Καλημερούδια!!
Συγνώμη για χθες έπρεπε να φύγω με τον ανήρ για σούπερ μάρκετ...
Λοιπόν:
koukida έγραψε:Τζιζ θα το παραφρασω κ θα πω οτι ολοι μπορουν να εξελιχθουν
(στο βαθμο που μπορουν) και με καλη θεληση απο την οικογενεια κ αγάπη- όλα γινονται- ξαναλέω στο βαθμό που μπορουν να γινουν.
τα άτομα με ειδικες δεξιοτητες εχουν ισα δικαιωματα στη ζωη οσο κ ο καθενας μας.
Τα άτομα με ειδικές δεξιότητες έχουν ίσα δικαιώματα στη ζωή - εφόσον οι γονείς αποφασίσουν να τα φέρουν στη ζωή....
Για να γίνω λίγο πιο επεξηγηματική: κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι όλα τα πλάσματα σε αυτόν τον πλανήτη έχουν "δικαιώματα".
Εδώ εξετάζουμε το πώς νιώθουμε εμείς απέναντι στην απόφαση του αν θα φέρεις ή όχι στον κόσμο ένα παιδί - "όπως" κι αν είναι αυτό...
bou-boukitsa έγραψε:θα συμφωνησω πως δεν εξελισονται ολα..μαλιστα καποια χειροτερευουν....αλλα επειδη εχω ζησει κατασταση τετοια απο κοντα (ανθρωπου παραλητου τελειως) θα πω το εξης....αυτο μπορει να συμβει αν απασα στηγμη στον αποιονδηποτε..απο ενα ατυχημα..ενα εγκεφαλικο..κλπ...τι τον κανεις τον ανθρωπο σου τοτε?? τον εγκεταλειπεις ???,,οπως και αυτα τα παιδια...να τα πεταξουμε στον κεαδα ???
Θες να πεις πως, αν ο Θεός σου έστελνε ένα παιδάκι με κάποιο "πρόβλημα" (νοητικό, κινητικό, σωματικό κτλ) και το ήξερες από την πρώτη στιγμή της κύησης ότι υπάρχει τέτοιο θέμα, εσύ, έχοντας ήδη τρία μικρά παιδιά, θα επέλεγες να το κρατήσεις?
Είναι διαφορετική η περίπτωση που περιγράφεις... Και φυσικά δε θα μπορούσα να "σκοτώσω" έναν άνθρωπο για τους λόγους που περιγράφεις. Όμως θα μπορούσα να σκοτώσω έναν άνθρωπο - αν αυτός μου το ζητούσε, αν έπρεπε να προστατεύσω τον εαυτό μου ή αυτούς που αγαπώ ή αν αυτός προκαλούσε γενικότερο κακό πχ στην ανθρωπότητα ή στον πλανήτη.
bou-boukitsa έγραψε: Tziz έγραψε:Αλλά θα σου πω και την άλλη όψη του νομίσματος, όπου έχω άλλα δύο αδέρφια, πόσο "ωραία" μεγάλωσα...
.το εχω ξανακουσει αυτο απο φιλη μου...αλλα οτι θελαν να χτισουν σπιτι αντι να σπουδασουν τα παιδια τους ηταν επιλογη τους...ηταν η νοοτροπια τους και πιστευαν οτι κανουν το καλυτερο...προφανως θεωρουσαν πιο σημαντικο να αφησουν καποια περιουσια...απο το να πας σε ενα πανεπιστημιο....αν θεωρουσαν το αντοθετο ισως να ειχες σπουδασει..
Ήταν επιλογή μου να μη σπουδάσω για να μην "επιβαρύνω" τους γονείς μου. Έχω δίδυμη αδερφή και τα έξοδα θα ήταν διπλά... ειδικά αν περνάγαμε σε διαφορετικές πόλεις.
Τες πα. Δεν αναλύω τα παιδικά μου χρόνια, απλά έδωσα ένα παράδειγμα...
Ούτε είπα πως δε μεγάλωσα με αγάπη και σαν "οικογένεια" όπως οι φίλες Φλώρα και Εύα ανέφεραν. Αγαπάω πολύ τα αδέρφια μου και δε με νοιάζει αν "στερήθηκα" για χάρη τους. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς μου. Αλλά θέλω να πω, πως ούτε τα παιδάκια είναι ωραία "να την πληρώνουν" για χάρη άλλων... Αν εσείς μεγαλώνατε ως υιοθετημένα παιδιά, ακόμα κι αν το γνωρίζατε, δε θα σας έτρωγε το μέσα σας για τους πραγματικούς σας γονείς???? Τι λέμε τώρα????
Όπως λες: "Τα πετάμε στον κάδο?" Ποια είναι η διαφορά του να το πετάξω πριν να γεννηθεί, με το να το πετάξω αφού γεννηθεί????
Κουβέντα να γίνεται...
bou-boukitsa έγραψε: Tziz έγραψε:Επειδή οι γονείς ήθελαν -με το συμπάθειο- να πηδιούνται αβέρτα, και να γεννοβολάνε????
ελα τωρα ..αυτο δε το λες σοβαρα....ολα τα ζευγαρια αυτο κανουν...εννοω ξερεις καποιον που για να μην κανει αλλα παιδια ..εστω απο ατυχημα σταματησε να εχει και σχεσεις??...τι λεμε ??....παντως οι περισσοτεροι που κανουν πολλα παιδια δεν νομιζω να τα κανουν τυχαια..πιστευουν καποια συγκεκριμενα πραγματα...συνηθως (απο οτι εχω δει εγω) ειναι ανθρωποι πιστοι και ποτε δεν χανονται....εδω υπαρχουν οικογενειες με 10 παιδια...οκ..μπορει να μην εχουν καινουρια ρουχα ..μπορει να τους βοηθανε και καποιοι αλλι ανθρωποι..σαν φιλανθρωπια ισως..αλλα δεν χανονται...
εγω ξερω πολυτεκνες οικογενεις που ολα τα παιδια ειναι επιστημονες ..με δικες τους οικογενειες και ολα μια χαρα...βεβαια δεν εχουν περιουσια..ουτε μπορεις να αφσεις σπιτι σε καθε παιδι οταν εχεις τοσα..αλλα για καποιους αυτο δεν ειναι σημαντικο...
Οκ. Κι εδώ συμφωνώ. Όπως υπάρχουν και οικογένειες (όπως σωστά περιγράφει το Ευάκι) που έχουν ένα μόνο παιδί κι επίσης δεν έχουν στον ήλιο μοίρα...
Εγώ απλά εξετάζω τις περιπτώσεις.
Καιρό τώρα πρίζω τον άντρα μου για 2ο παιδί. Δεν το θέλω άμεσα - η μπουμπού είναι μόλις 6 μηνών - αλλά το θέλω. Γιατί πιστεύω πως είναι όμορφο να μεγαλώνεις με αδέρφια. Ο άντρας μου όμως ξέρεις τι μου λέει?? "ΟΧΙ!" Και ειλικρινά το πιστεύω κι εγώ πως αν η κατάσταση αυτής της χώρας δεν αλλάξει γρήγορα, δε βλέπω φως.... Δε θέλω η μπουμπούκα μου να στερηθεί τίποτα. Θέλω να τα έχει όλα! Όπως και τα παιδιά που πιθανόν να ακολουθήσουν...
Όμως από όταν σαράντησα και μέχρι σήμερα, ο αντρούλης μου δεν το έχει βγάλει το "σκουφί" σε κάθε επαφή μας.
Κι εδώ είναι η υπευθυνότητα για την οποία μιλάμε... Όλοι θα χαιρόντουσαν με μια 2η εγκυμοσύνη μου. Αλλά με την οικονομική μας κατάσταση, ΚΑΝΕΙΣ δε θα με κατηγορούσε αν αποφάσιζα να το ρίξω... Επίσης δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή.
Εγώ εξετάζω τα
συναισθήματα.
Γιατί αυτό το ερώτημα έθεσε η κουκίδα εξαρχής....
florentiab έγραψε:εγώ προχωράω τη ζωή μου με γκρι. δεν μου αρέσει ούτε το μαύρο ούτε το άσπρο. άλλωστε δεν είναι καν χρώματα.
θέλω να πω οτι προσπαθώ να μην είμαι απόλυτη σε τίποτα (μεγάλη κουβέντα και αυτή) γιατί δεν τα γνωρίζω όλα.
προσπαθώ να έχω ανοιχτά παράθυρα στη σκέψη μου γιατί στο κάτω κάτω δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο για να αντιδρούν και να σκέφτονται όπως εγώ. και λόγω διαφορετικής σκέψης ή αντίδρασης δεν μπορώ να κρίνω κανέναν.
Συμφωνώ και πάλι με τη Φλώρα.
florentiab έγραψε: Ευάκι έγραψε: bou-boukitsa έγραψε:
εγω ξερω πολυτεκνες οικογενεις που ολα τα παιδια ειναι επιστημονες ..με δικες τους οικογενειες και ολα μια χαρα...
εγω ειμαι παιδι πολυτεκνης οικογενειας,εχω σπουδασει κι εγω και η αδερφη μου και με το καλο απο σεπτεμβρη και ο αδερφος μου,τα αλλα 3 ειναι ακομη πιο μικρα και πανε και τα αγγλικα τους και το φροντιστηριο τους.δουλευει μονο ο μπαμπας μου και μπορει να μας ελειψαν τα ρουχα μαρκας ή τα 2 ζευγαρια αθλητικα παπουτσια τον χρονο ή μπορει να φοραγαμε αποφορια αλλα δε μας ελειψε η αγαπη,το ενδιαφερον,η αγκαλια.δε ξερω γιατι παντα στα παραδειγματα των στερημενων παιδιων πρωτα ερχονται οσα προερχονται απο πολυτεκνη οικογενεια...
πες τα ρε Ευάκι!!! και εμένα μου τη δίνει αυτός η αντίληψη που υπάρχει. όποιος έχει πολλά παιδιά δεν έχει στον ήλιο μοίρα, ζητιανεύουν, κακοπερνάνε κτλ κτλ.
κάποια φορά άκουσα από <φίλο> :
μπράβο στους γονείς σου πάντως!!! είστε κανονική οικογένεια
!!!!!
Απάντησα πιο πάνω...
Δεν αναφέρθηκα στις πολύτεκνες οικογένειες. Και με μόνο δύο παιδιά ή ακόμα και με ένα, πάλι δύσκολα μπορεί κάποιοι να τα βγάζουν πέρα...
Κι εγώ με αγάπη μεγάλωσα.
Και "κανονική" οικογένεια ήμασταν.
Αλλά η αγάπη, δε σε χορταίνει, δε σε ζεσταίνει και δε σε σπουδάζει... Κι όταν λέω σπουδάζει δεν εννοώ απαραιτήτως να γίνεις γιατρός. Στην τελική δε γίνεται να γίνουμε όλοι "πανεπιστήμονες"... Εννοώ να μάθεις μια ξένη γλώσσα, να αγοράσεις ένα βιβλίο κτλ κτλ....
Και δε γίνεται να δίνεις στο ένα σου παιδί, και στα υπόλοιπα να μη δίνεις...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ (ή και ευτυχώς) η σημερινή κοινωνία μάς θέλει να τα έχουμε όλα...
Ξεφύγαμε από το θέμα...
Σημασία έχει πως, όπως ακριβώς το θέτει η κουκίδα στο αρχικό της ερώτημα, για κάποιους χαιρόμαστε για μια εγκυμοσύνη και για άλλους προβληματιζόμαστε. Για κάποιους λέμε πως είναι αμαρτία να σκοτώσουν ένα έμβρυο, και για κάποιους άλλους πως είναι το "σωστό".
Άσχετα με τους λόγους.
Κι αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα...
Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
Απ: Το Θαύμα της ζωής...λάθος της στιγμής..? Δευ Ιουν 20, 2011 9:30 am
