Μαρίζα έγραψε:Ζωγραφισες ρε ede :-)

Είπα είναι σεντόνι.

ede έγραψε:Είναι ίσως το μόνο θέμα που παρακολουθώ με τόση πόρωση. Σκέφτομαι αυτό που είπε μια κοπέλα παραπάνω για το αν το βίωνα εγώ. Κορίτσια συγχωρώ πολλά, μα πάρα πολλά. Αυτό όχι. Συμφωνώ με την Μαρίζα και την ντόνα. Φεύγω απο το σπίτι μου για να πάω κάπου που θα περνάω το ίδιο καλά ή και καλύτερα. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος. Δεν λέω στην νανά να χωρίσει αλλά δεν θα της πω και ποτέ μα ποτέ να προσπαθήσει γιατί φοβάμαι. Το εργάκι το έχω ακούσει χιλιάδες φορές απο γνωστό , γνωστή κλπ. Τα αποτελέσματα έιναι και πάντα τα ίδια. Ή τελικά χώρισαν μετά απο χρόνια και με ένα ακόμα παιδί και περισσότερες δυσκολίες ή η ζωή ήταν συμβατική με κερατώματα ,και βρισιές. Φοβάμαι να πω στην νανά να κάνω υπομονή . Εθέτω μόνο την δική μου άποψη με τον δικό μου χαρακτήρα. Εγώ θα έφευγα. Απο τήν αρχή κιόλας. Αν ήθλεα να σώσω τον γάμο μου θα έφευγα απο την αρχή ώστε να καταλάβει ότι αυτά δεν περνάνε. Ίσως έδινα μια ευκαιρία αλλά δεύτρη δεν έιχε. με λυπεί αφάνταστα το ντινάκι να θεωρεί σχεδόν φυσιολογικό και καθημερινό φαινόμενο σε ένα γάμο τις ειρωνείες , τα τραβήγματα και τα σπρωξίματα. Πρέπει επειγόντως να διαχωρίσουμε τα προβλήματ απου περνάμε όλες μεσα στον γάμο με τους άντρες μας απο το να φτάσει ο άλλος να σε λέει πουτ@να. Αλλο πραγμα τσακώνομαι γιατί δεν βοηθάει και γκρινιάζω και του τα ζαλίζω και μου πατάει τη φωνή και άλλο πράγμα να με φωνάζει καρι@λα. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα μην τα μπερδεύουμε.
Τώρα έγω θέλω να ρωτήσω κάτι τα κορίτσια γιατί πραγματικά έχω σκαλώσει με το θέμα. Είπατε και οι 2 ότι πριν το γάμο ήταν πολυ καλά και με΄τα έγιναν αγροίκοι. Δηλαδή τελικά αλλάζει ο άνθρωπος? Και στα 20 σου βρε κορίτσια ήσασταν τοσο γεμάτες και ολοκληρωμένες απο την ζωή σας και απο τις εμπειρίες σας που έιπατε'' Αυτός είναι?'' Εγώ με τον άντρα μου έιμαστε 14 χρόνια μαζί. Απο τήν αρχή έιπα αυτός έιναι. Αλλά ήθελα να ζήσω και άλλα πράγματα . Παντρευτήκαμε μετά απο 6 χρόνια σχεδόν σχέσης και σέα άλλη ηλικία. Δεν τον γνώρισα στα 14 αλλά στα 23+ και πάλι μικ΄ρη για τα δεδομένα μου ,δεν συζούσαμε. θεώρησα οτι μετά απο αυτα τα χρόνια δεν είχα να δω κάτι ουσιαστικό. Εντάξει πετάει τις καλτσες του δηλαδή δεν είδα κάτι σοβαρό. Εσέις σε τόσο μικρή ηλικία πως αισθανθήκατε έτοιμες για τέτοιο βήμα?πως αισθανθήκατε ότι σας καλύπτει χωρις να έχετε εμπειρίες( απο την ζωή )οχι απο γκόμενους,χωρίς να τον έχετε ζήσει λίγο και σε πιο δύσκολες καταστάσεις . Ρωτάω απο περιέργεια όχι για να επιβεβαιωθώ σε κάτι. Κουβέντα κάνουμ και μάλιστα έγω είμαι και με τον καφέ στο χέρι Εντάξει μιλάμε για σεντόνιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.

nanakaboubou έγραψε:εγω πιστευω οτι μεχρι να δεσεις τον γαιδαρο σου που λενε κρυβεις πολλα κουσουρια. πριν μεινω εγκυος ειχα παρατηρησει πως οντως ηταν οξυθυμος αλλα καθοταν να με ακουσει και να συζητησει ειμαστε 3 χρονια μαζι και εγω απο μικρη ονειρευομουν την οικογενεια. δεν ηθελα να παω 30 και να κανω τοτε παιδι ελεγα να κανω νωρις να ειμαι μικρη μαμα ενταξει εκανα τις μαλακιες μου και εγω και μπορω να πω πως δεν ειμαι στερημενη απο διασκεδαση και εξοδουσ. αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι ο ανθρωπος απλα συμβιβαζετε με τις καταστασεις δεν αλλαζει. ασ πουμε πριν κανουμε το μωρο τον ακουγα να βριζει σε φιλουσ στο δρομο με το αμαξι αλλα ποτε δεν φανταζομουν οτι θα τα ακουω και εγω μια μερα.χθεσ παντως κοιμηθηκε στο σαλονι. δεν ηρθε στο κρεβατι μας γιατι λεει οτι τον ρεζιλεψα. παλι εγω φταιω το τι με εσυρε το ξεχασε μονο οτι εφυγα θυμαται.

nanakaboubou έγραψε:εγω πιστευω οτι μεχρι να δεσεις τον γαιδαρο σου που λενε κρυβεις πολλα κουσουρια. πριν μεινω εγκυος ειχα παρατηρησει πως οντως ηταν οξυθυμος αλλα καθοταν να με ακουσει και να συζητησει ειμαστε 3 χρονια μαζι και εγω απο μικρη ονειρευομουν την οικογενεια. δεν ηθελα να παω 30 και να κανω τοτε παιδι ελεγα να κανω νωρις να ειμαι μικρη μαμα ενταξει εκανα τις μαλακιες μου και εγω και μπορω να πω πως δεν ειμαι στερημενη απο διασκεδαση και εξοδουσ. αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι ο ανθρωπος απλα συμβιβαζετε με τις καταστασεις δεν αλλαζει. ασ πουμε πριν κανουμε το μωρο τον ακουγα να βριζει σε φιλουσ στο δρομο με το αμαξι αλλα ποτε δεν φανταζομουν οτι θα τα ακουω και εγω μια μερα.χθεσ παντως κοιμηθηκε στο σαλονι. δεν ηρθε στο κρεβατι μας γιατι λεει οτι τον ρεζιλεψα. παλι εγω φταιω το τι με εσυρε το ξεχασε μονο οτι εφυγα θυμαται.

nanakaboubou έγραψε: ντινακι δηλαδη εσυ εισαι σε φαση τωρα που απλα μενετε στο ιδιο σπιτι ετσι?? και δεν υπαχρει τιποτα? τοτε γιατι ρε κοριτσι μου αν οντως δεν υπαρχει τιποτα. εγω τουλαχιστον περνω δυναμη γιατι ωρες ωρες φενετε μετανιωμενος αλλα παλι ολο μου επιβεβαιωνει τις φοβιες μου. με λιγα λογια αυτος για να ειναι ικανοποιημενος και ηρμενος πρερπει να λεω συνεχεια ναι και να μαι σουζα. οχι ομως ποτε δεν ημουν ετσι. απο μονος του με ειπε οτι απο την αρχη που με γνωριζε θαυμασε την ανεξαρτησια μου και τον τσαμπουκα μου . δουλευα απο τα 17 συντηρουσα τον ευατο μου και ειχα παντου αποψη. ποτε δεν ημουν θυμα. αυτο θελει να με κανει τωρα και δεν μπορω να καταλαβω το γιατι καθολου.. γιατι θελει να με κλειδωσει?

donna έγραψε:Μια φιλη μου χωρισε πριν 2,5 χρονια μετα απο 6 χρονια γαμου και αρκετα χρονια σχεση. Εχει ενα παιδακι. Η κοπελα ειχε ξεπερασει τα ορια της...Αν και ο τυπος ειχε δειξει σημαδια πριν το γαμο πιστεψε οτι με το γαμο και κυριως κανοντας παιδι θα αλλαξει. Δυναμικη, εμφανισιμη, ανεξαρτητη οικονομικα ΤΟΤΕ, τη ζηλευε οικτρα, τη μειωνε και την ξευτελιζε. Δεν την αφηνε να παει ουτε για καφε με την αδερφη της, μονο μαγαζι-σπιτι, σπιτι-μαγαζι. Πληρωνε τα παντα απο το δικο της πορτοφολι, τα παντα ομως, κι αυτος εβαζε τα λεφτα στην ακρη. Τελικα σηκωθηκε κι εφυγε, ζει με τους γονεις της κι αφου ειχε αποδυναμωθει οικονομικα, λογω κρισης τωρα ειναι ανεργη. Αυτος βεβαια δεν εχει σταματησει λεπτο απο τη μια να την παρακαλαει να γυρισει κι απο την αλλη να την απειλει οτι θα την καταστρεψει και θα της παρει και το παιδι. Τουλαχιστον τωρα δεν τον φοβαται και κατα καποιον τροπο εχει βρει την ψυχικη της ηρεμια.Μεγαλωνει πολυ σωστα το παιδακι της και καταφερνει να ηρεμει την ψυχουλα του οταν γυριζει απο τον πατερα του μες στα νευρα εξαιτιας του πολεμου που του κανει. Αυτος ο ανθρωπος ετσι εμαθε να ζει και δεν προκειται να αλλαξει ποτε!!!

ede έγραψε:Είναι ίσως το μόνο θέμα που παρακολουθώ με τόση πόρωση. Σκέφτομαι αυτό που είπε μια κοπέλα παραπάνω για το αν το βίωνα εγώ. Κορίτσια συγχωρώ πολλά, μα πάρα πολλά. Αυτό όχι. Συμφωνώ με την Μαρίζα και την ντόνα. Φεύγω απο το σπίτι μου για να πάω κάπου που θα περνάω το ίδιο καλά ή και καλύτερα. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος. Δεν λέω στην νανά να χωρίσει αλλά δεν θα της πω και ποτέ μα ποτέ να προσπαθήσει γιατί φοβάμαι. Το εργάκι το έχω ακούσει χιλιάδες φορές απο γνωστό , γνωστή κλπ. Τα αποτελέσματα έιναι και πάντα τα ίδια. Ή τελικά χώρισαν μετά απο χρόνια και με ένα ακόμα παιδί και περισσότερες δυσκολίες ή η ζωή ήταν συμβατική με κερατώματα ,και βρισιές. Φοβάμαι να πω στην νανά να κάνω υπομονή . Εθέτω μόνο την δική μου άποψη με τον δικό μου χαρακτήρα. Εγώ θα έφευγα. Απο τήν αρχή κιόλας. Αν ήθλεα να σώσω τον γάμο μου θα έφευγα απο την αρχή ώστε να καταλάβει ότι αυτά δεν περνάνε. Ίσως έδινα μια ευκαιρία αλλά δεύτρη δεν έιχε. με λυπεί αφάνταστα το ντινάκι να θεωρεί σχεδόν φυσιολογικό και καθημερινό φαινόμενο σε ένα γάμο τις ειρωνείες , τα τραβήγματα και τα σπρωξίματα. Πρέπει επειγόντως να διαχωρίσουμε τα προβλήματ απου περνάμε όλες μεσα στον γάμο με τους άντρες μας απο το να φτάσει ο άλλος να σε λέει πουτ@να. Αλλο πραγμα τσακώνομαι γιατί δεν βοηθάει και γκρινιάζω και του τα ζαλίζω και μου πατάει τη φωνή και άλλο πράγμα να με φωνάζει καρι@λα. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα μην τα μπερδεύουμε.
Τώρα έγω θέλω να ρωτήσω κάτι τα κορίτσια γιατί πραγματικά έχω σκαλώσει με το θέμα. Είπατε και οι 2 ότι πριν το γάμο ήταν πολυ καλά και με΄τα έγιναν αγροίκοι. Δηλαδή τελικά αλλάζει ο άνθρωπος? Και στα 20 σου βρε κορίτσια ήσασταν τοσο γεμάτες και ολοκληρωμένες απο την ζωή σας και απο τις εμπειρίες σας που έιπατε'' Αυτός είναι?'' Εγώ με τον άντρα μου έιμαστε 14 χρόνια μαζί. Απο τήν αρχή έιπα αυτός έιναι. Αλλά ήθελα να ζήσω και άλλα πράγματα . Παντρευτήκαμε μετά απο 6 χρόνια σχεδόν σχέσης και σέα άλλη ηλικία. Δεν τον γνώρισα στα 14 αλλά στα 23+ και πάλι μικ΄ρη για τα δεδομένα μου ,δεν συζούσαμε. θεώρησα οτι μετά απο αυτα τα χρόνια δεν είχα να δω κάτι ουσιαστικό. Εντάξει πετάει τις καλτσες του δηλαδή δεν είδα κάτι σοβαρό. Εσέις σε τόσο μικρή ηλικία πως αισθανθήκατε έτοιμες για τέτοιο βήμα?πως αισθανθήκατε ότι σας καλύπτει χωρις να έχετε εμπειρίες( απο την ζωή )οχι απο γκόμενους,χωρίς να τον έχετε ζήσει λίγο και σε πιο δύσκολες καταστάσεις . Ρωτάω απο περιέργεια όχι για να επιβεβαιωθώ σε κάτι. Κουβέντα κάνουμ και μάλιστα έγω είμαι και με τον καφέ στο χέρι Εντάξει μιλάμε για σεντόνιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.

εγω νομιζω πως οι περισσοτερες που ειχαμε η εχουν ακομα οπως βλεπω(γιατι εγω πλεον δεν εχω θεματα.μπορει να με ζηλεψει αλλα στα πολυ λογικα.δηλαδη ε ναι τωρα εβαλες και το φορεμα για να σε κοιτανε..αλλα αυτος ειναι και ο τροπος του για να μου πει οτι του αρεσω)ειναι γιατι οταν μας τα καναν στην αρχη λεγαμε"ε καλα κατσε να μπει η κουλουρα και θα τον στρωσω.ομως μετα ειναι και η συνηθια φευγει κ η τελη καψουρα ειναι και τα νευρα με δουλια,παιδια και αντι να αλλαζουν γινοντε χειροτεροι.πολλες φορες ομως απλα εμεις ειμαστε αυτες που ξαφνικα μας πειραζουν ολα πανω τους και τους προκαλουμε για τσακωμο και το λεω απο προσωπικη εμπειρια.ενω οτι εκανε πριν συνεχεισε να το κανει και μετα τον γαμο ε ημουν και στο σπιτι συνεχεια με τα παιδια με το νοικοκυριο βαρεσαν λαμπακια οποτε περασα στην επιθεση.οταν τελικα καταλαβα οτι ολοι θελουν τον τροπο τους και επιασα κ ηρεμισα και αρχισα κ τις βολτουλες αρχισα να τον περνω με το καλο τοτε κ αυτος εχει γινει αλλος ανθρωπος.ομως παραδεχομαι πως ειναι λαθος να παραβλεπουμε σημαδια που υπαρχουν απο πριν.καλυτερα να την λειξεις πριν.διαφορετικα παλεψετο λιγο οταν ερθει το παιδι γιατι οταν μπαινει κ ο εγωησμος νομιζουμε πως μονο εμεις εχουμε δικιο..

poivre έγραψε:Ντινάκι φαίνεσαι πολύ δυνατή και καταλαβαίνω τον "σχεδιασμό σου" για την πορεία της σχέση σου. Αλλά αν ο πατέρας του παιδιού σου ενδιαφέρεται και είναι εκεί τώρα, γιατί να γίνει απών μετά τον "χωρισμό"? Αν θες απαντάς, πιο πολύ ρητορικά ρωτάω.

ede έγραψε:
ντινάκι Μου φαίνεται όμως κουλό να διαβάζω απο εσένα ότι θα ξεκόψεις το παιδί απο τον πατέρα απο δική σου επιλογή. Συγνώμη μια διόρθωση......απο δική του επιλογή θα ξεκοπεί αν ξεκοπει. Γονείς θα είστε πάντα. απλά δεν θα μένετε μαζί. Και μου φαίνεται ευκολότερο ψυχολογικά(διορθωσε με σαν ειδικός) να ορθοποδήσει και να είναι ευτυχισμένο έναν παιδί που η μαμά του επέλεξε να έιναι μακριά απο έναν άνθρωπο που δεν την κάνει ευτυχισμένη απο το να είναι μαζί του και να βλέπει παγομάρα, ψυχολογική βία, και 2 γονείς που απλά μένουν στο ίδιο σπίτι. Τέλος πιστεύω ότι μια μάνα δεν πρέπει ''πεθαίνει '' για το παιδί της. Εχει υποχρέωση να είναι ''ζωντανή'' γερή και ευτυχισμένη για να μπορεί να του δώσει επισης ευτυχία και τα κατάλληλα εφόδια για την ζωή του.

nanakaboubou έγραψε:δεν ξερω αν θα μπορω να καταλαβω και γω ποτε την ντινα γιατι δεν εχω φτασει ακομα σε αυτο το επιπεδο(καιμακαρι να μην φτασουμε ποτε) δηλαδη να ειμαστε καποιες μερες ζευγαρι οπως ειπε.. ειμεισ ειμαστε καποιες μερεσ κωλος.. αλλα εχω την φοβια μηπως χειροτερεψει. επισης θα συμφωνησω και εγω οτι οτι και να συμβει αναμεσα στο ανδρογυνο το παιδι εχει καθε δικαιωμα και αναγκη να ξερει οτι εστω και εκτοσ σκεπης ο μπαμπας υπαρχει και με αγαπαει. καταλαβαινω απολυτα πως μπορει να σκεφτετε η ντινα γιατι και γω πολλες φορεσ εχω σκεφτει τι θα κανω σε περιπτωση απειλης και χωρισμου και ειναι ειλικρινα ενα σημειο που προσευχομαι να μην φτασω ποτε γιατι ο ανδρασ μου τοσο οξυθυμος που ειναι θα γινει σαν της ντινασ οπως τον περιγραφει. παρολα αυτα εγω θα τον αφηνα και να δει και να περνει το παιδι τουλαχιστον δεν θα ειχε να μου προσαψει καμια κατηγορια και θα ημουν μεσα μου καλα!