101 Απ: οι ΄΄πρωην'' των αντρών μας... Τρι Απρ 12, 2011 6:42 am
Tziz
Πρωταγωνιστής!!
μπουμπουκίτσα μου, δεν έχω πρόβλημα να σου απαντήσω ούτε και κατά πρόσωπο θα είχα...
Αυτό όμως είναι η προσωπική μου εμπειρία.
Τον άλλο τον είχα ξεπεράσει πλήρως.
Όχι απλά δεν τον ήθελα, αλλά τον σιχαινόμουν κιόλας. Δεν ήθελα, όχι να με αγγίζει και να με φιλάει, αλλά ούτε καν να με κοιτάζει.
Τον άντρα μου τον γνώρισα σε chat, που σημαίνει ότι πρώτα μιλήσαμε -για διάφορα, περι ανέμων και υδάτων που λένε και ΜΕΤΑ είδα πώς είναι (εξωτερικά εννοώ). Θα σου πω λοιπόν πως τον ΗΔΗ ερωτευθεί -πριν να τον δω...
Κι έλεγα, αυτόν τον άνθρωπο εγώ, και σε ερωτικό να μη μου βγει, θα τον κάνω φίλο.
Ε τελικά μας έκατσε!
Τι να σου πω ρε παιδί μου, ότι είχα να νιώσω από παιδί (γιατί "παιδί" ήμουν ακόμη όταν γνωρισα τον άλλο) το ξαναένιωσα με τον άντρα μου κι ήταν τόσο όμορφα! Όλα αυτά τα συναισθήματα, η λαχτάρα! να συναντήσεις τον άλλο, να ντυθείς όμορφα, να φτιαχτείς, μέχρι και το φιλί! αχ αυτό το φιλί.....
Το όνομα ήταν απλά μια συνήθεια...
Τίποτα παραπάνω.
Δεν ξέρω αν καπνίζεις ή αν κάπνιζες, αλλά θα στο παρομοιάσω με αυτό.
Εγώ έκοψα το τσιγάρο (από τα 13 κάπνιζα) λόγω εγκυμοσύνης (στα 27) και φυσικά συνεχίζω να ΜΗΝ καπνίζω ακόμα και τώρα.
Όμως κάποιες φορές, και ειδικά μόλις τελειώσω το φαγητό, μου έρχεται να κάνω αυτή τη μηχανική κίνηση, να σηκωθώ να πάρω το πακέτο μου (αυτό που δεν υπάρχει), να βγάλω ένα τσιγάρο και να το ανάψω. Όχι απαραίτητα να το καπνίσω, απλά να το ανάψω...
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Είναι ένα "σκάλωμα" του εγκεφάλου -αν μου επιτρέπεται η έκφραση...
Το όνομα δεν είχε καθόλου να κάνει με τα συναισθήματα που είχα....
Επαναλαμβάνω πως είναι η προσωπική μου εμπειρία.
Αυτό όμως είναι η προσωπική μου εμπειρία.
Τον άλλο τον είχα ξεπεράσει πλήρως.
Όχι απλά δεν τον ήθελα, αλλά τον σιχαινόμουν κιόλας. Δεν ήθελα, όχι να με αγγίζει και να με φιλάει, αλλά ούτε καν να με κοιτάζει.
Τον άντρα μου τον γνώρισα σε chat, που σημαίνει ότι πρώτα μιλήσαμε -για διάφορα, περι ανέμων και υδάτων που λένε και ΜΕΤΑ είδα πώς είναι (εξωτερικά εννοώ). Θα σου πω λοιπόν πως τον ΗΔΗ ερωτευθεί -πριν να τον δω...
Κι έλεγα, αυτόν τον άνθρωπο εγώ, και σε ερωτικό να μη μου βγει, θα τον κάνω φίλο.
Ε τελικά μας έκατσε!
Τι να σου πω ρε παιδί μου, ότι είχα να νιώσω από παιδί (γιατί "παιδί" ήμουν ακόμη όταν γνωρισα τον άλλο) το ξαναένιωσα με τον άντρα μου κι ήταν τόσο όμορφα! Όλα αυτά τα συναισθήματα, η λαχτάρα! να συναντήσεις τον άλλο, να ντυθείς όμορφα, να φτιαχτείς, μέχρι και το φιλί! αχ αυτό το φιλί.....
Το όνομα ήταν απλά μια συνήθεια...
Τίποτα παραπάνω.
Δεν ξέρω αν καπνίζεις ή αν κάπνιζες, αλλά θα στο παρομοιάσω με αυτό.
Εγώ έκοψα το τσιγάρο (από τα 13 κάπνιζα) λόγω εγκυμοσύνης (στα 27) και φυσικά συνεχίζω να ΜΗΝ καπνίζω ακόμα και τώρα.
Όμως κάποιες φορές, και ειδικά μόλις τελειώσω το φαγητό, μου έρχεται να κάνω αυτή τη μηχανική κίνηση, να σηκωθώ να πάρω το πακέτο μου (αυτό που δεν υπάρχει), να βγάλω ένα τσιγάρο και να το ανάψω. Όχι απαραίτητα να το καπνίσω, απλά να το ανάψω...
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Είναι ένα "σκάλωμα" του εγκεφάλου -αν μου επιτρέπεται η έκφραση...
Το όνομα δεν είχε καθόλου να κάνει με τα συναισθήματα που είχα....
Επαναλαμβάνω πως είναι η προσωπική μου εμπειρία.