koukida έγραψε:Rhinoula να πω κατι.
εγω δεν εχω γεννησει ακομη αλλα θα το παω αλλου.
Ειμαι εκπαιδευτικος κα ιεχω διδαξει κ σε δημοτικα κ σε Λυκεια.
Μην το λετε αυτο συνεχεια -οτι δλδ δεν εχεις γινει μανα κ δεν ξερεις- τοσο ευκολα-
γιατι με την ιδια λόγικη θα μπορουσα κ γω να πω σε ενα γονιο -δεν εχεις μπει ποτε σε ταξη κ δεν ξερεις-.

επισης δεν θυμαμαι τον εαυτο μου ποτε καποιο ατιθασο παιδι- να το φιμωσα για να κανω το μαθημα μου με την ησυχία μου- ουτε το εδεσα στο θρανιο για να ξεμπερδευω- να παρω 'μια ανασα' οπως ειπώθηκε απο κάποια φίλη προηγουμενως για το θεμα της βολτας με λουρι.
Επιμενω στο οτι οταν υπαρχει προβλημα συμπεριφορας -κοιταμε να τρο διορθωσουμε- σε οποια ηλικία κ αν προκυψει- ακομα κ στα τρυφερα πρωτα χρονια.
Φιλικα συζηταμε -επαναλαμβανω γνωμη μου ειναι και ο παραλληλισμος με το σχολειο εγινε για να περασω γινει κατανοητο το ποσο αναγκαιο ειναι να ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΜΕ τα παιδια μας χωρις να συγκριμομαστε μεταξυ μας ως μανες και μη.

Rinoula έγραψε:

ALEXANDRA STR. έγραψε:κοριτσια σορυ αλλα με το που διαβασα αυτο το θεμα πεθανα στα γελια,ετσι αυθορμητα!!!σκεπτομενη οτι θα χω το γιο μου και θα τον τραβολογαω με το λουρακι;;;;ακομα γελαω!!ας με συγχωρεσουν οι μανουλες που εχουν διαφορετικη αποψη(σεβαστη φυσικα)αλλα εγω προσωπικα
ουτε το σκυλο μου τον βικτωρα (που ειναι και μπουλντογκ)δεν παω βολτα με λουρακι....θα παω το παιδι μου!!!!!
και στην τελικη παιδακι ειναι και θελει να ευχαριστηθει τη βολτουλα του...εμας θα μας αρεσε να μας τραβαει καποιος απτον λαιμο;;
οταν εξω εχει πολυ κινηση και εισαι σε κεντρικο δρομο εννοειται το χερι σφιχτα!!!αν εισαι καπου πιο ελευθερα το αφηνεις πιο χαλαρο με παντα τον ελεγχο σου πανω του!!
δε ξερω παιδια σορυ αλλα μου φαινεται πολυ αστειο το ολο σκηνικο!!!

Καλέ δεν του το βάζεις στο λαιμό!!! Στους ώμους δένει. Εγώ πάντως το σκύλο μου με λουρί τον βγάζω.

Rinoula έγραψε:

Δεν έδεσες το παιδί, κλείδωσες όμως την πόρτα του σχολείου για να μη βγει έξω. ΓΙατί δεν το εκπαίδευσες απλά να μην το κάνει?
Φιλικά συζητάμε όντως, αλλά πιστεύω στη ζωή δεν είναι ασπρόμαυρα τα πάντα, αντίθετα είναι γκρίζα. Ας μην είμαστε απόλυτοι!

Rhinoula μηπως δεν διαβασες κάτι καλά?
βρε δεν κλειδωσα κανενα παιδι
με μπερδεψες τωρα -τι καταλαβες????

koukida έγραψε:GEODATOU
ζωηρά ή όχι τα παιδια ειναι παιδιά και πρέπει να τους δείξουμε- ουτε εγω θα παθω σοκ αμα δω μια μαμα με λουρακι περιορισμου- αλλα δεν μπορω να πω οτι δεν θα μου κανει ασχημη εντυπωση -

τωρα αν την φιλη μας δεν την νοιαζει τι λενε οι αλλοι- αν κ μαλλον την ενδιαφερει αλλιως δεν θα ρωτουσε- ας το χρησιμοποιησει και τελειωσε το θεμα.

koukida έγραψε: RHINOULA ναι βεβαια - κλειδωνεται παντα η πορτα- και φυσικά ποτε τα παιδια ασυνοδευτα στο προαυλιο!
Καταλαβαινω τι θες να πεις- απλα σε καθε ηλικια τα παιδια εχουν την ικανοτητα να ακολουθουν αυτα που τους λεμε -λιγα τη φορα.
στα 2-3 του μπορει να μαθει το παιδι-- αυτοματα να δινει το χερακι του και να συνοδευεται απο εναν μεγαλο στη βολτα- ή να μην απομακρυνεται-
οσο μεγαλωνουν καταλαβαινουν και πιο συνθετα 'μη' και 'πρεπει'.
Απλα εγω θεωρω οτι ενα παιδακι που ειναι στις αρχες που περπατα στη βολτα, πρεπει να μαθει να ειναι κοντα στη μαμα ή σε οποιον το συνοδευει-
αν δεν το καταφερνουμε ευκολα πρεπει να επιμεινουμε- εκει κολλαω εγω.το λουρακι για μενα ειναι το τελευταιο που θα χρησιμοποιουσα αν πια διαπιστωνα οτι τα εκανα ολα κ τπτ δεν γινεται.

(αν δεν κανω λάθος αυτα τα λουρακια τα συστηναν στο παρελθον οι παιδοψυχολογοι για τα παιδακια με προβλημα 'υπερκινητικοτητας')

koukida έγραψε:δεν ειμαι απόλυτη βρε κουβεντα κανουμε- ο καθε ανθρωπος ελευθερος ειναι. το συζητάμε απλά

Εννοείται! Θέλω να πω ότι ίσως πρέπει να αφήνουμε περιθώρια για εξαιρέσεις στις απόψεις μας. Με το καλό το μωράκι σου και τα ξαναλέμε σε άλλα τόπικ!

Όλγα έγραψε:Προφανώς η κάθε μαμά θα κάνει αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό, αυτό που της λέει το ένστικτό της, ασχέτως με το τι θα σκεφτούν οι υπόλοιποι - και αυτό είναι το λογικό. Όμως, ακόμα και μετά από τις τόσες αντίθετες αλλά με επιχειρήματα γνώμες που διάβασα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το λουράκι δεν είναι λύση. Είναι δική μου ευθύνη να προστατέψω το παιδί μου από τους κινδύνους που παραμονεύουν παντού και δεν θα το κάνω με το λουράκι, αλλά όπως έχει ήδη αναφέρει μία κοπέλα, εκπαιδεύοντάς το. Αν είναι πολύ μικρό για να ακολουθήσει κανόνες κατά γράμμα, τότε οφείλω να δημιουργήσω εγώ γύρω του ασφαλείς συνθήκες. Για παράδειγμα, αν αποφασίσω να πάω παραμονές Χριστουγέννων μόνη μου στη 1 το μεσημέρι σε κάποιο εμπορικό κέντρο με δύο ζωηρά πιτσιρίκια που δεν θέλουν να τους κρατάνε το χέρι και τελικά κάποιο από αυτά χαθεί μέσα στον κόσμο, θα φταίω εγώ που επέλεξα να πάω εκεί μόνη μου και μάλιστα σε ώρα αιχμής ενώ ξέρω ότι τα μωρά μου είναι ατίθασα. Αν μου ξεφύγει το παιδί μου και πεταχτεί στη μέση του δρόμου πάλι θα φταίω εγώ γιατί α) ήμουν αφηρημένη ή β) δεν το έμαθα να είναι προσεκτικότερο στο δρόμο ή γ) δεν απαίτησα από την πρώτη μέρα να με κρατάει από το χέρι όταν ήμαστε στο δρόμο ώστε να το μάθει ή δ)αποφάσισα να διασχίσω τη Βουλιαγμένης φορτωμένη με ψώνια και κρατώντας με τα χίλια ζόρια το ζιζάνιο που ξέρω δεν με ακούει όταν του μιλάω κλπ κλπ κλπ.

Nena έγραψε:

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΡΑΚΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΤΡΑΒΟΛΟΓΑΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ?ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ?

Οπότε, εφόσον τραβολογούνται και στις δύο περιπτώσεις, επιλέγουμε την πιο ασφαλή?????

Όλγα έγραψε:Προφανώς η κάθε μαμά θα κάνει αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό, αυτό που της λέει το ένστικτό της, ασχέτως με το τι θα σκεφτούν οι υπόλοιποι - και αυτό είναι το λογικό. Όμως, ακόμα και μετά από τις τόσες αντίθετες αλλά με επιχειρήματα γνώμες που διάβασα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το λουράκι δεν είναι λύση. Είναι δική μου ευθύνη να προστατέψω το παιδί μου από τους κινδύνους που παραμονεύουν παντού και δεν θα το κάνω με το λουράκι, αλλά όπως έχει ήδη αναφέρει μία κοπέλα, εκπαιδεύοντάς το. Αν είναι πολύ μικρό για να ακολουθήσει κανόνες κατά γράμμα, τότε οφείλω να δημιουργήσω εγώ γύρω του ασφαλείς συνθήκες. Για παράδειγμα, αν αποφασίσω να πάω παραμονές Χριστουγέννων μόνη μου στη 1 το μεσημέρι σε κάποιο εμπορικό κέντρο με δύο ζωηρά πιτσιρίκια που δεν θέλουν να τους κρατάνε το χέρι και τελικά κάποιο από αυτά χαθεί μέσα στον κόσμο, θα φταίω εγώ που επέλεξα να πάω εκεί μόνη μου και μάλιστα σε ώρα αιχμής ενώ ξέρω ότι τα μωρά μου είναι ατίθασα. Αν μου ξεφύγει το παιδί μου και πεταχτεί στη μέση του δρόμου πάλι θα φταίω εγώ γιατί α) ήμουν αφηρημένη ή β) δεν το έμαθα να είναι προσεκτικότερο στο δρόμο ή γ) δεν απαίτησα από την πρώτη μέρα να με κρατάει από το χέρι όταν ήμαστε στο δρόμο ώστε να το μάθει ή δ)αποφάσισα να διασχίσω τη Βουλιαγμένης φορτωμένη με ψώνια και κρατώντας με τα χίλια ζόρια το ζιζάνιο που ξέρω δεν με ακούει όταν του μιλάω κλπ κλπ κλπ.

Rinoula έγραψε:

Όλγα έγραψε:Προφανώς η κάθε μαμά θα κάνει αυτό που νομίζει ότι είναι σωστό, αυτό που της λέει το ένστικτό της, ασχέτως με το τι θα σκεφτούν οι υπόλοιποι - και αυτό είναι το λογικό. Όμως, ακόμα και μετά από τις τόσες αντίθετες αλλά με επιχειρήματα γνώμες που διάβασα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το λουράκι δεν είναι λύση. Είναι δική μου ευθύνη να προστατέψω το παιδί μου από τους κινδύνους που παραμονεύουν παντού και δεν θα το κάνω με το λουράκι, αλλά όπως έχει ήδη αναφέρει μία κοπέλα, εκπαιδεύοντάς το. Αν είναι πολύ μικρό για να ακολουθήσει κανόνες κατά γράμμα, τότε οφείλω να δημιουργήσω εγώ γύρω του ασφαλείς συνθήκες. Για παράδειγμα, αν αποφασίσω να πάω παραμονές Χριστουγέννων μόνη μου στη 1 το μεσημέρι σε κάποιο εμπορικό κέντρο με δύο ζωηρά πιτσιρίκια που δεν θέλουν να τους κρατάνε το χέρι και τελικά κάποιο από αυτά χαθεί μέσα στον κόσμο, θα φταίω εγώ που επέλεξα να πάω εκεί μόνη μου και μάλιστα σε ώρα αιχμής ενώ ξέρω ότι τα μωρά μου είναι ατίθασα. Αν μου ξεφύγει το παιδί μου και πεταχτεί στη μέση του δρόμου πάλι θα φταίω εγώ γιατί α) ήμουν αφηρημένη ή β) δεν το έμαθα να είναι προσεκτικότερο στο δρόμο ή γ) δεν απαίτησα από την πρώτη μέρα να με κρατάει από το χέρι όταν ήμαστε στο δρόμο ώστε να το μάθει ή δ)αποφάσισα να διασχίσω τη Βουλιαγμένης φορτωμένη με ψώνια και κρατώντας με τα χίλια ζόρια το ζιζάνιο που ξέρω δεν με ακούει όταν του μιλάω κλπ κλπ κλπ.

Το θέμα είναι ποιος θα φταίει? Ή να μη γινει?