Αναρωτιόμουνα αν υπάρχει κάποιος που, αφού απέκτησαν παιδι/ά να αποφάσισαν να χωρίσουν, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ να υπάρχει ένταση στη σχέση. Απλά να κατάλαβαν ότι θέλουν διαφορετικά πράγματα στη ζωή. Έχω δυο αγόρια 5,5 και 4. Διάφορα θλιβερά γεγονότα μας έχουν απομακρύνει αρκετά με τον άντρα μου. Μου είναι πολύ δύσκολο να το χειριστώ αυτό. Δεν υπάρχει ένταση στο σπίτι, περνάμε καλά όταν βγαίνουμε οικογενειακά, τον εκτιμώ πολύ και τον σέβομαι σαν άνθρωπο και σαν πατέρα, είναι πολύ τρυφερός και δοτικός με τα αγόρια μας. Καταλήγω όμως, τον τελευταίο χρόνο, ότι οι κοσμοθεωρίες μας δεν είναι απλώε διαφορετικές αλλά εκ διαμέτρου αντίθετες, πράγμα που με κάνει να νοιώθω μεγάλη μοναξιά. Τρέμω, όμως, στη σκέψη να ανακοινώσω στα παιδιά ότι η μαμά και ο μπαμπάς δεν θα μένουν στο ίδιο σπίτι "αλλά θα σας αγαπάνε το ίδιο". Το έχει περάσει κανείς αυτό και πώς το χειριστήκατε με τα παιδιά?

den to exo perasei alla nomizo pos otan to zeugari xorizei eirinika den dimiourgei provlima sta paidia .....ama omos den to zeis.....ti na po...kali epituxia se oti kai an apofasiseis

areti1 έγραψε:den to exo perasei alla nomizo pos otan to zeugari xorizei eirinika den dimiourgei provlima sta paidia .....ama omos den to zeis.....ti na po...kali epituxia se oti kai an apofasiseis

Συμφωνώ εν μέρει αλλά δεν θα άντεχα να περνάω τα σκ μόνη και τις γιορτές μόνη!!!

elina έγραψε:

areti1 έγραψε:den to exo perasei alla nomizo pos otan to zeugari xorizei eirinika den dimiourgei provlima sta paidia .....ama omos den to zeis.....ti na po...kali epituxia se oti kai an apofasiseis

Συμφωνώ εν μέρει αλλά δεν θα άντεχα να περνάω τα σκ μόνη και τις γιορτές μόνη!!!

dustuxos prepei na matheis na sumvadizeis mje kapoious kanones....

dustuxos prepei na matheis na sumvadizeis mje kapoious kanones....[/quote]

Αρετή, για ποιους κανόνες λες?

anaferomai se auto pou eipe i elina gia ta savatokuriaka kai tis giortes pou einai me ton ena gonio ta paidia....

το εχετε συζητησει με τον πατερα των παιδιων και εχετε συμφωνησει στο διαζυγιο η ειναι απλα σκεψη δικη σου? ρωταω για να μπορεσω να σου πω μια γνωμη οσο μπορω σωστη, διοτι φυσικα δε σε γνωριζω κ οτι πω μπορει να ειναι κ τελειως ασχετο...

Franita, όχι, δεν το έχουμε συζητήσει. Είναι δικές μου σκέψεις...Δεν ήθελα να κάνω καμία συζήτηση πριν καταλήξω κάπου και πριν δώσω αρκετό χρόνο και σε μένα...Βγαίνω κι εγώ τώρα από μια μακρά περίοδο θλίψης αλλά είμαι σίγουρη πια ότι δεν φταίει αυτό για τη σχέση μας. Δεν τσακωνόμαστε, δεν υπάρχουν εξάρσεις, αλλά ούτε και κοινή βάση και αυτό μου είναι ακόμα πιο τρομακτικό. Ξέρει κι εκείνος ότι είμαστε μακριά, το νιώθει, αλλά δεν το έχουμε συζητήσει.

franita έγραψε:το εχετε συζητησει με τον πατερα των παιδιων και εχετε συμφωνησει στο διαζυγιο η ειναι απλα σκεψη δικη σου? ρωταω για να μπορεσω να σου πω μια γνωμη οσο μπορω σωστη, διοτι φυσικα δε σε γνωριζω κ οτι πω μπορει να ειναι κ τελειως ασχετο...

Σίγουρα παίζει το ρόλο του αυτό. Ίσως αν μιλήσετε μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα. Καμιά φορά έχουμε κάποια πράγματα στο μυαλό μας αλλά όταν τα συζητάμε καταλαβαίνουμε κι εμείς οι ίδιοι ότι τα πράγματα είναι μάλλον κάπως διαφορετικά.

giati den vlepw to post mou?afou sou apantisa!

alitheia giati den dokimazeis na milisete....na dosete nea othisi stin sxesi sas....

egw sou eipa oti ki egw exw mpei stin diadikasia na skeftw to diazygio gia poly poly pio sovara themata alla kai pali distazw...
pistevw pws to diazygio prepei na pairnetai apo koinou kai mono otan yparxoun sovaroi logoi kai epireazetai apo ayto i kathimerini sas zwi...mono otan i zwi sou katantaei anypofori..
an opws les pernate kala mazi tote den mporeis na valeis ta paidia sou se ayti tin diadikasia gia proswpiki ikanopoiisi..
min to pareis strava alla mallon pernas mia fasi..prospathise na stamatiseis na to skeftesai gia kapoies meres kai na epaneltheis argotera me katharo myalo.

Θα απαντησω σαν τριτο ατομο με βαση οσα μας ειπες. Αν καταλαβα καλα το κυριο προβλημα ειναι οτι δεν εισαι ερωτευμενη με τον αντρα σου. Σεβαστο κ κατανοητο.Πριν αποφασισεις να χωρισεις νομιζω οτι πρεπει να σκεφτεις καποια πρακτικα ζητηματα. ΚΑταρχας εργαζεσαι? αν ναι, εχεις αρκετα χρηματα να υποστηριξεις τον εαυτο σου κ τα παιδια κ να εχετε ενα καλο βιοτικο επιπεδο? θα μου πεις οτι ειναι καλος πατερας κ θα δινει χρηματα κλπ κλπ, ναι μπορει οντως να ειναι κ ετσι..Μπορει ομως να πληγωθει τοσο απο την αποφαση σου, να πεισμωσει κ να σου εμφανισει μια τελειως διαφορετικη συμπεριφορα απο οτι περιμενεις. Ποτε δεν γνωριζεις απολυτα πως θα αντιδρασει ο αλλος, ιδιως αν δεν συμφωνει με την αποφαση σου. Επειτα εισαι σιγουρη οτι μπορεις να αντεξεις τις δυσκολιες που εχει μια ζωη σε μονογονεικη οικογενεια?Τη μοναξια? την αντιδραση των παιδιων (αλλα κ του πρωην συζηγου) αν αποφασισεις να ξαναφτιαξεις τη ζωη σου? Τις ευθυνες που θα τις περνας μονη σου? Το ενδεχομενο εκεινος να ξαναφτιαξει τη ζωη του? Δεν γνωριζω ποσο αποξενωμενοι ειστε με το συζηγο. Δεν γνωριζω αν υπαρχει κ καποιος αλλος συγκεκριμενος λογος που θελεις να φυγεις. Ποσο καιρο το σκεφτεσαι? Φανταζομαι οτι το εχεις αποφασισει.Πως ομως εισαι τοσο σιγουρη οτι θα ειναι ενα ειρηνικο διαζυγιο χωρις μνησικακια εφοσον εκεινος δεν ξερει τιποτα? Θα πρεπει να τον προετοιμασεις διοτι αν ερθει ξαφνικα για ολους θα αντιμετωπισεις μεγαλο προβλημα. Σιγουρα τα παιδια θα πληγωθουν οπως κ να γινει ο χωρισμος. Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να τους το εξηγησεις, να αντιμετωπισεις με αγαπη κ υπομονη καποια ξεσπασματα κ κλαμματα των παιδιων, να μην κατηγορησεις ποτε τον πατερα αλλα να μην επιτρεψεις να σε κατηγορησουν επισης.
Σταματαω διοτι ειπα πολλα. Σου ευχομαι οτι καλυτερο.

poso dikio exeis franitaki....

κ για να απαντησω στο συγκεκριμενο ερωτημα που εθεσες στο τελος. Εγω δεν εχω παρει διαζυγιο αλλα πηρε η αδελφη μου οταν ο γιος της ηταν 3 ετων. Οταν χωρισαν ο ανιψιος μου ηταν μικρος κ δεν αντεδρασε πολυ. Δεν το καταλαβε, ομως παντα ειχε μια αμηχανια στη σχεση με τον πατερα του, παρολο που ειχαν επαφες. Σημερα ειναι 12 ετων. Δεν μιλαει για το διαζυγιο, γενικα ειναι κλειστο παιδι αλλα μια φορα ειπε στην αδελφη μου οτι εκεινος δεν θα παντρευτει ποτε για να μη χωρισει. Σιγουρα ο χωρισμος τον πειραξε πολυ κ επηρρεασε κ το χαρακτηρα του. Δεν εγινε βεβαια τραγικη ζημια, εννοω οτι ο ανιψιος μου ειχε αρκετη αγαπη απο ολους κ εχει ξεκαθαρισει ποιος ειναι ο πατερας του κ η μητερα του. Η ζψη της αδελφης μου παντως δεν εγινε καλυτερη. Εννοω οτι βιωσε κ βιωνει μεγαλη μοναξια κ παντα νοωθει μια στεναχωρια οταν βλεπει οικογενειες κ νιωθει οτι απετυχε.

peppy-mama έγραψε:egw sou eipa oti ki egw exw mpei stin diadikasia na skeftw to diazygio gia poly poly pio sovara themata alla kai pali distazw...
pistevw pws to diazygio prepei na pairnetai apo koinou kai mono otan yparxoun sovaroi logoi kai epireazetai .

Πεππη μου δεν θα συμφωνησω μαζι σου. Το ποσο σοβαρος ειναι καποιος λογος ειναι προσωπικο θεμα κ δεν υπαρχει ενα αντικειμενικο κριτηριο να το "ζυγισεις". Κατι που για μενα ειναι ασημαντο, για εναν αλλο ανθρωπο μπορει να ειναι ανυποφορο. Ο καθενας σηκωνει τα δικα του βαρη κ διανυει τη δικη του πορεια με βαση τα βιωματα του, τη κοσμοθεωρια του, τις αντοχες του. Οι ανθρωποι ειμαστε τοσο πολυπλοκοι κ διαφορετικοι...

Κοπελα μου εγω δεν εχω καποια προσωπικη εμπειρια αλλα θα σου λεγα αρχικα να κατσεις να μιλησετε με τον αντρα σου για ολα αυτα που σε ενοχλουν και σε χαλανε.ακου τι εχει να πει και εκεινος.καμια φορα μια συζητηση μπορει να μας κανει να δουμε τα πραγματα με αλλο ματι.

peppy-mama: Δηλαδή πιστεύεις ότι αν κάποιος σε μία σχέση δεν έχει εξέλιξη και δεν είναι ευτυχισμένος αλλά δεν πλακώνεται και στο ξύλο, έχει την ηθική υποχρέωση στα παιδιά του να διατηρήσει την οικογένεια? Γιατί αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο μου πρόβλημα. Σε μία βίαιη σχέση η απάντηση (για μένα) είναι μία:σηκώνεσαι και φεύγεις. Σε μία είρηνική?

Franita:Δεν είναι θέμα έρωτα, είναι θέμα σκέψης και αρχών. Είναι θέμα του πώς θες να χτίσεις τη ζωή σου. Δεν πίστεψα ούτε μία στιγμή ότι θα είναι ένα ειρηνικό διαζύγιο. Απλώς ρωτώ αν έχει χειριστεί κανείς μία κατάσταση που ήταν φαινομενικά καλή. Εδώ δεν έχω να πω "η μαμά και ο μπαμπάς τσακώνονται πολύ και γι αυτό θα ήταν καλύτερα να μη ζουν μαζί" γιατι δεν τσακωνόμαστε (πια). Τον τελευταίο χρόνο που σκέφτομαι συνειδητά να λήξω τη σχέση μας έχω περάσει από πολλά στάδια -θυμού, κατηγορίας, απελπισίας. Απευθύνθηκα σε ψυχοθεραπεύτρια, που πολύ με βοήθησε να δω τη δική του πλευρά και τα δικά μου λάθη. Ο θυμός και οι κατηγορίες σταμάτησαν, πραγματικά πια κατανοώ από πού προέρχονται οι διαφορές μας. Αλλά τα θέματα στα οποία διαφέρουμε είναι για μένα θεμελιώδη. Γι αυτό και από τότε που σταμάτησα να θυμώνω μαζί του πήρα ακόμα μεγαλύτερη απόσταση. Όχι από αντίδραση αλλά από συνείδηση. Θυμώνοντας απιτούσα να αλλάξει και να κάνει αυτό που λέω εγώ, κι αυτό είναι άδικο. Δεν ξέρω αν κατάλαβες το πλαίσιο της σκέψης μου...

elina έγραψε:

areti1 έγραψε:den to exo perasei alla nomizo pos otan to zeugari xorizei eirinika den dimiourgei provlima sta paidia .....ama omos den to zeis.....ti na po...kali epituxia se oti kai an apofasiseis

Συμφωνώ εν μέρει αλλά δεν θα άντεχα να περνάω τα σκ μόνη και τις γιορτές μόνη!!!

Αν έχουν καλη σχέση και δεν βρει ο καθένας κάτι καινουργιο, μπορούν γιορτές να είναι μαζί
1000 φορές μόνη παρά με κάποιον κ να υπάρχει χάσμα....

Gennie σε καταλαβαινω για αυτο κ εδωσα βαρος στα πρακτικα ζητηματα κ οχι στο να το ξανασκεφτεις.Σαφως κ το εχεις σκεφτει ενα χρονο τωρα. Εαν πλεον το χασμα ειναι τοσο αγεφυρωτο, το μονο που απομενει ειναι να τον προετοιμασεις για να προλαβεις πιθανη αντιδραση (δικη του αλλα κ συγγενων που ισως σε κατηγορησουν). Δυστυχως οι κατηγοριες στην ελληνικη ανδροκρατουμενη κοινωνια βαραινουν σχεδον παντα τη γυναικα. Να σταθεις δυνατη σε αυτο. Προετοιμασε κ τα παιδια.Υπαρχουν κ ειδικα βιβλια. Δεν χριεαζεται να εξηγησεις πληρως τωρα τι συμβαινει, ειναι μικρα απλα να τους τονισεις οτι δεν φταινε εκεινα, πες το σαν μια μικρη ιστορια. μεγαλωνοντας θα καταλαβουν περισσοτερα. Θα ειναι δυσκολο για τα παιδια σιγουρα, ομως κ μια δυστυχισμενη γυναικα στο σπιτι, πικραμενη κ απογοητευμενη για την υπολοιπη ζωη ειναι εξισου ασχημο.

και ενα τελευταιο σημειο να θιξω κ σταματαω να γραφω στο θεμα διοτι νομιζω ειπα πολλα. Πως ακριβως πιστευεις οτι θα χτισεις τη ζωη σου μετα το διαζυγιο κ με δυο παιδια? Στο αναφερω διοτι καμια φορα εχουμε κ ανεδαφικες προσδοκιες. Σιγουρα αν εισαι δυστυχισμενη κ η σχεση δεν προχωραει ειναι καλο να ληξει (διοτι οπως ειπα μια πικραμενη κ κουρασμενη απο τη ζωη μαμα δεν ειναι ακριβως η ευτυχια του σπιτιου). Εαν η ζωη σου θα ειναι εστω κ 10% καλυτερη απο οτι τωρα καντο..απλα μην περιμενεις οτι θα ειναι κ τοσο ευκολο ως μητερα μονη πλεον να χτισει τη ζωη που ονειρευεται. Σιγουρα ομως κ αυτο θα το εχεις σκεφτει, εγω απλως το επισημανω ωστε να εχεις ολα τα σωστα επιχειρηματα πριν προχωρησεις. Ειλικρινα σου ευχομαι καλη τυχη κ δυναμη σε οτι ερχεται.

Δεν ξερω...Γραφεις πολυ ηρεμα και συτο δειχνει οτι μαλλον υπαρχει λογοςκαι εισαι σκεπτικη γυρω απο αυτο.Η αποψη μου ειναι ο,τι και να κανεις να βαλεις προτεραιοτητα τα παιδια. Ειναι σιγουρο βεβαια γιατι εισαι μανουλα και ξερεις καλυτερα απο τον καθενα απλα μην παρεις αποφαση αν δεν εξαντλησεις ολους του αλλους τροπους να σωσεις αυτην σχεση...Μιλαω για σχεση και οχι για γαμο. Αυτο ειναι που εχει σημασια...
Εγω δεν ξερω τι θα εκανα...Πραγματικα....Νομιζω οτι πρεπει να το νιωθεις αυτο για να μπορεις να το δεις σαν επιλογη.