Καλημέρα σας!!!!! Βροχερή μέρα σήμερα ε; Κανονικά σήμερα φεύγοντας πρέπει να περάσω και από τη λαϊκή, αλλά πολύ το σκέφτομαι με τέτοιο καιρό...!
Τουρτίτσα μου είπαμε είναι ένα αστεράκι η μικρούλα σου (και η μεγάλη λογικά αλλά της μικρής τα κατορθώματα μας γράφεις εδώ οπότε εκεί αναφερόμαστε!
) Η αλήθεια είναι ότι μου φαίνεται δύσκολο που καταφέρνει να τα φοράει μόνη της. Η δικιά μου δεν το έχει κάνει αυτό μέχρι στιγμής, μόνο παπούτσια μας έχει φορέσει!
Αλλά νομίζω πως δεν την ενδιαφέρει να βάλει, θέλει μόνο να βγάζει και σε αυτό έχει γίνει ξεφτέρι!
Βιβή μου μπράβο που ο μικρούλης το χαίρεται το νέο σπιτάκι σας! Ότι θα κάνει ζημιές κι εκεί θα κάνει, τι νόμιζες εσύ;
Σχετικά με τη ζωηράδα του, καταρχήν η κάθε μαμά αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα. Και κυρίως μαμάδες που είναι συνηθισμένες (έχουν πολλά παιδιά) μπορεί να σου βρουν το παιδί ήσυχο ενώ πχ εσύ να το θεωρείς το πιο ζωηρό και υπερκινητικό. Αλλά, με βάση τις περιγραφές σου (που είναι υπέροχες κατά κοινή παραδοχή
) ο Διονυσάκος φαίνεται για αρκετά ζωηρό παιδάκι. Μην περιμένεις να είναι όλα τα παιδάκια το ίδιο ζωηρά, αλλά δες και το θετικό της υπόθεσης: είναι πολύ όμορφο να είναι ένα παιδάκι ζωηρό. Το προτιμώ 1000 φορές από ένα παιδάκι ήσυχο και αποχαυνωμένο. Αν και εδώ που τα λέμε ποιο παιδάκι είναι ήσυχο σε αυτή την ηλικία πλέον; Υπομονή 18 χρονάκια (χαχαχαχ), συνήθως τα πολύ ζωηρά παιδάκια εξελλίσονται σε πολύ ήρεμους ενήλικες. Συνήθως...!
(σε αποτελείωσα εεεεεε
Αααα και πολύ γελάω και μόνο που τον φαντάζομαι να τριγυρνάει μόνος του στο σπίτι το βράδυ, δεν ξέρω έχει πολύ πλάκα!!! Χεχεχε!
Τιτίκα μου πώς είναι η μικρή σήμερα; Εσύ πώς είσαι; Γιατί το παίρνεις ως υπερβολή το ότι είσαι κούκλα; Αφού είσαι!
Όσο για τα δοντάκια σας, τουλάχιστον είστε σε καλό δρόμο! Τι να πούμε κι εμείς με τα 4 δόντια ακόμα!!! Αλλά την είδε η παιδίατρος τις προάλλες και είπε ότι ετοιμάζονται σιγά-σιγά (πόσο σιγά
τα πλαϊνά και γενικά όπως το είδε το στοματάκι της -όσο την άφησε η μικρή- είπε αυτό που φοβόμουν. Ότι δηλαδή το βλέπει να σκάνε όλα μαζί και θα περάσουμε δύσκολα! Η αλήθεια είναι ότι πλέον βλέπω όλα τα ούλα της να πρήζονται από την εξωτερική μεριά και ασπρίζουν κάπως. Ώρε τι έχουμε να τραβήξουμεεεεεε!!!!!!!
Αλικάκι μου, ναι, μικροδείχνω πολύ, όπως κι εσύ μάλλον!!! Το περιστατικό που περιέγραψες μου έχει τύχει στη λαϊκή: με ρωτούσε ο τύπος πώς και παντρέυτηκα τόοοοοοοοοσο μικρή (είδε τη βέρα στο χέρι μου) και γιατί βιάστηκα... Και φυσικά όταν έμαθε την ηλικία μου μόνο που δεν του πεσαν τα μαλλιά!
Από τότε, όποτε έχω περάσει από μπροστά του με βλέπει και μου λέει "σε θυμάμαι εγώ, είσαι η "μικρούλα"!" και διάφορα τέτοια... Χαχαχαχ, ας το εκμεταλλευτούμε!!!
Όσο για το συναχάκι σας, ελπίζω να ήταν τυχαίο και παροδικό, μην έχετε πάλι ταλαιπωρίες!!!! Δώσε του το πιο ζεστό φιλάκι και αγκαλίτσα να γίνει περδίκι ο γαμπρούλης μου!!!!!!!
Γεωργία και αλικάκι, στο θέμα της πεθεράς όντως η περίπτωση είναι ανίατη. Και ναι, κι εγώ έχω την αίσθηση ότι είναι κακία και δεν μ' ενδιαφέρει αν οφείλεται στο ότι ενδεχομένως μπορεί να έχει περάσει πολλά στη ζωή της. Δεν μπορεί να τα βγάζει και να ξεσπάει σε κάποιον που δεν της φταίει και το χειρότερο που δεν δείχνει ίχνος μετάννοιας (δεν παραδέχεται τουλάχιστον). Είμαι πολύ τυχερή που μου τα είπε όλα αυτά μπροστά στον άντρα μου γιατί θα του τα παρουσίαζε αλλιώς και δεν θα ήξερε ποιον να πιστέψει (πώς να πιστέψεις τόσο ακραία πράγματα αν δεν τα δεις
. Κι εγώ γνωρίζω ανθρώπους με καρκίνο και 1002 άλλα και δεν είχε καμιά σχέση η συμπεριφορά τους... Τεσπα, προχωράμε και βλέπουμε...
Λοιπόν, σήμερα έχει πάλι κοτόσουπα, για αύριο σκέφτομαι ψαράκι. Η Άντζυ μας που χάθηκε βρε κορίτσια; Ξέρει καμία; (δε χάθηκε μόνο η Άντζυ αλλά η Άντζυ έχει να μπει πολλές μέρες!!!)
Σας φιλώ γλυκά!!!!! Φεύγω για δουλίτσα!!!!!