Πο Πο τοσα πολλα νεα,σας διαβασα ολες με προσοχη θελω να ξερετε και εχω ΚΑΙ αποριες πριν ξεκινησω τα δικα μου,
-Sof ti einai to συριγγιο στο εντερο?
-Mariaaaa α σου ζησει ο μπεμπης
Κοριτσια θελω να μιλησω.να ροτησω,να συμβουλευτω,το εχω τοσο αναγκη,λοιπον να τα παρω απο την αρχη,σιγουρα θα σας κουρασω και συγνωμη προκαταβολικα,
εκεινη την μερα 13 Ιουλιου ειχαμε ραντεβου με το γιατρο,μας ειδε,ολα καλα και ο μικρος πολυ ψηλα,εγω τον ενιωθα τρελαμενο ΟΛΗ μερα εκει μεσα,1φευγουμε απο το γιατρο και παμε βολτα για ψωνια,
pRAKTIKER,ikea,JUMBO μεχρη της 8 το απογευμα,τρελο περπατημα,γυρησαμε σπιτι,αφηνω τις τσαντες,τρεχω τουαλετα γτ ειχα σκασει,κανω ντουζακι,βγενω σκουπιζομε και καταλαβενω μια ροη...πολυ μικρη ομως,το λεω στον αντρα μου υποψιασμενη και μες τα γελια,μας λεει ο γιατρος ελατε να δουμε,φτανουμε ΠΑΛΙ στο νοσοκομειο,ξεκιναμε nonstress
τελικα ειχε τρυπισει ο σακος,το μωρο ομως ακομα ψηλα,μου βαζουν ενα κολπικο υποθετο για να κανω συσπασεις ΜΠΑς και βοηθησουμε ν κατευει το μωρο κ ξρκινησει ο τοκετος...τπτ.πονεσα παρα πολυ,ο αντρουκος μου εκει διπλα να του σφιγκω το χερι στις συσπασεις,μεσα στον πονο θυμηθηκα τη μεθοδο με το κερακι και τη φλογα για ανασες,ΜΕ ΕΣΩΣΕ.και οταν μετα απο 2 ωρες χαλαρωσαν οι πονοι,με ξαναμετρανε και ΑΝ ειναι δυνατον ειχα μονο 1 διαστολη, τρομοκρατηθηκα και απορησα.
το πρωι με ειδε ο γιατρος,πολυ ψηλα το μωρο,στνεη η μυτρα,μεγαλουτσικο κεφαλι και τρυπιος σακος = εισαι το επομενο χειρουργειο για καισαρικη, ΔΕΝ το ειχα σκεφτει καθολου ομως,δεν το περιμενα!!στεναχωρηθηκα γτ ηθελα ν ζησω τη γεννα αλλα εγω πεθανα στο 1 διαστολη τη γεννα θα εκανα????
Αρχιζει η προαιτημασια,κοιμαμε,ξοιπναω με τον γνωστο τρελο πονο της σφαγης,τασεις εμετου,πνιξιμο,τρεμουλο,ηρεμω και αρχιζω να ροταω για το μωρο μου,μου λενε ειναι καλα,με βγαζουν με το φορειο και μου δινουν να αγκαλιασω εναν ΑΓΓΕΛΟ,λεω το μωρο μου ειναι αυτοοοοοο?λες ν σ διναμε αλο μ λενε κ γελανε,μου βαζουν την αναστατωμενη του φατσουλα ακριβως μπρωστα στη δικη μου και τα ματακια του γαριδα να με κοιταει μεσα στη ψυχη,να κλαιω εγω να κλαιει και αυτο μου,κοριτσια τι εζησα!!!!!????ΠΟΣΟ τελειο ηταν???
Ευτηχος ειχα την πεθερα μου βοηθεια στο νοσοκομειο κοριτσια,ακομα και τωρα μαζι μας ειναι στο σπιτι και βοηθαει,αν και τα κανω εγω ολα με το μωρο,το μονο που δεν κανω τελεια ειναι το πλησιμο στο ποπο μετα απο τα κακακια του,αλλα θα το βρω το κολπο,και μπανιο ενωειτε ε τον μπαμπα του ,νωμιζω δεν χρειαζετε να τον κανω μονη μου.Εσεις ειχατε βοηθεια απο μαμα/πεθερα?τρεμω την στιγμη που θα μεινω μονη μαζι του,λες και ΟΛΑ τα στραβα τοτε θα γινουν,ενωειτε οτι μ κανει και εμενα εμετους,και τρομος μου ειναι οτι θα πνιγετε το μωρο και δεν θα ξερω να το συνεφερω,λεμε Δευτερα να μεινω μονη μου μαζι του ν δουμε πως θα παει,με βρισκετε υπερβολικη?
Τελικα ειμαι η μονη μαμα που δεν καταφερε να θυλασει το μωρο?
εχω πολυ μικρη θυλη,μικρο στηθος,απειρη,και ΠΟΛΥ νευρικο μωρο,οταν πειναει δεν εχει την υπομονη να παιξει με τις 3 σταγωνες που βγαζω και με την τοσο μικρη θυλη μου,μου σκιζετε η καρδια να τον βλεπω να υποφερει.αλλα πραγματικα ηθελα τοσο πολυ ν τον θυλασω,η χαζη νωμιζα οτι απο τη στυιγμη που θα γεννησω θα ρεεεεει αυθωνο το γαλα και θα ναι τοσο ευκολο....
θελω να γραψω κιαλλα αλλα σας κουρασα,μια αλλα φορα τα υπολοιπα..
κοριτσια απο διαθεση πως ειστε?εγω εχω κατι μικρα σκαμπανευασματα,ορμονικες αλλαγες φανταζομε και κανω υπομονη.εσεις?