Όσο για τους πρώην, όπως αναφέρω και στο προηγούμενο ποστ, είμαστε και οι δύο καμένοι...
Εγώ είχα 9 χρόνια σχέση (από τα 15,5 μέχρι τα 24,5) και τον τελευταίο χρόνο συζούσα κιόλας.
Τον άντρα μου τον γνώρισα μόλις 2 μήνες μετά το χωρισμό μου, οπότε καταλαβαίνετε ότι ο άλλος δε με είχε αφήσει ακόμα ήσυχη (μιας κι εγώ ήμουν αυτή που τον παράτησε).
Το θέμα είναι ότι ο άντρας μου ΤΟ ΗΞΕΡΕ. Του έδειχνα τις κλήσεις του, τα μηνύματά του, του είχα πει κάποια πράγματα για το παρελθόν, τι με είχε ενοχλήσει/πληγώσει κτλ
Άλλαξα νούμερο στο κινητό, σταμάτησα να πηγαίνω σε γνωστά μέρη, και τελικά με τα πολλά τον απομάκρυνα.
(Όσο για το όνομα, μου είχε έρθει πολλές φορές να φωνάξω τον άντρα μου με το όνομα του πρώην. Τον φώναζα "μωρό μου" για να είμαι σίγουρη! Κι έλεγα, σε 9 χρόνια θα το συνηθίσω! Άσχημο πράμα ρε κορίτσια...)
Εγώ όμως δεν ήξερα τίποτα για τις πρώην του. Ακόμα δεν ξέρω...
Ήμασταν 7 μήνες μαζί όταν ένας φίλος του, του έκανε πλάκα ότι θα "ψαχουλέψει" το κινητό του. Είδα τον άντρα μου λίγο "αγχωμένο" και μου μπήκαν ψύλοι στα αφτιά. Έκανα λοιπόν τη μα... Και ξέρετε τι κατάφερα? Να πληγώσω τον εαυτό μου.
Μόνο αυτόν...
Είχε αποθηκευμένα μηνύματα της.
Κοίταξα τις ημερομηνίες και ήταν όλες από την αρχή της σχέσης μας. Δεν ήμασταν ΟΥΤΕ ένα μήνα μαζί...
Από τα συμφραζόμενα κατάλαβα ότι της εξήγούσε πως είναι με άλλη κοπέλα και να μην τον ξαναενοχλήσει και τέτοια. Οπότε τα προσπέρασα...
Είχε κι ένα μήνυμα στα εισερχόμενα όπου του έλεγε Καλό Πάσχα αλλά μετά από κάνα δυο μέρες που τσέκαρα ξανά το κινητό, το είχε σβήσει.
ΈΝΑ μήνυμα όμως με πόνεσε πολύ....
Του είχε στείλει για χρόνια πολλά στα γενέθλιά του. Όπου εντελώς συμπτωματικά κλείναμε 6 μήνες μαζί.
ΑΥΤΟ το μήνυμα με έτσουξε...
Γιατί κάποιος να αποθηκεύει τα μηνύματα της πρώην του, μετά από 6 μήνες (μιας υπέροχης) σχέσης???
Το κράτησα. Για έναν ολόκληρο χρόνο, ζούσα με την αγωνία, ότι θα χτυπήσει η πόρτα και θα είναι αυτή...
Ότι θα στείλει πάλι μήνυμα...
Ότι θα γυρίσει να ψάξει να τον βρει... Έφτιαχνα αρρωστημένα σενάρια, τσαντιζόμουν, ξεσπούσα και αυτός ο κακομοίρης με κοιτούσε
.... Φυσικά δεν καταλάβαινε, το λόγο που φερόμουν παρανοϊκά....
Αφού μου έκανε πρόταση γάμου και λίγο πριν το "ανακοινώσουμε" στους δικούς μας, θέλοντας να σιγουρευτώ για τα αισθήματά του -αλλά και τα δικά μου- του μίλησα.
Του είπα πως είχα ψάξει το κινητό του με αφορμή το σκηνικό με το φίλο του και την αντίδρασή του κτλ κτλ...
Θύμωσε -που κινήθηκα ύπουλα- αλλά το μόνο που μου είπε ήταν "Είσαι χαζό?? Αν δε σε αγαπούσα, θα σου έκανα πρόταση γάμου?"
Του είπα πως σκέφτηκα ότι ίσως θεωρούσε πως ήμουν "η τελευταία του ευκαρία" (έχουμε 10 χρονια διαφορά).
Και πού θα ξαναέβρισκε μια όμορφη, έξυπνη, καλή, να θέλει να κάνει οικογένεια, να βγάζει καλά λεφτά, να είναι ανεξάρτητη, να τα πηγαίνει καλά με τους γονείς του (γιατί είχα μάθει από τρίτους για διάφορους τσακωμούς αυτηνής με τον άντρα μου ΓΙΑ την πεθερά μου), να έχει δικό της αυτοκίνητο (που σημαίνει ότι δε χρειάζεται να της κάνει τον ταξιτζή) ΚΑΙ μηχανάκι, νεαρή (κοινώς πιπίνι) και άλλα πολλά που δεν μπορώ να τα αναφέρω
!!!! και φυσικά τεράαααααστια περιουσία! (χαχαχαχα!)
Κι έτσι σιγά σιγά, εκεί που η μούρη του ήταν στραβωμένη, το ρίξαμε στην πλάκα, βγάλαμε τα εσώψυχά μας και ησυχάσαμε.
Συγνώμη αν έγινα κουραστική.
Γιαυτό σου λέω μπουμπουκίτσα.
Να του μιλήσει... Μόνο έτσι θα ξαλαφρώσει. Μόνο αν ανακαλύψει τι πραγματικά αισθάνεται ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ. Το τι κάνει αυτή, λίγο μας νοιάζει, εφόσον ο άντρας της είναι "σωστός"...