Δεν νομίζω να το κάνουν με μόνο σκοπό να γίνουν γονείς, το κάνουν γιατι πιστεύουν ότι ακόμα και τα πιο άτυχα πλάσματα έχουν δικαίωμα να ζήσουν. Αλλά ούτε εγω μπορώ να σου απαντήσω αν είναι προτιμότερο να μην εχεις γεννηθει καθόλου, ή να ζεις με πρόβλημα υγείας.. Δεν ξέρω.

Δεν λέω ούτε ότι θα το κρατούσα, ούτε ότι θα διέκοπτα την κύηση. Δεν ξέρω. θεωρητικά σκέφτομαι οτι θα το κρατούσα, εξαρτάται βέβαια και απο τη σοβαρότητα της κατάστασης του μωρού. Αλλά δε θέλω να λέω μεγάλα λόγια, μόνο αν έρθει κάποιος σε τετοια κατάσταση μπορεί να καταλάβει. Εύχομαι να μη χρειαστεί ποτέ να βρεθούμε σε τέτοιο δίλημμα.

ΜΠΕΜΠΟΥΛΗΣ έγραψε:στο κεντρο φυσικοθεραπειας οπου παω τον μικρο μου εχω δει πολλα παιδακια με προβληματα
καθε φορα που τα βλεπω μου ραγιζει η καρδια μου
ειναι απολυτως εξαρτημενα απο τις μανουλες τους και η πρωτη σκεψη που μου ερχετε στο μυαλο μου ειναι τι θα απογινουν αν παθουν κατι οι μαμαδες τους??

βλεπω ποσο πολυ τα αγαπουν οι γυναικες αυτες τα παιδια τους και ποσο πολυ τα τρεχουν και τι γολγοθα τραβανε αλλα μετα??
τι γινεται μετα βρε κοριτσια??
που θα πανε αυτα τα παιδια και ποιος θα τα φροντισει αν γινει κατι??

τις ιδιες ακριβως σκεψεις εκανα κι εγω για το δικο μου παιδι οταν γεννηθηκε και επαθε βαρυ εγκεφαλικο
αν του αφηνε προβληματα τι θα γινοταν αν εγω παθαινα κατι???

ευτυχως δεν επαθε τιποτα ο μικρουλης μου και ειναι υγιεστατος ομως αυτες οι σκεψεις και ολα οσα βλεπω καθε μερα εκει που κανουμε τις φυσικοθεραπειες με τρελαινει

bonheur έγραψε:Προσωπικά δεν θα έκανα διακοπή κύησης για πολύ βασικούς λόγους: α) οποιαδήποτε ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και δεν έχω δικαίωμα επάνω της β) κανείς δεν μου εγγυάται και δεν έχω κάνει συμβόλαιο με το Θεό ότι τα μέχρι στιγμής υγιή παιδιά μου δεν θα πάθουν κάποιο σοβαρό ατύχημα ή ασθένεια που θα τα καταστήσει κάποτε ανίκανα να αυτοεξυπηρετηθούν ή να ζήσουν με αξιοπρέπεια (όπως την εννοεί ο πολύς κόσμος).
Νομίζω πως ό,τι αποφεύγουμε το βρίσκουμε μπροστά μας αργότερα.
Τέλος, έχω καταλάβει και ίσως συμφωνήσετε, ότι ζούμε στην εποχή της ευγονικής. Η κοινωνία, η επιστήμη προωθεί την εικόνα του τέλειου, πανέμορφου, πανέξυπνου ανθρώπου.
Εγώ η ίδια είχα συμφοιτήτρια μια κοπέλα με σύνδρομο Ντάουν (καλά διαβάζετε), που πήρε πτυχίο και μεταπτυχιακό με άριστα και συνέχισε διδακτορικές σπουδές στο εξωτερικό. Αντίθετα, είχα και ωραίους και υγιείς γνωστούς που έγιναν ρεμάλια της κοινωνίας ζώντας παρασιτικά εις βάρος γονέων και συγγενών.
Η ανατροφή ενός παιδιού "με πρόβλημα" είναι σταυρός ζωής. Κάποιοι τον σηκώνουν με όσες δυνάμεις έχουν και τα καταφέρνουν καλά και συνεχίζουν τη ζωή τους, κάποιοι δεν αντέχουν και χρειάζονται όση στήριξη μπορεί να βρεθεί.
Γι'αυτό που λέτε "όταν φύγουν οι γονείς από τη ζωή", ίσως δεν είναι τυχαίο (προνόησε ο Θεός; η φύση ότι τα περισσότερα παιδιά με πολύ σοβαρά προβλήματα φεύγουν σχετικά νωρίς από τη ζωή.

bonheur έγραψε:Προσωπικά δεν θα έκανα διακοπή κύησης για πολύ βασικούς λόγους: α) οποιαδήποτε ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και δεν έχω δικαίωμα επάνω της β) κανείς δεν μου εγγυάται και δεν έχω κάνει συμβόλαιο με το Θεό ότι τα μέχρι στιγμής υγιή παιδιά μου δεν θα πάθουν κάποιο σοβαρό ατύχημα ή ασθένεια που θα τα καταστήσει κάποτε ανίκανα να αυτοεξυπηρετηθούν ή να ζήσουν με αξιοπρέπεια (όπως την εννοεί ο πολύς κόσμος).
Νομίζω πως ό,τι αποφεύγουμε το βρίσκουμε μπροστά μας αργότερα.
Τέλος, έχω καταλάβει και ίσως συμφωνήσετε, ότι ζούμε στην εποχή της ευγονικής. Η κοινωνία, η επιστήμη προωθεί την εικόνα του τέλειου, πανέμορφου, πανέξυπνου ανθρώπου.
Εγώ η ίδια είχα συμφοιτήτρια μια κοπέλα με σύνδρομο Ντάουν (καλά διαβάζετε), που πήρε πτυχίο και μεταπτυχιακό με άριστα και συνέχισε διδακτορικές σπουδές στο εξωτερικό. Αντίθετα, είχα και ωραίους και υγιείς γνωστούς που έγιναν ρεμάλια της κοινωνίας ζώντας παρασιτικά εις βάρος γονέων και συγγενών.
Η ανατροφή ενός παιδιού "με πρόβλημα" είναι σταυρός ζωής. Κάποιοι τον σηκώνουν με όσες δυνάμεις έχουν και τα καταφέρνουν καλά και συνεχίζουν τη ζωή τους, κάποιοι δεν αντέχουν και χρειάζονται όση στήριξη μπορεί να βρεθεί.
Γι'αυτό που λέτε "όταν φύγουν οι γονείς από τη ζωή", ίσως δεν είναι τυχαίο (προνόησε ο Θεός; η φύση ότι τα περισσότερα παιδιά με πολύ σοβαρά προβλήματα φεύγουν σχετικά νωρίς από τη ζωή.

stardust έγραψε:[youtube][/youtube]

τα λογια ειναι περιττα

Lilliput έγραψε:

bonheur έγραψε:Προσωπικά δεν θα έκανα διακοπή κύησης για πολύ βασικούς λόγους: α) οποιαδήποτε ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και δεν έχω δικαίωμα επάνω της β) κανείς δεν μου εγγυάται και δεν έχω κάνει συμβόλαιο με το Θεό ότι τα μέχρι στιγμής υγιή παιδιά μου δεν θα πάθουν κάποιο σοβαρό ατύχημα ή ασθένεια που θα τα καταστήσει κάποτε ανίκανα να αυτοεξυπηρετηθούν ή να ζήσουν με αξιοπρέπεια (όπως την εννοεί ο πολύς κόσμος).
Νομίζω πως ό,τι αποφεύγουμε το βρίσκουμε μπροστά μας αργότερα.
Τέλος, έχω καταλάβει και ίσως συμφωνήσετε, ότι ζούμε στην εποχή της ευγονικής. Η κοινωνία, η επιστήμη προωθεί την εικόνα του τέλειου, πανέμορφου, πανέξυπνου ανθρώπου.
Εγώ η ίδια είχα συμφοιτήτρια μια κοπέλα με σύνδρομο Ντάουν (καλά διαβάζετε), που πήρε πτυχίο και μεταπτυχιακό με άριστα και συνέχισε διδακτορικές σπουδές στο εξωτερικό. Αντίθετα, είχα και ωραίους και υγιείς γνωστούς που έγιναν ρεμάλια της κοινωνίας ζώντας παρασιτικά εις βάρος γονέων και συγγενών.
Η ανατροφή ενός παιδιού "με πρόβλημα" είναι σταυρός ζωής. Κάποιοι τον σηκώνουν με όσες δυνάμεις έχουν και τα καταφέρνουν καλά και συνεχίζουν τη ζωή τους, κάποιοι δεν αντέχουν και χρειάζονται όση στήριξη μπορεί να βρεθεί.
Γι'αυτό που λέτε "όταν φύγουν οι γονείς από τη ζωή", ίσως δεν είναι τυχαίο (προνόησε ο Θεός; η φύση ότι τα περισσότερα παιδιά με πολύ σοβαρά προβλήματα φεύγουν σχετικά νωρίς από τη ζωή.

συμφωνώ με όσα λες.

rene.f82 έγραψε:
ξερεις υπαρχουν και αλλα προβληματα..το δικο μου μωρο ειχε ενα σοβαρο προβλημα καρδιας χρειαζοταν πολλες εγχειρησεις αν γεννιοταν.πολλα χρηματα,πολλους μηνες στο νοσοκομειο πολυ υπομονη και υπηρχε περιπτωση να το χασουμε γιατι δεν ξεραμε αν θα αντεξει τις εγχειρησεις...εσυ σαν μανα πως θα αισθανοσουν αν το ηξερες απο πριν οτι θα εγχειρηστει το μωρο σου 40 ημερων μια ψυχουλα τοση δα για 8 ωρες?πως θα ησουν εσυ αυτες τις 8 ωρες απ'εξω.κ να υπηρχε πιθανοτητα να το χασεις? δεν σου επιτηθομαι,απλα σου λεω τη δικη μου εμπειρια.αρα λοιπον υπαρχουν πολλα διαφορετικα προβληματα καθε φορα.κ πολλα κοστη απο πισω απο τις επιλογες μας.

totula έγραψε:Επειδη διαβαζω διαφορα, ποιος ειπε οτι αμα γεννησεις ενα παιδι με οποιοδηποτε προβλημα δεν θα το αγαπας η αμα αποφασισεις να το ριξεις "προφυλασοντας" το εισαι ακαρδος και φονιας. Μια μανα δεν αγαπαει το παιδι της μονο αν ειναι ομορφο, αμα τρεχει γρηγορα η αμα ειναι πιο εξυπνο. Μην τρελλαθουμε. Εχει αναρωτηθει κανεις ποσο δυσκολο ειναι για μια μανα να παρει αυτη την αποφαση? Αλλα απο το βασανιζεται ολη του τη ζωη εγω σαν μαμα αποφασιζω να μην το προφυλασω. Και ευχομαι να μην το περασει κανεις.
Απο την αλλη πιστευω οτι ειναι διαφορετικο το να προκειψει ενα προβλημα μετα τη γεννα και αλλιως να ξερεις εξ αρχης οτι το μωρακι σου δεν ειναι καλα (αυτο μπορει να ειναι απο συνδρομο down εως και κατι πιο σοβαρο). Δυστυχως ζουμε και σε μια χωρα που δεν υπαρχει η σωστη στηριξει απο την κοινωνια ουτε για τους γονεις ουτε για τα παιδια.
Και αυτο δεν ειναι απαντηση σε κανεναν απλα νομιζω οτι πρεπει να ακουγοντε ολες οι αποψεις