Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
676
Απ: μανουλες ιουλιος 2011! Τετ Ιουλ 13, 2011 12:37 pm
tsiph
Η ψυχή της παρέας!
Να 'μαι και εγώ! Με άδεια κοιλίτσα και γεμάτη αγκαλίτσα! Όπως θα θυμάστε γέννησα και εγώ την Παρασκευή με καισαρική. Όλα πήγαν καλά ο μπέμπης βγήκε 3500 και είναι φτυστός η μαμά του!!!
Δεν μπορώ να πω ότι πέρασα τέλεια. Ο μόνος που δεν με ενόχλησε ήταν ο μπέμπης!
Από που να αρχίσω;; Ας πάμε με τα καλά. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το βάρος του. Μέχρι και τον 8ο ο γιατρός μου έλεγε ότι έχει χώρο γιατί είναι μικρός. Αν ήταν μεγάλος δηλαδή πόσο θα έφτανε;;;
Το κλάμα του εκτός από τα πρώτα λεπτά δεν το άκουσα καθόλου τις πρώτες μέρες! Ξύπναγε και απλά έβγαζε κατι ήχους ("έλεγε" όλο ε ε ε!) Και τις επόμενες βέβαια εκτός όταν πεινάμε και δεν μας προλαβαίνει η μαμά! Και μη φανταστείτε ένα νιαούρισμα!
Από ύπνο; Το πήρε και αυτό από την υπναρού τη μαμά του! Ο παιδίατρος μου είπε δεν θα τον ξυπνάς για φαί όποτε θέλει αυτός θα ξυπνήσει. Ε ο κύριος κάνει και 6 ώρες να ξυπνήσει!
Από φαί τα χαλάμε λίγο. Τρώει πάρα πολύ αλλά μάλλον δεν τον χορταίνει το δικό μου και τρώει πάρα πολύ συμπλήρωμα! Τις πρώτες μέρες δεν τον προλαβαίναμε από τις γουλιές. Καθάρισε καλά από τα φλέματα πάντως! Ακόμα βέβαια στο ρέψιμο βγάζουμε πράμα!
Πάμε τώρα στην καισαρική!
Έκανα ολική νάρκωση και όλα πήγαν καλά. Ο γιατρός μου δεν θέλει να ταλαιπωρούνται οι ασθενείς του και δεν με άφησαν να σηκωθώ την πρώτη μέρα άρα τον μπέμπη τον ανέλαβαν οι υπόλοιποι! Την επόμενη μέρα σηκώθηκα και όλα καλά βέβαια με πόναγαν πολύ τα ράμματα με έκαιγαν(και ακόμα με καίνε βέβαια
)!Κατάφερα να φάω την Κυριακή γιατί στην καισαρική πρέπει να αεριστείς για να σε βγάλουν τον ορό.
Επίσης η αναισθησιολόγος με προειδοποίησε για μια "παρενέργεια" του φαρμάκου η οποία δυστυχώς με έπιασε. Πόνοι στα κόκκαλα στην πλάτη και στα χέρια!
Από την Κυριακή και μετά άρχισαν τα παρατράγουδα.
Όλη μέρα με δέκατα. Το υψηλότερο 37,7. Διαλύθηκα όμως. Όλοι να σκάνε και εγώ να είμαι σκεπασμένη μέχρι το λαιμό με σεντόνι. Ο πονοκέφαλος με είχε διαλύσει. Οι απαντήσεις όλων ήταν δεν μας απασχολούν τα δέκατα δεν έχεις κάτι. Μου εξήγησαν ότι υπάρχουν πολλές αιτίες οι οποίες δεν είναι καμία σοβαρή. Έκανα κάποιες αντιμικροβιακές ενέσεις (δεν ξέρω αν τις κάνουν όλες βέβαια) Και θα κάνω άλλες 2 αύριο και μεθαύριο. Την Τρίτη μου ζήτησε ο γιατρός να μην πάρω κανένα παυσίπονο για να δούμε πόσο μπορούν να φτάσουν τα δέκατα. Το βράδυ ένιωθα να καίγομαι. Μου έβαλαν θερμόμετρο 38,2. Επικοινωνούν με το γιατρό και τους λέει να μου βάλουν πεταλούδα για ενδοφλέβια αντιβίωση. Στα επόμενα 20 λεπτά (πριν μου βάλουν την πεταλούδα) ο πυρετός είχε πέσει μόνος του στο 37,1! Τότε καταλάβαν και μου είπαν ότι είναι από το στήθος γιατί δεν δικαιολογούνται αυτές οι απότομες αλλαγές στη θερμοκρασία χωρίς να έχω πάρει κάτι. Από χτες το βράδυ κάνω συνέχεια 36.
Από χτες πονάει ελεεινά η πλάτη μου και δεν μπορώ να σταθώ ούτε λεπτό. Πολλές φορές αφήνω το μωρό να το συνεχίσουν άλλοι στο ντύσιμο... Πάντως αυτός ο πόνος δεν είναι όπως ο άλλος από την αναισθησία.
Προσπαθώ να περπετάω όσο περισσότερο μπορώ αλλά με καίνε ελεεινά τα ράμματα και όταν με πιάνει η πλάτη νιώθω ότι θα πέσω κάτω. Και ακόμα χρειάζομαι βοήθεια για να σηκωθώ από καρέκλα ή το κρεβάτι. Παίρνω και επίσημα σύνταξη αναπηρίας! Ελπίζω να συνέλθω γρήγορα...
Τέλος ο μπαμπάς μας έχει χεστεί πάνω του αν και παραπονιέται ότι την μέρα που τον συλλάβαμε μάλλον κάπου έλειπε!
Επίσης η οικογένεια του μπαμπά μας γιατί είναι το πρώτο εγγόνι-ανήψι ενώ από τη μεριά μας είναι 4ο εγγόνι και έχω χάσει το λογαριασμό από ανήψια!
Συγνώμη για την πολυλογία αλλά είπα να προλάβω ερωτήσεις!
Αν ξέχασα κάτι πάντως εδώ είμαστε!
Δεν μπορώ να πω ότι πέρασα τέλεια. Ο μόνος που δεν με ενόχλησε ήταν ο μπέμπης!
Από που να αρχίσω;; Ας πάμε με τα καλά. Μου έκανε τρομερή εντύπωση το βάρος του. Μέχρι και τον 8ο ο γιατρός μου έλεγε ότι έχει χώρο γιατί είναι μικρός. Αν ήταν μεγάλος δηλαδή πόσο θα έφτανε;;;
Το κλάμα του εκτός από τα πρώτα λεπτά δεν το άκουσα καθόλου τις πρώτες μέρες! Ξύπναγε και απλά έβγαζε κατι ήχους ("έλεγε" όλο ε ε ε!) Και τις επόμενες βέβαια εκτός όταν πεινάμε και δεν μας προλαβαίνει η μαμά! Και μη φανταστείτε ένα νιαούρισμα!
Από ύπνο; Το πήρε και αυτό από την υπναρού τη μαμά του! Ο παιδίατρος μου είπε δεν θα τον ξυπνάς για φαί όποτε θέλει αυτός θα ξυπνήσει. Ε ο κύριος κάνει και 6 ώρες να ξυπνήσει!
Από φαί τα χαλάμε λίγο. Τρώει πάρα πολύ αλλά μάλλον δεν τον χορταίνει το δικό μου και τρώει πάρα πολύ συμπλήρωμα! Τις πρώτες μέρες δεν τον προλαβαίναμε από τις γουλιές. Καθάρισε καλά από τα φλέματα πάντως! Ακόμα βέβαια στο ρέψιμο βγάζουμε πράμα!
Πάμε τώρα στην καισαρική!
Έκανα ολική νάρκωση και όλα πήγαν καλά. Ο γιατρός μου δεν θέλει να ταλαιπωρούνται οι ασθενείς του και δεν με άφησαν να σηκωθώ την πρώτη μέρα άρα τον μπέμπη τον ανέλαβαν οι υπόλοιποι! Την επόμενη μέρα σηκώθηκα και όλα καλά βέβαια με πόναγαν πολύ τα ράμματα με έκαιγαν(και ακόμα με καίνε βέβαια
)!Κατάφερα να φάω την Κυριακή γιατί στην καισαρική πρέπει να αεριστείς για να σε βγάλουν τον ορό.Επίσης η αναισθησιολόγος με προειδοποίησε για μια "παρενέργεια" του φαρμάκου η οποία δυστυχώς με έπιασε. Πόνοι στα κόκκαλα στην πλάτη και στα χέρια!
Από την Κυριακή και μετά άρχισαν τα παρατράγουδα.
Όλη μέρα με δέκατα. Το υψηλότερο 37,7. Διαλύθηκα όμως. Όλοι να σκάνε και εγώ να είμαι σκεπασμένη μέχρι το λαιμό με σεντόνι. Ο πονοκέφαλος με είχε διαλύσει. Οι απαντήσεις όλων ήταν δεν μας απασχολούν τα δέκατα δεν έχεις κάτι. Μου εξήγησαν ότι υπάρχουν πολλές αιτίες οι οποίες δεν είναι καμία σοβαρή. Έκανα κάποιες αντιμικροβιακές ενέσεις (δεν ξέρω αν τις κάνουν όλες βέβαια) Και θα κάνω άλλες 2 αύριο και μεθαύριο. Την Τρίτη μου ζήτησε ο γιατρός να μην πάρω κανένα παυσίπονο για να δούμε πόσο μπορούν να φτάσουν τα δέκατα. Το βράδυ ένιωθα να καίγομαι. Μου έβαλαν θερμόμετρο 38,2. Επικοινωνούν με το γιατρό και τους λέει να μου βάλουν πεταλούδα για ενδοφλέβια αντιβίωση. Στα επόμενα 20 λεπτά (πριν μου βάλουν την πεταλούδα) ο πυρετός είχε πέσει μόνος του στο 37,1! Τότε καταλάβαν και μου είπαν ότι είναι από το στήθος γιατί δεν δικαιολογούνται αυτές οι απότομες αλλαγές στη θερμοκρασία χωρίς να έχω πάρει κάτι. Από χτες το βράδυ κάνω συνέχεια 36.
Από χτες πονάει ελεεινά η πλάτη μου και δεν μπορώ να σταθώ ούτε λεπτό. Πολλές φορές αφήνω το μωρό να το συνεχίσουν άλλοι στο ντύσιμο... Πάντως αυτός ο πόνος δεν είναι όπως ο άλλος από την αναισθησία.
Προσπαθώ να περπετάω όσο περισσότερο μπορώ αλλά με καίνε ελεεινά τα ράμματα και όταν με πιάνει η πλάτη νιώθω ότι θα πέσω κάτω. Και ακόμα χρειάζομαι βοήθεια για να σηκωθώ από καρέκλα ή το κρεβάτι. Παίρνω και επίσημα σύνταξη αναπηρίας! Ελπίζω να συνέλθω γρήγορα...
Τέλος ο μπαμπάς μας έχει χεστεί πάνω του αν και παραπονιέται ότι την μέρα που τον συλλάβαμε μάλλον κάπου έλειπε!
Επίσης η οικογένεια του μπαμπά μας γιατί είναι το πρώτο εγγόνι-ανήψι ενώ από τη μεριά μας είναι 4ο εγγόνι και έχω χάσει το λογαριασμό από ανήψια!
Συγνώμη για την πολυλογία αλλά είπα να προλάβω ερωτήσεις!
Αν ξέχασα κάτι πάντως εδώ είμαστε!
δεν εχει μπει στη λεκανη η μπεμπα και ο τραχηλος ειναι ακομα ανωριμος λεει ο γιατρος...ολα πηγαν τοσο καλα στην εγκημοσυνη,ολα ηταν για φυσιολογικο και τωρα απλα επειδη η μπουμπου βαριεται να κατεβει λιγο χαμηλοτερα,εχουμε μεγαλη πιθανοτητα για καισαρικη... 
ενταξει δεν σημαινει κατι αρνητικο αυτο και sorryστα κοριτσια που γεννησαν με καισαρικη,αλλα ολα ελεγαν για φυσιολογικο και ειχαμε σαν σκηνη στο μυαλο μας τον τοκετο με τον αντρουλη μου μεσα,να κοβει τον λωρο...τωρα δεν θα πανε μαλλον οπως τα φανταζομασταν.
Είχε και εμένα ο μικρός σε συνδυασμό με κολικούς αλλά μετά τον 6ο όλα οκ. Άκου την παιδίατρο κυρίως και ότι άλλο θες σαν πληροφορία, εδώ θα είμαστε να τα λέμε! Να είναι πάντα γερός και καλότυχος!
')
Και εγώ τότε δεν είχα καταλάβει γιατί, χαχα! Τώρα τι κάνεις; Βγάζεις και με θήλαστρο;