Γεια σας κι από 'μένα κορίτσια!
Λυπάμαι τόσο πολύ για όλες εμάς που αγωνιζόμαστε τόσο πολύ για να γίνουμε μανούλες! Mariza, σε καταλαβαίνω Απόλυτα!!! Ούτε κι εγώ είμαι η ίδια! Είμαι εξίσου σε απόγνωση.. Η ιστορία μου μοιάζει με της sandra1, μόνο που εγώ την πρώτη φορά, έχασα δίδυμα στην 22η εβδομάδα(διακοπή κύησης) και έπειτα από ένα μήνα στο νοσοκομείο με σπασμένα νερά και στα δύο, και το Μάη που πέρασε είχα μια παλίνδρομη στην 8η εβδομάδα και έκανα απόξεση! Τα αγοράκια μας, μου τα πήραν με καισαρική! Δυστυχώς δε γινόταν αλλιώς! Έπρεπε έτσι να περιμένουμε αρκετό καιρό μέχρι να ξαναπροσπαθήσουμε! Με σκότωνε αυτή η αναμονή! Γιατί παραδόξως, ανυπομονούσα να μείνω έγκυος ξανά και γρήγορα! Η εμπειρία εκείνων των 5 μηνών, γιατί από την αρχή ήταν δύσκολα και πέρασα και καιρό ξάπλα με αιμορραγίες κλπ, με άλλαξε ριζικά! Αισθάνομαι ότι βρέθηκα στο μηδέν και έπρεπε να ξαναβρώ τον εαυτό μου από την αρχή! Ούτε και θυμάμαι από πόσες διαφορετικές φάσεις πέρασα, μέχρι να σταθώ πάλι στα πόδια μου!
Εγώ έχω θεματάκι με τη μήτρα μου! Δεν έχει πολύ χώρο η έρμη, λόγω του σχήματός της κι έτσι, ήξερα ότι ίσως έχω κάποιες αποβολές μέχρι να κάνω παιδάκι! Αυτό που ζήσαμε όμως ήταν ένα μαρτύριο..
Πίστευα ότι δε θα αντέξω να ξαναχάσω κι άλλη εγκυμοσύνη! Κι όμως.. Το άντεξα!
Παλίνδρομη αυτή τη φορά, και ούτε αυτή τη φορά ξέρουμε ακριβώς το λόγο!
Είχα ψαχτεί και με διάφορες εξετάσεις κλπ, είχα περάσει και μήνες στο γυμναστήριο για να επαναφέρω το σώμα μου, ήμουν και με αντιπηκτικές και ξάπλα προληπτικά κ.ά. αλλά.. Παλίνδρομη! Έκανα απόξεση τη μέρα των γενεθλίων μου! Και πέρισυ τέτοια μέρα ήμουν στο νοσοκομείο και έπρεπε να αποφασίσω για το αν θα διακόψω τις ζωές τους ή όχι..
Τις πρώτες μέρες μετά την απόξεση ένιωθα καλά! Μετά έπεσα πολύ! Μετά είπα, ότι μπορεί και να μη γίνει ποτέ, οπότε δεν πρέπει να ξεχνάω τη ζωή μου (γιατί με όλα αυτά είχα ξεχάσει να ζω), και ήμουν καλά μπορώ να πω και γεμάτη ενέργεια! Αλλά.. Εδώ και 2 εβδομάδες που έμαθα ότι μια γνωστή μου είναι έγκυος, ειλικρινά, δεν ξέρω πώς μου έχει κάτσει, και είμαι χάλια!!! Δεν έχω πρόβλημα να βλέπω μωράκια! Ίσα ίσα που μου δίνουν δύναμη! Αλλά νιώθω να πνίγομαι όταν βλέπω εγκύους, και κυρίως όταν τις βλέπω στα πόδια τους να χαίρονται την εγκυμοσύνη τους! Νομίζω ότι ζηλεύω.. Πονάω μέσα μου!!! Σκέφτομαι πράγματα που "δεν είμαι εγώ"! Και στενοχωριέμαι! Αναρωτιέμαι "πώς έχω γίνει έτσι;".. Αυτό που με πονάει πολύ αυτή τη φορά, είναι ότι δεν έχω ελπίδα μέσα μου!!! Στην αρχή τα έβαλα με το Θεό! Αναρωτήθηκα πολλές φορές τι κάνω λάθος στη ζωή μου και πρέπει να τα περνάω αυτά..
Ένιωθα ότι κάποιος με τιμωρεί για κάποιο λόγο! Μαθαίνω για γνωστές που μένουν έγκυες, και σκέφτομαι ότι εγώ ήμουν έγκυος πριν από εκείνες, και ότι μόνο εγώ δεν έχω καταφέρει να κάνω παιδί!
Αχ βρε κορίτσια, νιώθω τόσο κουρασμένη μερικές φορές! Νομίζω ότι θα τρελαθώ! Πάλεψα τόσο πολύ να νικήσω τον πόνο μέσα μου (όσο μπορούσα) μετά τα περισυνά, και να ξανασταθώ στα πόδια μου, και τώρα; Να' μαι πάλι χάλια! Αλλά χωρίς να ανυπομονώ αυτή τη φορά για την επόμενη! Στο μεταξύ, θα ξεκινούσαμε μετά την επόμενη περίοδό μου, αλλά, στις εξετάσεις που έκανα, μου βρήκαν μικρόβιο στον κόλπο και στον τράχηλο και παρότι έκανα θεραπεία, νιώθω ακόμη ενοχλήσεις! Οπότε.. Βράστα! Τέλος του μήνα θα ξανακάνω επαναληπτική για να δω αν έφυγε! Νιώθω ώρες ώρες ότι δε μας πάει! ότι κάποιος μας έχει καταραστεί να μένω έγκυος γρήγορα αλλά να μην το χαίρομαι καθόλου! Το ποιο όμορφο πράγμα στον κόσμο, εμάς μας γεμίζει πόνο και ανασφάλειες! Είναι πολύ άσχημο να μένεις έγκυος και να μη θες να το πεις.. Φοβάμαι τόσο πολύ για την επόμενη.. Αλλά κυρίως, δεν ελπίζω!!! Έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ!
Γιατί να μη μπορώ να μείνω έγκυος και απλά να το χαρώ μέχρι το τέλος, κάνοντας όνειρα για το παιδί μας; Δεν ξέρω αν θα αντέξω να ξαναγίνει κάτι τέτοιο.. Σίγουρα η παλίνδρομη δε συγκρίνεται με τα περσινά, αλλά μου έκοψε τα πόδια..
Νιώθω τις αντοχές μου να με εγκαταλείπουν! Νομίζω ότι δεν είμαι τόσο δυνατή τελικά για να συνεχίσω να προσπαθώ!
Θέλω τόσο πολύ να γίνω μάνα!!! Θέλω τόσο πολύ να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό και να χαμογελάω κάνοντας όνειρα για το μέλλον..
Μερικές φορές, αισθάνομαι σαν στοιχειωμένη! Ξυπνάω με σκέψεις και νιώθω ήδη κουρασμένη..
Σκέφτεστε κι εσείς έτσι ή δεν πάω καλά;
Ας μη σας ζαλίζω άλλο όμως..
Λένε ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται!
Μακάρι να τον γνωρίζαμε κι εμείς!!!
Μακάρι να πάνε σε όλες μας καλά όοοοολα την επόμενη φορά! Μακάρι όλος αυτός ο πόνος, να πετατραπεί σε παιδικά χαμόγελα, και όσα παιδάκια χάσαμε, ο Θεός να μας τα φέρει πίσω! Μακάρι να βρούμε τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να προσπαθούμε!!!
Πάρε το χρόνο σου Mariza μου! Θα γιατρέψει τις πληγές σου! Δε θα ξεχάσεις ποτέ τι έγινε! Ούτε και θα είσαι η ίδια! Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό και να θυμόμαστε τουλάχιστον τα καλά του! Γιατί διάλεξαν να έρθουν στη δική μας ζωή, έστω κι αν φύγαν τόσο γρήγορα! Έτσι σκεφτόμουν πέρισυ.. Δεν ξέρω τι άλλο να πω.. Λυπάμαι αν σας κούρασα! Είχα ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου! Να ξέρατε πόσο με κουράζει το ότι κάθε τρεις και λίγο, πρέπει να μάχομαι με σκέψεις μέσα μου και το να προσπαθώ να πάρω πάλι τα πράγματα από την αρχή...
Κουράγιο σε όλες!!!!