MariaM έγραψε:Εγώ εμπιστεύομαι την φύση σε αυτά τα θέματα. Δεν έχει σημασία η γνώμη μου. Αν μια γυναίκα μείνει έγκυος στα 40 έστω και με μη φυσικό τρόπο, εφόσον έχει περίοδο, δεν μου ακούγεται κακό. Όταν όμως άκουσα για μια γυναίκα 63 ετών που είχε καταψύξει ωάριά της στο παρελθόν και κατάφερε σε τόσο προχωρημένη ηλικία να φέρει στον κόσμο ένα κοριτσάκι... στεναχωρήθηκα! Θεώρησα ότι ήταν πολύ εγωιστική πράξη!

Έχεις δίκιο αλλά στη σ'αυτή την περίπτωση δεν φταίει και η ιατρική ομάδα που ικανοποίησε τον εγωισμό της συγκεκριμένης γυναίκας??

mary85 έγραψε:...και ιδίος όταν λένε ότι ήθελαν να ζήσουν τη ζωή τους(δηλαδη να πανε με 500 άντρες)

Ενοχλούν κανέναν οι γυναίκες που θέλουν να πάνε με 500 άντρες πριν κατασταλάξουν και κάνουν οικογένεια?

Nena έγραψε:

gennie έγραψε:Ενοχλούν κανέναν οι γυναίκες που θέλουν να πάνε με 500 άντρες πριν κατασταλάξουν και κάνουν οικογένεια?

Ενοχλούν τις γυναίκες που δεν πήγαν...

χαχαχα καλό...

Egw to proto mou paidi ekana sta 27,kai to deytero sta 36,.... Mporw na pw oti poly perissotera apolavsa thn deyteri mou egymosynh psixologika, somatika xmmm...kamoia diafora den eida...min sas pw oti sta 27 eixa parei kai kila ,kai tora imouna san modelo sthn deyteri egkymosini opote mallon den exei na kanei me tin ilika to thema tis mitrotitas,einai genika katastasi igias sou pos einai! kai o gios mou vgike panemorfos,,ftu,ftu,ftu..

ΚΑΙ ΓΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ. ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ 23 ΧΡΟΝΩΝ. ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΛΑ (ΚΟΙΝΩΣ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ), ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΚΔΡΟΜΕΣ, ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ, ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ, ΕΙΧΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΨΑΧΝΟΜΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΠΟ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΚΤΛ. ΣΤΑ 26 ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΣΤ ΝΤΡΑΙΒ ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΠΑΕΙ Η ΣΥΜΒΙΩΣΗ. ΤΟΤΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΒΡΩ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ, ΣΠΙΤΙ, ΑΝΤΡΑ, ΦΙΛΕΣ. ΈΒΡΙΣΚΑ ΠΆΝΤΑ!!! ΣΤΑ 28 ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΕΓΩ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΤΡΩΣΩ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ (Η ΟΠΟΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΞΕΣΤΡΩΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣ!!!). Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. ΣΤΑ 29 ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΦΛΕΡΤΑΡΩ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΝΑ ΧΩ ΕΝΑ ΜΠΕΜΠΕ... ΣΤΑ 30 ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΚΑΙ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ 31 ΕΓΙΝΑ ΜΑΜΑ.
ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΑ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΤΟΣΟ ΑΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ. ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ. ΑΦΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΙΩΘΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ.
ΒΕΒΑΙΑ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΑΚΟΥΓΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΗΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ, Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΕΤΟΥΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΠΟΝΔΕΣ ΚΤΛ ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟ, ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΘΕΛΗΣΗ. ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΩΣ ΜΑΜΑ.
Α!!!! ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ 500 ΑΝΤΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΡΓΑ!!!!

Νομιζω πως δεν υπαρχουν ορια! Οι ακροτητες κι εμενα δεν μου αρεσουν βλεπε 16 ή 60 αλλα δυστηχως απο το περιβαλλον μου εχω ακουσει για περιπτωση εγκυμοσυνης μαθητριας.
Εγω εκανα τον μικρο στα 26, σχεδον εκβιαστηκα, οταν στα 24 λιγο πριν το γαμο μου ανακαλυψα οτι εχω ενδομητριωση. Οι κυστες μεγαλες, ημουν μια κινουμενη ωρολογιακη βομβα. Ο γαμος εγινε με το καλο (με τον αντρα μου ημαστε μαζι απο τα 16 και οχι δεν με πειραζει που δεν πηγα με 500 αντρες) και 2 βδομαδες μετα μπηκα στο χειρουργειο. Ο γιατρος ηταν ξεκαθαρος....ξεκινα απο ....χθες για μωρο.
Μετα απο εναν θυελωδη χρονο, με χαπια, ενεσεις που ποναγαν το σωμα μου και την ψυχη μου εμεινα εγκυος στα 25 μου. Εμεινα εγκυος αφου ειχα τελειωσει με σπουδες και ηδη δουλευα ως υποδιευθυντρια.
Γιατι να θελω να κανω παιδι στα 26 μου τι στιγμη ακριβως που θα μπορουσα να παλεψω για τη θεση της διευθυντριας;
Γιατι οι δουλειες και οι καριερες πανε και ερχονται. Εγω επελεξα να προσπαθησω για παιδι στα 25 μου, το ΕΠΕΛΕΞΑ και δεν το μετανιωνω. Το αντιθετο, χαιρομαι γιατι τωρα στα 31 μου εχω εναν γιο 5 χρονων ενω θα μπορουσα να μην εχω ουτε ενα παιδι. Αν ειχα παρει αλλη αποφαση τωρα θα ημουν διυθυντρια και θα επερνα 1500 ευρω το μηνα και δεν θα ειχα χρονο ουτε για μενα,ουτε για τον αντρα μου. Αυτη τη στιγμη ειμαι ανεργη γιατι παραιτηθηκα. Δεν ηθελα πια να μου μεγαλωνουν το παιδι αλλοι, ηθελα να το ζησω ΕΓΩ. Γιατι αυτο το παιδι, το θαυματακι μου, το ηθελα παρα πολυ και χαιρομαι που μπηκε στη ζωη μου.
Δεν κατακρινω τις κοπελες που επιλεγουν να κανουν πρωτα καριερα και μετα παιδι και προς Θεου θαυμαζω τις γυναικες που δουλευουν και εχουν χρονο για τα παιδια τους. Ειναι πολυ δυνατες...εγω δυστηχως δεν τα καταφερα να τα συνδιασω ολα. Αλλα δεν νιωθω και τυψεις γι' αυτο.
Ο γιατρος μαλλον ειχε δικιο γιατι για δευτερο παιδι προσπαθουμε εδω και 4 χρονια, αλλα δεν ερχετε. Χαιρομαι λοιπον που εχω εστω και ενα παιδακι και δεν με νοιαζει αν για καποιους ειναι υπερβολη το 26.
Απο αυτη την προσωπικη μου εμπειρια λοιπον εμαθα οτι ολα στη ζωη ειναι θεμα επιλογης, ο Θεος μας δεινει ενα περιθωριο γονιμοτητας, το τι θα κανουμε εμεις ειναι δικια μας επιλογη.

Τι ειναι αραγε πιο σημαντικο για μας;

Παντως σε οποια ηλικια κι αν κανατε το παιδακι σας ειναι σιγουρο οτι μαθατε πολλα απο αυτη την εμπειρια, για τον εαυτο σας και τα ορια σας.
Να τα χαιρομαστε ολες οι μανουλες!