Καλημέρα κορίτσι!
Να πας, μην το συζητάς καθόλου και γράψτους όλους, αντί να κάνουν το σταυρό τους που βρέθηκε κάτι, κάνουν και τους δύσκολους?

Κι εγώ είμαι πολύ άσχημα παρμένη με τον δικό μου, όπως είπα λέμε να κάνουμε γαμοβάφτιση και έχω πει να το κάνουμε το πρώτο 15θήμερο του Σεπτεμβρίου και έχω ψάξει χώρους για να κάνουμε τραπέζι μετά, 'εχω πάρει διαθεσιμότητα, τιμές κλπ. (όλα αυτά απο mail και τηλέφωνο).
Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να πάμε να τα δούμε απο κοντά για να καταλήξουμε και σε ημερομηνία και να προχωρήσουν και τα υπόλοιπα.
Τώρα λοιπόν έχει και καλά τις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό την άλλη βδομάδα και δεν μπορεί (που τι του ζήτησα, να διαθέσει 2-3 ώρες να πάμε να δούμε δυο χώρους, και την άλλη βδομάδα να βλέπαμε άλλους δύο). Βέβαια για να δει ποδόσφαιρο, να πάει για ποδήλατο, να πάει να παίξει μπάλα τη Δευτέρα έχει χρόνο αυτή τη βδομάδα, αυτά δεν τον κόβουν απ το διάβασμα, το να πάμε να δούμε δυο χώρους τον κόβει...
Και το άλλο Σ/Κ πάλι δε θα μπορεί γατί Σάββατο γράφει και Κυριακή έχουμε ένα βαφτίσι. Του είπα λοιπόν ας μην πάμε στο βαφτίσι για να έχουμε την άλλη Κυριακή έστω να πάμε τότε να δούμε χώρους.
Και νευρίασε κι έβαλε τις φωνές (μπροστά στο παιδί) οτι φέρνω την καταστροφή, οτι και τι έγινε αν πάμε αργότερα και το κορυφαίο οτι "κι αν δε βρούμε την κάνουμε αργότερα τη γαμοβάφτιση".
Τι λες ρε φίλε? Τη στιγμή που θα σκάσω κάποια χρήματα θέλω να το κάνω όπως θέλω εγώ, σε υπαίθριο χώρο κλπ, γιατί να αναγκαστώ να το κάνω π.χ. Οκτώβριο και να κλειστώ σε αίθουσα, επειδή εσύ βαριέσαι να διαθέσεις 2-3 ώρες... Στο κάτω κάτω κανονίζουμε να οργανώσουμε κάτι ευχάριστο, δε σου είπα να πάμε να σκάψεις! Συν οτι η ιδέα για ανοιχτό τραπέζι κλπ. ήταν δική του (πιο πολύ για τους γονείς και τέτοια), εγώ είχα πει να κάνουμε ένα catering έξω απ την εκκλησία και τέλος κι αν θέλαμε να κάναμε κάτι στυλ μπαρ για φίλους μόνο μετά.

Γενικά έχει πολλά νεύρα τώρα τελευταία και έχει γαιδουρέψει πολύ, αντί να χαίρεται που βρήκε δουλειά μετά απο 2,5 χρόνια, έχει γίνει χειρότερος το τελευταίο διάστημα. Απο χθες δεν του μιλάω και νιώθω οτι πνίγομαι στο σπίτ, δεν μπορώ καν να τον βλέπω.

Αυτά, sorry για το σεντονι αλλά πνίγομαι!

καλημερα κοριτσια.

αθανασια κανε ο,τι νομιζεις καλυτερο για σενα μην ακους κανεναν.ο αντρας τι λεει γιαυτο?δεν μπορουν να σου προσεχουν τα παιδια γι`αυτο το λενε?

κλεοπατρα οι αντρε ετσι ειναι δυστυχως θελουν λιγο σπρωξιμο.

Kαλημερα μανουλες...Αθανασια κ εγω ειμαι της αποψης να πας κ να μην το σκεφτεις καθολου,μακαρι να μου τυχαινε κ εμενα 1 τετοια ευκαιρια,κι εγω λογιστικα εχω τελειωσει αλλα δουλεια γιοκ...Ψαξε το λιγο με τον μικρο απο το ιντερνετ κ δεν χανεις κ τιποτα να επισκευτεις κ αλλο ωτοκτορ να παρεις κ 1 δευτερη γνωμη...20 νουμερο παπουτσι μωρε μπραβο ,εμας το 17 μας πεφτει ακομα μεγαλο...Κλεοπατρα ισως ο αντρας σου θελει χρονο να προσαρμοστει στο καινουριο περιβαλλον γι αυτο κ εχει νευρα,δωσε του λιγο χρονο να ηρεμησει κ πιστευω οτι μετα θα καταλαβει το λαθος το κ θα στο ζητησει απο μονος του να πατε να δειτε τους χωρους...Εσυ δεν μπορεις να πας καποια στιγμη μονη σου να παρεις 1 ιδεα για το τι παιζει?

Αχ βρε Μαράκι καλά τα λες, κι η αλήθεια είναι οτι η δουλειά αυτή είναι αρκετά κατώτερη των προσόντων του, εντελώς άσχετη με το αντικείμενό του και θα έχει και βάρδιες (βράδια, ΣΚ κλπ.). Αλλά άμα περιμένω να βρει τους ρυθμούς του θα ξημερώσουμε και μετά εγώ θα τρέχω πανικόβλητη για να είναι όλα έτοιμα για αρχές Σεπτεμβρίου (που σημαίνει να τα έχω τελειώσει μέχρι τέλος Ιουλίου γιατι ο Αύγουστος δεν πιάνεται) και τι να πρωτοκάνω με δουλειά και παιδί....

Και να πάω μόνη μου να δω κανα χώρο γίνεται αλλά δεν είναι και το πιο εύκολο, θα πρέπει να κανονίσω να αφήσω τον μικρό κλπ. και εδώ στην Αθήνα οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Ακόμα και οι γονείς μου μένουν σχετικά μακριά, η μαμά μου δεν δηγεί κι επειδή τώρα που δουλεύουμε κι οι δύο κρατάνε τον μικρό τις ώρες δουλειάς, δε θέλω να τους επιβαρύνω και με άλλα. Και δεν είναι κρίμα να πάω και μετά απο καναδυο βδομάδες να ξαναπάμε? τζάμπα το διπλό τρέξιμο.

Τέλοσπάντων, άσε γιατί είμαι πολύ εκνευρισμένη και απογοητευμένη.