ζουμπι έγραψε:Ααααχ..ωραιο θεματακι.Τελικα απ'οτι κσταλαβα απο τις ιστοριες σας,αυτοι που στην αρχη μας φαινονται καπως...τελικα ειναι το ριζικο μας!!!
Διαβαστε κ τα δικα μου αν θελετε..
Ενα πρωινο του Φεβρουαριου του 2006,μπηκα σε ενα λεωφορειο του κτελ,κρατωντας μια βαλιτσα κ ενα μωρο στην αγκαλια,ξεκινωντας για μια αγνωστη κ δυσκολη πορεια,μονη κ απιστευτα απελπισμενη.Εφυγα απο το σπιτι του πρωην συζηγου(εμενα εκτος Αθηνων τοτε) κ πηγα να μεινω μαζι με τη θεια μου(στην Αθηνα) που προσφερθηκε να με βοηθησει για λιγο καιρο μεχρι να βρω δουλεια κ.τ.λ..
Το ιδιο διαστημα εκεινος περνουσε τον δικο του γολγοθα,μιας κ μετα απο εναν αγωνα 10 χρονων,εχοντας στο πλευρο του μια γυναικα,πολυ αρρωστη,την εχασε...
Εγω λοιπον εμεινα στην ιδια γειτονια.Επι 1 χρονο περιπου βλεπαμε ο ενας τον αλλον,ετσι...απλα,οπως βλεπεις τους γειτονες σου καθημερινα.Δεν μιλουσαμε,δεν χαιρετιομασταν,σαν να μην υπηρχα ουτε εγω,ουτε εκεινος.Εγω οποτε τον εβλεπα,δεν ξερω γιατι ενοιωθα μεσα μου πολυ περιεργα,αλλοκοτα.Ηταν συνεχως σκυθρωπος,μελαγχολικος,βυθισμενος στις σκεψεις του κ αυτη η μοναχικοτητα του μου ειχε κανει εντυπωση.Ελεγα μεσα μου πως σιγουρα του συμβαινει κατι πολυ σοβαρο.Ουτε κατα διανοια βεβαια,να τον δω ερωτικα η κατι τετοιο,πιο πολυ αποστροφη μου δημιουργουσε.Υπηρχε ενα καφενεδακι κοντα στα σπιτια μας στο οποιο πολλα πρωινα πηγαινα κ επερνα το καφεδακι μου πριν φυγω γι δουλεια,το ιδιο κ εκεινος.Καποια στιγμη καθισαμε αναγκαστικα στο ιδιο τραπεζι γιατι δεν υπηρχε αλλο αδειο,ειπιαμε τους καφεδες αμιλητοι σαν να μην υπηρχε κανεις διπλα μας.
Μια μερα λοιπον,παω εκει στο μαγαζακι αυτο κ λεω στο παληκαρι που το ειχε(ειχαμε γινει φιλαρακια)πως ψαχνω να πουλησω κατι πραγματα που ειχα.Μου λεει λοιπον "για περιμενε λιγο,ειναι ενα παλλικαρι που μαλλον θα ενδιαφερεται...ενα λεπτο".Φευγει κ σε 2-3 λεπτα επιστρεφει,"ερχετε" μου λεει.Καθομουν διπλα στη τζαμαρια κ καθως γυρναω το κεφαλι μου...παγωνω...δεν ξερω γιατι,το μονο που θυμαμαι,μολις ειδα ποιος ερχετε,ειναι το οτι τα ποδια μου κοκαλλωσαν.ξεροκαταπινα κ η καρδια μου πηγαινε να σπασει.Το μονο που ψελλισα ηταν,"ωχ...αυτος ειναι...;;"
Ηταν αυτος ο απομακρος,περιεργος σχεδον "σκοτεινος" γειτονας που τοσους μηνες περνουσε διπλα μου κ περνουσα διπλα του αδιαφορα.
Σας πληροφορω πως πρωτη φορα στη ζωη μου καταλαβα τι παει να πει κεραυνοβολος ερωτας.Με το που πιασαμε την κουβεντα...πως να το περιγραψω...;;Ενας χειμαρος συναισθηματων με επνιξε...ειχα συγκλονιστει,οσο μιλουσαμε τοσο εβλεπα στα ματια του,αυτο που εψαχνα ολη μου τη ζωη...το ιδιο κ εκεινος,αν κ πιο συγκρατημενος σαν αντρας..
Απο εκεινη την ημερα κ μεχρι σημερα δεν αποχωριστηκαμε ποτε.Ηρθε ο μεγαλος ερωτας της ζωης μου,η τρελη αγαπη.Πριν απο εκεινον δεν ζουσα...εγινε ο αντρας της ζωης μου κ ο πατερας του παιδιου μου.
Ειμαστε 3 χρονια μαζι,αλλα εχουμε περασει τοσα αυτο το διαστημα που για αλλους θα εφταναν για μια ζωη.Μεσα απο τις δυσκολιες αγαπηθηκαμε ακομα περισσοτερο.
Βρεθηκαμε σε μια στιγμη της ζωης μας που κ για τους δυο μας ηταν κρισιμη.Βρεθηκαμε την καταλληλη στιγμη.Ανακαλυψαμε ο ενας στον αλλον οτι μας ελειπε κ επειδη ειμασταν κ οι δυο αρκετα τσακισμενοι απο τη ζωη,προσφεραμε απλοχερα ολη μας την αγαπη κ την αφοσιωση.Μεγαλωνουμε την κορη μου μαζι,κανεις απο τους φιλους που καναμε αργοτερα δεν καταλαβε οτι ειναι πατριος της,αν δεν το πουμε δεν το καταλαβαινει κανεις.Το παιδι τον λατρευει κ εγω ευχαριστω καθημερινα το Θεο...τη ζωη...το πεπρωμενο που μου φυλαγε αυτον τον αγγελο κ μου τον εστειλε την πιο καταλληλη στιγμη.
Το μονο που ζηταμε ειναι ενα μωρο,να ολοκληρωθει η οικογενεια μας κ η αγαπη μας....θα ερθει...δεν μπορει...

athina24 έγραψε:ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΛΙ?

athina24 έγραψε:ΚΑΙ Η ΣΚΟΠΙΑ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ........

franita έγραψε:Να πω κ εγω πολυ συντομα..Εγω γνωρισα τον αντρα μου στην Ιορδανια (στο Αμμαν). Αυτος δουλευε με τον ΟΗΕ κ εγω με τους γιατρους του κοσμου. Τον γνωρισα σε ενα meeting κ ημουν σιγουρη οτι ηταν Ολλανδος..τελικα ηταν Δανος..Τον συμπαθησα αλλα δεν καναμε πολυ παρεα (αν κ αυτος με κηνυγουσε) διοτι εγω περνουσα καλα κ εβγαινα γενικως με οποιον μου αρεσε (ειχα κ μια αδυναμια σε εναν Ισπανο....σιγα μην καθομουν με τον δανο, ετσι ελεγα τοτε)..Ενα χρονο μετα παραιτηθηκε απο Γενικος διευθυντης του ΟΗΕ στην Μεση Ανατολη κ ηρθε στην Αυστραλια που εμενα εγω να με βρει 4 φορες..Ε μονο για το ταξιδι αξιζε να του δωσω λιγη σημασια..Επειτα οι δρομοι μας χωρισαν παλι, διοτι τον εγκατελειψα για να παω στο Τσαντ κ οταν γυρισα απο την Αφρικη αυτος ηταν ακομα εκει κ με περιμενε..Ξαναεφυγα για ενα μεγαλο ταξιδι στην Ασια κ οταν γυρισα αυτος ακομα εκει...Το σκεφτηκα καλυτερα κ του προτεινα να κανουμε ενα μωρο, δεχτηκε, εμεινα εγκυος, εφυγα παλι κ πηγα στη Γαλλια κ στην Ελλαδα κ 3 μηνες μετα πηγα παλι Δανια κ τον παντρευτηκα...Αυτα τα λιγα...Τωρα αυτος ειναι στην Ουγκαντα κ εγω στην Αθηνα αλλα λεμε μετα τα χριστουγεννα να βρουμε μια κοινη χωρα κ να μεινουμε...