Βασουλα μου συμφωνω με αυτα που λες. Και εγω δεν το βουλωνω το στομα μου.Οταν με ενοχλει κατι θα το πω. Δεν μπορω να το κραταω μεσα μου.Απλα εχω βιωσει το διαζυγιο της κολλητης μου που δεν ειχε και παιδια και ξερω ποσο δυσκολη αποφαση ειναι..Φανταζομαι αυτη η αποφαση ειναι ακομα πιο δυσκολη οταν υπαρχουν και παιδια..Το σκεφτοταν και το ξανασκεφτοταν και δεν υπηρχαν τα προβληματα που αναφερει εδω το κοριτσι.Για αυτο λεω οτι ειναι δυσκολο μετα να ξεκινησει καποιος παλι απο την αρχη.Να τα γειωσει ολα και να πει ξεκιναει απο το μηδεν.

Χαίρεται και πάλι...

Λοιπόν με τον "άντρα" μου. έχουμε 9 χρόνια, διαφορά (πρώτη φορά έκανα σχέση με τόση μεγάλη διαφορά ηλικίας)
Έχουμε τα ίδια γούστα και πιστεύω, στις εξόδους, τις διακοπές, παντού αλλά εκτός σπιτιού....
ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΑ
ήμουν το κοριτσάκι του, με φρόντιζε, μου έδειχνε την αγάπη του και μόνο που με κοιτούσε!!!

Όταν μέθαμε ότι ήμουν έγκυος, έλαμψε από χαρά... το επόμενο Σάββατο, ήρθε στους γονείς μου και με ζήτησε!

Ετοιμάζαμε το σπίτι, βάψιμο και την κουζίνα ολοκαίνουργια, ψάχναμε για έπιπλα και όλα τα του γάμου...

Λίγο πριν το γάμο, σε ένα γεύμα με τους γονείς του και πάνω στη συζήτηση, ο πατέρα του μου λέει
"μην κάνετε τραπέζι,το δώρο μου (εγώ θα σας δώσω λεφτα) να πάτε ένα ταξίδι όπου θέλετε, να τα κάνετε ότι θέλετε"
[color=darkred]"Δηλαδή μπορούμε να κλείσουμε το μαγαζί για 1 εβδομάδα και να πάμε ταξίδι;"
"Όχι!"
"Ωραία λοιπόν δώστε μου εμένα το δώρο σας και θα το κάνω αυτό που θέλω, τραπέζι!"

Αργότερα είπα στην πεθερά μου, για τα ένθυμα... να έρθει ο πατέρας του για το παπούτσι (το οποίο μου το φόρεσε τελικά ο παππούς μου, γιατί ήμουν έτοιμη να πάω ξυπόλητη!!! αλλά δεν μπορούσα να πω όχι στον παππού μου) και για το μέλι στην πόρτα...

Όπως καταλάβατε την μέρα του γάμου, τσακωθήκαμε γιατί τί είναι ο πατέρας του για να σκύψει μπροστά σε όλους σας...

Πριν το γάμο είχαμε βρει σκιά, στο μωρό μου και έτσι τη Δευτέρα πήγαμε για αμνιοπαρακέντηση(αν το λέω καλά)

Απο 'δω ξεκινάνε ΟΛΑ,
εγώ στο κρεβάτι 2 εβδομαδες η μητέρα μου από το άγχος και έτσι όπως με είδε τη μέρα του γάμου... κατέρευσε από την κούραση
και για περίεργο λόγω και η μάνα του είχε πυρετό και στο κρεβάτι και εκείνη για 2 εβδομάδες


Για να μην σας κουράσω άλλο...
έγινα άχριστη ανοίκανη ανυκοκοίρευτη και άλλα πολλά (η μάνα μου κάθε 2 μέρα εδώ να κάνει δουλείες, απευθείας από το εργοστάσιο... η μάνα του δεν δουλεύει και μένει από κάτω)
(εννοείτε πως κάθε μέρα ψυχολογική βία)

Κατουρούσα στα ίδια μου τα ούρα από τις 10 το βράδυ και μετά (συχνοουρία)
όπως και το μεσημέρι 2-5.
τις ίδιες ώρες δεν μπορούσα να κάνω μπάνιο και οποιαδήποτε άλλη δουλειά
Έπίσης να περπατάω με κάλτσες, γιατί και οι παντοφλίτσες ακούγονται
να μην μιλάω δυνατα, και να μην ανάβω καλοριφέρ (μιλάμε για μήνα Φεβρουάριο που στην Ηλιούπολη, σχεδόν χιόνιζε)

Κάθε λίγο ανέβαινε από την δουλειά και έλεγχε όλα τα δωμάτια (ότι ψάχνει κάτι) και έκλεινε και το καλοριφέρ.
Με το παραμικρό τηλεφωνούσαν πάνω (εκεί έπαθα την πρώτη μου κρίση)

Όταν έφαγα την πρώτη σφαλιάρα, εκεί άρχισα με το παραμικρό να φωνάζω!!!
Ανεβαίνει η μάνα του και του λέει βάλε το μυαλό στο κεφάλι σου μέσα, τώρα έχεις γυναίκα και παιδί ηρέμησε

Ο κακός χαμός, ακουγόμουν σε όλη τη γειτονιά μετά τη τρίτη, ανεβαίνει ο πεθερός μου (ο άντρας μου, με το μωρό αγκαλιά στο μπαλκόνι, να μας έχει πλάτη) μου ρίχνει ένα κατσάδιασμα, δεν έβγαλα άχνα.

Αφού μας είπαν να φύγουμε από το σπίτι και ο "άντρας" μου, δεν κουνιώτανε!
Ένα απόγευμα ανεβαίνει ο πεθερός μου πάνω, έχει τηλ στους γονείς μου "ο άντρας μου" να έρθουν να με πάρουν,
και εγώ να πηγαίνω πίσω από την τραπεζαρί να του φωνάζω έλα εδώ και εκείνος να φεύγει ο πεθερός μου να μου μιλάει να του φωνάζω μην με πλησιάζεις (να είναι έτοιμος να μου ρίξει σφαλιάρα) αφού ηρεμεί και πριν έρθουν οι γονείς μου, τον ενημερώνω για όλα όσα έχουν γίνει και μου λέει ένα απλό ναι

ήρθαν οι δικοί μου, τα μαζέψαμε και φύγαμε, ο πεθερός μου γουρλοσε τα μάτια ο δικός μου να κλαίει,

και μετά μου έλεγε γύρνα εγώ το μόνο που θέλω είναι να είναι συγιρισμένο το σπίτι (ο υποχόνδριος, που μετά από γενική, πάντα έβρισκε κάτι)

αλλά τα δικά μου, η αγάπη, η ομιλία, η συντροφιά, έτσω τα βλέματα... όχι το μόνο που ήθελαν ήταν το Όνομα και το παιδί


ΟΛΑ ΧΑΘΗΚΑΝ, όσο και αν ταιριάζαμε!
(δεν θέλει να φύγει από τους γονεί τους, εγώ θα τον αφήσω, όσο κι αν τον αγάπησα)

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΛΑΖΕΙ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ!

ΔΕΝ θυμώνω, όταν τα έγραψα το ήξερα ότι θα σχολιάσετε, αλλιώς δεν θα τα έγραφα!

Πριν πάω στην ψυχολόγο, έκλαιγα το πρωί που σηκωνόμουν, σπάνια όταν έπαιζα με τον μικρό, σχεδόν κάθε βράδυ!!!

Το τί περνούσε από το μυαλό μου άστο καλύτερα!

Εννοείτε ότι με πέρνουν τα κλάμματα όταν τα θυμάμαι και όταν τα περιγράφω,

απλά ήθελα τόσο πολύ να πάνε όλα καλά και δοκίμασα τα πάντα
αλλά είμαστε σαν όμοιοι μαγνίτες που όσο και να προσπαθείς αυτοί απομακρύνονται

Βασούλα μου, θα ξεκινήσω τις διαδικασίες...
βαρέθηκα πια να περιμένω κάτι!!!

Να, από εχθές είναι γλυκός μαζί μου, θέλει να πάει για σκι!
(ξέρει καμία αν το έχει στρώσει τόσο; )

Μόνο όταν θέλουμε κάτι ο ένας από τον άλλον τα πάμε φανταστικά και αυτό είναι που με πληγώνει, περισσότερο!
(μόνο λόγια και αισθήματα πουθενά)

Με μπερδεύει μία κρύο, μία ζεστό...

MariaM έγραψε:
Μάλλον έτσι ήταν σε όλη του τη ζωή. Ήταν καλό παιδί μόνο όταν ήθελε αντάλλαγμα. Τώρα έχεις πάρει την θέση της μαμάς και ρωτάει εσένα. Είναι πολύ ανώριμος και ανεύθυνος από ότι φαίνεται. Δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά από έναν άνθρωπο που είναι ο ίδιος ακόμα παιδί και εφόσον η πρωτεραιότητα του είναι το σκι για να μην πω τίποτα χειρότερο, δεν νομίζω να είναι πολύ ικανός να φερθεί σαν μεγάλος σε ένα παιδί, το παιδί του. Ο σεβασμός είναι το παν. Νομίζω ότι βλέπει τη σχέση σας πολύ επιφανειακά. Σκέψου ότι αυτός τα έχεί όλα και περνάει καλά γιατί τίποτα δεν τον σταματά. Ενώ εσύ είσαι φυλακισμένη σε αυτή την κατάσταση.

ΑΚΡΙΒΩΣ
ΑΚΡΙΒΩΣ
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ, το είπες πολύ καλύτερα απ'ότι θα μπορούσα να το περιγράψω, εγώ που το ζω...
σε ξέρω;

ΤΖΙΖ ΑΝ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ...ΑΜΑ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙ ΑΜΑ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΚΑΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!!!!!!!ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΜΑΘΩ..ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΑΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΡΗ ΜΑΣ. ΞΕΡΩ ΕΙΑΙ ΑΡΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΑ ΑΛΛΑ ΠΛΕΟ ΚΑΙ ΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΠΩΣ Κ ΑΥΤΟΣ ΠΛΕΟ

ΚΟΛΑΕΙ ΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΜΟΥ ΣΤΑ Ν Κ ΤΑ ΒΒ

δικιο εχεις τα εχω σκεφτει κ γω..ομως να σου πω κατι ουτε παντρεμενη ημουν ουτε τιποτα.αν θελει να τα σκατωσει τοτε μετα απο χρονια ασ το κανει.θα αντιμετωπισω τις ευθηνες μου δε φοβαμαι..ξερω τι εκανα κ γιατι εκεινος λες να ξερει::τι παει να κανει αν αποφασισει να πει στο παιδι μου για την μανα του:

Καλησπέρα σας!!!

Τελικά, άλλη μία συζήτηση μας...
Με τη διαφορά ότι κατέληξε στο χωρισμό!

(δεν θέλω να πολυλογώ, φεύγω)

Δεν μου είπε απλά ότι δεν με αντέχει άλλο, αλλά να βρω δουλειά και σπίτι για να φύγω, έτσι λοιπόν κι εγώ του είπα
τέλος, δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο και ότι χωρίζουμε!!!!!!!

(είναι η τελευταία φορά που το ακούω από το στόμα του, όλα αυτά)

Δεν με ένδιαφέρει αν θα βρω άλλον, δεν βιάζομαι!

Απλά ντρέπομαι, που δεν μπορώ να συντηρήσω μόνη μου το παιδί μου!


Επίσης διάβασα όλα τα μηνύματα σας και σας ευχαριστώ για την παρέα και την κουβέντα,
να είστε πάντα καλά!!!