ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΓΝΩΜΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗ ΚΑΝΟΝΙΚΑ? Η ΣΤΑΜΑΤΑΣ? ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ? ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΚΑΤΑΛΙΞΕΙ ΣΕ ΚΑΠΙΟ ΙΔΡΥΜΑ Η ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Η ΟΤΑΝ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ.

ΜΠΕΜΠΑ έγραψε:ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΓΝΩΜΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗ ΚΑΝΟΝΙΚΑ? Η ΣΤΑΜΑΤΑΣ? ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΝΑ ΤΟ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ? ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΚΑΤΑΛΙΞΕΙ ΣΕ ΚΑΠΙΟ ΙΔΡΥΜΑ Η ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Η ΟΤΑΝ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ.

Εγώ γέννησα στην Αγγλία. Εκεί κάνουν κάποια τεστ πάνω στο τρίμηνο που καθορίζουν συνδρομα ντάουν και διάφορα άλλα. Επίσης σε ρωτάνε τι θα κάνεις σε περίπτωση που τα τεστ βγούν θετικά και σε προτρέπουν (ήπια) να σκεφτείς την διακοπή κύησης. Εγώ με το χέρι στην καρδιά και στο ευαγγέλιο θα έκανα διακοπή αν ήξερα στα σίγουρα πως θα φέρω στον κόσμο έναν άνθρωπο ο οποίος εκ γενετής θα μειονεκτεί. Δεν είναι θέμα political correctness και αν έχουν δικαιώματα τα άτομα με νοητική καθυστέρηση, φυσικά και έχουν, αλλά είναι έγκλημα να ξέρεις πως θα κάνεις έναν άνθρωπο (τουλάχιστον) δυστυχισμένο ενώ μπορείς να το αποφύγεις. Ναι, είναι μια ζωή. Αλλά παίζει ρόλο η ποιότητα ζωής που θα έχει αυτός ο άνθρωπος. Ήδη ο κόσμος μας είναι όσο πιο ανταγωνιστικός γίνεται, γιατί να φέρεις συνειδητά σε αυτόν τον κόσμο έναν άνθρωπο ο οποίος θα πρέπει να προσπαθεί διπλάσιο και τριπλάσιο να φτάσει τους άλλους και πολλές φορές απλά να μην μπορεί. Το νόημα να κάνεις παιδιά είναι να δώσεις στην κοινωνία ένα άρτιο και ικανό μέλος, που θα μπορεί να προσφέρει και να συνεισφέρει. Αν γνωρίζεις πως δεν θα μπορέσει ποτέ να συμβεί αυτό, κάνε την καρδιά πέτρα και διέκοψε πριν να είναι αργά.

ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΑΠΛΩΣ ΕΒΑΛΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΑΙΤΕ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΑΝΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ

Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πάνε φυλακή για εκγληματική αμέλεια. Η ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι αστείο θέμα, άντε μπρος τι να κάνω ε ας κάνω κανα παιδί... Δεν είναι αστείο, θέλει προσοχή και επιμέλεια και πάνω από όλα σεβασμό. Από αυτόν τον σεβασμό και μόνο πρέπει να κόβετε μια τέτοια κύηση.

Με μεγάλη δυσκολία και πόνο ψυχής, πιστεύω πως θα έκανα και εγώ διακοπή κύησης... τώρα που το πληκτρολογώ μου σηκώθηκε η τρίχα... Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!!!

ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΝΟΗΤΙΚΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟ ΑΝ ΟΧΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΙΟ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΠΡΩΣΟΠΟ ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Μην ψάχνεις ποιος φταίει για την πάθηση, έχουν οι άνθρωποι δικαίωμα να θέλουν να΄κάνουν παιδιά, αλλά όταν ξέρεις πως έχεις ιστορικό πατάς ΣΑΝ τη γάτα και προσέχεις σε κάθε γωνιά... εμένα μια ηλίθια αγγλίδα μου το έπαιζε έξυπνη όταν είχα πει πως φυσικά και θα διέκοπτα την κύηση. μου έλεγε διάφορες μπούρδες πως και καλά δεν έχουν πρόβλημα και άνθρωποι είναι και αυτοί και πρέπει να είναι κανείς υπερήφανος... της λεω ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΜΩΡΗ;! είναι και δύσκολο να το δώσεις το νόημα έτσι στα αγγλικά και τώρα έμαθα πως έμεινε έγγυος. πολύ θα ήθελα να ήμουνα απο δίπλα να την δω και να τη μουτζώσω όταν αλλάξει το τροπάρι της.

εμεινα εγκυος μετα απο 1.5 χρονο προσπαθειων και τρελλου αγχους ακομα το θυμαμαι 29./1/2006 η ζωη μου αλλαξε
εμεινα εγκυος θυμαμαι πηγα στον γιατρο ο αντρας μου περιμενε εξω ειχε περασει 1,5 χρονος που προσπαθουσαμε με βαζει στο κρεβατακι ο γιατρος ειχα κανει τεστ και ηταν αρνητικο και πηγα να δω γιατι δεν αδιαθετουσα μολις καθομαι μου λεει εφουλα μου εισαι εγκυος ....εχασα την γη τρελλαθηκα βγαινω εξω ο αντρας μου ασπρος απο την αγωνια του ψυθυριζω στο αυτι ειμαι εγκυος εβαλε τα κλαματα παμε στους γονεις μου μετα μεαγκαλιαζανε και κλαιγανε θυμαμαι την μανα μου να κλαει και να με φιλαει .......μολις πηρα τα πεθερικα μου η πεθερα μου λυποθιμισε απο την χαρατης...........μεχρι τον αυγουστο που εκανα το β επιπεδου μια λεξη αντηχουσε στα αυτια μου του γιατρου εφουλα εισαι εγκυος και μετα ξεκινησε ο γολγοθας αυτην φορα τα κλαματα ηταν απο λυπη διακοπη κυησς λογω εμβρυικης ανωμαλιας λεει ο γιατρος στο ιασω και ο αντρας μου λυποθιμαει απο λυπη τωρα και εγω ?εγω χωρις συναισθηματα χωρις λυπη χωρις απογοητευση μονο με μια λεξη στα αυτια μου εφουλα εισαι εγκυος ...................τελικα ενος καλου χιλια κακα επονται μονο αυτοελεγα τοτε ο μπαμπας μου εχασε 10 κιλα σε 20 μερες η μαμα μου με καταθλιψη και ο αντρας μου με κολικους του νεφρου εγω εκανα διακοπη και ο αντρας μου ενεσεις για να σταθει διπλα μου. 10 μερες ετρεχα μαγνητικες μεσα σε κοβουκλιο παρολο κλειστοφοβικια μπηκα θα εκανα τα παντα για να ανατρεψω την ετυμηγορια 3 καρδιοπαθειες ,υποπλασια σκωληκα παραγκεφαλιδας ,υπερτελορισμος,μικρογναθισμος,δεν υπηρχε ζωη καμια για το αγορακι μας το πολυ σε 1 μηνα θα εσβηνε στην κοιλια μου απο την υποπλασια καρδιας ,κοιλιων και αορτων(γιναμε και γιατροι τοτε)ηδη οι σφυξεις του ηταν χαμηλοι (αναθαμα τον γιατρο που ειχα τοτε ηθελε σκωτομα)σε παιδοκαρδιολογους ολους τους γυρισαμε,παιδονευρολογους ,στειλαμε εξετασεις στο εξωτερικο το πορισμα 1 αμεση διακοπη τι ωρα 25 εβδομαδων οπως χαρακτηριστικα μας ειπε ενας μεγαλος γενετιστης τι σε ενα μηνα που θα φυγει μονο του και ισως δεν το παρουμε και χαμπαρι και παθω συψαιμια
και ετσι γεννησα με φυσιολογικο τοκετο τον αυγουστο του 2006 το μωρο το ειδα ηταν πολυ ομορφο με πολυ μαλλι και αυτο κρατω το ποσο ομορφο ηταν και οτι το χαιρετησα με τον δικο μου τροπο........δεν ειχα συναισθηματα κανενα δεν καταλαβα τι γινοτανε αλλα ζητησα να το δω γιατι επρεπε γιατι ηθελα να ξερει οτι τουλαχιστον το ειδα το χαιρετησα........

και μετα το χαος
η διακοπη κυησης αυτη με εστειλε για ψυχαναλυση και 2 φορες στο νοσοκομειο εχωντας κρισεις πανικου αλλα εγω νομιζα οτι παθαινα εγκεφαλικο γιατι ειχε μουδιασει το κεφαλι μου ,με μαθανε οι νοσοκομες στην ευρωκλινικη γιναμε φιλες και μιυ δινανε κουραγιο
γιατι τα εγραψα ολα αυτα μετα απο 4 χρονια εχω την αννα μαρια μου 15 μηνων και περιμενω παλι τον μπεμπη μου σε 1 μηνα ο θεος ειναι μεγαλος
δεν μπορουμε να κρινουμε εαν ειναι σωστο η οχι ουτε να πουμε πρεπει δεν πρεπει μονο καποιος που το περασε μπορει να πει πραγματικα τι νοιωθει γιατι το εκανε και μετα πως συνεχιζει να ζει'
οσα χρονια και να περασουν δεν θα τα ξεχασω ποτε ολα αυτα
συγνωμη για το μεγαλο μηνυμα

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν ξερω τι θα εκανα αν βρισκομουν σε τετοιο διλημμα... εκανα αποξεση πριν 2 μηνες σχεδον γιατι ειχα εγκυμοσυνη με σακο που μεγαλωνε κανονικοτατα και ολα ηταν φυσιολογικα.. αλλα ελειπε κατι.. το μωρο! την εκανα 2 μερες πριν τα πρωτα γενεθλια του Αναστασακου μου και ημουν ενα με το πατωμα.. δε μπορω να φανταστω πως θαημουν αν υπηρχε μωρακι και επρεπε να το κανω... ευχομαι να μην βρεθω ουτε εγω ουτε και καμια κοπελα σε τετοια θεση

Αχ! δύσκολο θέμα. Δεν ξέρω τι θα έκανα και δεν μπορώ να μπω σε αυτήν την ψυχολογία. Απλά καμιά φορά σκέφτομαι: Αν γεννούσα ένα παιδάκι γερό και πάθαινε κάτι μετά, τι θα έκανα; θα το πετούσα? Πάντως στην Ελλάδα είναι ακόμα πιο δύσκολο να φέρεις στον κόσμο ένα παιδάκι με πρόβλημα γιατί και ρατσισμός υπάρχει, και δεν έχουμε υποδομές για αυτά τα παιδιά για να ζουν όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Εδώ ένα ατύχημα παθαίνεις και αν χρειαστεί να καθήσεις σε αναπηρικό καρότσι δεν μπορείς να κάνεις βήμα από το σπίτι σου!

@pana Να είναι καλά τα παιδάκια σου τώρα, κοίτα μπροστά. Το πίσω έφυγε και σε είδε τι καλή μανούλα θα ήσουνα και σου έστειλε δυο αγγελάκια να σε φυλάνε! <3

εγω παλι δεν θα σταματουσα με τιποτα την εγκυμοσυνη...ολα απ το Θεο ειναι και για καποιο λογο...πριν 3 μηνεσ που εκανα τον υπερηχο α επιπεδου ο γιατρος ειδε οτι τα ποδαρακια του δεν αναπτυχθηκαν και ισως να υπαρχει προβλημα..ουτε σκεφτηκα να κανω εκτρωση..ημουν χαλια.ηξερα οτι αν κατι τετοιο συνεβαινε θα πρεπε να γινω δυνατη και να τ αντιμετωπισω.πριν 6 μερεσ εκανα τον μεγαλο υπερυχο και ολα ειναι τελεια!!! οσο για το συνδρομο νταουν ουτε θελω να ξερω...ξερω πολλα παιδια που γεννηθηκαν ετσι και πολλα απο αυτα εχουν καλυτερευσει..δεν θα του στερησω εγω την ζωη.ποια ειμαι?βεβαια ο καθε ανθρωπος εχει την γνωμη του και ειναι σεβαστη..ευτυχως ως τωρα ολα βαινουν καλως...

oute ego ksero ti tha ekana koritsakia...den ksero eilikrina ....

Μεγάλο το δίλημμα, όμως και εγώ νομίζω πως δεν θα το κρατούσα. Στο περιβάλλον μου υπάρχουν άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες και βλέπω πόσο δύσκολο είναι και για εμάς και για αυτούς. Και φυσικά ο μόνιμος καημός μιας μάνας είναι τι θα απογίνει το παιδί της όταν αυτή φύγει...