51 Απ: Σας κρατάει η πεθερά το παιδι? Τετ Φεβ 23, 2011 12:58 pm
natali-maria
Πρωταγωνιστής!!
ΑΧ!ΒΡΕ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΥ..ΜΟΝΟ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΣ ΦΤΑΝΕΙ.. ..ΜΟΥ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ!!!!
Μη Συνδεδεμενος Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε
litsakos έγραψε:
Η γνωμη μου ειναι οτι τα παιδια δεν εχει κανεις αλλος υποχρεωση να τα μεγαλωσει.Τα καναμε κ πρεπει να μπορουμε να τα βγαλουμε περα. Καλο ειναι να μπορει μια γιαγια να βοηθησει,την προτιμω απο νταντα. Και γω θα θελα να μπορουσε.Της εχω πει παντως να μην στεναχωριεται,δεν με πειραζει καθολου,ειναι ευθυνη μου τα παιδια μου.Τον αντρα μου τον πειραζει λιγο,εχει απογοητευτει γιατι ακουγε και αυτος μεγαλα λογια αλλα αλλιως του ηρθανε τα πραγματα...
Έχει επεξεργασθεί από τον/την mikroulaxristos στις Πεμ Φεβ 24, 2011 2:18 am, 1 φορά
Maya έγραψε:Απο αυτα που γραφετε, φιλεναδες, νιωθω παρα πολυ τυχερη τελικα που δε μου κραταει το παιδι ουτε η μανα μου, ουτε η πεθερα μου!!!
Δε θα ξαναγκρινιαξω ΠΟΤΕ!!!!
σε καταλαβαινω απολυτα..μονη κι εγω,πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να κλαιει και αλλες να αγχωνεται ακομη και για το αν προλαβω να βαλω τα πιατα στα ντουλαπια..κι εγω μονο μια γειτονησσα εχω που πινω ενα καφεδακι!!κατα τα αλλα ειμαι ολη μερα μονη μου,ο αντρας μου δουλευει απο τις 6 το πρωι μεχρι τις 6 το απογευμα,πολλες ωρες μοναξιας!!και το χειροτερο ειναι οτι τωρα κανει και δευτερη δουλεια τα σαββατο κυριακα και εγω νοιωθω χαλια..κλαιω συνεχεια,κριμα που ειμαστε μακρια,θα καναμε παρεουλα..εγω ειμαι θεσσαλονικηAfroditiDimoshenis έγραψε:καλησπέρα κορίτσια αποφάσισα να σας γράψω απλά για να δείτε ότι υπάρχουν πιο δύσκολες καταστάσεις.έχω ένα αγοράκι 11μηνών και το μεγαλωνω ΜΟΝΗ ΜΟΥ.οι γονείς μου είναι άρτα τα πεθερικά μου πύργο και εγώ μεγαλόπολη.δούλευα 12 χρόνια και σταμάτησα την δουλειά,ήμουν αλλιώς πριν έρθει στην ζωή μου ο μικρούλης μου και άλλαξα ριζικά έν μια νυχτί.δεν καθόμουν καθόλου σπίτι όλο δούλευα.Και τώρα έχουμε γίνει αυτοκόλλητοι παντού μαζί,ο άντρας μου δουλεύει αρκετές ώρες.δεν ξέρω πως θα ήταν να στο κρατάει άλλος το παιδί για πολλές ώρες πιστεύω ότι η μάνα το μεγαλώνει μόνο σωστά, με τα λάθοι της με τα προβλήματά της με όλα,δεν σας κρύβω ότι έρχονται κάποιες στιγμές που έστω και για μισή ώρα θέλω να βγω να περπατήσω να...νιώθω τύψεις αρκετές φορές,κλαίω πάλι αρκετές φορές,πέφτω στο κρεβάτι κουρασμένη και οι σκέψεις να γυρνάνε απειλιτικά στο κεφάλι μου, μερικές φορές αγχώνομαι αν θα προλάβω να μαγειρέψω αν θα προλάβω να σκουπίσω αν αν αν.Α! ξέχασα να σας πω ότι και παρέες ΔΕΝ έχω μια κοπέλα γνώρισα ΄γειτόνισσα πριν λίγο καιρό και ελπίζω να εξελιχθέι σε καλή φιλία ευτυχώς έχει και παιδάκια και καταλαβαίνει.σας κούρασα συγνώμη φιλιά σε εσας και τα μικρά σας.όποια θελήσει περιμένω μια επικοινωνία.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Maraki_D στις Τετ Μαρ 13, 2013 9:48 am, 1 φορά
καλα εκανες και ειπες τον αντρα σου να τις το πει...κοιτα να περασεις καλα..πιες κανενα ποτηρακι και για εμενα..εγω θα ειμαι μονη και σημερα,ο αντρας μου τωρα ηρθε απο την πρωινη δουλεια και σε λιγο θα φυγει στην δευτερη,λογω τσικνοπεμπτης!!Elisabeth_th έγραψε:Αχ, τι φωτιες μας αναψα....
σημερα μας καλεσαν καπου και ειπα στον αντρα μου οτι αν ειναι να κοιμηθει παλι 1 το βραδυ η μικρη και το πρωι να σερνεται ολη μερα δεν θελω να κοιμηθει εκει. Του ζητησα να το πει ο ιδιος ευγενικα διοτι ειναι μητερα του. Αν το πω εγω θα σκοτωθουμε σιγουρα διοτι τα εχω μαζεμενα απο την πρωτοχρονια.
Μενω σε χωριο και ειναι ολοι γνωστοι του αντρα μου. Δικό μου ανθρωπο δεν εχω και αν και ξερω νεες μανουλες παρολαυτα δεν ξερω ποσο μπορω να τις εμπιστευτω.
Με την ΑνναΜαρια, καναμε και εμεις τα παντα μαζι, και στο εργαστηρι την επαιρνα μαζι μου απο 5 μηνων μεχρι 12. αλλα τωρα με το δευτερο σφιξαν τα πραγματα...
ζουζουνομαμα έγραψε:κοριτσια τι να πω κι εγω που ο αντρας μου δουλευει πανω απο 300χλμ μακρυα? εχω 2 μικρα και στην κυριολεξια ειμαι μονη μου. ειμαστε και καινουργιοι στην πολυκατοικια και δεν ξερω κανεναν. μανα, αδερφη και πεθερα μακρυα. πολλες φορες φοβαμαι μηπως παθω κατι ξαφνικο, [πεσω και χτυπησω κανα κεφαλι, με χτυπησει κανενα ρευμα]και τι θα κανουν τα παιδια μου. θα τα ακουσει κανεις? θα ενδιαφερθει? τα βαζω για υπνο και κλαιω με τις ωρες.
αληθεια,που μένεις?ζουζουνομαμα έγραψε:κοριτσια τι να πω κι εγω που ο αντρας μου δουλευει πανω απο 300χλμ μακρυα? εχω 2 μικρα και στην κυριολεξια ειμαι μονη μου. ειμαστε και καινουργιοι στην πολυκατοικια και δεν ξερω κανεναν. μανα, αδερφη και πεθερα μακρυα. πολλες φορες φοβαμαι μηπως παθω κατι ξαφνικο, [πεσω και χτυπησω κανα κεφαλι, με χτυπησει κανενα ρευμα]και τι θα κανουν τα παιδια μου. θα τα ακουσει κανεις? θα ενδιαφερθει? τα βαζω για υπνο και κλαιω με τις ωρες.
Παρόμοια θέματα
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης