MariaIoanna έγραψε:Μα αυτά που λέει η Λίλα τα λένε πλέον οι περισσότεροι αν όχι όλοι ιερείς. Και με την εκκλησία έχω στενή σχέση..
Και στην κόρη μου τη μικρή έδωσα όνομα που δεν έχει γιορτή (ακόμη) και την ίδια απάντηση μου έδωσε ιερέας, μεγάλος και σε ηλικία αλλά και με μεγάλο έργο στην περιοχή μου.
Λίλα μου αρέσει να σε διαβάζω
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑΟ κανόνας για τα ονόματα άλλαξε λόγω ποιμαντικών αναγκών και με το σκεπτικό που σας παρέθεσα.
Ο Δεσπότης μίλησε για όλη την εκκλησία, γιατί αυτό τον ρώτησαν. Η εκκλησία τι κάνει όχι εσύ τι κάνεις.
Βέβαια, αν ένας δεσπότης δε θέλει να το εφαρμόσει δεν το εφαρμόζει. Γιατί όπως αναφέρεται στις αποφάσεις της πενθέκτης οικουμενική συνόδου όσοι κανόνες και να θεσπιστούν
ΤΟ ΔΕΣΜΕΙΝ ΚΑΙ ΛΥΕΙΝ ΤΟ ΕΧΕΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ.
Οπότε στη μητρόπολή του ο κάθε επίσκοπος πράττει κατά συνείδηση, όσον αφορά ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ. ΟΧΙ ΤΟ ΔΟΓΜΑ. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ
Και δόγμα δεν είναιτο ότι ο παπάς δεν επιτρέπεται να χωρίσει,όπως κάπου αναφέρθηκε.
Δόγμα είναι πχ. η τριαδικότητα του Θεού, η οποία προκύπτει από τα λόγια του Χριστού, αλλά δεν μπορούμε να την αποδείξουμε ή να την ερευνήσουμε.
Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Σύμφωνα με τη δογματική διδασκαλία, όπους επιγραμματικά περιλαμβάνεται στο "πιστεύω), ο Θεός είναι τριαδικός και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Δόγμα είναι και το ότι ο Υιός είναι ομοούσιος του Πατρός, προκύπτει από την Αγία Γραφή, αλλά δεν αποδεικνύεται πρακτικά, ούτε ερμηνεύεται. ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΔΟΓΜΑ. Το δόγμα αναφέρεται στη θεολογία. Οι κανόνες αναφέρονται σε πρακτικά θέματα που αφορούν τη ζωή του ανθρώπου.
Η πίστη βιώνεται και δεν διδάσκεται.
Όσο πιστός και να είναι ένας ιερέας, δεν ξέρει να κάνει τον παραπάνω διαχωρισμό, αν δεν τον διδαχτεί.
Εκτός κι αν είναι ο Παισιος.
Επειδή
η γνώση όμως κατακτάται και οι ερωτήσεις του κόσμου προς τον ιερέα δεν έχουν να κάνουν με την πίστη , αλλά με την γνώση, γι αυτό και επιμένω στη θεολογική μόρφωση του. Γι αυτό επιμένουν σε αυτό και οι μητροπολίτες
Οι κανόνες είναι ένα είδος οδηγού της ζωής του ανθρώπου, φτιάχτηκαν για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για τους κανόνες. Επομένως, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και διαφορετικά αντιμετωπίζεται η περίπτωσή του. Αυτό κάνουν οι πνευματικοί, εξετάζουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Παράδειγμα: ο κανόνας λέει ότι οι ιερείς απαγορεύεται να χωρίσουν. Αν ένας ιερέας θέλει να χωρίσει θα εξεταστεί η περίπτωσή του κι αν όντως συντρέχουν λόγοι θα χωρίσει, αν όμως τον χωρίσειη παπαδιά επειδή την κερατώνει, θα καθαιρεθεί.
Αν τώρα πχ η παπαδιά τον παρατήσει, τότε θα βγει διαζύγιο κανονικά και ο ιερέας θα παραμείνει στην εκκλησία, ως άγαμος ιερέας.
Βέβαια, όπως είδαμε και προσφάτως, η παπαδιά μπορεί να τον σκοτώσει
Αυτό που θέλω να πω για τους κανόνες είναι ότι μπορεί η εκκλησία να θέσπισε κάποιους κανόνες πριν πολλούς πολλούς αιώνες, ως οδηγό, αλλά δεν μένει στο γράμμα τους. Κοιτάει πρώτα τον άνθρωπο, ως πρόσωπο.
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΗ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΟΙ και δε θέλουμε να δούμε τίποτα πέρα από αυτά που μάθαμε από τις γιαγιάδες μας Άλλωστε γράφτηκαν σε εποχές πολύ πολύ μακρινές, και κάποιοι από αυτούς για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πλέον κάποιοι δεν μπορούν να είναι καν εφαρμόσιμοι και κάποιοι αλλάζουν, επειδή αλλάζουν και οι ποιμαντικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά και ο τρόπος ζωής.
Κι αυτά δεν τα βγάζω από το μυαλό μου, για να προλάβω το κράξιμο, αλλά τα διδάχτηκα στο μάθημα της ποιμαντικής. Τα ίδια διδάχτηκαν και οι συμφοιτήτές μου που ήταν ή θα γινόταν ιερείς.