Κορίτσια! Επανήλθα!
Πέρασε ο καιρός, γέννησα, το μπεμπάκι μου ήδη κοντεύει τριών μηνών κι έτσι είπαμε με τον αντρούλη μου να "βιαστούμε" όσο είναι ακόμα μικρούλα και πριν να γυρίσω στη δουλειά, να ετοιμαστούμε για τη βάφτιση.
"Αφού θα πληρώσεις που θα πληρώσεις προσκλήσεις, μπομπονιέρες, στολισμούς και τραπεζώματα για τη βάφτιση, γιατί δε βάζετε κι ένα νυφικό κι ένα κουστούμι να κάνετε και το γάμο μαζί??" ήταν τα λόγια του πεθερού μου.
Νομίζω αυτά τα "θέλω να γλεντήσω, να καλέσω τη Λάρισα" κτλ σας τα έχω ήδη πει έτσι δεν είναι?
Τες πα, να μην τα πολυλογώ, τον ψιλοψήνει τον άντρα μου - άλλο που δεν ήθελε κι αυτός - αφού είπε ότι θα πληρώσει κιόλας....
Κι έτσι με πιάνει παραμάσχαλα πριν λίγο καιρό και με τρέχει στην έκθεση που έγινε στο Περιστέρι (γάμος-βάφτιση). Τα φέρνουμε από εδώ, τα φέρνουμε από εκεί, λέω, μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει...
Πάμε λοιπόν την προηγούμενη Κυριακή να δούμε για κέντρο (αίθουσα/κτήμα/ταβέρνα κι ότι άλλο) και βρήκαμε αρκετά οικονομικά μπορώ να πω... (ακόμα και το γάμο τον χτύπησε η κρίση μου φαίνεται...)
Και τι μας λέει ο αγαπητός κατά τα άλλα πεθερούκος μου????
"Εντάξει, θα πληρώσω εγώ τα άτομα τα δικά μας" (όπου δικά ΜΑΣ είναι συγγενής, συνεργάτες και φίλοι του Νίκου) "τα άτομα της Αγγελικής ας τα πληρώσει ο μπαμπάς της" (χέστηκα λέω από μέσα μου, 50 άτομα είμαστε όλοι κι όλοι...) "κι όσο για τα υπόλοιπα, μπομπονιέρες, προσκλήσεις, νυφικά κτλ, θα τα βγάλετε από τα "δώρα" αυτών που θα έρθουν!"
Κορίτσια έμεινα μαλ...!
Αυτό ήταν που θα πλήρωνε και κοκορευόταν τόσο καιρό??????
Τες πα, προχωρώ. Εμείς την εκκλησία και την αίθουσα την κλείσαμε (για το Σεπτέμβρη) αλλά βλέπω μέχρι να έρθει η στιγμή, να πιανόμαστε μαλλί με μαλλί και να ακυρώνονται όλα τελευταία στιγμή...
Να συμπληρώσω εδώ ότι σε ένα τύπου καβγαδάκι που είχαμε (εγώ και τα πεθερικά) τους εξέφρασα τη δυσαρέσκειά μου με όλα αυτά, και τους είπα ότι το γάμο μου τον έχω φανταστεί αλλιώς. Ότι πχ εγώ μπορεί να έχω ήδη βάλει στο μάτι νυφικό και να μη θέλω να ράψω (όπως έχει ΦΑΓΩΘΕΙ η πεθερά μου "πάμε στη μοδίστρα μου και πάμε στη μοδίστρα μου!") Ότι δε μου αρέσουν αυτού του είδους τα "γλέντια" -αν και τελικά "τέτοιο" θα κάνω, αφού οι οικονομικότερες αίθουσες, όλες πάνω στην Πάρνηθος είναι και σχεδόν όλες είναι του Καβαλάρη- και πολλά άλλα. Η συζήτηση είχε γίνει τόσο έντονη που ήθελα να βάλω τα κλάματα από τα νεύρα μου και ζήτησα από το Νίκο να σηκωθεί και να πάμε σπίτι μας...
Τώρα σκέφτομαι ότι ίσως αυτοί τσαντίστηκαν με αυτά που τους είπα και σκέφτηκαν ότι αφού θέλω να διαλέξω και να πάρω εγώ ότι θέλω, ας το πληρώσω κιόλας!
Τι να πω δεν ξέρω... Ο Νίκος ο κακομοίρης όταν του τα έλεγε ο πατέρας του είχε μείνει ανέκφραστος. Ήταν τόσο κουρασμένος κι απογοητευμένος και δεν ήθελε να τσακωθεί γιαυτό και δε μίλησε.
Από τη μια λέω: άι στο δ.... καλύτερα να τα πληρώσω και να γίνει όπως θέλω εγώ, να μην έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου,
Κι από την άλλη: πεταμένα και τζαμπατζιλίδικα λεφτά... αύριο θα μου λείψουνε και θα τα ψάχνω και θα το μετανιώνω.
Από τη μία λέω: Άσε τον αντρούλη μου να φάει το κεφάλι του, αφού δεν έχει τη δύναμη να μιλήσει και να πατήσει πόδι όταν πρέπει,
Κι από την άλλη σκεφτόμενη ότι μαζί θα τα φάμε τα σκ@τ@ μετά, λέω να κάνω κάτι να αποτρέψω την κατάσταση.
Και θα μπορούσα να γράφω ώρες επί του θέματος....