NeNaKi_Gr έγραψε:Τρομαγμένη του είπα –Που πήγες το μωρό?- και εκείνος μου απάντησε –Ησύχασε, σου είχα πεί όταν έφευγες ότι θα ξανασυναντηθούμε...εγώ είμαι, ακόμα να με γνωρίσεις?... είδες πόσο γρήγορα μεγαλώνουμε εμείς εκεί πάνω!-

Και πες τη μαμά σου ότι δεν κρυώνω, είμαι πολύ καλά εδώ...ξέρει αυτή


Η καημένη, αμέσως έβαλε τα κλάματα και μου είπε πως η μόνιμη σκέψη της όλα αυτά τα χρόνια ήταν μήπως το μωράκι της φοβάται μόνο του και κρυώνει εκεί κάτω.

tattooed_snowhite έγραψε:το χαρτι που λες αυτο ηταν σαν παπυρος οχι απο τετραδιο, το βρηκα εξω απο το σπιτι μου και επανω δεξια ειχε την εικονα του χριστου οπου εγραφε :


Πριν σου στηλει ο θεος
τον σταυρο που σηκωνεις,
τον κοιταξε με τα πανσοφα ματια Του
τον εξετασε με τη θεια λογικη Του
τον εξελεξε με την ατελειωτη λογικη Του
τον θερμανε στη γεματη αγαπη καρδια Του
τον ζυγισε καλα με τα στοργικα Του χερια
μην τυχον και πεσει βαρυτερος απ'οσο μπορεις να σηκωσεις...
και αφου υπολογησε το βαρος του
τον ευλογισε και τον απεθεσε στους ομους σου.
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΕΙΣ!
Κρατησε τον κι ΑΝΕΒΑΙΝΕ ... ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ........

με πολυ αγαπη για σενα

tattooed_snowhite έγραψε:μπορει να ακουστω λιγο ''κακια'' ή ''απιστη'' η δεν ξερω εγω τι αλλο.
εχω περασει πολυ δυσκολη ζωη , δεν το λεω για να κλαφτω φυσικα, αλλα πιστεψα σε μενα και τα καταφερα, ουτε σε εκκλησιες ετρεχα ουτε κλπ κλπ -ας μην δωσω διασταση-
Το χαρτι αυτο βρεθηκε εξω απο το σπιτι μου, εχοντας περασει ολα αυτα, το διαβασα δακρυσα, και το φυλαξα καλα!
πολλες φορες πρεπει να πιστεψουμε στην δυναμη μας, γιατι κρυβουμε πολυ μεσα μας σαν ανθρωποι -ΟΛΟΙ-

ηθελα να το αφιερωσω στο κοριτσι μας πολυ!
και σε καθε ανθρωπο που περασε η περναει καποιο πονο

markellajohny έγραψε:παντα θα υπαρχει η θεση του ραφαηλ στην καρδια σου...ευχομαι πολυ συντομα να αποκτησετε το αδερφακι του...ο πονος δεν περναει με τον καιρο, απλα μαθαινεις να ζεις με αυτον. στην αρχη κλαις, φωναζεις, στην πορεια κλαις σιωπηλα...τα λογια ειναι περιττα, πρεπει απο μονη σου να βρεις τη δυναμη...οπως τη βρηκαμε οσοι χασαμε καποιον αγαπημενο...εγω τον αδερφο μου 24 χρονων σε τροχαιο....και αλλα δυο αδερφια πριν γεννηθω εγω και πριν καν προλαβουν να γεννηθουν κι εκεινα...απο λαθος του γιατρου ''εφυγαν'' 5,5 μηνων, διδυμακια...
ειδες? υπαρχουν πολλα αγγελουδια μαζι με το δικο σου...να εισαι σιγουρη πως ειναι ευτυχισμενοι εκει....οπως δεν κρυωνε και το αδερφακι της νενας στο ονειρο της, ετσι δεν πεινουσε και δεν κρυωνε ο αδερφος μου στο δικο μου ονειρο...συμπερασμα?κατι υπαρχει περα απο εδω....καλη δυναμη γλυκια μου....