ardo έγραψε:εγώ είμαι πάλι!Θα έχετε βαρεθεί να με ακούτε βρε κορίτσια!¨Ηθελα να γραψω κάτι στην Carrie σχετικά με αυτό που έλεγε προχθές, για το βρεφικό άγχος που την άγχωνε, και σκέφτηκα μήπως πιθανώς ενδιεφερε και καποιά άλλη κοπέλα...Λοιπόν Νατάσσα μου,δεν υπάρχει κανέναν λόγος να αγχώνεσαι για αυτό.Ειναι μια σοφή διαδικασία της ανθρώπινης φύσης να αποκτά το παιδί αυτοπεποίθηση και αυτονομία, καθώς και ασφάλεια για το περιβάλλον του.Σε αυτή την ηλικία οι νευρώνες στον εγκέφαλό του (στην ουσία δηλ. η εξυπνάδα του) αναπτύσσονται ταχύτατα και κάνει "συνεξαρτήσεις" όπως λέμε.Συγκεκριμένα, κλαίει-η μαμά πάει κοντά- το μωρό συνεξαρτά την έκκλησή του με τον ερχομό της μαμάς= ασφάλεια.Και έτσι μαθαίνει να επενεργεί στο περιβάλλον του, αρα να γίνεται δυνατή και αυτόνομη προσωπικότητα.Ξερουμε όλες το κλασσικό παιχνίδι"κουκου-τσα", που κρυβόμαστε πίσω από το μαξιλάρι και κάθε φορά που εμφανιζόμαστε το μωρό χαίρεται σαν να ήρθαμε μόλις τώρα!Ειναι γιατί δεν έχουν αναπτύξει την "ικανότητα της διατήρησης", δηλ.να καταλαβαίνουν ότι δεν φύγαμε ουσιαστικά.Ισως σου φαίνεται αγχογόνο, γιατί θα πιστεύεις όπως μας έλεγες πως το μωρό θα νιώθει μόνο του ή έρημο κτλ.Αντίθετα, μαθαίνει πως επικοινωνώντας ΚΕΡΔΙΖΕΙ την αλληλεπίδραση, και έτσι νιώθε πραγματική ασφάλεια, παρά αν είχε μια μαμά 24 ώρες το 24ωρο δίπλα του.Αυτό στο επιβεβαιώνω εγώ και όλοι οι ψυχολόγοι του κόσμου.Ειναι πολύτιμη διαδικασία και είναι η βάση της ανθρώπινης μαθησης...Σορρυ αν σας κούρασα, απλα΄δεν θέλω να αγχωνόμαστε βρε κοριτσια χωρίς λόγο...Η ανθρώπινη φύση είναι σοφή, έχει λόγο για όλα όσαο γίνονται!!

Αχ Αρετή μου πόσο με γαλήνεψε το μήνυμά σου..Δεν γινότανε να μου τα πείς το Σάββατο αυτά??που από το Σάββατο δεν σκέφτομαι τίποτα αλλο και με έχει φάει το άγχος!!!!