά και μετά να του πάρουν τα όργανα δεν θα είχα καμία απολύτως αντίρρηση. Αλλά εφόσον είναι ζωντανός δεν μπορώ να πάρω αυτή την απόφαση.

Nena έγραψε:Η Μαρκελλα πιο πάνω ειπε οτι δεν θα γινοταν δωρητρια (ουδεν κατακριτεο πανω σε αυτο, ειναι η γνωμη της) αλλά μετα είπε οτι θα δεχοταν μοσχευμα (η περιπτωση που το μόσχευμα ηταν ενα τυχαιο απορροπτεται διοιτ το 100% των περιπτωσεων μεταμοσχευσης δεν χρησιμοποιουν ενα τυχαιο μοσχευμα αλλα κάτι που πάρθηκε ουτως ή άλλως με σκοπο τη μεταμοσχευση).
Καταλαβαινεις τη διαφορα???

elena25 έγραψε:Καταλαβαίνω τι λες Νένα. Απλά αισθάνομαι ότι και αυτό που λέω εγώ είναι εγωιστικό. Ναι μεν θα δεχόμουν ένα μόσχευμα αν το χρειαζόμουν αλλά δε θα μπορούσα εγώ προσωπικά να δωρίσω κάτι ανάλογο σε κάποιον που θα το είχε ανάγκη(με την έννοια που είπα παραπάνω, ότι δεν μπορώ να πάρω την απόφαση αυτή).

Γενικά, είμαι με την πλευρά της επιστήμης, έχουν γίνει κορυφαία πράγματα σε αυτόν τον τομέα και έχουν σωθεί άπειρες ζωές. Απλά αυτό το θέμα είναι λίγο θολό τοπίο για μένα. Δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τη δωρεά οργάνων δολοφονία σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν είναι σχεδόν το ίδιο με την ευθανασία; (εντάξει, άλλο μεγάλο κεφάλαιο αυτό) Εφόσον δηλαδή ο άνθρωπος από τον οποίο παίρνουμε τα όργανα είναι ζωντανός ακόμη. Είναι κλινικά νεκρός, όχι νεκρός σε όλα τα επίπεδα.

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε.

Η άποψή μου είναι αυτή που είπα και πριν, δεν αλλάζει αυτό. Απλά έχω και αυτές τις ανησυχίες.

Επίσης να ρωτήσω κάτι άλλο. Λέμε πως το μόσχευμα έρχεται καθαρά για κάποιον άνθρωπο συγκεκριμένο. Από έναν άνθρωπο, χρειαζόμαστε ένα όργανο, καρδιά ας πούμε. Και τα άλλα όμως δε δωρίζονται;

αγγελικημαρια έγραψε:εσυ αποφασιζεις ποια οργανα θα δωσεις κ αν υπαρχουν ανθρωποι που τα χρειαζονται θα τα παρουν, αν οχι δε τα στα βγαζουν χωρις λογο.ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...και με τις ευλογιες της ιερας συνοδου (για οσες βαζουν μπροστα την εκκλησια)


Τὸ φρόνημα καὶ ἡ διάθεση τῆς αὐτοπροσφορᾶς ἀποτελοῦν τὸν πνευματικὸ
ἄξονα τῆς ἠθικῆς τῆς ᾿Εκκλησίας στὸ θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων. ῾Ο
ἀποστολικὸς λόγος «ἐν τούτῳ ἐγνώκαμεν τὴν ἀγάπην ὅτι ἐκεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν
τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἔθηκε· καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς
τιθέναι» (Α´ ᾿Ιω. γ´ 16) διαλύει κάθε ἀμφιβολία γιὰ τὸ ὅτι ἡ προσφορὰ
τῆς ζωῆς, καὶ συνεπῶς καὶ ἡ δωρεὰ σώματος, δὲν εἶναι πράξεις αὐτοκτονίας
ἢ εὐθανασίας, ἀλλά μποροῦν νὰ ἀποτελοῦν ἐκφράσεις τῆς «μείζονος
ἀγάπης», περὶ τῆς ὁποίας κάνει λόγο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος κατὰ τὴν παράδοση
τῶν τελευταίων Του ὑποθηκῶν στοὺς μαθητές·«μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς
ἔχει ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ» (᾿Ιω. ιε´ 13). ῾Η
προσφορὰ τῆς ζωῆς εἶναι τὸ μεῖζoν· ἡ προσφορὰ τῶν ὀργάνων εἶναι τὸ
εὐλογημένο ἔλασσον. Οἱ παραπάνω ἁγιογραφικὲς ἀναφορὲς μεταθέτουν τὸ
ἠθικὸ πρόβλημα ἀπὸ τὸ σχολαστικὸ προσδιορισμὸ τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου
στὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἐλεύθερη ἔκφραση τοῦ αὐτεξουσίου.
10) Στὴν περίπτωση λοιπὸν ποὺ κάποιος ἐπιθυμοῦσε νὰ προσφέρει τὰ ὄργανά
του, ἀκόμη κι ἂν ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος δὲν ταυτιζόταν μὲ τὸν ὁριστικὸ
χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, μαζὶ μὲ τὰ ὄργανά του θὰ εἶχε προσφέρει
καὶ τὴ ζωή του. ῾Η πράξη του δὲν θὰ περιεῖχε μόνο τὸ στοιχεῖο τῆς
προσφορᾶς, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τῆς αὐτοθυσίας.αποσπασμα απο το λινκ που εβαλα πριν. ΑΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ Ν.10!

αν δε θελεις να γινεις δωρητης το καταλαβαινω! αλλα αιμα???γιατι δε δινουμε???εμεις οι χριστιανοι! βλαστοκυτταρα σε δημοσιες τραπεζες??? α ρε ελενα τι θεμα ανοιξες!!!

elena25 έγραψε:Κατερινάκι, εγώ δεν μπορώ να είμαι τόσο απόλυτη. Δεν θεωρώ αυτονόητο αυτό που εσύ θεωρείς αυτονόητο. Ούτε μπορώ να κατηγορήσω κάποιον ο οποίος δε θέλει να δωρίσει τα όργανά του. Και ούτε μπορώ να κατηγορήσω κάποιον που ενώ δεν θέλει να δωρίσει τα όργανά του δέχεται να λάβει μόσχευμα για τον ίδιο ή για κάποιον δικό του άνθρωπο.

Είχα παράδειγμα στην οικογένεια. Ο πρώτος ξάδερφος του πατέρα μου, 29 χρονών είχε ανεύρυσμα στον εγκέφαλο και δεν το ήξερε. Κάποια στιγμή το ανεύρυσμα έσπασε και το παιδί έπαθε απανωτά εγκεφαλικά. Για 4 μέρες ήταν στην εντατική στο νοσοκομείο της Πάτρας. Οι γιατροί είπανε στη θεία μου να δωρίσουν τα όργανά του γιατί ήταν κλινικά νεκρός και δεν υπήρχε περίπτωση να επανέλθει. Η θεία μου δεν ήθελε ούτε να το ακούσει. Είχε μια ελπίδα ότι το παιδί της θα ξυπνούσε. Ακόμη και τώρα που το παιδί μετά από τις 4 μέρες πέθανε, δεν έχει μετανιώσει για εκείνη την απόφαση. Λέει "και ποια είμαι εγώ που θα αποφάσιζα να πεθάνει το παιδί μου πριν την ώρα του". Είμαι σίγουρη όμως πως αν το παιδί της χρειαζόταν μεταμόσχευση θα τη δεχόταν χωρίς καν να το σκεφτεί.

Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι το να μη δέχεται κάποιος να γίνει δωρητής οργάνων δεν είναι απλά εγωισμός ή κακία. Είναι το βάρος της απόφασης που δεν μπορούν να πάρουν.

Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, όσον αφορά δηλαδή τους εαυτούς τους, κάποιοι θέλουν να το παλέψουν όσο πάει. Και φυσικά υπάρχουν και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις. Όσο περίεργο και ξένο να ακούγεται σε κάποιους από εμάς, σε κάποιους άλλους ακούγεται εντελώς φυσιολογικό και αυτονόητο.

αγγελικημαρια έγραψε:bonheur εγω δε καταλαβαινω με ποια λογικη δεχομαστε μοσχευματα αλλα δε δινουμε? δεν ειναι θεαρεστο να βοηθησεις εναν ανθρωπο?και για μενα δεν εχει σημασια τι λεει η ιερα συνοδος , το αποσπασμα το εβαλα για οσους εκνευριζονται με τη σταση της εκκλησιας ενω δεν ειναι αρνητικη . δε μου αρεσει να θεωρειται η εκκλησια απανθρωπη και αναχρονιστικη χωρις να ειναι.για μενα σημασια εχει ο λογος του θεου .η πιστη σιγουρα δε μετριεται με μεταμοσχευσεις.εγω αυτο που ξερω ειναι οτι αν χρειαζοταν το παιδι μου θα παρακαλουσα να βρεθει μοσχευμα.αμαρτια ?δε ξερω αλλα ετσι αισθανομαι!