201 Απ: Μανουλες Ιουλιου Ν.4! Τετ Ιαν 04, 2012 10:21 am
dora.
Πανταχού παρούσα!
Πω!Μια γκρίνια σήμερα άλλο πράμα!! Σα να ηρέμησε λίγο τώρα και βρήκα ευκαιρία να σας πω κ εγώ τα νέα μας!!
Σήμερα πήγαμε να κάνουμε τις εξετάσεις μας! Όταν η αιμολήπτρια σήκωσε το μανικάκι της να δει αν θα βρουν φλέβες,τρελάθηκα! Λέω στον άντρα μου εγώ δεν θέλω να είμαι μπροστά,μπες εσύ μαζί της.Όσο όμως περνούσε η ώρα ενώ περιμέναμε τη γιατρό του διαγνωστικού να έρθει,το ξανασκέφτηκα! Θα είναι το παιδί μου εκεί μέσα κ εγώ δεν θα ξέρω τι γίνεται?! Κ έτσι μπήκα! Διαμαρτυρήθηκε λίγο έτσι ακινητοποιημένη που την είχαμε αλλά εντάξει,ήταν τόσο όσο! Έπειτα περιμέναμε να της έρθει έμπνευση αλλά τίποτα! Είπαμε να φύγουμε να πάμε στης μαμάς μου, που είναι κοντά στο διαγνωστικό,να αφήσουμε τη μικρή να εμπνευστεί με την ησυχία της και να κάνουμε κ εμείς δυο δουλείες ακόμα που θέλαμε. Πάμε λοιπόν,αφήνουμε τη μικρή κ φεύγουμε! Να κάναμε κανα 20' άντε 30' να επιστρέψουμε! όταν γυρίσαμε η μικρή είχε πλαντάξει στο κλάμα! Είχαν πρηστεί τα μάτια της από το κλάμα!Δεν την είχα ξαναδεί έτσι. Την πήρα αγκαλιά και ύστερα από λίγο ηρέμησε! Μετά από αυτό αν με έχανε από τα μάτια της τσίριζε! Ήθελε τη μαμά της το πουλάκι μου! Είναι απίστευτο πόσο ανάγκη μας έχουν σε αυτή τη φάση! Αλλά ελπίζω όμως αυτό να μην σημαίνει οτί δεν μπορώ να την ξανα αφήσω στη μαμά μου.
Στο κυνήγι της πάνας τώρα! Περιμέναμε που λέτε μήπως και τα έκανε όσο ήμασταν στη μάνα μου,μιας κ είναι κοντά να μην τρέχουμε (το απόγευμα ο άντρας μου είχε δουλεία κ έπρεπε να φύγουμε κάποια στιγμή.Περιμέναμε..ξαναπεριμέναμε.. Τίποτα! Γυρίσαμε σπίτι μας λοιπόν. Μόλις έφυγε ο άντρας μου για το μάθημα, τσουπ....μύρισε ο τόπος!
Περαστικά Γεωργία μου! Τσίπη μου ελπίζω να μην είναι τίποτα! Καλή δύναμη στις μαμάδες! Δε θυμάμαι,έχουμε άλλο αρρωστούλι?! Καλά να είναι όλα κ περαστικά!
Σήμερα πήγαμε να κάνουμε τις εξετάσεις μας! Όταν η αιμολήπτρια σήκωσε το μανικάκι της να δει αν θα βρουν φλέβες,τρελάθηκα! Λέω στον άντρα μου εγώ δεν θέλω να είμαι μπροστά,μπες εσύ μαζί της.Όσο όμως περνούσε η ώρα ενώ περιμέναμε τη γιατρό του διαγνωστικού να έρθει,το ξανασκέφτηκα! Θα είναι το παιδί μου εκεί μέσα κ εγώ δεν θα ξέρω τι γίνεται?! Κ έτσι μπήκα! Διαμαρτυρήθηκε λίγο έτσι ακινητοποιημένη που την είχαμε αλλά εντάξει,ήταν τόσο όσο! Έπειτα περιμέναμε να της έρθει έμπνευση αλλά τίποτα! Είπαμε να φύγουμε να πάμε στης μαμάς μου, που είναι κοντά στο διαγνωστικό,να αφήσουμε τη μικρή να εμπνευστεί με την ησυχία της και να κάνουμε κ εμείς δυο δουλείες ακόμα που θέλαμε. Πάμε λοιπόν,αφήνουμε τη μικρή κ φεύγουμε! Να κάναμε κανα 20' άντε 30' να επιστρέψουμε! όταν γυρίσαμε η μικρή είχε πλαντάξει στο κλάμα! Είχαν πρηστεί τα μάτια της από το κλάμα!Δεν την είχα ξαναδεί έτσι. Την πήρα αγκαλιά και ύστερα από λίγο ηρέμησε! Μετά από αυτό αν με έχανε από τα μάτια της τσίριζε! Ήθελε τη μαμά της το πουλάκι μου! Είναι απίστευτο πόσο ανάγκη μας έχουν σε αυτή τη φάση! Αλλά ελπίζω όμως αυτό να μην σημαίνει οτί δεν μπορώ να την ξανα αφήσω στη μαμά μου.
Στο κυνήγι της πάνας τώρα! Περιμέναμε που λέτε μήπως και τα έκανε όσο ήμασταν στη μάνα μου,μιας κ είναι κοντά να μην τρέχουμε (το απόγευμα ο άντρας μου είχε δουλεία κ έπρεπε να φύγουμε κάποια στιγμή.Περιμέναμε..ξαναπεριμέναμε.. Τίποτα! Γυρίσαμε σπίτι μας λοιπόν. Μόλις έφυγε ο άντρας μου για το μάθημα, τσουπ....μύρισε ο τόπος!
Περαστικά Γεωργία μου! Τσίπη μου ελπίζω να μην είναι τίποτα! Καλή δύναμη στις μαμάδες! Δε θυμάμαι,έχουμε άλλο αρρωστούλι?! Καλά να είναι όλα κ περαστικά!