376 Απ: Μανούλες με μωράκια Ιανουαρίου 2011 (ή εκεί γύρω τέλος πάντων!) Πεμ Μάης 12, 2011 4:19 am
moroulou
Πανταχού παρούσα!
ΓΕΙΑ ΣΟΥ.ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ.ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΙΔΑΝΙΚΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ΜΑΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ.Π.Χ ΕΣΑΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΝ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΡΕΘΟΥΜΕ.ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΑ.ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΟΙΝΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΕΣ ΠΡΙΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΗΜΑΣΤΑΝ ΟΛΟ ΒΟΛΤΑ ΚΑΙ ΚΑΦΕΔΕΣ.ΤΩΡΑ??Neni έγραψε:Βρε κορίτσια, είμαστε φοβερές! Από το ένα θέμα στο άλλο πάμε! Ας δοκιμάσω να βάλω μια σειρά!
1 . Με τις simple dry λερωνόμασταν... simple halia. Βέβαια τις ειχα δοκιμάσει πριν 2 μήνες και όπως είπα ήδη, κάποιους άλλους γονείς τους βολεύουν. Δοκίμασε τες. Ϊσως τις ξαναπάρω και εγώ σε άλλο νούμερο που λεει και η Αθηνά.
2. Moroulou καλωσήρθες. Μια ζωή δεν νομίζω να την θηλάζεις, αλλά ακόμα λίγο γιατί όχι!
3. Οινόπνευμα σκέφτηκα και εγώ να βάλω στη χέρια της, αλλά μου φάνηκε ..κάπως, δεν ξέρω γιατί. Χαζομάρα, γιατί τι να πάθει από το οινόπνευμα; Ούτε εγώ θέλω να είμαι υστερική με την καθαριότητα, ώρες-ώρες με πιάνει κρίση, και μετά μου περνάει. Σκουπίζω κάπως συχνότερα κυρίως λογω σκύλου (τρίχες). Ελεύθερνα έχεις και εσύ σκύλο, καλά δεν θυμάμαι; Μακρύτριχο ή όχι; Αντέχεις;
5. Νονά έχω βρεί εδώ και χρόνια (είμαι της πρόληψης γενικά!). Οταν παντρευτήκαμε κάναμε πολιτικό γάμο, στον οποίο χρειάζονται δυο μάρτυρες. Ο ένας ήταν ο κολλητός του Νικου και εγώ είπα στις δύο καλλίτερες μου φίλες να διαλέξουν: η μία μάρτυρας και η άλλη νόνα όταν με το καλό!
Το άλλο βέβαια που σκέφτόμαστε είναι να μην κάνουμε βάφτιση. Μη το πάρετε στραβά (γιατί όπου το λέω με κοιτάνε κάπως), τρέφω μεγάλο σεβασμό στις πεποιθήσεις του οποιουδήποτε, απλώς εμείς δεν είμαστε θρήσκοι. Ναι, γεννηθήκαμε έλληνες και βαπτιστήκαμε Χ.Ο.όπως όλα τα παιδάκια, αλλά αφου έκτοτε με την εκκλησία δεν έχουμε καμία σχεση, δεν βρίσκουμε το λόγο να δώσουμε ένα δόγμα στο παιδί, έστω και τυπικά. Λέμε να κάνουμε απλώς κάποιο τραπέζι όταν στείλω την φίλη μου στο ληξιαρχείο να κάνει την ονοματοδοσία.
6. Βρε Εύη, πιο βιβλίο έχεις;
7. Το θέμα των φίλων.. είναι μεγάλο θέμα!! Θυμάμαι πριν χρόνια μία φίλη μου από την σχολή, η οποία μόλις έκανε παιδί πραγματικά εξαφανίστηκε και όταν πήγαινα σπίτι της (και έμενε και μακριά) ένιωθα παρείσακτη. Από τότε λοιπόν, είχα την εντύπωση πως αυτοί που κάνουν παιδί είναι που ‘χάνονται’ και ορκιζόμουν ότι εγώ δεν θα εγκαταλείψω τους φιλους μου όταν κάνω παιδί και δεν θα μιλάω συνέχεια γι’ αυτό. Και να που διαπίστωσα και εγώ το αντίθετο: εγω΄να θέλω κόσμο και αυτοί να μην έρχονται! Τον πρώτο καιρό η αλήθεια είναι πως και ΄μένα με είχε πάρει από κάτω (‘κανεις δε μ’αγαπάει, δεν έχω φίλους, θα αρχίσω να μιλάω στο ντουβάρι’ κλπ). Τωρα που τα βλεπω λίγο πιο ψύχραιμα τα πράγματα, δεν μου φαίνονται τόσο τραγικά. Ναι, είχα ανάγκη να δω κόσμο, αλλά και ο κόσμος έχει τις δουλειές του. Και μη γελιόμαστε, τους φίλους και γνωστούς τους βλέπουμε κυρίως έξω από το σπίτι, σε καφέ και εστιατόρια, δεν ήταν ότι πριν ερχόντουσαν διαρκώς στο σπίτι και τώρα δεν έρχονται. Ασε που πολλοί φοβούνται μη κολλήσουν κάτι το μικρό.
Εχω όμως και ένα-δυο ανθρώπους από τους οποίους περίμενα περισσότερα. Νιώθω ότι έπρεπε να είναι πιο κοντά μου. Όχι για να ‘βλέπουν το παιδί’ αλλά γιατί εγώ δεν ήμουνα καλά και τους χρειαζόμουν. Εσύ Ευη τι σκέφεσαι να κάνεις, θα μιλήσεις στην φίλη σου για τα συναισθήματά σου; Γιατί πραγματικά και εγώ δεν είμαι σίγουρη πώς να το διαχειριστώ. Από την μία σκέφτομαι ότι καλό είναι να μιλάμε για αυτά που νιώθουμε, από την άλλη όμως, επειδή γενικά είμαι άνθρωπος που τείνει να ξεχνά τα άσχημα, λέω μήπως να το αφήσω… δεν ξέρω, εσείς τι λέτε;